Dat eeuwige commentaar altijd
Sorry, moet even spuien, zit hier echt met een rotgevoel...
Dochter ligt uitgeteld in bed na een heerlijk verjaardagsweekend. Vrijdag werd ze zeven en had ze koningsspelen op school, zaterdag heeft ze afgezwommen voor B nadat het vorige maand vanwege een oogontsteking niet kon, zaterdagmiddag haar kinderfeestje en vanmiddag was de familie hier op bezoek voor dochter. Dochter heeft ontzettend genoten, maar ik merk dat ik me enorm stoor aan het commentaar van mijn familie op hoe wij leven en opvoeden.
Om te beginnen gaat het met onze dochter prima. Ze is gelukkig, vrolijk, heeft vriendinnetjes, zit op clubjes, doet het goed op school.
Maar toch maakt mijn familie zich zorgen over mijn dochter. Ze is vrij klein voor haar leeftijd, en dat ligt volgens mijn ouders, zus en zwager aan het feit dat we thuis geen vlees eten. Volgens hun heeft ze dat nodig en doen we haar hiermee tekort. Ook vinden ze het sociaal gezien zielig, terwijl we ons elders gewoon aanpassen en onze dochter geenszins verbieden om vlees te eten.
Dochter is overigens veel te vroeg geboren vanwege zwangerschapsvergiftiging en heeft die groeiachterstand nooit helemaal ingehaald. Het is overigens niet ernstig; ze groeit en volgt haar eigen lijn. En de kinderen van mijn zus zijn juist erg lang, waardoor het verschil extra opvalt.
Ook vinden ze dat we te weinig spullen kopen voor onze dochter en dat we meer mee moeten gaan met wat maatschappelijk gezien gangbaar is, want anders valt dochter buiten de boot en dat is een recept om gepest te worden, aldus hun.
Dochter heeft naar mijn idee echt genoeg speelgoed, kleding en schoenen, klaagt nooit dat ze te weinig heeft of niks leuks en speelt ook graag buiten, en geeft weinig om schermen, maar bijvoorbeeld het niet in huis hebben van een tablet is zielig, aldus zus en zwager.
Ook vinden ze dat mijn dochter een telefoon moet krijgen als 'iedereen' die heeft. Op de school van mijn neefje en nichtje is het blijkbaar heel gebruikelijk dat kinderen in groep drie al allemaal een telefoon hebben. Hier gelukkig niet, maar ik zou er ook niet in mee gaan. Dochter gaat nergens zelfstandig naar toe buiten het eigen dorp. Dus alles wat ze zelfstandig doet is binnen tien minuten lopen of vijf minuten fietsen van huis. Maar als 'iedereen' die heeft, moeten we dat ook doen, want anders doen we haar tekort en is het zielig en valt ze buiten de groep etc.
En ze vinden het niet meer van deze tijd om ons kind religieus op te voeden. Dat ze daar zelf weinig mee hebben, helemaal prima. Maar blijkbaar plaatsen we haar 'buiten de groep' door haar mee te nemen naar de kerk en kennis te laten maken met liederen en teksten over het geloof. Want 'dat doet niemand meer' en 'dat is niet cool, straks wordt ze gepest met heilig boontje of zo'. Dochter draagt het liefst rokjes en jurkjes, dat is niet iets wat van ons moet of zo, maar zus en zwager leggen wel de link met religie. We zouden haar nooit dwingen of iets dergelijks, maar tot nu toe heeft ze er zelf interesse in en vindt ze het allemaal wel prima om mee te gaan naar de kerk.
De reden dat ze denken mij/ons te moeten helpen met de opvoeding is dat ik weinig gevoel heb voor sociale normen en dat ik de wereld en de tijdsgeest niet zo goed begrijp.
