Dochter (14), vriendje, bij elkaar slapen
Hi allemaal,
Ik ben nieuw hier. Maar wél behoefte aan andere gedachten die me mogelijk een beetje op weg helpen.
Mijn dochter (14,5 jaar) heeft sinds twee maanden een vriendje (net 16 jaar). Zij wonen ver bij elkaar vandaan. Precies dit maakt het ingewikkeld. Wij vinden het leuk voor haar dat zij een vriendje heeft. Het is een aardige, leuke jongen. Alleen het ver weg wonen maakt het meteen ingewikkeld om 'op het niveau van haar leeftijd' het hebben van verkering te ontdekken. Ze kunnen namelijk niet 'even' afspreken. Dit moet dan in een weekend, en omdat ze beide sporten en werken, blijft er dan net een avond/ochtend over en wordt er iedere keer gevraagd of haar vriendje mag blijven slapen.
Nu hebben wij als ouders het onszelf ook lastig gemaakt. Ze kenden elkaar al iets eerder en als gewone vriend is hij toen ook twee keer blijven slapen. Wij moesten toen vrij snel beslissen en achteraf hadden we er misschien liever nee op gezegd, maar dat kunnen we niet meer veranderen.
Inmiddels is haar vriendje nu een paar keer blijven slapen, maar zeggen wij ook vaak 'nee'.
Als hij bleef slapen, sliep hij bij haar op haar kamer. Op een matras (als het goed is). Wij vonden het zelf ook wat gek als ze wel de hele avond op haar kamer film zitten te kijken e.d., en hij dan ineens in een andere kamer moet gaan slapen.
We hebben vaker gesprekken gehad met onze dochter. Over seks: daar is ze écht nog niet mee bezig, zegt ze. Dat geloof ik zeker, maar heb ook uitgelegd dat dat voor haar vriendje anders kan zijn, en dat er een fase komt waarin ze er wel interesse in krijgt. Maar we hebben ook gepraat over het 'serieuze' van blijven slapen, de impact op de rest van het gezin, etc.
Nu geeft onze dochter aan er moeite mee te hebben dat wij veel nee zeggen. Haar vriendje mag nl alles (komt met de trein hierheen, blijft slapen, etc.), en wij beperken hen in wanneer ze elkaar kunnen zien. Dat begrijp ik helemaal. Ze wonen ver weg, je reist niet even voor 3 uurtjes afspreken heen en weer. Tegelijkertijd denk ik: je bent 14 én jullie zijn nog kort samen.
We hebben nu afgesproken dat we binnenkort gaan zitten om het er wéér over te hebben, maar dan ook duidelijkere afspraken te maken voor de komende tijd, zodat duidelijk is wat wel/niet mag van ons, om continue discussies te voorkomen. En daar zit meteen onze struggle: wat mag van ons? We willen grenzen stellen en onze dochter beschermen tegen een 'te serieuze relatie' en te snel daarin getrokken te worden, maar willen ook niet té streng zijn en haar daardoor van ons afduwen/dingen stiekem laten doen. We willen haar ook het vertrouwen geven zelf dingen te ontdekken, maar vinden het ook erg lastig. (Dochter heeft ADHD, is vrij impulsief, maakt het voor ons lastiger loslaten en vertrouwen hebben)
Wat zouden jullie doen? Hebben jullie tips? Voor gesprekken? Grenzen? Afspraken? Hoe dit aan te pakken?
(Als je ons een half jaar geleden dit vroeg, zouden we direct zeggen 'niet bij elkaar slapen', maar helaas is het niet zo zwart-wit. We begrijpen ook dat ze verliefd zijn en elkaar willen zien.)
