Verdriet om mislukken borstvoeding

Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen. Eentje dronk heel slecht en daar heb ik  met hangen en wurgen de borstvoeding volgehouden.  Met een hoop stress van mij en gehuil van hem. Hij sliep ik bijna niet. Toen ik na drie maanden overging op de fles was het ineens het makkelijkste en gelukkigste kind dat er bestaat. Later bleek dat hij hartstikke allergisch is voor voedingsmiddelen die ik in die tijd veel at. 

Ik heb er spijt van gehad dat ik niet naar mijn kind heb geluisterd en veel eerder ben gestopt met borstvoeding. Dat was zoveel beter voor hem geweest. Jij luistert wel naar je kind en naar je eigen gevoel en dat vind ik heel knap in al dat hormonale gedoe. Daar kun je echt trots op zijn. In mijn twintig jaar moederschap heb ik dat wel geleerd: dat jij als moeder toch echt het beste weet wat je kind nodig heeft. Dus je hoort de adviezen aan en dan volg je je eigen gevoel. 

Zijn jongere broer ging trouwens wel heel goed op borstvoeding. Dat kostte mij toen ook helemaal geen moeite. Dus bij een volgend kind kan het weer heel anders gaan. 

Als een kind niet goed drinkt aan de borst, dan kun je nog zo je best doen, maar is borstvoeding echt niet te doen.

Wat rot Yvaine dat je je er zo schuldig over voelt. Nergens voor nodig natuurlijk! Kunstvoeding is geen slecht alternatief.

Ik heb bij mijn dochter nooit genoeg melk kunnen geven. Na twee dagen greep de kraamzorg in. Dochter dronk goed, maar ze zat letterlijk of aan mijn borst of krijste het uit van de honger. Dochter kreeg vanaf dat moment na elke borstvoeding kunstvoeding na. Daar voelde ik mij ook heel rot over en dus ging ik zitten kolven in de hoop op meer productie.

Een maand lang heb ik het geprobeerd met allerlei verschillende schemas. Korte sessies met korte pauzes er tussen of juist uren achter elkaar. Ten einde raad belde ik de borstvoedingstelefoon. Daar zat een hele lieve vrouw die zei dat ik alles geprobeerd had en dat het toch mooi was dat ik in elk geval een deel van de voedingsbehoefte met borstvoeding deed. Dat was zo'n fijn advies. Ik kon het daarna wat beter loslaten stopte met het kolven gaf dochter wat ik had en de rest vulde ik gewoon aan met kunstvoeding.

Toen ik weer aan het werk ging kreeg ik met moeite 100ml gekolfd, dus kreeg dochter volledig kunstvoeding op de opvang. Toch heb ik op die manier uiteindelijk tot 9 maanden ongeveer twee keer per dag borstvoeding gegeven. Het scheelde ook zoveel toen de stress van het moeten er vanaf was.

Als je echt wil proberen (niet omdat je denkt dat het moet) dan zou ik je dus adviseren te geven wat je hebt en daar tevreden mee zijn. Hoe meer druk je legt op kolven hoe moelijker het gaat. Misschien is het nog een optie om maximaal vijf minuten live te proberen en als baby eerder gefrustreerd raakt de fles aan te bieden. Borstvoeding is leuk, maar wel als het goed voelt. Niet als het een lijdensweg is.

Zo'n spijt dat ik maar tegen beter weten in ben blijven proberen borstvoeding te geven omdat ik dacht dat dat het beste was. Vingervoeden, afkoven, lactatiekundige erbij (toen de beste van het land) Borstontsteking gehad en alles. Partner en zelfs de lactatiekundige smeekten me op een gegeven moment te stoppen, nee hoor MRI was eigenwijs en zette door. Het moest lukken want dan was ik een goede moeder. Nou het is (even) gelukt maar ten koste van wat? Ten koste van een rustiger baby tijd voor mijn kind en bijna een soort borstvoedingsburnout voor mij. Ja ik kreeg groot respect voor mijn doorzettingsvermogen. Maar het was dommigheid. Heel heel erg spijt van. Ik zou echt willen dat toen het tegen begon te zitten ik gewoon aan het flesjes was gegaan. Zo eigenwijs geweest. Geef je zelf alsjeblieft een fijne rustige kraamtijd. Als het niet een beetje makkelijk gaat en met een beetje doorzetten is zowel jij als de baby beter af met gezellig tegen mams aan liggen met een flesje. sterkte