Corona verdriet
Ik zat net wat foto’s te bekijken van najaar 2019 - net voor de pandemie begon - en ik merkte dat ik er verdrietig van werd. Voor het eerst. Normaal ben ik gewend aan de maatregelen en vind thuis zitten eigenlijk ook helemaal niet erg. Maar nu zag ik allemaal blije uitstapjes waarin we nog geen idee hadden wat er allemaal komen ging. En uit 2020 heb ik vrijwel helemaal geen foto’s. Ik werd er verdrietig van. Ben er nou wel helemaal klaar mee. Herkenbaar?
(besef dat we nog een winter door moeten buffelen)
Maar ja, 'wij de kiezers' hadden het kabinet een slechte beoordeling kunnen geven door niet op hen te stemmen. Toch zitten er nu weer dezelfde prutsers aan de formatie tafel als in het demissionair kabinet.
Bij ons was de situatie voor Covid al lastig omdat jongste slecht in zijn vel zat, veel woede en agressie liet zien, en daardoor veel druk op de rest van het gezin legde. Toen de eerste lockdown kwam, was dat zo zwaar (24u pd met deze agressie in huis) dat ik me met een burn out ziek heb moeten melden. De covid-situatie heeft zoon geen goed gedaan. Hij draaide in cirkels rond. Hij volgde geen lessen. Maakte geen huiswerk. Was vaak boos en gefrustreerd. Dan weer somber. Oudste raakte door het verlies van structuur ook achter met school, waardoor ze in paniek raakte en veel te hard ging werken, ook bijna uitgevallen eind vorig jaar. Wij zijn hier met z’n allen qua stemming echt een heel eind naar beneden gezakt. Sinds het begin van dit schooljaar komt er stapje voor stapje weer wat orde en rust in. Dochter is ook weer in een betere stemming maar zoon en ik zitten nog steeds slecht in ons vel. Ik ben bang voor wat er gebeurt als ze de scholen binnenkort weer zouden sluiten. Dat zou hier echt weer een terugval betekenen. Ik vind dit echt een heel moeilijke tijd. Ik hoop maar dat het niet al te lang meer duurt voor we weer ruimte krijgen om op te krabbelen.
niet_rechts schreef op 20-11-2021 om 18:20:
Wat me nog het meeste stoort, is dat een gemiddelde werknemer bij een gemiddeld bedrijf kan rekenen op een slechte beoordeling bij reactief gedrag in plaats van pro-actief gedrag. Maar wij worden bestuurd door een ministersploeg die al moeite heeft om überhaupt tijdig te reageren.
Ik kan niet eens een tegenvoorbeeld verzinnen voor die stelling. Echt heel deprimerend.
Dat kan ik wel, de boot waar ik op vaar. Is in principe een klein bootje, weegt 14000 ton op het moment. En om te stoppen gewoon de motor stopzetten duurt het 24 minuten voor we stil liggen. Zou ik de motor van vol vooruit naar vol achteruit zetten dan duurt het 3 minuten. In allebei de gevallen zijn we de besturing kwijt en gaat de boot een kant op. Want rechtuit bestaat dan niet meer.
Dus hoe pro actief je ook bent na een bediening van de hoofdmotor is het wachten tot er iets gebeurt. Ook vooruit gaan gaat niet binnen 1 minuut.
Doornroosje75 schreef op 20-11-2021 om 18:26:
Maar ja, 'wij de kiezers' hadden het kabinet een slechte beoordeling kunnen geven door niet op hen te stemmen. Toch zitten er nu weer dezelfde prutsers aan de formatie tafel als in het demissionair kabinet.
Ik merk dat er een schraal aanbod is aan kundige politici. Dat zou kunnen komen doordat in grote partijen de onkundige leiders graag onkundig voetvolk uitkiezen en de kleine partijen te klein zijn om een vuist(je) te maken.
Wat de oorzaak ook moge zijn, het gevolg is inmiddels een bedreiging voor onze rechtsstaat en onze gezondheidszorg.
En intussen lijkt niemand van de aan het pluche vastgeplakte mensen te begrijpen dat de 2G discussie een gepasseerd station is, nu. Dat gesprek had je in augustus kunnen voeren. Nu zou het over drastischer maatregelen moeten gaan. Helaas.
Ik vind het uitzichtloos en ik ben de hoop en veerkracht kwijt. Wat een kutleven zo.
Omnik schreef op 20-11-2021 om 18:42:
Bij ons was de situatie voor Covid al lastig omdat jongste slecht in zijn vel zat, veel woede en agressie liet zien, en daardoor veel druk op de rest van het gezin legde. Toen de eerste lockdown kwam, was dat zo zwaar (24u pd met deze agressie in huis) dat ik me met een burn out ziek heb moeten melden. De covid-situatie heeft zoon geen goed gedaan. Hij draaide in cirkels rond. Hij volgde geen lessen. Maakte geen huiswerk. Was vaak boos en gefrustreerd. Dan weer somber. Oudste raakte door het verlies van structuur ook achter met school, waardoor ze in paniek raakte en veel te hard ging werken, ook bijna uitgevallen eind vorig jaar. Wij zijn hier met z’n allen qua stemming echt een heel eind naar beneden gezakt. Sinds het begin van dit schooljaar komt er stapje voor stapje weer wat orde en rust in. Dochter is ook weer in een betere stemming maar zoon en ik zitten nog steeds slecht in ons vel. Ik ben bang voor wat er gebeurt als ze de scholen binnenkort weer zouden sluiten. Dat zou hier echt weer een terugval betekenen. Ik vind dit echt een heel moeilijke tijd. Ik hoop maar dat het niet al te lang meer duurt voor we weer ruimte krijgen om op te krabbelen.