Daar hebben ze wel een beetje gelijk in, maar omdat ik echt ontzettend hard mijn best doe om de wereld te begrijpen en mijn dochter te bieden wat ze nodig heeft om op te groeien tot een stabiele volwassene, maakt het me echt verdrietig dat het lijkt alsof ik alles fout doe en dat mijn kind daar de dupe van is. Mijn man trekt zich daar minder van aan en kan al dat commentaar makkelijker naast zich neerleggen. Maar ja, het is ook niet zijn familie die dat zegt.
Wees eens duidelijk. Dat kan voor je ze de volgende keer weer ziet; stuur ze allemaal een appje, bedank ze voor van alles maar geef aan dat je het niet (meer) prettig vindt dat ze zoveel commentaar hebben op jullie opvoeding (noem wel man en paard). Zeg dat je graag wil dat het vanaf nu weer gewoon gezellig is, zonder die opmerkingen. En als het de volgende keer toch weer gebeurd: verwijs naar je appje van x weken geleden.
Houd dit wel vol. Dan stoppen ze wel.
Suusje. schreef op 24-04-2022 om 22:06:
[..]
Volgens mij zijn die kinderen gewoon langer omdat ze toch echt gezonder hebben gegeten.
Nee niet per definitie. Wij eten veel meer bewerkt en gemanipuleerd voedsel. Deels zal het mee tellen idd, maar dan eerder de hoeveelheid voedsel. Wij eten gewoon meer en ongezonder. Vetter, meer suiker etc.
Wij voeden exact zo op. Zijn alleen niet religieus, maar wij zijn ook "vreemd" als het gaat om schermpjes, telefoons en dan ook nog dat vegetarische eten. Ik heb mezelf omringt met respectvolle mensen die deels ook zo in het leven staan.
Bij de paar betweters die vinden dat ze hier wat over moeten zeggen roep ik gewoon ANDER ONDERWERP. Net als bij de politieke voorkeuren van die ene oom bij Kerst.
Bijtje82 schreef op 24-04-2022 om 21:32:
Ergens hebben ze wel gelijk dat je dochter misschien in groei achter blijft omdat jullie geen vlees ete
Wat het eten betreft geef ik altijd geadopteerde kinderen als voorbeeld. In Landen waar uit kinderen worden geadopteerde zijn vaak gebieden waar veel rijst en groente gegeten wordt en vis. Vlees ook wel, maar dat is veel puurder dan wat wij eten.
Ons vlees zit vol met... Jawel, (groei) hormonen. En dat heeft zeker invloed.
Ons vlees zit niet vol met groeihormonen want die zijn al heel lang in de hele EU bij wet verboden. Ook het handelen er in is aan strikte banden gelegd.
Wat een lieve reacties, dankjewel, dat doet me echt wel goed. Ik was even gaan wandelen, want mijn spanning zat echt heel hoog door dit alles. Ik heb zelfs gehuild, en ik huil bijna nooit.
Ik weet rationeel ook wel dat we het niet verkeerd doen. Het is denk ik ook wel een beetje een opeenstapeling van dingen door de jaren heen.
Dochter heeft hier vanmiddag trouwens niks van meegekregen, want die was heerlijk buiten aan het spelen met de kinderen van mijn zus. En ze waren bij ons, dus weggaan was niet echt een optie. Mijn man was er bij en hij steunt mij ook gelukkig, ook in het bijzijn van mijn familie. Als een willekeurig iemand dat had gezegd, had ik het makkelijker naast me neer kunnen leggen. Maar omdat het mijn familie is, vind ik dat lastiger. Mijn zus heeft toen we beiden begin 20 waren al eens gezegd dat ze betwijfelde of ik geschikt was voor kinderen. Ik had toen geen relatie dus ik had geen idee of het er überhaupt van zou komen, maar het is me wel bijgebleven.
Mijn zus en haar man zijn beide lang. Hun kinderen ook. Mijn zus was vroeger heel lang vrij klein, maar is rond haar 14/15 flink gegroeid. In de familie van mijn zwager is iedereen echt lang. Ik was vroeger als kind 'normaal' en ben vroeg gestopt met groeien, dus ben niet zo groot en mijn man ook niet.
