Online vriend irl ontmoeten
Zoon van net 17 wil zijn online gamevriend ontmoeten. Zoon is nog redelijk wereldvreemd. De vriend woont 250 km verderop, hij had het plan om daar vrijdag uit school met de trein heen te gaan en dan ook gelijk te logeren. Dit mocht niet van ons. Eerst maar eens een dag elkaar leren kennen. Wij kennen ook die ouders niet natuurlijk. We hebben dus gezegd dat het de eerste keer bij een dag moet blijven.
Zoon is nu boos en vindt het belachelijk. Ben benieuwd naar jullie mening.
nee. Dat zou ik niet willen. En wel, dan bij jullie. Daar? Dan zou ik eerst meegaan om hem even af te zetten en eerst kennis te maken. En dan over 2 uur weer ophalen.
Maar nee, blij zou ik er niet mee zijn
Is er al telefonisch contact geweest met die vriend? Of contact middels videobellen? Dat zoon en jij een klein beetje weten wie die vriend ongeveer is?
Ik zou zoon sowieso aanraden om die eerste keer op een openbare plek af te spreken. Even wat drinken in een café ofzo, niet direct bij iemand thuis. En al helemaal niet logeren.
Maar dat ziet je zoon vast helemaal anders en ik snap ook dat het lastig is om hem nu op andere ideeën te brengen...
Die treinreis zou ik me nog de minste zorgen om maken.
Hemf schreef op 13-11-2024 om 20:03:
[..]
Zeker, heb ik ook gezegd. Maar zoon is nu boos, en als zoon boos is praat hij niet en “hoeft het allemaal al niet meer”.
Als mijn kinderen direct reageren met dat het dan helemaal niet meer hoeft, dan ga ik ervanuit dat de wens kennelijk niet zo sterk is of dat er misschien toch ook wat twijfels zijn....🤔
Als hij het toch belangrijk genoeg vindt, komt hij er wel op terug en kun je naar oplossingen op zoek die voor jullie ook acceptabel zijn.
Ik zou eerder in een stad in het midden afspreken voor een dag. Openbare plek. Zeker als je iemand nog niet eerder ontmoet hebt.
En vooral ook omdat hij nog geen ervaring heeft met alleen met de trein reizen. Mooie manier om dat ook te oefenen.
Die jongen is 17. Ik ga bijna denken dat ik onverantwoordelijk met mijn kinderen omga. Ik kende toen echt niet meer alle ouders van jongeren waar ze logeerden en ze leven nog steeds.
MMcGonagall schreef op 13-11-2024 om 23:36:
Die jongen is 17. Ik ga bijna denken dat ik onverantwoordelijk met mijn kinderen omga. Ik kende toen echt niet meer alle ouders van jongeren waar ze logeerden en ze leven nog steeds.
Het gaat niet om de ouders kennen, maar dat de jongens elkaar nog nooit irl hebben ontmoet. En dat de zoon van TS nog nooit alleen met de trein heeft gereisd, laat staan naar de andere kant van het land.
Ik vind dat toch anders dan bij een vriend van school of sport logeren waarvan ik de ouders niet per se hoef te kennen, maar die mijn kind wel vaker gezien heeft en ook in de buurt woont.
hoe oud is die gamevriend?
In het midden afspreken, daar kunnen die jongens mogelijk niets mee. Die willen, denk ik, gewoon thuis wat op de bank hangen en gamen. Niet samen een theetje drinken in een cafeetje.
Zeker bij een kind met weinig activiteiten zou ik het een heel prima plan vinden. En natuurlijk ook met logeren. 250 km heen en terug op 1 dag is natuurlijk niet fijn.
Tenminste, een prima plan: als ze al lange tijd samen gamen. Als jij de vriend ook een beetje 'kent'. Ik hoorde mijn kinderen vroeger via het gamen praten met hun gamevrienden en zei hen dan ook wel eens gedag. En ook ik zou de ouders even online willen zien. Of bellen. Dat zullen die kinderen echt niet tod vinden, maar daar zou ik wel op staan.
En hoe wereldvreemd is je zoon? Kan hij zich redden als de trein uitvalt? Kun jij hem dan ophalen? Dat soort zaken zijn wel handig om te bedenken.
Verder vind ik het een leuk idee, fijn als kinderen er op uitgaan. Maar goed, eerst moet de boosheid er van af begrijp ik.