Met het ‘of ze zelf ook wil’ doelde ik niet op seks, maar meer het afspreken, bellen, blijven slapen…dat stukje. En zelfs dat zal ze niet volledig met ons bespreken. Maar ik wil wel dat ze weet dat het wat ons betreft bespreekbaar is😅
Het uren bellen is nu nog om de andere zaken heen, dus eerst naar buiten met vrienden, dan nog uren bellen. En ook wel eens niet als ze een avond langer weg is. Denk dat wij vooral bang zijn dat t teveel invloed gaat hebben🙈
lijkt mij een gezonde verkering, één keer in de week blijven slapen en uren bellen. Top. Ze zijn wederzijds gek op elkaar. Wat wil je nog meer. Ik zie geen probleem. Wat was het probleem?
Ginevra schreef op 11-11-2024 om 11:27:
[..]
Autonomie gunnen om zelf keuzes te maken, maar wel "haar aan de pil doen"?
Je weet best hoe ik het bedoel. Dus een beetje flauw dit.
Even een iets andere mening. Ik vind 14 jaar te jong om seks te hebben (om zwanger te kunnen raken) en zou mijn dochter inderdaad geen toestemming geven om haar vriendje bij haar te laten slapen. Het argument dat 'ze het dan ergens anders kunnen doen' is voor mij geen reden om dan maar wel toestemming te geven. Ook serieuze verkering zou ik niet aanmoedigen.
Mijn dochter heeft ADHD en is aan de pil tegen acne. De arts heeft haar goed gewaarschuwd: hedendaagse pillen moet je elke dag binnen een korte periode van een paar (2 of 3) uur nemen. Zo niet, dan ben je dan meteen niet meer beschermd tegen zwangerschap. Dat gebeurt dus al als je uitgaat en daarna te laat je tanden poetst, of als je een keer lekker uitslaapt (als je je pil bij het ontbijt neemt). Mijn dochter vergeet er af en toe een en dat ontdekt ze dan de volgende dag pas. Ze weet dus donders goed dat de pil bij haar niet werkt anticonceptie. Ze moet er wat anders bij gebruiken.
Ik weet niet hoe gestructureerd jouw dochter is, maar de pil lijkt me niet de meest ideale vorm van anticonceptie voor een meisje met een chaotisch brein.
Dochter zegt dat ze er helemaal aan toe is aan seksen. Dat slapen en seksen altijd wordt samengevoegd vind ik wat flauw en overdreven. Ik had op mijn 13de ook verkering en seksen deed ik pas op mijn 19de. Kan gewoon verkering hebben zonder wippen.
Ik was er ook vroeg bij met mijn eerste serieuze vriendje. Als ze seks wil hebben, kan dat overal. Bij elkaar blijven slapen zou ik dus niet zo'n probleem vinden, mits je er vertrouwen in hebt dat zij haar grenzen kent en deze durft aan te geven.
Dweedledee schreef op 11-11-2024 om 13:19:
[..]
Je weet best hoe ik het bedoel. Dus een beetje flauw dit.
Nou, niet helemaal eerlijk gezegd. "Aan de pil doen" klinkt voor mij als een moeder die haar dochter meeneemt naar de dokter en aandringt op die pil. Die moeders bestaan ook.
Als je eigenlijk bedoelde 'bespreken met haar dat de pil verstandig kan zijn en haar vertellen hoe ze daar aan kan komen als ze dat zelf wil', dat haalde ik er niet helemaal uit.
Ik heb in het gezin twee keer die vraag aan de hand gehad bij een prille tienerverkering. En ik sta daar anders in de meesten hier. Hier was het antwoord in eerste instantie echt nee, nu nog niet. Dat werd ook geaccepteerd. Ik vind veertien rijkelijk jong voor een relatie met alles er op en er aan, en wilde ook geen tienerechtpaar op de bank. VInd ik op die leeftijd niet gezond, en ik hecht aan mijn privacy. En wat als zo'n prille relatie op de klippen loopt,en kind heeft de smaak te pakken? Losse scharrels ook laten logeren? Voor argumenten als andere ouders of ze doen het anders toch wel, ben ik nooit zo gevoelig geweest. Als ouder stel je weloverwogen de grenzen, en als puber probeer je daaraan te tornen.
