De LepelClub
Een topic voor iedereen die lid is van de lepelclub of te wel iedereen die leeft met een energiebeperking.
Gewoon omdat het me fijn lijkt om een topic te hebben om af en toe mijn hart te kunnen luchten, ervaringen uit te wisselen en ideeën op te doen om energie te besparen.
Iedereen die leeft met lepels is welkom, ongeacht de oorzaak of mate van beperking 
Hieronder een link met uitleg over de lepeltheorie, voor wie deze niet kent
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Lepelmetafoor
@Ysenda
Dankjewel voor de link
Mooi ook dat zij met haar blog anderen daar inzicht over kan geven, want het is inderdaad niet te vergelijkwm.
Ysenda schreef op 31-07-2023 om 17:58:
[..]
Moirmel: je hebt een diagnose, is WMO taxi vervoer niet een optie voor de dagen dat je straks ambulant gaat? Omdat je nog op de wachtlijst staat wellicht nog tijd om dat uit te zoeken.
Bedankt voor de tip, maar Belg, denk niet dat hier zoiets bestaat.
PhoebeHolmesreturns schreef op 29-07-2023 om 07:24:
[..]
......
Ik realiseer me trouwens door dit topic dat de valkuil bij mij is dat ik al 28 jaar deal met chronische vermoeidheid en dat ik er min of meer toch aan gewend ben waardoor ik niet altijd meer door heb wat mij prikkels geeft/lepels kost. En komt niet vaak meer voor (ik heb namelijk enkel en alleen mijzelf ermee...) hoor maar soms heb ik even geen zin om naar mijn lijf te luisteren en ga ik toch door. Niet erg handig...
PhoebeHolmesreturns,erg herkenbaar wat je schrijft. Ik zit ook zo'n 25 jaar in een soortgelijke situatie. Na deels afgekeurd te zijn na een ernstig ongeval,gevolgd door een zware burnout. In de jaren erna ben ik wel langzaamaan (deels) hersteld.Maar wel nog steeds kampend met CVS- en overprikkelingsklachten die niet meer zullen verdwijnen. Inmiddels heb ik wel een soort 'lepel schema' voor mezelf aangeleerd.Maar ik moet wel continu alert blijven op overbelasting.Dit om grote terugvallen met nieuwe schade te voorkomen.Dat voortdurend m'n grenzen bewaken vind ik trouwens zelf het zwaarst😔. Ben overigens zelf wel altijd vrij open geweest naar m'n omgeving hierover.En meestal werd daar wel ok op gereageerd.Helaas niet door de belangrijkste persoon destijds (ex-partner). Zij kon er heel moeilijk mee omgaan.En besloot om gegeven moment ook te stoppen met de relatie.
Ik ben trouwens wel blij dat er steeds meer aandacht en kennis komt mbt dit soort 'onzichbare' aandoeningen.Geldt ook voor dit topic. Is m.i altijd goed om over nieuwe ontwikkelingen en inzichten te lezen🙂. Destijds heb ik heel veel zelf moeten uitzoeken en door try-and-error moeten leren. Wat ik ontzettend lastig vond.Omdat ikzelf ook niets aan de buitenkant zag.En dan ligt onderschatting van de handicap altijd op de loer.Maar ik denk dat ik na al die jaren m'n beperkingen nu wel grotendeels 'geaccepteerd' heb. In de zin van erkennen dat het een blijvend onderdeel van m'n leven is. Overigens blijf ik wel zoeken naar methoden/middelen die m'n kapotte batterij nog verder kunnen herstellen (vandaar 'geaccepteerd' tussen aanhalingstekens). Maar heb dat inmiddels geintegreerd in het ontwikkelen van een soort 'healthy aging' leefstijl (dat is een stuk breder dan puur het fysieke herstel).
Lollypopje, sterkte gewenst hoor deze moeilijke periode. En denk dat het idd goed mogelijk dat de (rouw)fase waar je nu inzit,het fysiek extra zwaar maakt. Zoals ook in een ander topic (M.K. 'rouwarbeid') waar het ter sprake kwam,is rouwen psychisch maar ook fysiek echt heel hard werken.Dat ook een zware wissel op je lichaam trekt.En als je dan al heel weinig energie hebt,is het geen dubbele maar een giga aanslag op je energienivo😔.Hoop iig dat als eea straks een plek heeft gevonden,je dat dan ook (positief) aan je energie nivo zal merken! Mss is forummen dan nu even ook een welkome afleiding 🙂.
Nighttripper schreef op 01-08-2023 om 09:50:
[..]
