Dochter (14), vriendje, bij elkaar slapen
Hi allemaal,
Ik ben nieuw hier. Maar wél behoefte aan andere gedachten die me mogelijk een beetje op weg helpen.
Mijn dochter (14,5 jaar) heeft sinds twee maanden een vriendje (net 16 jaar). Zij wonen ver bij elkaar vandaan. Precies dit maakt het ingewikkeld. Wij vinden het leuk voor haar dat zij een vriendje heeft. Het is een aardige, leuke jongen. Alleen het ver weg wonen maakt het meteen ingewikkeld om 'op het niveau van haar leeftijd' het hebben van verkering te ontdekken. Ze kunnen namelijk niet 'even' afspreken. Dit moet dan in een weekend, en omdat ze beide sporten en werken, blijft er dan net een avond/ochtend over en wordt er iedere keer gevraagd of haar vriendje mag blijven slapen.
Nu hebben wij als ouders het onszelf ook lastig gemaakt. Ze kenden elkaar al iets eerder en als gewone vriend is hij toen ook twee keer blijven slapen. Wij moesten toen vrij snel beslissen en achteraf hadden we er misschien liever nee op gezegd, maar dat kunnen we niet meer veranderen.
Inmiddels is haar vriendje nu een paar keer blijven slapen, maar zeggen wij ook vaak 'nee'.
Als hij bleef slapen, sliep hij bij haar op haar kamer. Op een matras (als het goed is). Wij vonden het zelf ook wat gek als ze wel de hele avond op haar kamer film zitten te kijken e.d., en hij dan ineens in een andere kamer moet gaan slapen.
We hebben vaker gesprekken gehad met onze dochter. Over seks: daar is ze écht nog niet mee bezig, zegt ze. Dat geloof ik zeker, maar heb ook uitgelegd dat dat voor haar vriendje anders kan zijn, en dat er een fase komt waarin ze er wel interesse in krijgt. Maar we hebben ook gepraat over het 'serieuze' van blijven slapen, de impact op de rest van het gezin, etc.
Nu geeft onze dochter aan er moeite mee te hebben dat wij veel nee zeggen. Haar vriendje mag nl alles (komt met de trein hierheen, blijft slapen, etc.), en wij beperken hen in wanneer ze elkaar kunnen zien. Dat begrijp ik helemaal. Ze wonen ver weg, je reist niet even voor 3 uurtjes afspreken heen en weer. Tegelijkertijd denk ik: je bent 14 én jullie zijn nog kort samen.
We hebben nu afgesproken dat we binnenkort gaan zitten om het er wéér over te hebben, maar dan ook duidelijkere afspraken te maken voor de komende tijd, zodat duidelijk is wat wel/niet mag van ons, om continue discussies te voorkomen. En daar zit meteen onze struggle: wat mag van ons? We willen grenzen stellen en onze dochter beschermen tegen een 'te serieuze relatie' en te snel daarin getrokken te worden, maar willen ook niet té streng zijn en haar daardoor van ons afduwen/dingen stiekem laten doen. We willen haar ook het vertrouwen geven zelf dingen te ontdekken, maar vinden het ook erg lastig. (Dochter heeft ADHD, is vrij impulsief, maakt het voor ons lastiger loslaten en vertrouwen hebben)
Wat zouden jullie doen? Hebben jullie tips? Voor gesprekken? Grenzen? Afspraken? Hoe dit aan te pakken?
(Als je ons een half jaar geleden dit vroeg, zouden we direct zeggen 'niet bij elkaar slapen', maar helaas is het niet zo zwart-wit. We begrijpen ook dat ze verliefd zijn en elkaar willen zien.)
thx voor alle reacties. Ik kan me in bijna alle reacties deels vinden.
Voor nu in ieder geval het belangrijkste: wat vinden wij als ouders en waarom. Daarna gaan we dat met haar bespreken. Ik gok dat het een middenweg wordt, ruimte geven, maar ivm leeftijd ook grenzen stellen daaraan.
Aviendha schreef op 11-11-2024 om 16:36:
[..]