Ben jij mij??
Salomewinterqueen schreef op 20-11-2021 om 19:07:
[..]
Ben jij mij??
Sassenach schreef op 20-11-2021 om 11:39:
Ik heb er ook last van. Mijn geluksgevoel is van een dikke 8 van voor de crisis gedaald naar een 5. Maar ook mijn gevoel van veiligheid heeft een flinke knauw gekregen helaas. Helemaal de laatste weken. omdat voor mijn gevoel Den Haag nu russische roulette aan het spelen is en het er op aan laat komen. En dat geeft mij een heel unheimisch gevoel, alsof er in de komende weken iets heel ergs gaat gebeuren. Ik hoop dat ik dat mis heb.
Ik weet niet waar je op doelt, maar dat hoor ik in mijn omgeving wel meer. En ik kan me er zelf ook niet aan onttrekken dat gevoel te hebben.
En dat is dan ook meer waar ik last van heb. Niet zozeer verdriet, wel angstig voor de toekomst.
Ik vind het verschrikkelijk, ik ben één van die ondernemers die geen aanspraak kan doen op potjes vanuit de overheid maar wel veel inkomsten verliest.
Vorig jaar had ik meer drive om me te focussen op alles wat wel kan maar ik vind het dit keer lastiger. Ik merk ook dat veel bedrijven wel klaar zijn met online events en graag live willen afspreken, nu dat er niet in zit wordt er veel helemaal uitgesteld.
Hopelijk wordt het straks weer wat beter en lukt het ons om in ons koophuis te blijven wonen en uit de schulden te blijven maar de constante stress om geld vind ik het zwaarst van alles.
Daarnaast ben ik wel een persoon die van uitgaan, grote groepen, festivals etc houdt. Het scheelt dat we er nu toch geen geld voor hebben ook al zou het wel mogen maar ik mis het wel.
ik wilde eigenlijk voor Omnik en Salome een grote posten maar toen kwam daar de post van Dropje nog achteraan en toen dacht ik…. Ik wil eigenlijk iedereen die verdriet heeft van de hele Corona situatie een hele dikke knuffel geven.
Ik voel me er helaas ook erg verdrietig over. Vooral over wat er met de maatschappij gebeurd is.
Wat Hobbelster zegt.
Ik ben ook niet blij en word er wat moedeloos van. Maar als ik eerlijk ben tast het mijn basis nauwelijks aan.
Voor iedereen die deze crisis zwaar treft:
Nee, ik heb niemand verloren en vind het vooral spannend. Er gebeuren heel andere dingen dan twee jaar geleden.
Ik zorg wel voor mezelf. En heb ik pech, ga ik dood dan soit.
Uiteraard sneu voor de mensen die het moeilijk hebben maar dat geldt niet alleen voor Corona.
Ik heb het ook vaak moeilijk maar niet door de pandemie.
Hinoki schreef op 20-11-2021 om 19:40:
[..]
Ik weet niet waar je op doelt, maar dat hoor ik in mijn omgeving wel meer. En ik kan me er zelf ook niet aan onttrekken dat gevoel te hebben.
Ik denk dat er een soort kaartenhuiseffect gaat plaatsvinden, als in de zorg code zwart van toepassing gaat zijn. Maar welke gevolgen dat heeft op andere gebieden, vind ik moeilijk in te schatten. Vandaar dat unheimische gevoel. Wat staat ons te wachten?
Ik dacht 10 à 15 jaar geleden dat het internet zou leiden tot het meer toegankelijk zijn van kennis en daardoor een 'verheffing' van de maatschappij. Het tegendeel blijkt waar te zijn. En tijdens deze pandemie worden we volop met de effecten er van geconfronteerd. Echte angst bij mensen voor vaccins op grond van desinformatie. Het opeisen van rechten die men meent te hebben zonder het besef dat rechten niet absoluut zijn. Een regering die huiverig is om impopulaire maatregelen te nemen omdat bedrijven die failliet gaan en burgers die ontevreden zijn direct zichtbaar zijn, terwijl het veel lastiger is om te bepalen hoeveel levensjaren van goede kwaliteit worden verloren door mensen die eindeloos moeten wachten op een behandeling of operatie.
Dus ja, een soort kaartenhuiseffect. Iedereen wordt boos op iedereen. Ik zelf ook, merk ik, vooral op die mensen die desinformatie verspreiden en beter zouden moeten weten.