Lotgenoten gezocht voor als je kind(eren) misbruikt is/zijn
Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik zoek lotgenoten.
Helaas zijn mijn beide kinderen slachtoffer geworden van seksueel grensoverschrijdend gedrag 
Zoiets is als ouder een grote nachtmerrie, dat je kind iets verschrikkelijks is aangedaan. Uiteraard staat de zorg voor mijn kinderen bovenaan en daar zijn we dan ook mee bezig, maar ook wij als ouders hebben zorg nodig. Ik vind weinig gepaste steun in mijn omgeving en op het internet. Huisarts is op de hoogte en natuurlijk kunnen we bij de POH terecht, maar ik zou het zelf wel fijn vinden om gedachten te wisselen met ouders die hetzelfde hebben meegemaakt. De steun die ik wél heb is prettig, maar zij weten niet hoe het voelt. Vandaar mijn oproep.
Wij, man en ik, staan ook voor een keuze om wel of geen studioverhoor te laten plaatsvinden (Officier van Justitie wil ambtelijk vervolgen). Wij willen de kinderen niet extra belasten en vinden de rust voor hun nu even belangrijker. Tegelijk willen we ook niet dat de dader 'er mee weg komt' en dat gaat waarschijnlijk zonder verhoor wel gebeuren (want gebrek bewijs, dus geseponeerd). Voor extra info: dader is minderjarig en familie, wat het allemaal complex en gevoelig maakt.
Niet dat het van grote invloed is, maar nog ter info: ook ik heb ervaring als slachtoffer. Ik was toen 6 jaar, de dader 12 en ook directe familie. Ik heb tot 2 jaar geleden mijn mond gehouden. In die periode hebben mijn ouders nooit iets gemerkt en ik heb mij ook nooit veilig genoeg gevoeld om iets te zeggen. 2 jaar geleden heb ik het mijn moeder verteld en zij vond het heel erg. Deed er 1 ding mee en dat was doorvertellen aan ander familielid! Ik heb verschillende pogingen gedaan om het te verwerken. De laatste poging was vorig middels emdr. Nu komt het voor mij weer deels boven nu ik hier weer middenin zit.
Vanwege mijn verleden ben ik vanaf dat de kinderen geboren waren heel erg bezig geweest met dit onderwerp. Op jonge leeftijd (ongeveer vanaf hun 3e/4e jaar, ook vanwege dat ik 6 was) al voorlichting gegeven. Dat hun lijf van hun is en dat niemand, zelfs papa of mama of een ander die je lief vindt, niet aan je zit. En het gevoel gegeven dat ze altijd veilig zijn. Dat het toch is gebeurd doet rete pijn. Het enige waar ik trots op ben is dat ze ondanks alles toch 'nee' hebben gezegd en het ons verteld hebben.
Due-scimmie schreef op 02-10-2022 om 19:01:
[..]
Kan het niet doen van aangifte zorgen voor een gevoel bij de kinderen dat het minder erg is als het een bekende is?
Dat is de vraag die dit stukje bij me oproept.
De kinderen weten dit niet. Ze weten alleen dat wij ermee bezig zijn om te zorgen dat de dader hulp krijgt, want wat hij gedaan heeft is niet goed en daar moet wat mee gedaan worden. En dat we hulp voor hun regelen om het een plekje te geven. Ze hebben zelf wel gezegd dat ze niet willen dat hij in de gevangenis komt, maar dat is natuurlijk de kinder loyaliteit. Gelukkig werkt het ook niet zo.
Makaya wat erg dat je dit zelf als kind ook al hebt ervaren. Maakt het nog extra moeilijk lijkt me. Maar tegelijk kan je dus echt proberen te bieden wat jou dus blijkbaar als kind heeft ontbroken: een veilige haven waar je je verhaal kwijt kan.
Veel wijsheid en sterkte wens ik je.
Ik ben terug voor een kleine update:
Man en ik hebben (in overleg met bevriende psychologen) aan onze oudste gevraagd wat zij graag wil. We vinden het belangrijk dat kind deels op de hoogte is en wat kind eigenlijk zelf graag wil. Tot nu toe hebben we allebei de kinderen er zoveel mogelijk buiten gehouden.