PhoebeHolmesreturns,erg herkenbaar wat je schrijft. Ik zit ook zo'n 25 jaar in een soortgelijke situatie. Na deels afgekeurd te zijn na een ernstig ongeval,gevolgd door een zware burnout. In de jaren erna ben ik wel langzaamaan (deels) hersteld.Maar wel nog steeds kampend met CVS- en overprikkelingsklachten die niet meer zullen verdwijnen. Inmiddels heb ik wel een soort 'lepel schema' voor mezelf aangeleerd.Maar ik moet wel continu alert blijven op overbelasting.Dit om grote terugvallen met nieuwe schade te voorkomen.Dat voortdurend m'n grenzen bewaken vind ik trouwens zelf het zwaarst😔. Ben overigens zelf wel altijd vrij open geweest naar m'n omgeving hierover.En meestal werd daar wel ok op gereageerd.Helaas niet door de belangrijkste persoon destijds (ex-partner). Zij kon er heel moeilijk mee omgaan.En besloot om gegeven moment ook te stoppen met de relatie.Ik ben trouwens wel blij dat er steeds meer aandacht en kennis komt mbt dit soort 'onzichbare' aandoeningen.Geldt ook voor dit topic. Is m.i altijd goed om over nieuwe ontwikkelingen en inzichten te lezen🙂. Destijds heb ik heel veel zelf moeten uitzoeken en door try-and-error moeten leren. Wat ik ontzettend lastig vond.Omdat ikzelf ook niets aan de buitenkant zag.En dan ligt onderschatting van de handicap altijd op de loer.Maar ik denk dat ik na al die jaren m'n beperkingen nu wel grotendeels 'geaccepteerd' heb. In de zin van erkennen dat het een blijvend onderdeel van m'n leven is. Overigens blijf ik wel zoeken naar methoden/middelen die m'n kapotte batterij nog verder kunnen herstellen (vandaar 'geaccepteerd' tussen aanhalingstekens). Maar heb dat inmiddels geintegreerd in het ontwikkelen van een soort 'healthy aging' leefstijl (dat is een stuk breder dan puur het fysieke herstel).
Lollypopje, sterkte gewenst hoor deze moeilijke periode. En denk dat het idd goed mogelijk dat de (rouw)fase waar je nu inzit,het fysiek extra zwaar maakt. Zoals ook in een ander topic (M.K. 'rouwarbeid') waar het ter sprake kwam,is rouwen psychisch maar ook fysiek echt heel hard werken.Dat ook een zware wissel op je lichaam trekt.En als je dan al heel weinig energie hebt,is het geen dubbele maar een giga aanslag op je energienivo😔.Hoop iig dat als eea straks een plek heeft gevonden,je dat dan ook (positief) aan je energie nivo zal merken! Mss is forummen dan nu even ook een welkome afleiding 🙂.
Zo'n 'lepelschema' heb ik ook, dat gaat denk ik op een gegeven moment bijna vanzelf.. (alleen soms geen zin om er 100% rekening mee te houden..Ligt ook aan de situatie)
Idd, onderschatten daar ben ik kampioen in... al ben ik dat voor een deel aan het afleren..
@Nighttripper Klopt het is soms echt heel zwaar en dat helpt niet. Maar misschien komt het er juist daarom ook wel uit nu het zo extreem slecht gaat.
Overigens ben ik al sinds mijn ziekte meestal best goed gemutst, ondanks alle tegenslagen en mijn gevoeligheid voor somberte. Terwijl ik in mijn leven al diverse diepgrijze periodes heb gehad. Dus de klap moest ook gewoon een keer komen, maar zelfs nu ben ik gelukkig niet continu somber. Dat maakt dat het ermee omgaan nog te doen is.
mijn lepels zijn alweer op.
Heb gedoucht, wat veel energie kost, boodschappen gedaan en de afwas.
Ook paar keer overgegeven.
Ik ben echt op.
Nou zou mijn afspraak van 15 augustus met spver worden verhuist naar 7 augustus. Ik zei het mag ook later. Dus nu 4 september
HarleyQuin schreef op 01-08-2023 om 23:22:
mijn lepels zijn alweer op.
Heb gedoucht, wat veel energie kost, boodschappen gedaan en de afwas.
Ook paar keer overgegeven.
Ik ben echt op.