Mijn dochter is overigens niet 'te klein' en ze groeit ook gewoon, alleen wat minder snel. Zo lang ze gezond is en blijft groeien, is dat geen probleem. En ze eet trouwens wel af en toe vlees, want buiten de deur eten we wat de pot schaft. Vergelijkingen met minder ontwikkelde landen vind ik niet zo geslaagd, want daar hebben mensen vaak minder te eten, zwaar fysiek werk vanaf jonge leeftijd, slechtere zorg. Hier waren mensen vroeger ook minder lang.
Het gaat er vooral om dat we ons zouden moeten schikken naar wat de meerderheid doet, en dat is nu precies wat ik lastig vind én waar een enorme weerstand zit. Ik heb een hekel aan wat ik 'tirannie van de meerderheid' noem. Dat andere mensen voor mij gaan bepalen wat ik of mijn kind 'moet' doen. En dan heb ik het niet over iets als een leerplichtwet die bepaalt dat mijn kind naar school moet en wanneer de vakanties zijn en een school die de begintijden, studiedagen en invulling van het programma bepaalt of zo. Maar dingen als dat je alles goed moet vinden als 'anderen' dat ook hebben/mogen/doen. Wij geven weinig om spullen. En dochter hoeft echt niet in te kleine of kapotte kleding naar school. We investeren liever in meer sport/clubjes dan in spullen, speelgoed of apparaten. Ook voor de contacten met leeftijdsgenootjes die ze thuis niet heeft een beetje te compenseren.
Ik vind overigens niet dat mijn ouders me slecht hebben opgevoed. Die mensen hebben ook naar eer en geweten, met beperkte kennis maar naar beste kunnen en met zuivere intenties geprobeerd om het beste te doen. Dat betekent niet dat ze niks fout hebben gedaan, maar dat geldt voor mij net zo goed. Maar ze hebben me opgevoed tot een stabiele volwassene die eigen keuzes kan maken. En dat kunnen dan ook andere keuzes zijn.
Ik geloof niet dat ze echt de intentie hebben om zich met onze opvoeding te bemoeien of alles te willen bepalen, maar ze doen het op deze manier wel en dat maakt me echt heel onzeker. Iets met dat de weg naar de hel geplaveid is met goede intenties of zoiets.
Ik heb wel gezegd dat ik dat commentaar vervelend en onnodig vind. Mijn man ook. Maar dan zeggen ze dat ze het niet vervelend bedoelen en me alleen maar willen helpen in het belang van dochter. Overigens zijn ze wel gewoon lief voor dochter als ze daar is, dus dat is echt het probleem niet.
Ysenda schreef op 24-04-2022 om 22:35:
[..]
Ons vlees zit niet vol met groeihormonen want die zijn al heel lang in de hele EU bij wet verboden. Ook het handelen er in is aan strikte banden gelegd.
Ja daar heb je een goed punt. Maar ons vlees is nog altijd niet 100% zuiver vrees ik. Het blijft een duister wereldje.
Maar het standpunt voeding klopt verder wel. Wij eten gewoon anders dan zij. Toch wel ongezonder denk ik, maar wel gevarieerder. En meer en ook meer bewerkt.
We dwalen af.
Je kinderen zijn je spiegel. Als zij gelukkig en gezond zijn, dan weet je dat het goed zit.
Krijgt je kind ook geen vis te eten thuis?
Zelf heb ik nog een jeugdtrauma van wekelijks mee naar de kerk moeten en ik heb dat dus ook afgezworen toen ik rond m'n 11-12 niet meer mee hoefde. Zolang ze nog vrijwillig mee wil geen probleem, maar neem aan dat ze op 'n gegeven moment ook een eigen willetje gaat krijgen. Ook over de zaken waar ze nu nog geen trammelant over maakt.
redbulletje schreef op 24-04-2022 om 23:05:
Krijgt je kind ook geen vis te eten thuis?