Zoals mijn moeder! Ik heb het haar echter nooit kwalijk genomen, integendeel. Laten we niet doen alsof pubers (en deze is nog maar 14) altijd de meest fantastische keuzes maken. De mogelijke gevolgen zijn daar te groot voor.
Oh maar dat kan ik helemaal volgen hoor. Een 14-jarige is geen volwassene en maakt beslist niet altijd de meest verstandige keuzes. En je zit beslist niet te wachten op een zwangerschap. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat moeders daar een beetje in sturen en aandringen op de pil. Als jouw moeder je mee heeft genomen naar de dokter en dat in goed verstandhouding-maar-wel-met-enige-sturing is gegaan, prima.
Ik kan alleen moeilijk volgen wat Dweedledee bedoelt met enerzijds aan de pil doen, dus actief aansturen op anticonceptiegebruik, en anderzijds autonome keuzes laten maken. Dat laatste betekent juist zónder sturing of beinvloeding. Maar goed Dweedledee vindt dat ik daar flauw in doe en doe alsof ik het niet begrijp, dus er zal wel ergens een verschil in visie zitten maar ik begrijp serieus niet of 'autonome keuze' dan in dit verhaal wel of niet betekent dat je invloed probeert uit te oefenen. Laat maar gaan dan, het is niet mijn dochter, als het voor TO maar duidelijk is.
Ik zou niet zitten te wachten op oma worden als mijn kind 15 is.
Als die kerel blijft slapen gaat er dus betrouwbare anti-conceptie in.
Als ze haar ADHD-medicatie geregeld vergeet is de gewone pil dus niet betrouwbaar en komt er iets anders in.
Ze kan nu wel beweren dat ze niet aan seks toe is, maar dat kan binnen een maand en als ze elke week bij elkaar slapen anders liggen.
Mijn grootste voorwaarde om elke week daar te blijven slapen of hij bij mij blijven slapen zou dus zijn dat de AC in orde is. Naast dat haar schoolpunten in orde blijven, ze ook nog vriendinnen ziet en ze hobby's blijft doen.
Ik zou daarnaast die kerel ook echt gaan behandelen als toekomstig schoonzoon 
. En af en toe eens polsen naar zijn toekomstplannen, gesprekken beginnen over te kopen uitzet voor als ze gaan samenwonen, meeslepen naar elk familiefeest, ... In de hoop dat hij snel wegrent.
Marty1984 schreef op 11-11-2024 om 18:27:
Ik zou niet zitten te wachten op oma worden als mijn kind 15 is.
Als die kerel blijft slapen gaat er dus betrouwbare anti-conceptie in.
Als ze haar ADHD-medicatie geregeld vergeet is de gewone pil dus niet betrouwbaar en komt er iets anders in.
Ze kan nu wel beweren dat ze niet aan seks toe is, maar dat kan binnen een maand en als ze elke week bij elkaar slapen anders liggen.
Mijn grootste voorwaarde om elke week daar te blijven slapen of hij bij mij blijven slapen zou dus zijn dat de AC in orde is. Naast dat haar schoolpunten in orde blijven, ze ook nog vriendinnen ziet en ze hobby's blijft doen.
Ik zou daarnaast die kerel ook echt gaan behandelen als toekomstig schoonzoon
Jongensjongens, we hebben het over een 16 jarige. Iets vriendelijker mag ook. Stel dat de ‘schoonouders’ van je kind zo over je kind praten..
Ginevra schreef op 11-11-2024 om 18:11:
[..]
Oh maar dat kan ik helemaal volgen hoor. Een 14-jarige is geen volwassene en maakt beslist niet altijd de meest verstandige keuzes. En je zit beslist niet te wachten op een zwangerschap. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat moeders daar een beetje in sturen en aandringen op de pil. Als jouw moeder je mee heeft genomen naar de dokter en dat in goed verstandhouding-maar-wel-met-enige-sturing is gegaan, prima.
Ja, ik was haar eigenlijk wel dankbaar want als ik dit in mijn eentje had moeten regelen (afspraak maken, zeggen wat je wil, etc.) had ik me kapot geschaamd. Ik weet nog dat de dokter zei: Wil je de pil eigenlijk wel zelf? En ik antwoordde: ja naja ik weet zeker dat hij er nog helemaal niet aan denkt! Doc: hoe oud is je vriendje dan? Ik: 18. Doc: hij denkt er zeker wel aan.
absor schreef op 11-11-2024 om 19:14:
[..]
