Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
bieb1963 schreef op 12-10-2024 om 18:07:
[..]
Of denk jij dat een vader waar je regelmatig een praatje mee hebt gemaakt en die heel vriendelijk is en niet intimiderend enz, dan per definitie veilig is ….. ? Denk je dat hij naar jou gaat uitstralen dat hij iets met je kind wil? Ik begrijp werkelijk niets van jouw gedachtengang.
Nee, ik vrees dat het dan nog schijnveiligheid is. Maar als het wel gebeurt en ik heb m’n kind zo “naar binnen gegooid” bij een vreemde, dan vergeef ik dat mezelf nooit meer. Het is ook niet erg dat je mij niet snapt hoor, of dat je het naïef vindt. I do me and you do you.
Maar weten jullie dan altijd wie er thuis is als je kind ergens gaat spelen? Of wie er verder nog langskomt daar? Kan best dat opa en/of oma even langskomen. Of de buurman. Als mijn kind voor het eerst ergens speelt, ken ik die ouders beide nog niet echt. Andersom net zo. Handig zeg, als je als ouder eerst heel de klas moet screenen voordat je kind vriendjes mag maken. Als ik eerst moet bewijzen dat ik goed genoeg ben voor jou voordat je kind mag komen spelen, dan laat maar zitten.
En ja, als vaders geen volwaardige rol mogen spelen als opvoeder omdat ze per definitie gewantrouwd worden wegens man zijn, dan hebben we nog veel stappen te zetten.
Misbruik gebeurt meestal door een bekende. Het gaat ook altijd om macht.
Ik wil echt niks af doen aan de ernst van misbruik, maar alle mannen als potentiële misbruiker benaderen is echt niet gezond en ook niet realistisch.
mijn kinderen zijn nog klein, dus ja ik weet wie er thuis is/zijn als ze ergens gaan spelen. En ik ken dus inderdaad de ouders waar ze naartoe gaan. Nu is dat in een klein dorp ook niet zo moeilijk. En andersom gebeurt het net zo goed hoor, dat ouders de eerste keer hier ff blijven plakken. Ik ben daar niet beledigd door, begrijp heel goed dat ze willen weten waar en bij wie ze hun kind achterlaten.
Nicole123 schreef op 12-10-2024 om 16:47:
[..]
En ik heb al geschreven: als die man dan zelf regelt dat bijv bij de lunch soep of salade gegeven wordt: prima. Als de man wél vindt dat de kinderen regelmatig groente moeten eten, maar eenzijdig beslist dat dat maar door zijn vrouw geregeld moet worden, bij avondeten, lunch of wanneer dan ook (want hij weigert het te doen): niet oké. Ik zeg in dit soort gevallen altijd: 'de kabouters doen het niet'. Met andere woorden: als duidelijk is dat iets echt moet gebeuren (bijv groente bieden aan je kinderen) en partner A weigert eenzijdig zijn aandeel te pakken dan moet partner B het wel doen. Het alternatief is het verwaarlozen van de kinderen.
In het algemeen vind ik gelden: als je beiden een bepaalde taak deels op je neemt en er is geen sprake van specifieke bijkomende afspraken* dan hoef je niet per se de norm van je partner aan te houden, maar wel beide een zodanige norm dat als je partner ook diezelfde norm zou hanteren het leefbaar is en niet je kinderen verwaarlozend. In het geval van dat koken is eenzijdig beslissen om bij jouw kookbeurt nooit groente te koken dan dus niet oké, want 7 dagen per week geen groente is gewoon niet gezond (en als een van de partners halsstarrig vindt van wel lijkt me dat ook een dingetje). Als een van de partners 6 van de 7 keren dat hij zelf kookt groente kookt en de partner 7 van de 7 keer dan is het prima.
* Als je specifieke afspraken maakt zoals 'jouw dag is makkelijke dag want (vul in) jij doet ook al X, Y en Z / we komen die dag allemaal laat thuis / er moet er eentje vroeg naar sport / etc' dan is het natuurlijk anders, maar dat was in het voorbeeld niet ter sprake.