In duidelijke taal hebben we verteld wat de opties zijn en dat we niet weten hoe de andere partij hierop zal reageren (grote kans dat ze niet blij zijn). Ook over studioverhoor gehad en wat de officier van justitie wil doen. Ook verschillende gevolgen hebben we besproken. We hebben het op een manier verteld dat kind eigen mening en ideeën kon geven, dus niet wat wij graag willen. Kind heeft even nagedacht en kwam met het antwoord dat kind wel graag het verhaal wil vertellen (dus studioverhoor), vooral voor de dader. Kind wil dat dader hulp krijgt. Krijgt dader dat niet vanwege bijvoorbeeld gebrek aan bewijs ofzo, dan 'hebben wíj in ieder geval alles geprobeerd'. Zo'n wijs kind! We hebben uiteraard nogmaals benadrukt dat wij hun geloven en de mensen die we gesproken hebben (instanties) ook. Dat we altijd achter hun staan.
Sowieso beslissen wij en niet kind. Die druk ligt niet op de schouders van kind. Dat hebben wij ook duidelijk gezegd. Gesprek was heel fijn en gemoedelijk.
We laten het even bezinken en besluiten aankomend weekend definitief.
Ik vind het wel heel spannend (en eng), want als straks de politie bij dader op de stoep staat, of dader wordt gesommeerd op bureau te komen, dan breekt de hel los. Familie zal kwaad worden. Ergens denk ik, 'So? Ik ben ook kwaad. We hebben het op een laagdrempelige manier geprobeerd maar kregen het deksel op de neus. Geen medewerking what so ever. En niets doen is geen optie. Dit vegen we niet onder het tapijt.' Dan worden ze naar boos. Ik kom voor mijn kinderen op.
Makaya schreef op 19-10-2022 om 14:18:
Ik ben terug voor een kleine update:
Man en ik hebben (in overleg met bevriende psychologen) aan onze oudste gevraagd wat zij graag wil. We vinden het belangrijk dat kind deels op de hoogte is en wat kind eigenlijk zelf graag wil. Tot nu toe hebben we allebei de kinderen er zoveel mogelijk buiten gehouden.
In duidelijke taal hebben we verteld wat de opties zijn en dat we niet weten hoe de andere partij hierop zal reageren (grote kans dat ze niet blij zijn). Ook over studioverhoor gehad en wat de officier van justitie wil doen. Ook verschillende gevolgen hebben we besproken. We hebben het op een manier verteld dat kind eigen mening en ideeën kon geven, dus niet wat wij graag willen. Kind heeft even nagedacht en kwam met het antwoord dat kind wel graag het verhaal wil vertellen (dus studioverhoor), vooral voor de dader. Kind wil dat dader hulp krijgt. Krijgt dader dat niet vanwege bijvoorbeeld gebrek aan bewijs ofzo, dan 'hebben wíj in ieder geval alles geprobeerd'. Zo'n wijs kind! We hebben uiteraard nogmaals benadrukt dat wij hun geloven en de mensen die we gesproken hebben (instanties) ook. Dat we altijd achter hun staan.
Sowieso beslissen wij en niet kind. Die druk ligt niet op de schouders van kind. Dat hebben wij ook duidelijk gezegd. Gesprek was heel fijn en gemoedelijk.
We laten het even bezinken en besluiten aankomend weekend definitief.
Ik vind het wel heel spannend (en eng), want als straks de politie bij dader op de stoep staat, of dader wordt gesommeerd op bureau te komen, dan breekt de hel los. Familie zal kwaad worden. Ergens denk ik, 'So? Ik ben ook kwaad. We hebben het op een laagdrempelige manier geprobeerd maar kregen het deksel op de neus. Geen medewerking what so ever. En niets doen is geen optie. Dit vegen we niet onder het tapijt.' Dan worden ze naar boos. Ik kom voor mijn kinderen op.
Zo!
Wat een wijs kind heb je inderdaad!
Heel veel sterkte met het vervolg van deze verdrietige kwestie. 
Belang van je kinderen gaat altijd boven familie belangen.
Bovendien klinkt het alsof jullie ook prima omringd zijn met goeie vrienden, dus ik denk dat jullie hier wel doorheen komen. Fijn dat je ook goed kan praten met je kinderen. Sterkte en bedankt voor de update!
Heel veel sterkte voor jullie en jullie kind! Ik vind dat jullie het heel goed aanpakken
Makaya schreef op 19-10-2022 om 14:18:
Ik ben terug voor een kleine update:
We laten het even bezinken en besluiten aankomend weekend definitief.
Ik vind het wel heel spannend (en eng), want als straks de politie bij dader op de stoep staat, of dader wordt gesommeerd op bureau te komen, dan breekt de hel los. Familie zal kwaad worden. Ergens denk ik, 'So? Ik ben ook kwaad. We hebben het op een laagdrempelige manier geprobeerd maar kregen het deksel op de neus. Geen medewerking what so ever. En niets doen is geen optie. Dit vegen we niet onder het tapijt.' Dan worden ze naar boos. Ik kom voor mijn kinderen op.
