persco en lockdown
Ik las net dat er waarschijnlijk vandaag al een nieuwe persconferentie komt met dit weekend nog verdere lockdownmaatregelen.
Ik ben er blij om (met natuurlijk een zwart randje voor jongeren, cultuur en middenstand/horeca). Maar de bezorgdheid over Omikron overheerst bij mij.
Jullie?
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 17:29:
[..]
Ik weet het niet. Ik hoop het maar, heb er inmiddels echt geen vertrouwen meer in en vind het echt uitzichtloos worden.
Ik ben echt een super positief persoon en altijd blij met kleine dingen, maar deze laatste lockdown hakt er zó in bij mij.
Ik denk bij veel mensen. Maar als ik eerlijk ben had in november veel meer last van de coronasituatie. Toen voelde het alsof we met zijn allen op code zwart afholden, zonder dat iemand bereidt was om op de rem te trappen. Nu komen we wellicht iets te hard tot stilstand, maar we doen tenminste iets.
Gelukkig mogen er nog veel dingen wel. We mogen wel naar buiten, we mogen nog wel afhalen, laten bezorgen, we kunnen onze naasten ontmoeten etc etc.
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 17:02:
[..]
Het ‘kortetermijnprobleem’ speelt nu al bijna twee jaar.
Het is tot nu toe geen oplossing gebleken en we zijn in maart 2 jaar verder.
En het is al lang duidelijk dat het overgrote deel van de bevolking niet in het ziekenhuis belandt en niet dood neervalt.
Beter gaan we gewoon weer door met ons leven, / Het moet een keer klaar zijn met die idiote waanzin die dit inmiddels wordt.
Ik lees dat je wanhopig bent en stampvoetend roept dat je niet meer wilt. Nou news for you . . ik ook niet. En je hoeft helemaal niet super positief te zijn om te snappen dat wat jij schrijft gewoon flauwekul en niet realistisch is. Dit is gewoon een totale gamechanger waarbij we elke dag allerlei dingen doen om nú problemen op te lossen en ook na te denken over later. En nogmaals: welk land doet het dan beter volgens jou?
Lees die posting waar je (bewust?) niet op reageert, die van Omav2:
OmaVan2 19-12-2021 om 16:35
Dat gewoon verder gaan leven is geen optie. De ziekenhuizen en met name de IC's liggen nu al vol, dus we hebben geen plek voor een toevloed van patiënten. En ja, we weten niet of die toevloed komt in het geval van Omikron, maar je kan niet het risico nemen van een zorginfarct en alle onrust die daar ontstaat als er wel een toevloed van patiënten blijkt te komen. Wat je wel kan doen, naast zo snel mogelijk boosteren, is er nu al over nadenken hoe je verder moet. Vaccineren is dus de oplossing niet, al helpt het wel. Na het eerste jaar waarin het virus zich over de wereld heeft verspreid hebben we elk half jaar een nieuwe variant gehad die de vorige verving (Alpha, Delta, Omikron). En niemand kan garanderen wanneer dit ophoudt. Dus er moet nagedacht worden over meer differentiatie in de maatregelen. Overigens kan dan een conclusie zijn dat bepaalde dingen niet meer kunnen, zoals een feestkroeg, waar men dicht op elkaar mee staat te zingen. We kunnen niet terug naar het oude normaal, maar het nieuwe normaal moet ook niet worden dat we elke kerst in een strenge lock-down zitten.
gr Angela
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 17:29:
[..]
Ik weet het niet. Ik hoop het maar, heb er inmiddels echt geen vertrouwen meer in en vind het echt uitzichtloos worden.
Ik ben echt een super positief persoon en altijd blij met kleine dingen, maar deze laatste lockdown hakt er zó in bij mij.
Vlak na de persco waarbij alles om 17 uur dicht moest heeft iemand die ik ken zelfmoord gepleegd. Vrees dat dat vaker zal gebeuren bij eigenaren van kleine bedrijven die hun hele opgebouwde kapitaal verwoest zien worden.
CharlieB schreef op 19-12-2021 om 16:48:
[..]
Maar hoe ziet het alternatief eruit dan? Geen zorg meer bieden? Aan wie niet? Ja aan die persoon van 100 niet, waar we met een operatie een maand tijd kopen, maar dat is natuurlijk 'makkelijk scoren'. Het zijn dan natuurlijk niet alleen de mensen van 100 die we zorg moeten weigeren.
Kijk als het gaat om besmettingen, ben ik het met je eens. Als er 50.000 besmettingen op een dag zijn waar er 10 van in het ziekenhuis belanden per week. Prima. Land open en laten gaan. Maar je kan toch niet om de gevolgen in de zorg heen kijken als we nu weer gewoon gaan leven. Code zwart is toch geen leven?