Maar in dit voorbeeld was het geen gezamenlijke afspraak/ beslissing dat er bij elke maaltijd groente gegeten moet worden. De een vindt van wel dat het zo hoort en de ander niet. Dan is het gevolg dat beiden koken wat ze graag eten; de een een avondmaaltijd met groente en de ander rijst met vlees zonder groente. Eenzijdig beslissen dat hij moet koken hoe jij het wil werkt dan ook niet. Zou deze heer 7 dagen per week moeten koken omdat dat zo uitkomt, dan is het een erg eenzijdig eetpatroon waar hij geen moeite mee zou hebben maar de anderen binnen het gezin logischerwijs wel. Dat is lastig en zul je dan samen uit moeten komen en zou het de man sieren wat flexibeler en gevarieerder te zijn. Maar gelukkig was er van die situatie geen sprake. En ik ben het met degene die het postte eens; het is erg lastig als je er samen niet uitkomt om tot een systeem te komen waar beiden tevreden mee zijn.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 12-10-2024 om 12:35:
[..]
Nee een meester voor de klas is niet erg, die is gecheckt, heeft een VOG enzo.
Zo'n vader die 6 keer per jaar hielp bij luizenpluizen was eng. We stonden altijd met zes ouders in de gang voor het klaslokaal. Bij de kleuters met krukken uit het knutsellokaal, die waren lekker hoog dat was goed voor onze ruggen. De middenbouw stond gewoon voor ons en de bovenbouw zat op lage krukjes of stond. Veilig genoeg maar sommige ouders hebben altijd wat te zeuren.
Een meester voor de klas is juist weer heel erg gewenst..
Lieveheersbeest schreef op 12-10-2024 om 18:27:
mijn kinderen zijn nog klein, dus ja ik weet wie er thuis is/zijn als ze ergens gaan spelen. En ik ken dus inderdaad de ouders waar ze naartoe gaan. Nu is dat in een klein dorp ook niet zo moeilijk. En andersom gebeurt het net zo goed hoor, dat ouders de eerste keer hier ff blijven plakken. Ik ben daar niet beledigd door, begrijp heel goed dat ze willen weten waar en bij wie ze hun kind achterlaten.
Ik ken ook de meeste ouders van de vriendjes waar mijn kinderen spelen maar feitelijk zegt dat natuurlijk helemaal niks. Of iemand kwaad in de zin heeft staat niet op hun voorhoofd geschreven en juist types die iets verkeerds willen zullen dat niet laten merken. Dat was meer vroeger het beeld dat mensen die kinderen lastig vallen " de enge man in de bosjes" was terwijl we inmiddels weten dat het die populaire badmeester of sympathieke vader was en ook moeders kunnen verkeerd handelen komt steeds meer naar buiten. Ik vind het fijn om mensen te leren kennen en ze zijn hier zeker welkom maar ik ga vooral met de kinderen in gesprek waar zij op moeten letten en hoe te handelen als ze zich niet veilig voelen.
On topic zie je hier nog wel verschillen in; mannen worden sneller verdacht of iets wordt raar gevonden als de vader een bepaalde taak doet zoals dat luizenpluisvoorbeeld. Net zoals dat een thuisblijvader ook vreemder gevonden wordt dan een thuisblijfmoeder.
En net zoals dat ik net een mailtje kreeg van de club van mijn zoon; " wij zoeken een paar handige pappa's om op datum X te helpen met klus Y", stukje emancipatie dat er ook best handige mama's zijn is nog niet overal doorgedrongen.
bieb1963 schreef op 12-10-2024 om 17:44:
[..]
Dat het vaker mannen zijn, dat weet ik, ga ik nu ook helemaal geen discussie over voeren. Daarbij ben IK het ook niet zozeer die koste wat kost alles 50/50 wil hebben en alles gelijk enz enz. Ik weet ook helemaal niet hoe jij daar precies in staat. Maar ik zeg wél (in zijn algemeenheid en ook in deze discussie), als we mannen gaan zien, benaderen enz als potentieel gevaarlijk, we nooit tot volledige gelijkwaardigheid en emancipatie kunnen komen. Want die emancipatie gaat niet alleen om het recht, het gevoel enz van de vrouwen, maar net zo goed om de mannen. Kortom iedereen. En ik kan me echt absoluut heel goed voorstellen, dat als er dus zo naar mannen gekeken wordt (potentieel gevaarlijk), dat mannen weer heel snel klaar zijn om die zorg taken te gaan delen. Je moet er toch niet aan denken als man zijnde, dat er op die manier naar je gekeken wordt. Statische cijfers of niet, als individuele man, is dat nogal een ding dan, denk je niet. Als ik man was geweest, was ik weer heel snel ft gaan werken. Hoe denk je dat dat werkt: Als papa zijn niet werkdag heeft, dan mogen hier geen vriendjes/vriendinnetjes spelen? I.i.g. niet als die ouder papa nog niet goed kent. Wat voor boodschap is dat?