Als de pil enz. geregeld is blijft over dat je het ook maar leuk moet vinden om ieder weekend een logé over de vloer te hebben. Ze is pas 14 jaar, deze liefde is een lieve aardige knul, dat scheelt. De liefde kan jarenlang duren of er komt nog eens een liefde waar je minder een klik mee hebt. Lastig terugdraaien wat je nu gaat bespreken met haar en gaat goedvinden.
Ik zou zelf ieder weekend iemand te logeren hebben best een nadeel vinden voor mijn gezinsleven. Maar goed, dat ligt aan mij, ik ben een ontaarde moeder
Als je grenzen aan gaat geven moet de motivatie kloppen als een zwerende vinger. Waarom?-Daarom! is een zwaktebod. Ook de tegenwerpingen van je kind moet je kunnen beantwoorden. Mijn enige tip is dus vooraf goed doordenken waarom de grenzen zijn zoals ze zijn.
Ginevra schreef op 11-11-2024 om 13:40:
[..]
Nou, niet helemaal eerlijk gezegd. "Aan de pil doen" klinkt voor mij als een moeder die haar dochter meeneemt naar de dokter en aandringt op die pil. Die moeders bestaan ook.
Als je eigenlijk bedoelde 'bespreken met haar dat de pil verstandig kan zijn en haar vertellen hoe ze daar aan kan komen als ze dat zelf wil', dat haalde ik er niet helemaal uit.
Zoals mijn moeder! Ik heb het haar echter nooit kwalijk genomen, integendeel. Laten we niet doen alsof pubers (en deze is nog maar 14) altijd de meest fantastische keuzes maken. De mogelijke gevolgen zijn daar te groot voor.
Ginevra schreef op 11-11-2024 om 13:40:
[..]
Nou, niet helemaal eerlijk gezegd. "Aan de pil doen" klinkt voor mij als een moeder die haar dochter meeneemt naar de dokter en aandringt op die pil. Die moeders bestaan ook.
Als je eigenlijk bedoelde 'bespreken met haar dat de pil verstandig kan zijn en haar vertellen hoe ze daar aan kan komen als ze dat zelf wil', dat haalde ik er niet helemaal uit.
Dat ligt dan toch echt aan jouw eigen aanname. Zegt meer over jou, dan over mij.
Aviendha schreef op 11-11-2024 om 16:36:
[..]
Zoals mijn moeder! Ik heb het haar echter nooit kwalijk genomen, integendeel. Laten we niet doen alsof pubers (en deze is nog maar 14) altijd de meest fantastische keuzes maken. De mogelijke gevolgen zijn daar te groot voor.
En dit. Heel verstandig van jouw moeder. Mijn moeder ging ook vroeg het gesprek met me aan. En terecht; ik was vroeg seksueel actief en heb jaren een relatie gehad met mijn jeugdliefde. Mooie tijd was dat 
Had het verschrikkelijk gevonden als mijn ouders dit tegen hadden gewerkt “omdat ZIJ dat niet gezond vonden”.
Ik was geen 14 maar 15 en deed het overal met mijn toenmalige vriendje die absoluut niet mocht blijven slapen (we woonden gelukkig dicht bij elkaar).
Ik mis het gesprek met het vriendje en/of zijn ouders. Anticonceptie kan hij ook voor zorgen. Condooms!
Ik zou een keer met hem gaan zitten (of met alletwee) en jullie - concrete - tegens bespreken.
Wat betreft teveel tijd opslokken, dat deed mijn toenmalige vriendje ook. Ik kon er niet tegenop. Op een avond ging hij bij mij weg en toen hoorde ik mijn moeder tegen hém zeggen dat ze vond dat hij teveel tijd van mij in beslag nam. Ik had als puber niet zo'n goede relatie met haar, maar op dat moment was ik haar heel dankbaar.