Kledingnostalgie
Ik heb in mijn kledingkast een klein stapeltje kleren bewaard die ik niet weg wil doen vanuit nostalgie en positieve herinneringen. Toen ik jong was kon ik bijvoorbeeld een leuk jurkje aan, maar nu valt het meer als een t-shirt. Wegdoen vind ik lastig, want als ik dat jurkje zie, zie ik mezelf weer 30 jaar geleden.
Zijn er hier meer mensen die kleding hebben bewaard uit nostalgie of een andere reden? Of gaat alles te zijner tijd weg?
Herfstappeltaart schreef op 02-11-2024 om 19:33:
[..]
Ow oké. Het lijkt me namelijk echt heel vervelend als je je niet thuis voelt in de buurt waar je woont.
Ach, je kunt beter problemen hebben met anderen dan met jezelf. Gelukkig is het huisje fijn en leef ik verder onder de radar. Het is geen Beverly Hills zullen we maar zeggen. 😉
Twinski schreef op 02-11-2024 om 19:40:
[..]
Ach, je kunt beter problemen hebben met anderen dan met jezelf. Gelukkig is het huisje fijn en leef ik verder onder de radar. Het is geen Beverly Hills zullen we maar zeggen. 😉
Gelukkig 
Tuinfluiter schreef op 02-11-2024 om 19:31:
Ik heb mijn trouwjurk (38 j) en een avondjurk (30 j) nog.
Ik heb nog een paar schoenen van 30 jaar oud die ik nog steeds draag. Ze waren toen best duur maar achteraf een koopje en mijn dochter heeft ze ook al eens aangehad.
Ik heb een zwart leren avondtasje wat al meer dan 40 jaar oud is en ik nog steeds gebruik.
Ongeveer 20 jaar geleden kocht ik een oranje bruine duffeljas van wol en cashmere en een bruine leren tas. Ik heb er veel plezier van gehad maar op een gegeven moment gebruikte ik ze niet meer maar beide items vond ik te mooi om weg te doen. Gelukkig maar want mijn dochter ontdekte deze jas 5 jaar geleden en draagt hem nu weer de tas heb ik toen ook aan haar gegeven en gebruikt ze ook vaak.
Leuk dat je het zo aan je dochter kan doorgeven.
Van mezelf alleen 1 bomberjack uit mijn tijd in de VS. Eigenlijk mag die ook gewoon weg, maar mijn voornaam staat er op geborduurd. Ach wie weet trekken de kinderen hem ooit nog aan.
Mijn trouwjurk heb ik gedoneerd aan 2e hands winkel. Ik was zwanger toen ik trouwde dus verwacht niet dat ik hem ooit nog aan zal doen.
Mijn trouwjurk en man zijn pak heb ik nog 28 jaar oud. een pakje van allebei de kinderen. Verder niets.
Bandshirts en shirts van vakanties in Amerika. Mijn trouwjurk. Mijn gothicjurken♥️
Trouwjurk en -pak, kimono's die man, toen nog we nog niet zo lang verkering hadden, had gekocht in Japan, toen hij daar voor zijn werk heen ging.
Wat babyspullen van mijn kinderen. Maar verder ligt er ook heel veel kledeing van mijn kinderen die ik nooit van ze weg mocht doen. Zoon is inmiddels 9 maanden op zichzelf, dochter al 4 jaar en "ze komen het nog wel eens uitzoeken".
Ik hoop dat ze niet teveel nostalgie hebben, want eigenlijk wil ik een kledingkast weg doen omdat-ie in de weg staat.
Ik heb een paar kledingstukken waar ik in de winkel direct verliefd op was wel bewaard. Ergens op een plank boven in de kast. Ze liggen niet in de weg en ik vind het nog altijd zonde om ze weg te gooien.
Ook van zoon heb ik enkele babykleertjes bewaard. Eerste pakje inderdaad, souveniertshirtjes, dat soort dingen.
Trouwejurk dan weer niet.
Trouwjurk en trouwpak, inmiddels 28 jaar in de kast. Nog een trui van mijn examendiner dat ik moest koken.
En hele mooie zelfgebreide kabeltrui is meer dan 30 naar oud en nog helemaal goed. De eerste kabels heb ik samen met oma gebreid.