Ok misschien begrijp ik het verkeerd, maar bedoel je nu te zeggen dat omdat sommige mensen mannen als potentieel gevaar zien, deze mannen een soort excuus/vrijbrief hebben om zorgtaken voor hun kinderen en huishouden af te stoten?
Want zoals je bovenste dikgedrukte schrijft lijkt het wel alsof het feit dat mannen zorgtaken doen een gunst is die ze verlenen, maar die ze zo weer in kunnen trekken als de variabelen ze niet zinnen. Dat lijkt me toch ook geen emancipatie. Als een vrouw emancipatie wil, dan kan dat, maar wel op voorwaarde van de man🤔. Afgezien dat dat niet gelijkwaardig is, de meeste mannen wíllen toch ook gewoon graag voor hun kinderen zorgen?
Mischa83 schreef op 12-10-2024 om 19:23:
[..]
Ok misschien begrijp ik het verkeerd, maar bedoel je nu te zeggen dat omdat sommige mensen mannen als potentieel gevaar zien, deze mannen een soort excuus/vrijbrief hebben om zorgtaken voor hun kinderen en huishouden af te stoten?
Want zoals je bovenste dikgedrukte schrijft lijkt het wel alsof het feit dat mannen zorgtaken doen een gunst is die ze verlenen, maar die ze zo weer in kunnen trekken als de variabelen ze niet zinnen. Dat lijkt me toch ook geen emancipatie. Als een vrouw emancipatie wil, dan kan dat, maar wel op voorwaarde van de man🤔. Afgezien dat dat niet gelijkwaardig is, de meeste mannen wíllen toch ook gewoon graag voor hun kinderen zorgen?
Je begrijpt me verkeerd. Ik bedoel het verre als excuus voor de man. Ik bedoel dat dat nou niet bepaald een prettig gevoel is voor een man als hij weet dat er zo naar mannen en dus ook naar hem gekeken wordt en over gedacht wordt. Dan kan ik me voorstellen dat je die (moderne) rol een stuk minder ziet zitten. Dat staat los van het feit dan hij het op zich fijn zou kunnen vinden meer tijd voor z’n eigen kinderen te kunnen hebben. Waarom denk je dat er zo weinig mannen in de kinderzorg werken? Ongetwijfeld ook omdat er veel minder mannen dan vrouwen zijn die dit echt leuk lijkt, maar die mannen die dit wél leuk lijkt zal toch regelmatig achter de oren krabben. En dát snap ik. Als je gelijkheid wil, dan gaan dit soort uitspraken en houdingen niet echt werken.
Gingergirl schreef op 12-10-2024 om 19:22:
[..]
Ik ken ook de meeste ouders van de vriendjes waar mijn kinderen spelen maar feitelijk zegt dat natuurlijk helemaal niks. Of iemand kwaad in de zin heeft staat niet op hun voorhoofd geschreven en juist types die iets verkeerds willen zullen dat niet laten merken.
Helemaal waar. Weet je wat het is, soms helpt die voorzichtigheid wel. Mijn moeder heeft ons na jaren weggehaald bij onze huisarts omdat het op een gegeven moment niet meer pluis voelde. Hij bleek zijn jonge patiënten onzedelijk te behandelen. Ik ben ook ooit weggehaald bij iemand van sport. Die bleek later 3 meisjes langdurig misbruikt te hebben op/bij sport. Ik ben daar dankbaar voor.
bieb1963 schreef op 12-10-2024 om 19:47:
[..]
Je begrijpt me verkeerd. Ik bedoel het verre als excuus voor de man. Ik bedoel dat dat nou niet bepaald een prettig gevoel is voor een man als hij weet dat er zo naar mannen en dus ook naar hem gekeken wordt en over gedacht wordt. Dan kan ik me voorstellen dat je die (moderne) rol een stuk minder ziet zitten. Dat staat los van het feit dan hij het op zich fijn zou kunnen vinden meer tijd voor z’n eigen kinderen te kunnen hebben. Waarom denk je dat er zo weinig mannen in de kinderzorg werken? Ongetwijfeld ook omdat er veel minder mannen dan vrouwen zijn die dit echt leuk lijkt, maar die mannen die dit wél leuk lijkt zal toch regelmatig achter de oren krabben. En dát snap ik. Als je gelijkheid wil, dan gaan dit soort uitspraken en houdingen niet echt werken.
