Ervaringen met bloeddonatie?
Vandaag viel er een brief van Sanquin op de mat met daarin een oproep om donor te worden.
Ik werd erdoor aan het denken gezet. Ik denk dat het goed is om te doen maar ik ervaar ook angstgevoelens.
Vroeger altijd stress bij bloedprikken maar dat werd minder toen ik het vaker deed. Nu zie ik er toch weer tegenop.
Aan de andere kant zou ik graag willen helpen.
Wie heeft er ervaring en wil die delen?
Dat heb ik een meerdere jaren gedaan (begin 20 en eind 20/begin 30). Even een onprettig moment bij de prik/naald inbrengen. Maar heerlijke ligstoelen en we werden met egards behandeld. Broodje of koek na afloop.
Toch ben ik opgehouden. Het is anders dan even een buisje bloed moeten regelen omdat ze dit moeten checken, want bij bloeddonatie is het een dikkere naald. En het deed me toch wel wat pijn. Ik ging er steeds meer tegenop zien in de loop van de jaren.
Dan toch weer een voordeel: het bloed wordt meteen gecheckt, ook je HB-gehalte en zo
Ik ben donor.
Voor elke donatie krijg je eerst een prik in je vinger om met een druppeltje bloed je hb waarde te checken. Dit prikje is venijnig.
Het prikken in je arm voor de donatie vind ik helemaal niet erg. En daarna is het voor mij een ontspanmomentje. Het is erg rustig en je hoeft lekker niks.
Als je vaak buiten de EU komt heeft het geen nut om donor te worden want je mag daarna steeds 6 maanden niet doneren.
Sanquin is een commerciële organisatie. Zij verkopen jouw bloed. Dus het is niet zo altruïstisch als zij het laten lijken.
Ik ben ook bloeddonor. Vind de prik reuze meevallen. De ligstoel is heerlijk en je wordt behandeld als een held. Ben de laatste jaren wel minder gegaan omdat het na een verhuizing voor mij 30 min rijden is. Voorheen was het 5 min met de fiets.
Jaren lang gedaan. Mijn vader deed het al. Dus toen ik 18 werd heb ik mezelf ook opgegeven. Mee door blijven gaan tot ik op mijn 34ste een bloedtransfusie nodig had en dus niet meer mocht. Zou dus zeggen doen! (Ook vanaf de ontvangende kant) Zelf alleen nooit een probleem met naalden gehad dus dat is makkelijk praten.
Als je binnenkomt moet je een vragenlijst invullen. Daarna ga je naar binnen voor een vingerprik en krijg je akkoord om te doneren. Dan ga je door naar de ruimte voor donatie. Mag je lekker liggen met "onvermijdelijk" een soort infuus aan je arm. Zelf kreeg ik altijd een stress balletje om het wat meer lopend te houden. Voor je het weet zit je zak weer vol en mag je weer gaan. Waarbij ze graag hebben dat je nog even wat drinkt en eet voordat je daadwerkelijk naar huis gaat.
RaSa schreef op 08-11-2023 om 21:41:
Jaren lang gedaan. Mijn vader deed het al. Dus toen ik 18 werd heb ik mezelf ook opgegeven. Mee door blijven gaan tot ik op mijn 34ste een bloedtransfusie nodig had en dus niet meer mocht. Zou dus zeggen doen! (Ook vanaf de ontvangende kant) Zelf alleen nooit een probleem met naalden gehad dus dat is makkelijk praten.
Als je binnenkomt moet je een vragenlijst invullen. Daarna ga je naar binnen voor een vingerprik en krijg je akkoord om te doneren. Dan ga je door naar de ruimte voor donatie. Mag je lekker liggen met "onvermijdelijk" een soort infuus aan je arm. Zelf kreeg ik altijd een stress balletje om het wat meer lopend te houden. Voor je het weet zit je zak weer vol en mag je weer gaan. Waarbij ze graag hebben dat je nog even wat drinkt en eet voordat je daadwerkelijk naar huis gaat.
