Ik blijf me verwonderen om andermans kinderen die komen spelen.

wat ik heel eigelijk vond, was een kind die mijn kind kwam spelen en echt alles uit de kasten haalde op haar kamer. Niet de kledingkast, maar uit speelgoedkast. Of bakjes leeghalen waar mijn kind kleine dingetjes in bewaarde wat voor haar persoonlijk waarde had. Alle etuis leeg en spellendozen leeg en ga zo maar door. Toen kon ik erna nog twee uur opruimen. Nee, toen was ik niet zo blij. 
Toen dat kind weer kwam spelen van tevoren even duidelijk gemaakt dat het niet de bedoeling was om alles uit de kasten te halen. Maar 1 ding en weer opruimen als ze ergens anders mee wilde spelen.
Ik was er op bedacht en was boven de was aan het opvouwen en toen ik geluiden hoorde toch even gaan kijken....en ja hoor, op het bureau lagen weer al die bakjes met alle inhoud eruit... Toen heb ik ze maar naar buiten gestuurd om daar te gaan spelen. Ik was dit keer maar een kwartier druk met opruimen.
Keer daarna was het beneden knutselen en daarna naar buiten.

We hadden een keer een vriendinnetje (van een jaar of 8) over de vloer, die bij ons wegliep omdat ze boos was om iets (geen idee meer waarom). We hebben de hele buurt afgezocht en haar gelukkig gevonden, mokkend achter een boom. Haar moeder zou haar na anderhalf uur ophalen, maar die kwam ook pas na drie uur. Ik was er knap sjaggerijnig van. 

Wij hebben hier ook één keer een meisje gehad dat alle bakken speelgoed op een grote hoop op de grond smeet en vervolgens tegen dochter riep dat ze niks leuks had om mee te spelen. Dat meisje had bij binnenkomst ook al een grote mond gehad omdat ze het stom vond dat het eet/drinkmoment aan tafel plaatsvond en niet, zoals zij wilde, lopend door de kamer terwijl ze overal aan zat. Ik zag aan dochter dat ze het helemaal niet leuk vond dat al haar speelgoed, waar ze zelf heel zuinig op was, op een berg door elkaar lag. Ik heb de moeder gebeld en gevraagd of ze haar dochter wilde komen halen, omdat de meisjes toch niet zo'n leuk match bleken. Gelukkig was dit niet een meisje uit de klas, dochter kende haar via de balletschool. Toen moeder het kind had opgehaald zijn dochter en ik nog anderhalf uur aan het opruimen geweest. 
Overigens heeft dochter ook wel eens ergens gespeeld waar ze daarna nooit meer is uitgenodigd. Ik heb er nooit de vinger achter gekregen wat daar nou is misgegaan. Over het algemeen ging het spelen prima. Tegen één vriendje moest ik wel streng zijn over snoepen, anders kwam hij elke 5 minuten zeuren. Maar verder was het een prima kind, dat leuk reageerde. 

Ik haalde mijn dochter een keer op na spelen bij een schoolgenootje. Meneer kwam aan de deur en zei: Hier, neem maar weer mee, het was geen succes. Met moeder had ik iets beter contact, maar ik ben er nooit achter gekomen wat er nou precies gebeurd is. Rare lui.

Ik erger me het meest aan een paar kinderen uit de buurt die eigenlijk na school een soort van gedropt worden, omdat papa nog moet werken. Bij hen thuis spelen kan nooit en tegen etenstijd moet je ze nog bijna letterlijk buiten zetten ook.  Onze kinderen willen eigenlijk ook al niet eens meer met ze spelen, omdat ze écht binnen no time overal aan zitten, dus ik speel echt niet meer voor gratis oppas. 

Happyapple schreef op 24-10-2024 om 20:22:

Ik erger me het meest aan een paar kinderen uit de buurt die eigenlijk na school een soort van gedropt worden, omdat papa nog moet werken. Bij hen thuis spelen kan nooit en tegen etenstijd moet je ze nog bijna letterlijk buiten zetten ook. Onze kinderen willen eigenlijk ook al niet eens meer met ze spelen, omdat ze écht binnen no time overal aan zitten, dus ik speel echt niet meer voor gratis oppas.

Dat is inderdaad asociaal. Ik vind ook dat er over en weer afgesproken kan worden en niet steeds bij 1 en bij de ander kan het nooit. Daar ben je dan inderdaad klaar mee. Daarbij werkt het beste door steeds aan te geven dat het bij jullie niet kan, misschien bij de ander....nee?....helaas dan.

Mijn dochter had ook een vriendinnetje dat altijd hier speelde. Moeder had altijd 'me-time' nodig. Ik had er niet heel veel problemen mee, de meiden speelden gezellig en ik had er geen last van. Scheelde mij ook weer ophalen. Tot ik een keer naar een begrafenis moest en vroeg of dochter daar mocht spelen in die tijd. Nee dus, ze had 'us-time' gepland met haar dochter. 
Twee dagen later had moeder haar dochter zonder overleg alvast de sporttas meegegeven voor de sport waarop beide meiden zaten, want dan kon ze uit school meteen met mijn dochter mee en kon ik de meiden naar sport brengen. Ik heb tegen vriendinnetje gezegd dat ze haar moeder maar even moest bellen dat die haar toch uit school moest komen halen, want dat wij 'us-time' hadden. 
Voor de meiden vond ik het wel een beetje sneu, maar ik had echt geen zin meer om me zo te laten gebruiken. 