Hier heb je zeker een punt!
Emanciperen is geen kwestie van de feiten ontkennen omdat gelijke behandeling voor alles moet gaan. Waarom eerst doen alsof er geen verschil is, ipv eerst iets aan die verschillen doen?
Mischa83 schreef op 12-10-2024 om 19:23:
[..]
Ok misschien begrijp ik het verkeerd, maar bedoel je nu te zeggen dat omdat sommige mensen mannen als potentieel gevaar zien, deze mannen een soort excuus/vrijbrief hebben om zorgtaken voor hun kinderen en huishouden af te stoten?
Want zoals je bovenste dikgedrukte schrijft lijkt het wel alsof het feit dat mannen zorgtaken doen een gunst is die ze verlenen, maar die ze zo weer in kunnen trekken als de variabelen ze niet zinnen. Dat lijkt me toch ook geen emancipatie. Als een vrouw emancipatie wil, dan kan dat, maar wel op voorwaarde van de man🤔. Afgezien dat dat niet gelijkwaardig is, de meeste mannen wíllen toch ook gewoon graag voor hun kinderen zorgen?
Ik lees het meer als 'oei, ze vinden hier een man een potentieel gevaarlijke kinderlokker, krijgen jullie dan maar de ... met het oppakken van zorgtaken. Maar kap dan ook met jammeren dat mannen passief zijn.
Dat zou je inderdaad ook kunnen interpreteren als een (intrekbare) gunst aan vrouwen die zij dan weer moeten aanpakken als bonuscadeautje oid.
Daarentegen zou het 'delen' van zorgtaken dan weer een gunst zijn van vrouwen aan mannen ('man mag pas meedoen indien bewezen veilig'). Zo blijven we bezig met kromme invulling geven aan gedrag dat misschien gewoon oprecht en spontaan bedoeld.
Mij klinkt het in iedere geval behoorlijk achterdochtig en zeker niet uitnodigend. En in het geval van een vader die wil helpen op een school (met meerdere ogen tegelijkertijd aanwezig) is het ook buiten proporties. Door dan voorbeelden te blijven aandragen van misbruikzaken maak je iemand moedwillig vooraf zwart. Tegen zulke achterdocht kun je je ook niet verdedigen.
Lieveheersbeest schreef op 12-10-2024 om 20:07:
Emanciperen is geen kwestie van de feiten ontkennen omdat gelijke behandeling voor alles moet gaan. Waarom eerst doen alsof er geen verschil is, ipv eerst iets aan die verschillen doen?
Welke feiten bedoel je en aan welke verschillen zou dan iets gedaan moeten worden?
Lieveheersbeest schreef op 12-10-2024 om 20:07:
Emanciperen is geen kwestie van de feiten ontkennen omdat gelijke behandeling voor alles moet gaan. Waarom eerst doen alsof er geen verschil is, ipv eerst iets aan die verschillen doen?
Ik snap dat je met je kinderen voorzichtig bent. Ik was dat ook toen ze klein waren. Geen opvang, liever bij ons logeren dan ergens anders, toezien dat een volwassene van sport oid niet alleen met ze is. Niet omdat ik alle mannen als daders zag of zie, maar omdat de cijfers aangeven dat misbruik eerder gedaan wordt door mannen. Met je kinderen wil je geen risico nemen natuurlijk!
Alleen als je een man niet als luizenvader wil omdat hij man is en volgens de cijfers een groter risico is is ook een lastige...beter is het misschien om veiligheidsafspraken in te bouwen zoals luizenpluizen op de gang, altijd met twee personen op een groep staan, geen volwassenen in de kinderkleedkamers. Ik noem maar wat voorbeelden. Maar dat er een veilige omgeving wordt gecreëerd door en voor iedereen.
Lieveheersbeest schreef op 12-10-2024 om 20:07:
Emanciperen is geen kwestie van de feiten ontkennen omdat gelijke behandeling voor alles moet gaan. Waarom eerst doen alsof er geen verschil is, ipv eerst iets aan die verschillen doen?
IK ontken zeker niet dat er verschillen zijn (en dat bedoel ik niet per definitie ten negatieve van de man), ik roep wel vaker dat er wel degelijk verschillen zijn.
los daarvan: iemand die pedofiel is (man of vrouw) is dat niet ineens niet door emancipatie. Heeft er m.i. niets mee te maken.