Waar doen mensen het van? Inkomens, beroepen en uitgaves van het viafora.
Nou hebben wij het echt niet slecht maar ondanks een bovenmodaal inkomen en geen top hypotheek en geen hele spannende dure uitgaven moeten we toch opletten en kunnen we ons geen hele grote spannende uitspattingen veroorloven. We rijden vrij oude tweedehands auto's en gaan echt niet 3 keer per jaar op (vlieg) vakantie en uit eten etc. Wel betalen we collegegeld en proberen we te sparen (maar is er afgelopen jaar net zo hard uitgevlogen als het er in kwam door omstandigheden)
Nu wonen wij in een buurt met alleen twee verdieners en vragen we ons de laatste tijd vaker af: waar doen ze het van?
Nieuwe auto, weer een weekendje weg, kids nieuwe fietsen, een nieuwe bank, een aanbouw of uitbouw, zonnepanelen, uit eten, schoonmaker, het kan soms niet op. We weten wat voor beroepen onze buren hebben en dat is heel vergelijkbaar met ons.
Ook in onze vriendengroep valt het uitgave patroon op. En dan denk ik wel eens: wat doen zij dan zo anders dan wij? Ik vind ons redelijk sober leven (hoewel dat is ook maar interpretatie natuurlijk want het is al luxe dat ik nooit hoef op te letten in de supermarkt dat realiseer ik me ook wel) terwijl we best goede twee verdieners zijn.
Nu ben ik nieuwsgierig: wat komt er bij jullie in en wat gaat er uit en hoeveel sparen jullie en wat staat er op de spaar en hoe hoog is jullie hypotheek en wat is jullie leeftijd plus wel of geen kinderen en in welke leeftijd. Misschien leuk om eens een te vergelijken want wie weet heb ik bijvoorbeeld wel een enorme blinde vlek 
Drietje schreef op 18-10-2021 om 08:06:
[..]
Ik snap nu wel waarom zo weinig mensen ultralinks stemmen. Zo paternalistisch.
Wees blij dat mensen de drang hebben om er iets van te maken. Daardoor kunnen we met zijn allen het onderwijs en de zorg betalen.
Ik ben zeker niet ultralinks en behoor tot de natuurlijke achterban van de VVD. “Er iets van willen maken” laat je toch niet afhangen van een erf- en schenkbelasting of van andere fiscale maatregelen? Dat doe je toch vanuit je eigen drang om een leuk/zinvol/whatever leven te hebben?
Wednesday schreef op 18-10-2021 om 08:21:
[..]
Ik ben zeker niet ultralinks en behoor tot de natuurlijke achterban van de VVD. “Er iets van willen maken” laat je toch niet afhangen van een erf- en schenkbelasting of van andere fiscale maatregelen? Dat doe je toch vanuit je eigen drang om een leuk/zinvol/whatever leven te hebben?
Ik denk dat heel veel mensen juist de drang hebben om hun kinderen een goed leven te geven.
De VVD heeft geen grote problemen met verhogen van de successierechten. Iedereen kan zien dat hierdoor (tegenwoordig) steeds meer scheefgroei ontstaat. Het is juist de PVV die mordicus tegen is. De andere linkse partijen zullen het ook niet erg vinden.
Drietje schreef op 18-10-2021 om 08:28:
[..]
Ik denk dat heel veel mensen juist de drang hebben om hun kinderen een goed leven te geven.
Die drang heb ik ook, maar ze achterlaten met een bak geld waarvoor ze zelf niets gedaan hebben hoort daar voor mij niet per se bij.
Bakblik schreef op 18-10-2021 om 08:18:
[..]