Geen COVID-zorg meer voor iedereen, als het echt zover komt.
2G, zo snel mogelijk de boosters, en aparte ziekenhuizen voor COVID-patiënten.
Wat mij betreft is hier nog langer mee doorgaan net zo goed een doemscenario.
redbulletje schreef op 19-12-2021 om 17:38:
[..]
Vlak na de persco waarbij alles om 17 uur dicht moest heeft iemand die ik ken zelfmoord gepleegd. Vrees dat dat vaker zal gebeuren bij eigenaren van kleine bedrijven die hun hele opgebouwde kapitaal verwoest zien worden.
Het is voor zoveel mensen vreselijk. En voor iedereen natuurlijk weer om andere redenen… bah. 🥲
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 17:24:
[..]
Dit is inmiddels ook voor heel veel mensen geen leven meer en het punt is dat er geen uitzicht op verbetering is. Dat denken we al bijna twee jaar lang, wanneer trek je een keer de conclusie dat dit dus ook de oplossing niet is gebleken? De zoveelste lockdown, de vaccinaties die het einde van de ellende zouden betekenen, een nieuwe variant, weer een nieuwe variant, nu weer de booster die zogenaamd gaat zorgen dat we hier eindelijk uitkomen.
Er komt straks wel weer een andere variant of onverwachte ontwikkeling. Voor hetzelfde geld gaat het nog twee jaar zoals de afgelopen tijd, vanaf maart 2020.
Dat is toch óók een doemscenario?
Net zo goed als code zwart.
Ik hoorde gisteren bij op1(?) dat de meeste pandemies 5 jaar nodig hebben om te stabiliseren.
Geen idee hoe ze daaraan komen want dit is de eerste heftige pandemie in de moderne tijd.
redbulletje schreef op 19-12-2021 om 17:38:
[..]
Vlak na de persco waarbij alles om 17 uur dicht moest heeft iemand die ik ken zelfmoord gepleegd. Vrees dat dat vaker zal gebeuren bij eigenaren van kleine bedrijven die hun hele opgebouwde kapitaal verwoest zien worden.
Niet alleen ondernemers. Iedereen met (psychische) problemen heeft het nu een stuk zwaarder. Alle uitlaatkleppen zijn verdwenen.
Granny71 schreef op 19-12-2021 om 17:44:
[..]
Ik hoorde gisteren bij op1(?) dat de meeste pandemies 5 jaar nodig hebben om te stabiliseren.
Geen idee hoe ze daaraan komen want dit is de eerste heftige pandemie in de moderne tijd.
De eerste pandemie in een tijd waarin we massaal de wereld over vliegen. Vroeger bleven mensen beter in hun eigen regio omdat ze afhankelijk waren van paard en wagen.
redbulletje schreef op 19-12-2021 om 17:53:
[..]
De eerste pandemie in een tijd waarin we massaal de wereld over vliegen. Vroeger bleven mensen beter in hun eigen regio omdat ze afhankelijk waren van paard en wagen.
Dus verwacht je sneller een evenwicht, omdat het overal gelijkmatiger verspreidt. De pest deed er jaren over om heel europa rond te komen volgens mij.
redbulletje schreef op 19-12-2021 om 17:53:
[..]
De eerste pandemie in een tijd waarin we massaal de wereld over vliegen. Vroeger bleven mensen beter in hun eigen regio omdat ze afhankelijk waren van paard en wagen.
Daarom vraag ik me ook af hoe ze aan die 5 jaar komen.
Daglichtlamp schreef op 19-12-2021 om 17:37:
[..]
Ik denk bij veel mensen. Maar als ik eerlijk ben had in november veel meer last van de coronasituatie. Toen voelde het alsof we met zijn allen op code zwart afholden, zonder dat iemand bereidt was om op de rem te trappen. Nu komen we wellicht iets te hard tot stilstand, maar we doen tenminste iets.
Gelukkig mogen er nog veel dingen wel. We mogen wel naar buiten, we mogen nog wel afhalen, laten bezorgen, we kunnen onze naasten ontmoeten etc etc.
Ik weet het niet. Het is bij mij nu meer het gevoel dat het allemaal toch steeds niet helpt. We dachten elke keer ‘nog even die lockdown’, ‘nog even tot die vaccinaties’. Ik heb nu gewoon geen vertrouwen meer dat dit nu wel gaat helpen.
Voor mij persoonlijk heb ik het gevoel dat er nu niks kan. Ik hoef echt niet veel te doen en ben een huismus, maar ongemerkt hebben deze situatie en juist het veel thuiszitten en geen ritme en structuur, en het bijna 2 jaar thuiswerken me uitgeput. Het is zó op, het gaat niet meer en dat is juist nu in de afgelopen paar weken allemaal gebeurd. Ik krijg binnenkort een onderzoek naar AD(H)D. Ik heb daarnaast een dwangstoornis en al jaren ernstige slaapproblemen.