Jongensjongens, we hebben het over een 16 jarige. Iets vriendelijker mag ook. Stel dat de ‘schoonouders’ van je kind zo over je kind praten..
Ik ben echt benieuwd hoe erg de andere kant zit te wachten op een schoondochter van 14. En op oma worden bij een zoon die 16 à 17* is. Het wordt iets of wat anders als ze 17 en 19 zijn.
Ik neem aan dat zij ook willen dat iedereen zijn voorzorgen neemt.
Ik zou ook nog niet eens zitten wachten op elke week het vriendje van mijn dochter / het vriendinnetje van mijn zoon aan het ontbijt op zondagochtend. 1 keer per maand oké nog, maar elke week geen rustig zondags ontbijt in pyjama is wat anders.
*Een zwangerschap duurt 9 maanden. Als hij nu "net 16" is, is hij straks 17 als 't kind geboren wordt ...
Ze - en zeker zij - zijn gewoon nog piepjong voor dit type zware lat-relatie met wekelijks blijven slapen. Kunnen ze zelf vinden dat ze daar wel oud genoeg voor zijn, maar 14 is gewoon nog zo piepjong ... Ik zou er dan ook geen zin in hebben om het nog eens uitgebreid aan te moedigen met dat wekelijks blijven slapen toe te laten. 1 keer per maand hij bij jullie en 1 keer per maand zij naar ginder is meer dan zat.
Het valt me op dat jij regelmatig zaken in het extreme trekt, Marty. Waarom doe je dat? Is toch nergens voor nodig?
Mijn adhd-dochter kreeg met net vijftien verkering en zij ga toen ook aan nog lang niet toe te zijn aan seks. Alleen is het natuurlijk wel zo dat het ineens om kan slaan. We hebben daarvoor dus al gezegd dat ze aan de pil moet.
Dat was niet zo’n succes met dat adhd-hoofd dus ze heeft een half jaar geleden Implanon gekregen. En toen was al duidelijk dat het niet lang meer zou gaan duren.
Het geeft veel rust te weten dat ze voorlopig gewoon beschermd is en verder op het hart gedrukt om vooral daarnaast ook condooms te gebruiken.
Zij en haar vriendje zaten bij elkaar op school maar hij is gezakt en zij geslaagd. En ze wonen 40km uit elkaar. We staan wel toe dat hij bij ons slaapt maar dan 1x twee weken. En ja, inmiddels beide 16, ze hebben seks.
Ginevra schreef op 11-11-2024 om 13:40:
[..]
Nou, niet helemaal eerlijk gezegd. "Aan de pil doen" klinkt voor mij als een moeder die haar dochter meeneemt naar de dokter en aandringt op die pil. Die moeders bestaan ook.
Als je eigenlijk bedoelde 'bespreken met haar dat de pil verstandig kan zijn en haar vertellen hoe ze daar aan kan komen als ze dat zelf wil', dat haalde ik er niet helemaal uit.
Ik begrijp juist heel goed, waarom 'aan de pil doen' juist de meest verstandigste keuze is. En dat je daar als ouder zijn, juist omdat je al al veraf kan nadenken over de mogelijke gevolgen, een verstandige keuze in kan maken, voor een pubber die dat nog niet zo goed kan.
"aan de pil doen"
Het zijn ook hormonen die in een lichaam gaan, dus voor mij zou duidelijk zijn dat dochter daar zelf ook zeker haar stem in heeft.