Hier ook zo. Met uitzondering van die mot dan. Mijn schoonzusje helpt haar ouders sinds de invoering van het internetbankieren en daar is wel eens een gesprekje geweest over tot hier en niet verder met onnodige aankopen. (denk aan het verzamelen van hondenbeeldjes, dat wordt nooit een waardevolle verzameling) Daar steeds geld aan uitgeven als je al krap zit is niet zo handig. Van die kant zullen wij niks erven, omdat er simpelweg niks is. Maar we willen ook geen schulden erven. Het is al erg genoeg dat we in het verleden noodzakelijke huishoudelijke apparaten als verjaardagscadeau hebben moeten geven, omdat er geen geld was voor vervanging.
Ja, dat kan ik me voorstellen. Bij ons speelt ook zoiets, het is inderdaad vooral dat ze erdoor in de problemen komen. Dat er later geen erfenis is vind ik geen probleem.
De ene maand zitten ze heel krap en daar heel erg door in de put. Denk aan niet meer naar de verjaardagen van kleinkinderen willen omdat ze geen geld hebben voor cadeautjes. Om de volgende maand bij een financiële meevaller het volgende kleinkind 500 euro te geven. Er is nu weer een meevaller en dus is er een puppy gekocht (dure merkhond met stamboom). En een overkapping van meer dan 5000 euro ter vervanging van een overkapping die nog in nieuwstaat verkeerd en pas twee jaar terug is aangeschaft. Ik weet nu al dat volgend jaar het weer drama is tegen de tijd dat de belastingaanslag komt.
Yvaine schreef op 18-10-2021 om 08:35:
[..]
Ja, dat kan ik me voorstellen. Bij ons speelt ook zoiets, het is inderdaad vooral dat ze erdoor in de problemen komen. Dat er later geen erfenis is vind ik geen probleem.
De ene maand zitten ze heel krap en daar heel erg door in de put. Denk aan niet meer naar de verjaardagen van kleinkinderen willen omdat ze geen geld hebben voor cadeautjes. Om de volgende maand bij een financiële meevaller het volgende kleinkind 500 euro te geven. Er is nu weer een meevaller en dus is er een puppy gekocht (dure merkhond met stamboom). En een overkapping van meer dan 5000 euro ter vervanging van een overkapping die nog in nieuwstaat verkeerd en pas twee jaar terug is aangeschaft. Ik weet nu al dat volgend jaar het weer drama is tegen de tijd dat de belastingaanslag komt.
Jee wat vervelend. Ze is nooit financieel volwassen geworden, zo te lezen. Accepteert ze jullie hulp hierin?
Yvaine schreef op 17-10-2021 om 21:32:
[..]
Ik vind het ook fijn om te zien dat mijn ouders en schoonouders genieten van hun geld. Ook al ben ik het lang niet altijd eens met hun uitgaven. Om eerlijk te zijn, wij hebben er zelfs wel eens mot over.
Mot over hun uitgaven? Je hebt toch als kind helemaal geen mening te hebben over de uitgaven van je ouders? Hun geld, hun zaak. Of begrijp ik je verkeerd?
Drietje schreef op 18-10-2021 om 08:28:
[..]
Ik denk dat heel veel mensen juist de drang hebben om hun kinderen een goed leven te geven.
Ik herken dit enorm bij mijn ouders. Totaal onnodig vinden wij als kinderen want we gaan prima en hebben geen extra geld nodig.
We hebben in het begin van ons leven wel veel steuntjes in de rug gehad: dat we een fijn thuis hadden en pas uit huis gingen na 24 jaar (en dus al werkend veel hebben kunnen sparen, omdat we niet hoefde bij te dragen), ze hebben onze studie betaald en het rijbewijs. Daar ben ik ze enorm dankbaar voor. De rest hebben we zelf gedaan.
Overigens was onze kindertijd weinig luxe nooit uit eten, geen thuisbezorgd en zelfs geen ijsje na een dagje strand. We gingen ook maar eens in de drie jaar op vakantie en dan gingen we kamperen. Ik heb dat verder nooit vervelend gevonden, wij speelden graag thuis. Mijn ouders hebben bewust gespaard om ons dat rijbewijs en studie te kunnen geven.