Oh nee zo precies komt het wat mij betreft ook zeker niet.  Maar ik ben dus wel allergisch voor het gevoel dat ik als gratis oppas gebruikt word. Als mijn kind een fase heeft dat het steeds hier wil spelen, geen probleem, maar het is anders als het sowieso nooit bij de ander mag.  

Mijn dochter had ook zo’n vriendinnetje. Moeder stuurde haar gewoon naar ons om te spelen, ging zelf sporten of winkelen en het kind kon nergens heen. Kon ik zelf niet weg zonder een kind van zes op straat te zetten. Bij vriendinnetje thuis spelen kon nooit want “het kwam niet uit”. Ook lang geaccepteerd want het kind kon er niks aan doen en de meisjes hadden het leuk samen. Tot ik een keer echt weg moest en haar belde dat ze haar dochter moest komen halen. Dat kon niet, zei ze. Toen heb ik gezegd dat ze twintig minuten had voor ik de politie belde omdat er een kind werd verwaarloosd. Toen kwam ze wel, maar ze was zo boos op mij dat het kind niet meer mocht komen spelen. Bizar. 
Maar on topic: de meeste vriendjes van mijn kinderen gedroegen zich prima, en als dat niet zo was waren ze ook goed aanspreekbaar. 

Ook hier waren er een paar kinderen waarbij er weinig wederkerigheid was in het uitnodigen. Ik vond dat zelf nooit zo'n ramp. Met een groot gezin, is het al snel een zoete inval waardoor mijn eigen kinderen ophalen, soms meer werk was dan andere kinderen uitnodigen. Bovendien had ik die wederkerigheid zelf niet nodig. 

Bij een vriendje van onze jongste, was er zelfs totaal geen sprake van wederkerigheid. Die kwam alleen bij zijn vrienden of hier en niet andersom. Hij gaf zelf ook geen feestjes. Ik vond het vooral sneu dat hij soms opschepte over hoe goed hij het thuis had: hij had meer en mooier speelgoed dan mijn kinderen en mocht thuis ook veel meer. Van prik drinken tot films zien die wij hier nog niet geschikt vonden. Het was best een leuk joch en verder ook prima opgevoed, maar hij probeerde op die manier toch ook wel slinks om dingen te vragen. Met een blik op de klok: 'wij mogen van mamma om 4 uur een zakje chips' Tsja, van deze moeder mag dat helaas niet. Maar dáár staat de fruitschaal! 

En dan was dat ook goed. 

yette schreef op 25-10-2024 om 09:29:

Ook hier waren er een paar kinderen waarbij er weinig wederkerigheid was in het uitnodigen. Ik vond dat zelf nooit zo'n ramp. Met een groot gezin, is het al snel een zoete inval waardoor mijn eigen kinderen ophalen, soms meer werk was dan andere kinderen uitnodigen. Bovendien had ik die wederkerigheid zelf niet nodig.

Bij een vriendje van onze jongste, was er zelfs totaal geen sprake van wederkerigheid. Die kwam alleen bij zijn vrienden of hier en niet andersom. Hij gaf zelf ook geen feestjes. Ik vond het vooral sneu dat hij soms opschepte over hoe goed hij het thuis had: hij had meer en mooier speelgoed dan mijn kinderen en mocht thuis ook veel meer. Van prik drinken tot films zien die wij hier nog niet geschikt vonden. Het was best een leuk joch en verder ook prima opgevoed, maar hij probeerde op die manier toch ook wel slinks om dingen te vragen. Met een blik op de klok: 'wij mogen van mamma om 4 uur een zakje chips' Tsja, van deze moeder mag dat helaas niet. Maar dáár staat de fruitschaal!

En dan was dat ook goed.

Dat kan ook een masker zijn om te verbloemen dat het thuis toch allemaal niet zo veel/ goed/mooi/duur is.

Ik had hier een keer een vriendje van zoon die ons huis maar klein vond, zijn huis was veeeel groter. Lunchen met cola was daar de norm..... Hij had nu even geen fiets maar met zijn verjaardag kreeg hij een spiksplinternieuwe fiets die hadden ze gisteren uitgezocht bij de fietsenwinkel. Dat hippe ding dat in de etalage stond. 

Het pand dat hij aanwees als zijn huis, Kerklaan 24, bleek een pand met 1 voordeur buiten met 6 brievenbussen van andere mensen.  Een soort portiekwoning. Elke dag cola was er ook niet.  Meestal water en een paar keer per week melk. De nieuwe fiets hebben we uitgebreid bewonderd, was niet dat nieuwe hippe ding maar een 6ehansje geschilderd in de felle kleuren van dat ding uit de etalage. 

Geen probleem verder zolang ze leuk speelden kwam hij hier weleens. Toen zo'n genoeg kreeg van die opschepperige verhalen die nooit waar waren was de vriendschap snel over. 

Mijn zoon had een vriendje die altijd bij ons kwam, eerlijk gezegd omdat dat mijn voorkeur had. Bij hun thuis was het zo vies en onhygiënisch dat ik liever niet verder kwam dan de voordeur. Het was soms wat ongemakkelijk om een reden te hebben dat ze bij mij konden spelen en dat zoon er niet kon logeren, leugens eigenlijk. 
Ze waren gastvrij en leuke ouders, leuk vriendje ook. Maar wat een vieze bende in huis.