Zelf heb ik nog een jeugdtrauma van wekelijks mee naar de kerk moeten en ik heb dat dus ook afgezworen toen ik rond m'n 11-12 niet meer mee hoefde. Zolang ze nog vrijwillig mee wil geen probleem, maar neem aan dat ze op 'n gegeven moment ook een eigen willetje gaat krijgen. Ook over de zaken waar ze nu nog geen trammelant over maakt.
Ik denk dat als je de kerk luchtig houdt voor kinderen dat dit dan niet perse een negatieve ervaring hoeft te zijn.
Mijn vriend gaat op zondag 2x, ik ben niet gelovig opgevoed. Maar af en toe luister ik online met de dienst mee. Als mijn kinderen dan bij mij zijn, dan luisteren zij automatisch ook mee. Dit geeft hele leuke nieuwe gesprekken, want dit kennen zij niet. De oudste doet soms een beetje lacherig, snap ik ergens wel omdat soms de spreker een beetje raar klinkt. Maar toch mag hij dat niet, ik wil dat hij respect heeft voor wat een ander gelooft en dan wens ik niet dat hij daarom lacht.
Niks dwang en bekering, gewoon respect naar een ander toe. Uiteindelijk hoop ik nog heel lang samen te mogen zijn en dan zal de kerk toch een prominente plek in huis krijgen. Daar zullen zij ook mee moeten leren leven.
En waarschijnlijk krijg ik dan net als MamaE een golf van commentaar over me heen.
Het feit dat mijn kind gelukkig en gezond is, is inderdaad heel veel waard, alles om dankbaar voor te zijn en dat zijn we ook zeker en uiteraard krijgt ze de ruimte om een eigen mening te hebben en ook eigen keuzes te maken voor zover passend bij haar leeftijd.
Redbulletje, nee we eten ook geen vis thuis. Als we toevallig bij mijn ouders eten en die eten vis, dan eet ze het wel. En met uit eten bestellen we soms ook wel eens iets niet vegetarisch. Ze heeft daar wel eens van geproefd, maar tot nu toe is haar favoriete niet-vega eten een frikandel speciaal.
We gaan niet elke week naar de kerk, soms komt het ook gewoon niet uit.
Tot nu toe vindt dochter dat allemaal wel prima en interessant. Mijn man is theoloog en docent levensbeschouwing. Religie/geloof is in dat opzicht niet helemaal weg te houden van ons kind. Tijdens de lockdowns moest mijn man thuis online les geven en toen ging dochter ook geregeld naast hem zitten met haar tekenspullen of zo als ze klaar was met haar schoolwerk. Dan krijgt ze ook wel het een en ander mee.
Ik denk dat jouw dochter het helemaal niet slecht getroffen heeft met jou als moeder
even weglopen kan prima. Elke keer als ze weer over iets beginnen zeg je: ik haal even een glaasje water of iets anders.
En wat botter zijn mag ook. Je kan best zeggen dat dat die ouders dat zo doen maar jullie niet en wat die andere ouders doen interesseert je helemaal niks.
En een telefoon bij een 7 jarige is echt niet heel normaal hoor. Ook niet vreemd overigens. Op de school van mij kinderen kregen de meeste kinderen in groep 7 of 8 een telefoon. Bij ons ging bijna iedereen naar de kerk dus ook dat is niet gek of raar.
Mijn schoonmoeder vond ook altijd alles bij ons raar maar inmiddels is ze wel gestopt. Mijn kinderen zijn niet meer zo klein en ze ziet nu dat het gewoon heel normale tieners zijn geworden. Ook met al onze rare fratsen.
Bijtje82 schreef op 24-04-2022 om 23:02:
[..]
Ja daar heb je een goed punt. Maar ons vlees is nog altijd niet 100% zuiver vrees ik. Het blijft een duister wereldje.