Wij proberen nu andersom hen een fijne oude dag te geven. Leuke uitjes met de kleinkinderen, herinneringen maken. In het begin vond vooral mijn moeder dat lastig bijvoorbeeld als we uit eten gingen dan zei ze maar we hadden toch ook thuis kunnen eten veel goedkoper. Inmiddels genieten ze er gelukkig goed van.
We hebben als kinderen nog wel eens mot met moeders die steeds vaker ons geld wil toestoppen. We hebben daar eens een keer een stevig gesprek over gehad waarin wij als kinderen aangaven dat we het geld niet nodig hebben en dat we willen dat ze er van genieten. Dat we het ook een beetje vervelend vinden, omdat we het gevoel krijgen dat ze denken dat we het niet redden. Daarin gaf mijn moeder in tranen aan dat ze zo graag wil dat we ons nooit zorgen hoeven te maken om geld en dat ze zo graag ons goed wil achterlaten en dat wij nou eenmaal alles zijn voor haar. Wij hebben in datzelfde gesprek aangegeven dat wij het juist belangrijk vinden dat we mooie herinneringen hebben en dat we zien dat ze genieten. Het was heel verhelderend en wij nemen nu geld aan van mijn ouders wat we vervolgens opzij zetten om ouders dingen te geven die ze niet snel zelf zullen kopen (bijvoorbeeld een fotoshoot of weekend weg met zijn allen). En mijn ouders doen veel meer leuke dingen zelf en genieten daar zichtbaar van.
Alles opmaken zal ze niet meer lukken, maar ik ben intens blij als ik nu een foto zie dat de koffie met gebak op een terras drinken tijdens een fietstocht, als ze met vrienden op vakantie gaan of als ze naar een concert zijn. Het is voor mijn ouders en vooral mijn moeder een diepgewortelde wens om geld na te laten aan ons. Het gaat niet over geld, het gaat over de emotionele waarde. Dat het mijn moeders laatste wens is dat wij een goed gevulde spaarrekening hebben. Ze hebben er zo hard voor gewerkt, netjes belasting betaald etc.
Ik begrijp oprecht niet hoe je het sociaal kunt vinden om hard werkende mensen hun laatste wens te willen ontnemen.
Herfstappeltaart schreef op 18-10-2021 om 09:01:
[..]
Mot over hun uitgaven? Je hebt toch als kind helemaal geen mening te hebben over de uitgaven van je ouders? Hun geld, hun zaak. Of begrijp ik je verkeerd?
Hun geld hun zaak, inderdaad maar bij het klimmen der jaren en door het internetbankieren (wat ze niet meer snappen) is er verlies van overzicht wat er te besteden is. Dan moet je je er als kind toch soms mee bemoeien.
Mijn schoonzus doet dat en deelt niet alles met haar broer (ouders hebben recht op privacy wat hun geldzaken aangaat) maar soms hoort mijn man wel iets. Een wasmachine cadeau doen vond mijn man niet zo nodig, toen heeft schoonzus wel verteld dat er echt geen geld was om het zelf te kopen. Dan wordt er dus een niet zo gezellig gesprek gevoerd over wat er wel en niet gekocht kan worden en dat het verzamelen van hondenbeeldjes MOET stoppen om in de toekomst nog vaste lasten, eten, kleding en de kapper te kunnen betalen.
Niet om een potentiële erfenis in stand te houden maar om te voorkomen dat wij straks met studerende kinderen ook nog moeten zorgen dat (schoon)ouders genoeg te eten hebben. Aow en pensioentje is in principe genoeg om de maand mee door te komen mits er geen geld verdwijnt naar onzinnige zaken. Dat inzicht ontbreekt helaas bij de schoonouders.
Bakblik schreef op 18-10-2021 om 09:27:
[..]