Auwereel schreef op 02-11-2024 om 20:54:
Trouwjurk en -pak, kimono's die man, toen nog we nog niet zo lang verkering hadden, had gekocht in Japan, toen hij daar voor zijn werk heen ging.
Wat babyspullen van mijn kinderen. Maar verder ligt er ook heel veel kledeing van mijn kinderen die ik nooit van ze weg mocht doen. Zoon is inmiddels 9 maanden op zichzelf, dochter al 4 jaar en "ze komen het nog wel eens uitzoeken".
Ik hoop dat ze niet teveel nostalgie hebben, want eigenlijk wil ik een kledingkast weg doen omdat-ie in de weg staat.
Als ze nostalgie hebben , zouden ze die dingen juist mee moeten nemen.En kun je die kast kwijt.
Toen wij vroeger het huis uit gingen, en er lagen nog spullen van ons deed mijn moeder die in een doos, als we dan thuis kwamen kregen we die mee. Met de boodschap : thuis openmaken. ma wist wel dat we anders zouden zeggen "dat hoef ik niet, en het uit die doos visten om het niet mee te nemen.
Misschien een idee voor jou?
Ik ben poliklinisch bevallen. Het allereerste pakje wat mijn zoon aan had toen we naar huis mochten heb ik altijd bewaard. Ook dat ding van de navelstreng. Toen mijn zoon een eigen huis had gekocht en weg ging wilde ik hem dat geven. Hij schoot in de lach en zei gooi weg ma want ik heb daar niks mee.
Nog iets van nostalgie wat ik niet weg wilde doen was mijn trouwjurk. Dan waren mijn man en ik de zolder aan het opruimen en ik kon het echt niet over mijn hart verkrijgen om mijn jurk weg te doen. Later heb ik de jurk aan gehad met Carnaval. Wel een aantal jaartjes ouder en wat kilo's meer maar hij paste nog. Na die dag had ik geen moeite meer met weg gooien.
Nee, ik heb geen kleding bewaard uit nostalgie. (Ik heb geen kinderen en ben niet getrouwd, misschien helpt dat.)
Wel heb ik nog 2 kleinere maten in mijn kast in de hoop deze kledingstukken weer te gaan passen.
Ik bewaar alles wat nog goed is, wat het ook is. Behalve de superlage skinnies (want bredere heupen na 2 bevallingen)pas ik alles nog van zelfs toen ik 16 was en je weet nooit wanneer het nog een keer van pas komt. Afgelopen jaar heb ik mijn dochter van 15 tussen mijn oude kleren laten snuffelen en ze heeft er van alles uitgehaald dat ze nu draagt, superleuk.
Jammer genoeg heb ik de kledingstukken die echt voor nostalgische gevoelens zorgen van toen ik rond de 20 was, weggedaan vroeger. Van die (toen al) vintage jaren 60 en 70 dingen die nu een vermogen waard zijn soms.
ik heb veel kleding en sommige dingen al dertig jaar. Vooral jasjes draag ik nog steeds en soms hangen ze tien jaar ongedragen in de kast en zijn ze ineens weer in de mode. Qua nostalgie heb ik nog wat dingen van Mac en Maggie, het pak waarin ik mijn promotieonderzoek verdedigde, het jasje en de jurk waarin mijn oma trouwde uit de dertiger jaren (poosje geleden zelfs nog gedragen op een thema feest) en de Dr Martens uit m’n studententijd (draag ik ook nog weleens). Mijn dochters shoppen graag in mijn kast.
watertoren schreef op 03-11-2024 om 05:12:
Ik ben poliklinisch bevallen. Het allereerste pakje wat mijn zoon aan had toen we naar huis mochten heb ik altijd bewaard. Ook dat ding van de navelstreng. Toen mijn zoon een eigen huis had gekocht en weg ging wilde ik hem dat geven. Hij schoot in de lach en zei gooi weg ma want ik heb daar niks mee.
Ik kreeg bij het uit huis gaan praktisch elke gemaakte tekening/knutsel mee. Heb er thuis direct de papierkliko mee kunnen vullen.
Uit nostalgie iets bewaren is in mijn ogen meer voor jezelf, dan dat je dat voor de ander moet doen. Zelf heb ik niks bewaard. Ik twijfelde wel even bij het eerste pakje van de kinderen of de eerste melktandjes. Maar wie zit er nou te wachten op een bakje met tandjes over 30 jaar?