Maar ho even, dochter zegt zelf helemaal nog niet toe te zijn aan seks, en de ouders vragen zich af of ze sowieso wel toe is aan een verkering met blijven slapen en elkaar veel zien/bellen. Klinkt nog behoorlijk als een kind. Ik zou haar eerder inprenten dat ze niks moet doen wat ze niet wil en dat haar ouders altijd beschikbaar zijn om haar op te halen bij vriendje of vriendje naar het station te brengen, mocht de verkering een kant op gaan waar zij nog niet aan toe is. Straks denkt ze nog dat ze maar seks moet hebben omdat ze aan de pil is gezet en dit kennelijk verwacht wordt.
troelahoep schreef op 12-11-2024 om 12:55:
Maar ho even, dochter zegt zelf helemaal nog niet toe te zijn aan seks, en de ouders vragen zich af of ze sowieso wel toe is aan een verkering met blijven slapen en elkaar veel zien/bellen. Klinkt nog behoorlijk als een kind. Ik zou haar eerder inprenten dat ze niks moet doen wat ze niet wil en dat haar ouders altijd beschikbaar zijn om haar op te halen bij vriendje of vriendje naar het station te brengen, mocht de verkering een kant op gaan waar zij nog niet aan toe is. Straks denkt ze nog dat ze maar seks moet hebben omdat ze aan de pil is gezet en dit kennelijk verwacht wordt.
Ja, dat zou inderdaad ook kunnen. Dat is inderdaad niet wenselijk. Dat wil je als ouder zijnde ook niet, dat dat de boodschap is. Daar moet ze inderdaad zelf een grens aangeven.
Het gaat ook om iemand met adhd, dus sociaal emotioneel kan haar leeftijd wel 3 jaar jonger zijn. Dus ik snap deze ouders heel goed dat ze grenzen willen stellen.
Maar gezien het impulsieve gedrag dat daarbij komt kijken en toch ook beschermd zijn is daar ook iets voor te zeggen....misschien prikpil in de toekomst een idee?
Het is en blijft een lastig iets, deze situatie en ik snap moeder heel goed, dat ze haar dochter liever nog niet zo'n serieuze verkering gunt. Daarbij kan je door adhd de gevolgen niet altijd goed overzien, wat deze situatie toch wat kwetsbaarder maakt.
BritgetJones007 schreef op 12-11-2024 om 06:30:
[..]
Ik begrijp juist heel goed, waarom 'aan de pil doen' juist de meest verstandigste keuze is.
dat spreek ik ook niet tegen.
Het is echt moeilijk als ouder om een puber door die tijd te loodsen. Mijn dochter had op die leeftijd ook een 2 jaar ouder vriendje die verder af woonde. Wij hebben dat samen slapen wel altijd afgehouden en hebben dus bijna een jaar als taxi service gewerkt. En uiteindelijk is ze toch vroeger dan verwacht seksueel actief geweest en dit ondanks open gesprekken, ondanks de vraag om het aan te geven als ze zover was zodat we anticonceptie konden regelen, etc. Achteraf gezien vond ze het toch gênant om toe te geven dat het ene tot het andere had geleid en dat de ontwakende hormonen heel snel erg ontembaar werden. Dus kozen ze voor een condoom dat echter door onervarenheid kapot ging. En toen vond hij dat ze best wel konden wachten, want dat ongesteld zijn kon wel eens een week of twee uitblijven door zenuwen. Gelukkig kreeg mijn dochter het toen toch te benauwd en is ze snel naar ons toegekomen. Die avond zaten we nog bij de huisartsenpost. Gelukkig wel vals alarm.
Om maar te zeggen: bijna elke puber is er naar eigen zeggen niet aan toe. Bijna elke puber (zeker iemand die al impulsief is) kan daarin snel van mening veranderen. Bijna elke puber gaat dat dat zeker niet thuis tegen pa en ma vertellen. Hopelijk heb je dan een verstandig kind dat zich de eerdere gesprekken wel herinnert en dat op tijd durft aan te kloppen voor raad of hulp. En slapen of niet slapen - verbieden of niet verbieden - ik geloof niet dat dat uiteindelijk op het resultaat zoveel impact heeft. Het enige wat ik wel adviseer is de communicatie lijnen zo open mogelijk zetten.
Na het "akkefietje" was jongen 1 wel in de achting gedaald bij zowel ons als dochter. Bij de tweede verkering heeft ze - verstandig als ze was geworden - een implanon staafje gehaald bij de arts.
Ik lees hier een paar mensen de prikpil adviseren. Deze is helemaal niet geschikt voor pubers. https://www.thuisarts.nl/prikpil/ik-kies-voor-prikpil