Hun geld hun zaak, inderdaad maar bij het klimmen der jaren en door het internetbankieren (wat ze niet meer snappen) is er verlies van overzicht wat er te besteden is. Dan moet je je er als kind toch soms mee bemoeien.
Mijn schoonzus doet dat en deelt niet alles met haar broer (ouders hebben recht op privacy wat hun geldzaken aangaat) maar soms hoort mijn man wel iets. Een wasmachine cadeau doen vond mijn man niet zo nodig, toen heeft schoonzus wel verteld dat er echt geen geld was om het zelf te kopen. Dan wordt er dus een niet zo gezellig gesprek gevoerd over wat er wel en niet gekocht kan worden en dat het verzamelen van hondenbeeldjes MOET stoppen om in de toekomst nog vaste lasten, eten, kleding en de kapper te kunnen betalen.
Niet om een potentiële erfenis in stand te houden maar om te voorkomen dat wij straks met studerende kinderen ook nog moeten zorgen dat (schoon)ouders genoeg te eten hebben. Aow en pensioentje is in principe genoeg om de maand mee door te komen mits er geen geld verdwijnt naar onzinnige zaken. Dat inzicht ontbreekt helaas bij de schoonouders.
Oke nu snap ik je beter. En je hebt gelijk.
Pimpelmees67 schreef op 17-10-2021 om 23:20:
Mijn ouders hebben de halve wereld rondgereisd. Verder deden ze geen gekke dingen, ze zijn altijd zuinig gebleven. Mijn vader was een simpele arbeider, mijn moeder was huisvrouw en pas later deed ze wat schoonmaakwerk. Mijn vader leeft niet meer, mijn moeder kan het onderhoud van de tuin niet meer aan, naast haar gaat een nieuwe wijk gebouwd worden en ze ziet op tegen de overlast dus ze gaat verhuizen. En het geld wat ze gaat krijgen voor dat huis krijgt ze echt nooit meer opgemaakt. Hoezeer ik haar dat ook zou gunnen.
Mijn moeder heeft nu een tuinman, omdat zij in haar eentje die grote tuin niet aan kan en m'n vader niet meer leeft. Ik stimuleer haar juist om gemaksuitgaven te doen, waar vroeger m'n vader alles zelf deed en kon en daardoor dus veel geld bespaard werd en ingezet kon worden voor leuke dingen zoals verre reizen. Verder geniet ze nog lekker van etentjes en terrasjes en we gaan we regelmatig samen op vakantie.
Jillz schreef op 18-10-2021 om 09:01:
[..]
Ik herken dit enorm bij mijn ouders. Totaal onnodig vinden wij als kinderen want we gaan prima en hebben geen extra geld nodig.
We hebben in het begin van ons leven wel veel steuntjes in de rug gehad: dat we een fijn thuis hadden en pas uit huis gingen na 24 jaar (en dus al werkend veel hebben kunnen sparen, omdat we niet hoefde bij te dragen), ze hebben onze studie betaald en het rijbewijs. Daar ben ik ze enorm dankbaar voor. De rest hebben we zelf gedaan.
Overigens was onze kindertijd weinig luxe nooit uit eten, geen thuisbezorgd en zelfs geen ijsje na een dagje strand. We gingen ook maar eens in de drie jaar op vakantie en dan gingen we kamperen. Ik heb dat verder nooit vervelend gevonden, wij speelden graag thuis. Mijn ouders hebben bewust gespaard om ons dat rijbewijs en studie te kunnen geven.
Wij proberen nu andersom hen een fijne oude dag te geven. Leuke uitjes met de kleinkinderen, herinneringen maken. In het begin vond vooral mijn moeder dat lastig bijvoorbeeld als we uit eten gingen dan zei ze maar we hadden toch ook thuis kunnen eten veel goedkoper. Inmiddels genieten ze er gelukkig goed van.