Je doet het normale. Het is logisch dat er (waarschijnlijk) heftige emoties komen bij deze mensen als jullie die aangifte doorzetten maar het is niet jullie verantwoordelijkheid om daar voor te zorgen. Wat jij ook zegt: het is jullie taak om voor jullie kinderen te zorgen en voor jezelf. Aangifte doen is helemaal passend in de situatie. Hou dat steeds voor ogen als je vooruit gaat. Je bent niet verantwoordelijk voor hun geluk. Zij zijn er zelf verantwoordelijk voor om een passende reactie te vinden op de situatie, om weer op het goede spoor te komen.
Heb je ook twijfels over jullie veiligheid (je gebruikt het woord 'eng')? Dan zou ik dat ook met de politie bespreken.
Ik denk dat jullie dit heel goed aanpakken. Het lijkt me inderdaad goed om te stellen 'als je zoiets flikt, dan mag je daar niet ongestraft mee wegkomen'. Ook niet als het familie is en omwille van de lieve vrede gaat niet altijd op. Er zijn grenzen.
Plus dat het belangrijk is dat de dader hulp gaat krijgen. Van ouders die alles ontkennen krijgt hij die niet. Dat maakt het risico op recidive groter. Daarom zowel vergelding (hij heeft iets gedaan wat niet oké is en zal daarvoor moeten boeten) als preventie (hem afschrikken dit opnieuw te doen en hem leren waarom het niet oké is).
Hey, ik heb weer een update, mocht iemand nog interesse hebben.
Het is erg pittig. Partner en ik ervaren nu een hoop stress. Vorige week zijn wij beiden gehoord op het bureau. Ieder apart 2 uur lang een verklaring afleggen en vragen beantwoorden. Dat was heel zwaar. Alles in detail vertellen... Poeh. Afgelopen dinsdag hoorden we dat OvJ écht verder wil, dus dat onze kinderen gehoord gaan worden. Het studioverhoor gaat volgende week plaatsvinden. De dag ervoor komen de rechercheurs eerst 'kennismaken' met de kinderen. Na het studioverhoor wordt de zaak overgedragen aan het recherche team in de woonplaats van dader en krijgen ouders en dader een brief dat ze op het bureau moeten komen. Daar wordt dader formeel aangehouden, zodat dader recht heeft op advocaat. In principe hoeven wij na het studioverhoor niets meer te doen, want wij doen geen aangifte. We werken alleen mee met het onderzoek van de OvJ. Maar man, wat is dit allemaal spannend en zwaar. Ik heb een hekel aan boze mensen en confrontaties en weet zeker dat ik dit over mij/ons heen ga krijgen... 
Ik probeer het doel voor ogen te houden: mijn kinderen worden gezien en gehoord, de dader krijgt hopelijk hulp en sowieso de boodschap dat het niet oké is.
Kinderen staan nog steeds op de wachtlijst voor EMDR. Ze zijn waarschijnlijk volgende maand of in januari aan de beurt. Ik heb binnenkort een afspraak met de poh en heb iom leidinggevende een paar uurtjes werktijd teruggeschroefd.
Bedankt voor het medeleven. Zelfs steun van onbekenden doet mij goed.
Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd.
Onwijs veel sterkte!! Ik lees al je updates en ik heb niet eerder gereageerd omdat het me veel te dichtbij komt. Zelf slachtoffer vanaf zeer zeer jonge leeftijd, nooit iets mee gedaan en jarenlang door gegaan.
Heel goed dat je zo voor je kinderen gaat staan.
Lijkt me zeker heftig!
Hopelijk krijgen jullie er niet teveel gedoe van en kunnen jullie het straks een beetje afsluiten.
Voor mij komt het ook erg dichtbij, wil wel reageren.
Ik ben zelf een aantal keren misbruikt, heb nooit de steun en vertrouwen gehad thuis. Alles kwam er uit toen ik al drie kinderen had, werd overspannen en heb therapie gehad.
Het zal altijd als een rode draad door mijn leven lopen maar kan er redelijk mee omgaan.
Jullie kinderen zijn jullie later dankbaar voor jullie liefde, vertrouwen en onvoorwaardelijke steun.
Ik wens jullie heel veel sterkte, jullie doen het goede voor jullie kinderen.
Wat een zware tijd. Ik vind het heel goed dat jullie dit doen. Ik hoop dat jullie de steun krijgen die jullie verdienen! Sterkte de komende tijd