Nou zou mijn afspraak van 15 augustus met spver worden verhuist naar 7 augustus. Ik zei het mag ook later. Dus nu 4 september
Pff vindt jij dat ook zo frustrerend Harley Quinn? Als een afspraak verzet moet worden, wordt het bijna altijd weken later. Dat vind ik één van de stomste dingen aan energie management
oh ja dat is echt zo kut. Afspraak met mijn zus al twee keer moeten verplaatsen, volgende poging is over 2,5 week, maar sinds de laatste afzegging gaat het niet beter. Hopelijk gaat het dan wel lukken, want ik wil mijn nichtje zien. Die zag ik met kerst voor het laatst 😔
Zelfde voor de tandartd al 2x moeten verplaatsen omdat ik gewoon niet goed genoeg was, over drie weken staat weer een afspraak. Die zal ook wel niet lukken en ik denk dst ik hem dan gewoon maar afzeg en wel weer bel als er hoop is dat ik kan gaan. Al is mijn vorige afspraak alweer 1,5 jaar geleden 😒
Moirmel schreef op 31-07-2023 om 19:22:
[..]
Bedankt voor de tip, maar Belg, denk niet dat hier zoiets bestaat.
Ik zie in België wel eens auto's rijden met daarop groot: patiëntenvervoer. Is dat niet een vergelijkbaar iets?
Vanmiddag komen mijn vader en zijn vriendin langs. Dat stond al van voordat ik zo slecht ging.
Heb besloten het wel door te laten gaan, want echt even behoefte aan een paar knuffels, maar heb wel gezegd max een half uurtje. Mogen ze daarna nog even afwassen 
en dan weer weg.
Waarschijnlijk gaat dat al te veel zijn, maar ik heb het mentaal echt even nodig. Dus de hele ochtend maar zo veel mogelijk rusten 😊
Over vervoer. In Nederland heb je ANWB Automaatje. Dat zijn vrijwilligers die mensen voor een kleine kilometervergoeding ergens heen brengen. Wel binnen de eigen regio. Je hoeft er geen lid van de anwb voor te zijn. Ik heb er zelf nog geen gebruik van gemaakt, maar als ik weer in staat ben om naar de tandarts te gaan wil ik dat gaan doen. Vind ik toch fijner dan mijn vader 2x 45min laten rijden om mij naar 5minuten verderop te brengen 🤦 Hij zou het met liefde doen, maar dan voel ik me dan toch bezwaard.
Ik vind het trouwens bizar als ik mij besef dat mijn vader van bijna 70 mij af en toe moet mantelzorgen. Ik heb dan toch het gevoel dat het andersom zou moeten zijn, al heeft hij dat gelukkig nog lang niet nodig, want de man is hartstikke fit.
voor wie wil.
Ik zit zelf niet bij de lepel club. Beste vriendin wel. Woont half uurtje verderop, maar in combi met mijn huidige werk hebben we elkaar dit jaar nog niet gezien. Mijn werk gaat binnenkort veranderen dus hoop dat het vanuit mijn kant dan weer vaker goed gaat en tijd zal het leren hoe het van haar kant is....
Dankjewel Watervrouw 😊
Dat lijkt me voor jullie beiden heel vervelend. Ik merk zelf dat sinds ik ziek ben afspreken ook een stuk lastiger is. Niet alleen omdat ik niet altijd energie heb, maar ook omdat ik vroeger altijd de meest flexibele was. Dan was het makkelijker in te plannen dat ik naar iemand toe ging, dan andersom. En nu loop ik daar vaak tegen aan. Het is geen onwil van mijn geliefden, maar als je druk bent met werk/kinderen/mantelzorg dan is naar vrienden toe gaan gewoon meer geplan.
Ah nee, balen Lollypopje, dat de afspraak al weer verplaatst moest worden 
Dingen als tandarts gaat bij mij ook gauw naar beneden op de prioriteitenlijst. Het is dat mijn kinderen naar de tandarts moeten....
Ik ben op vakantie met mijn kinderen. En ben ontzettend trots op hoe de reisdag vandaag verlopen is. Alleen hopen dat ik zo weer voldoende energie heb om knakworsten op te warmen.
Fijn dat het reizen goed ging Martje
Visite bleef iets langer dan ik had bedacht en echt totaal uitgeput daarna. Zo uitgeput, dat het zelfs al aan me te zien was toen ze weggingen. Dat zegt want, want normaal komt dat pas daarna. Maar het was wel fijn. Had het echt even nodig om een knuffel te krijgen en mijn hart te luchten.
Ik ben benieuwd hoe ik me morgen voel.
Lollypopje schreef op 04-08-2023 om 18:16:
Fijn dat het reizen goed ging Martje
Visite bleef iets langer dan ik had bedacht en echt totaal uitgeput daarna. Zo uitgeput, dat het zelfs al aan me te zien was toen ze weggingen. Dat zegt want, want normaal komt dat pas daarna. Maar het was wel fijn. Had het echt even nodig om een knuffel te krijgen en mijn hart te luchten.Ik ben benieuwd hoe ik me morgen voel.
Hoe is het vandaag Lollypopje? #voeljevrijomniettereageren