Maar het standpunt voeding klopt verder wel. Wij eten gewoon anders dan zij. Toch wel ongezonder denk ik, maar wel gevarieerder. En meer en ook meer bewerkt.
We dwalen af.
Je kinderen zijn je spiegel. Als zij gelukkig en gezond zijn, dan weet je dat het goed zit.
Er is nog een factor behalve voeding: de zwangerschapsvergiftiging en een groeiachterstand van de baby. Een doorsnee baby groeit van zo’n 3 naar zo’n 9 kilo in een jaar. Mijn baby van 1 naar 7. Een verzevenvoudiging van haar gewicht! Ze is altijd 5 centimeter korter gebleven dan haar eeneiige tweelingzus. Zelfde voeding, zelfde genen, andere start in het leven. Meteen maar naar voeding wijzen vind ik erg kortzichtig.
ToetieToover schreef op 25-04-2022 om 00:13:
[..]
Er is nog een factor behalve voeding: de zwangerschapsvergiftiging en een groeiachterstand van de baby. Een doorsnee baby groeit van zo’n 3 naar zo’n 9 kilo in een jaar. Mijn baby van 1 naar 7. Een verzevenvoudiging van haar gewicht! Ze is altijd 5 centimeter korter gebleven dan haar eeneiige tweelingzus. Zelfde voeding, zelfde genen, andere start in het leven. Meteen maar naar voeding wijzen vind ik erg kortzichtig.
Deels verwijzen. Er zijn altijd externe en andere factoren.
ToetieToover schreef op 25-04-2022 om 00:13:
[..]
Er is nog een factor behalve voeding: de zwangerschapsvergiftiging en een groeiachterstand van de baby. Een doorsnee baby groeit van zo’n 3 naar zo’n 9 kilo in een jaar. Mijn baby van 1 naar 7. Een verzevenvoudiging van haar gewicht! Ze is altijd 5 centimeter korter gebleven dan haar eeneiige tweelingzus. Zelfde voeding, zelfde genen, andere start in het leven. Meteen maar naar voeding wijzen vind ik erg kortzichtig.
Bij welke zwangerschapsduur? Je moet wel kijken naar dezelfde periode, dus vanaf 38+52 wk=90 wk
best ironisch dat het commentaar over eten hier vrolijk voortgezet wordt, terwijl het slechts een voorbeeld was. Misschien past het beter in een apart topic over invloed van voeding op groei?
verder TO, ze bedoelen het vast goed, maar heb je het er al eens met ze over gehad? Dat je gelooft dat ze het goed bedoelen, maar dat je er echt last van hebt en zolang je kind happy is, je eigenlijk liever niet van dit soort gesprekken wil? Het maakt namelijk ook dat als er écht iets zou zijn, je het minder snel van ze aan zou nemen.
en wat “afwijkt” hangt enorm van je sociale omgeving af. Op het kerkbezoek na, zou wat je hier omschrijft helemaal passen bij mijn sociale omgeving. Daar zouden je familieleden de buitenbeentjes zijn en commentaar krijgen. En ook; iedereen wijkt wel in íets af van het gemiddelde. Hoe beter je daar mee om leert gaan, hoe groter de kans een gelukkig mens te zijn en blijven. Mensen die constant commentaar op anderen geven op dit soort terreinen, in plaats van geïnteresseerd vragen naar het waarom en de uitwerking van dit soort keuzes, zijn vaak zelf angstig om anders te zijn. Lijkt mij een moeilijk leven en ook niet iets om mee te geven aan je kinderen.
Ik hoop dat je langzaam leert onbenullig/oordelend advies van nuttige tips te scheiden. en probeer het niet de nasmaak te laten zijn van een heel erg leuk weekend voor je dochter. Super dat ze zo zoveel mijlpalen heeft gehaald en samen met geliefden kan en mag vieren!