Ik vond de rust en het thuis op de bank hangen heerlijk. Weinig verplichtingen, geen structuur. Tot ik doodmoe was, uitgeput, steeds slechter mijn bed uitkwam, zo weinig energie had, steeds meer tijd nodig om te herstellen en op te laden.
Ik zou juist nu een week extra vrij krijgen, zodat ik in totaal twee weken vrij heb. Even rust en back to basic. Niet thuis achter internet of voor de tv, maar juist even daaruit. Kerstcadeautjes kopen, even ergens lunchen. Ik woon alleen, heb privé weinig mensen om me heen en om overeind te blijven en me beter te gaan voelen wilde ik zo graag even naar het centrum lopen, een broodje eten, even in een tuincentrum of wat winkels kijken. Niet op drukke momenten en niet in een drukke stad.
Ik weet het nu gewoon even niet meer.
Het is echt even de druppel.
Het kan allemaal erger natuurlijk: ik heb een fijn huis en ik kan mezelf goed vermaken. Maar het is gewoon de druppel. Ik ben altijd vrolijk en positief, maar ik moet echt huilen en zie het even niet meer….
Miss-Pippi schreef op 19-12-2021 om 18:02:
[..]
Ik weet het niet. Het is bij mij nu meer het gevoel dat het allemaal toch steeds niet helpt.
Maar het is gewoon de druppel. Ik ben altijd vrolijk en positief, maar ik moet echt huilen en zie het even niet meer….
En met jou steeds meer mensen.
De wachttijden voor psychische hulp rijzen de pan uit.
Vooral het uitzichtloze maakt het steeds zwaarder.
Granny71 schreef op 19-12-2021 om 17:47:
[..]
Niet alleen ondernemers. Iedereen met (psychische) problemen heeft het nu een stuk zwaarder. Alle uitlaatkleppen zijn verdwenen.
De balans is er gewoon niet. Ik vond het de hemel in het begin. Of voor lange tijd eigenlijk zelfs. Thuis zijn in mijn joggingpak, niks…. Geen verplichtingen, geen structuur, thuiswerken. Het leek de hemel en het bracht me de ergste crisis in mijn leven.
Maar goed, ook inzicht en het besef dat er misschien wel iets aan de hand is (vermoeden van AD(H)D). Op lange termijn zal het wel iets brengen, anders had het misschien nòg jaren geduurd voordat er een belletje was gaan rinkelen. Maar nu is het wel zwaar kut.
Ik zie nu ook dat ik normaal juist zo goed alleen kan zijn en het thuis zo fijn vind doordat ik op mijn werk een heel sociaal type ben en erg veel contacten heb (ook voor even koffie, lunch etc., met mensen van hele andere afdelingen). En dat ik daar ook energie uithaal.
Granny71 schreef op 19-12-2021 om 18:08:
[..]
En met jou steeds meer mensen.
De wachttijden voor psychische hulp rijzen de pan uit.
Vooral het uitzichtloze maakt het steeds zwaarder.
Yep…. 
Daglichtlamp schreef op 19-12-2021 om 17:37:
[..]
Ik denk bij veel mensen. Maar als ik eerlijk ben had in november veel meer last van de coronasituatie. Toen voelde het alsof we met zijn allen op code zwart afholden, zonder dat iemand bereidt was om op de rem te trappen. Nu komen we wellicht iets te hard tot stilstand, maar we doen tenminste iets.
Gelukkig mogen er nog veel dingen wel. We mogen wel naar buiten, we mogen nog wel afhalen, laten bezorgen, we kunnen onze naasten ontmoeten etc etc.
Dit heb ik precies zo. Toen voelde het als passiviteit en onvermogen van politiek en bestuur, geen grip op de situatie, geen moed. Op dit moment is het allesbehalve niet fijn of bemoedigend. Het is waarschijnlijk zo dat het niet zo zwaar had gehoeven had gehoeven als er eerder beter was ingegrepen. En het kan dat zulke zware maatregelen achteraf niet nodig blijken te zijn. Maar bij mij overheerst in ieder geval het idee: de ogen zijn open en men handelt naar wat men ziet. Mij geeft dat meer vertrouwen dan dat gedraal van een maand geleden. De prognoses liegen er niet om. Daar kunnen we ons niet uit wensdenken. En klagen over wat er had moeten gebeuren in het verleden levert ook niks op. Voor mij voelt wat er nu gebeurt passend bij de dreiging. En dat geeft een bepaalde rust en berusting.