Doet me denken aan een horror story op een van de tv crime kanalen. De andere jongen bleek een lokker te zijn, een oudere vent die precies wist wat hij moest zeggen tegen iemand in een moeilijke leeftijdsfase.
De jongen daarentegen zag hem als de vriend die als enige in de wereld hem goed begreep. Voor iemand van 30-50 is het niet moeilijk om de problematiek van een puber te begrijpen. Terwijl een puber denkt de enige te zijn.
Ik zou het met je kind bespreken en scenes doornemen. Hij staat op het punt de volwassen wereld te betreden en daarin komen verschillende soorten mensen voor.
Je zoon moet het wel als een heel intense band voelen als hij bereid is daarvoor uren in de trein te gaan zitten, dus dat alleen al is een teken dat hij er veel van verwacht.
De mijne was 14, met net zo'n plan. Vanuit ons ging het niet door, hij moest met een ander plan komen. Uiteindelijk met een (school) vriend die kant opgegaan. Ze gingen vaker een dagje samen afspreken en zijn uiteindelijk ook nog samen een weekend weg geweest. Inmiddels is het iets op een lager pitje komen te staan.
Is zoon wereldvreemd of vind jij zoon wereldvreemd?
Wat ben jij nodig om zoon te vertrouwen? Waarom moet het bij een dag blijven?
Kunnen jullie begrijpen waarom zoon jullie redenen belachelijk vindt?
Het is tegenwoordig niet meer raar om mensen te leren kennen via internet. En om uiteindelijk met deze mensen in het echt af te spreken. Dat kan heel spannend zijn maar dat is elk nieuw contact.
Jullie kind is 17 en ik mis een beetje in jouw verhaal dat je de dialoog met hem bent aangegaan. Je geeft aan dat jullie het verboden hebben. Het feit dat hij als 17 jarige hier überhaupt nog naar luistert zegt ook wat. Je mag hem hier best credits voor geven. Dat zegt iets over hem maar ook over jullie relatie. Ga het gesprek aan en sta open voor zijn ideeën. En kijk verder dan je eigen weerstand.
ik ken de jongen van naam en van wat verhalen. Hij is 16 en hoor vooral dat hij vaak ruzie met z’n ouders heeft, ook hebben hij en zoon nog wel eens ruzie tijdens het gamen. Leuk dat ze elkaar willen ontmoeten, dat mag. Maar eerst gewoon overdag. Ik zou ook niet gelijk bij iemand logeren die ik nog nooit irl heb gezien. Ook al ben ik bijna 50. We willen ook best zijn treinkaartje betalen. Wilde ik allemaal bespreken gister, maar zoon ging gelijk op slot toen er een nee op logeren kwam.
Ik zou juist bij zijn dat mijn zoon van 17 de wereld een beetje ging ontdekken. Dus zonder meteen nee te zeggen eens bespreken hoe hij heet allemaal had bedacht. Mijn ( wereldvreemde) zoon ging een week na zijn 18de verjaardag op kamers. Doodeng, maar ook trots dat hij het aandurfde. Waar hij slaapt en wat hij doet als hij daar is weet ik ook niet ( behalve wat hij me vertelt) maar hij is er zoveel zelfstandiger van geworden.
Kimdekim schreef op 14-11-2024 om 07:58:
Ik zou juist bij zijn dat mijn zoon van 17 de wereld een beetje ging ontdekken. Dus zonder meteen nee te zeggen eens bespreken hoe hij heet allemaal had bedacht. Mijn ( wereldvreemde) zoon ging een week na zijn 18de verjaardag op kamers. Doodeng, maar ook trots dat hij het aandurfde. Waar hij slaapt en wat hij doet als hij daar is weet ik ook niet ( behalve wat hij me vertelt) maar hij is er zoveel zelfstandiger van geworden.
Dit. Hij is bijna 18 en dan gaan veel op kamers wonen. En velen gaan met 16, 17, 18 zelfstandig op vakantie met vrienden. Ik denk dat het hem juist veel zelfvertrouwen kan geven, zelfstandig op stap met de trein.
Waar ben je precies bang voor? Dat het een foute jongen is, dat ze ruzie krijgen of iets anders?
Wanneer zou het wel van je mogen?
Ik snap je heus, ook ik zou niet zomaar gaan logeren bij iemand die ik niet ken. Maar wat is het ergste dat er kan gebeuren?
hij mag gewoon, zelfstandig met de trein helemaal prima. Maar de 1e ontmoeting niet logeren. Keer erna is prima