We hebben als kinderen nog wel eens mot met moeders die steeds vaker ons geld wil toestoppen. We hebben daar eens een keer een stevig gesprek over gehad waarin wij als kinderen aangaven dat we het geld niet nodig hebben en dat we willen dat ze er van genieten. Dat we het ook een beetje vervelend vinden, omdat we het gevoel krijgen dat ze denken dat we het niet redden. Daarin gaf mijn moeder in tranen aan dat ze zo graag wil dat we ons nooit zorgen hoeven te maken om geld en dat ze zo graag ons goed wil achterlaten en dat wij nou eenmaal alles zijn voor haar. Wij hebben in datzelfde gesprek aangegeven dat wij het juist belangrijk vinden dat we mooie herinneringen hebben en dat we zien dat ze genieten. Het was heel verhelderend en wij nemen nu geld aan van mijn ouders wat we vervolgens opzij zetten om ouders dingen te geven die ze niet snel zelf zullen kopen (bijvoorbeeld een fotoshoot of weekend weg met zijn allen). En mijn ouders doen veel meer leuke dingen zelf en genieten daar zichtbaar van.
Alles opmaken zal ze niet meer lukken, maar ik ben intens blij als ik nu een foto zie dat de koffie met gebak op een terras drinken tijdens een fietstocht, als ze met vrienden op vakantie gaan of als ze naar een concert zijn. Het is voor mijn ouders en vooral mijn moeder een diepgewortelde wens om geld na te laten aan ons. Het gaat niet over geld, het gaat over de emotionele waarde. Dat het mijn moeders laatste wens is dat wij een goed gevulde spaarrekening hebben. Ze hebben er zo hard voor gewerkt, netjes belasting betaald etc.
Ik begrijp oprecht niet hoe je het sociaal kunt vinden om hard werkende mensen hun laatste wens te willen ontnemen.
Hier hetzelfde. Maar ik merk nu al, nu mijn kinderen volwassen worden, dat ik nu dezelfde wens ontwikkel. Erven gaat veel meer over geven dan krijgen.
Drietje schreef op 18-10-2021 om 10:24:
[..]
Hier hetzelfde. Maar ik merk nu al, nu mijn kinderen volwassen worden, dat ik nu dezelfde wens ontwikkel. Erven gaat veel meer over geven dan krijgen.
Wat mooi gezegd.
Valdemar schreef op 17-10-2021 om 18:43:
[..]
Dat is dus ons ander perspectief.
Natuurlijk kan hij hiervan een deel uitgeven aan pleziertjes etc., maar ik zou het inderdaad spijtig vinden mocht hij alles hieraan uitgeven. Voor mij is dit geld van de familie en doe je je best om dit door te geven naar latere generaties.
En als het nodig is om later zijn medische kosten te betalen is het vanzelfsprekend dat het geld daarvoor gebruikt wordt, maar om het gewoon uit de ramen te smijten, omdat het er is?
Zelf handel ik ook naar deze denkwijze. Zodra mijn partner mijn vrouw werd, hebben we een rekening geopend voor haar zoon en petekinderen en daar wordt elke maand op gespaard om hen later een duwtje in de rug te kunnen geven.
Maar eigenlijk zouden die zoon en petekinderen dat geld dan moeten bewaren voor hun kinderen toch? Want jij hebt daar tenslotte ook voor gespaard en zij hebben die verantwoordelijkheid ook weer voor hun kinderen. Gezien jouw denkwijze
Venusss schreef op 18-10-2021 om 10:54:
[..]
Maar eigenlijk zouden die zoon en petekinderen dat geld dan moeten bewaren voor hun kinderen toch? Want jij hebt daar tenslotte ook voor gespaard en zij hebben die verantwoordelijkheid ook weer voor hun kinderen. Gezien jouw denkwijze
Precies. Dus wat is deze erfenis dan? Een geldbedrag wat door generaties en generaties wordt doorgeschoven en waar niemand echt iets aan heeft. Schiet mij maar lek.