En daarin voorzien zij. Grote tafel met eten en je krijgt een drankje
Inmiddels mag ik niet meer, maar ik heb het een tijdje gedaan. Vond prikken altijd heel spannend, maar dat is mede door bloed doneren bijna voorbij gegaan. Vond het altijd wel ontspannen, heerste een rustige sfeer en er wordt goed op je gelet. En ik vond het meteen een fijne controle voor je hb en bloeddruk.
Ik ben een jaar geleden ofzo begonnen, uiteindelijk paar keer niet kunnen gaan want zwaar verkouden geweest.
Ik vind het heel erg meevallen. Baalde wel dat ik vorige week niet kon vanwege de verkoudheid want had wel zin in een roze koek 
Was eerst bloeddonor, dat duurt gemiddeld een kwartiertje. Daarna is het wel beter om even te blijven zitten en iets te eten en drinken.
Ze hebben gevraagd of ik naar plasma over wilde stappen en dat heb ik gedaan. Duurt wat langer omdat je bloedcellen retour gaan , maar ik kan wel gelijk de deur uitlopen als ik klaar ben. Meestal ben ik een 40 minuten bezig. Excl invullen van formulieren en gezondheidscheck.
April2021 schreef op 08-11-2023 om 21:37:
Ik ben donor.
Voor elke donatie krijg je eerst een prik in je vinger om met een druppeltje bloed je hb waarde te checken. Dit prikje is venijnig.
Het prikken in je arm voor de donatie vind ik helemaal niet erg. En daarna is het voor mij een ontspanmomentje. Het is erg rustig en je hoeft lekker niks.
Als je vaak buiten de EU komt heeft het geen nut om donor te worden want je mag daarna steeds 6 maanden niet doneren.
Sanquin is een commerciële organisatie. Zij verkopen jouw bloed. Dus het is niet zo altruïstisch als zij het laten lijken.
Hoe zit dat precies, dat commerciële stuk?
Gelebloem schreef op 08-11-2023 om 22:19:
[..]
Hoe zit dat precies, dat commerciële stuk?
https://www.sanquin.nl/over-sanquin/dossiers/wordt-gedoneerd-bloed-en-plasma-commercieel-ingezet
Jaren gedaan om over mijn prik angst heen te kopen. Heeft niet geholpen. Ik zweet me al een ongeluk als ik bloed moet prikken, de naald bij doneren is een stuk dikker.
Toen ik twee keer achter elkaar niet mocht door een te laag ijzer gehalte was ik zo opgelucht dat ik wist dat ik dit mezelf niet meer aan moest doen.
Het helpen van anderen met mijn bloed was een goed streven maar niet ten koste van mezelf.
Och ik heb al zo'n 4 emmers van 10 liter gedoneerd intussen denk ik. En wat dat commerciële betreft. Die opmerking maakte een vriendin ook toen we het er eens over hadden(volgens mij in een tijd dat de bloedbank wat dat betreft in opspraak was) heb ik haar gevraagd of ze als ze bloed nodig zou hebben dat zou weigeren wegens commerciële belangen. Dat zette haar toch wel aan het denken, maar toen ze zich toch nog als donor op wilde geven was ze te oud, intussen is de leeftijd wel omhoog gegaan
Bedankt voor jullie reacties! Ik moet er even op kauwen.
Direct op mijn 18de begonnen, samen met een schoolkameraad. Wedstrijdje wie het eerst klaar was.
Ik ben er na een jaar of tien mee gestopt omdat ze blijkbaar niet op mijn bloed zaten te wachten (B-positief).
Elk bezoek moest ik opnieuw aangeven dat ik NIET aan de plasmaferese wilde. Eén keer dit aangeven zou voldoende moeten zijn, maar vijf keer achter elkaar?
Je mag gratis mijn volbloed hebben, maar als je dat niet wilt, dan maar niet.
Ik heb me een keer laten overhalen om het te doen. Toen wilden ze mijn bloed niet omdat ik geen 50 kilo woog en dat vond ik helemaal prima. Lijkt me ook dat ze mijn type, A pos, ruimschoots voorhanden hebben.