Problemen met ex / zwanger
Hoi iedereen!
Graag deel ik mijn verhaal hier om jullie mening te horen. Mensen om mij heen delen natuurlijk hun mening maar ik hoor graag hoe iemand van buitenaf erover denkt.
Ongepland bleek ik in december zwanger van mijn ex. Wij hebben een geschiedenis van 6/7 jaar waarin we geen stabiele relatie hadden. Hij heeft me in het verleden vaak aan de kant gezet om onduidelijke redenen. Achteraf kwam hij altijd met vage excuses om zijn keuzes te verantwoorden. Daarnaast gebeurden er regelmatig kleine dingen die twijfels gaven over hoe loyaal hij was. Deze dingen waren nooit heel duidelijk en niet groot genoeg voor mij om weg te gaan.
In 2023 hadden we, na 1,5 jaar geen contact te hebben gehad, elkaar weer opgezocht. Hij leek gegroeid te zijn en we zijn toen weer 8 maand samen geweest. Totdat hij weer opeens besloot er een eind aan te maken, zonder goede reden was hij weer weg. 7 weken later bleek ik zwanger.
Toen ik hem het nieuws bracht was hij gelijk heel duidelijk in zijn antwoord. Hij wilde erg graag als gezinnetje ervoor gaan. We zouden het dus samen gaan doen.
Ik heb hier natuurlijk een tijdje over na moeten denken en ook hierover hebben we veel gesprekken gevoerd. Zelfs mijn moeder heeft met hem gesproken. Hij gaf aan dit echt te willen en eerlijk te zijn.
Ik droomde er al jaren van om moeder te mogen worden en ik had nog steeds veel liefde voor hem. We hebben dus toen besloten samen verder te gaan. Laten we maar zeggen dat liefde blind maakt..
Na een maand heel gelukkig te zijn geweest waarin we al druk plannen aan het maken waren voor de toekomst kwam het volgende nieuws: ik hoorde via iemand anders dat hij al die tijd dat we samen waren een affaire had.
hij heeft de relatie met haar gestopt toen ik zwanger bleek. Als het aan hem lag had hij mij dit nooit verteld.
Hij gaf aan ons allebei leuk te vinden en niet te kunnen kiezen. Nu ik zwanger bleek was de keuze voor hem gemaakt.
Nu zijn er best veel details die ik weg laat om het verhaal niet veel te lang te maken. Het komt erop neer dat ik veel te vaak in zijn mooie praatjes en excuses ben getrapt. Dat hij echter met twee vrouwen tegelijk een relatie zou aangaan had ik niet achter hem gezocht. Laat staan dat hij dit nooit zou opbiechten, ook niet toen ik zwanger bleek en een keuze moest maken voor de toekomst.
Nu heb ik de relatie gelijk beëindigd omdat ik weet dat mijn hoop voor verandering in hem tevergeefs is. Mijn beeld van hem is totaal veranderd.
Sinds ik erachter ben gekomen spreken we elkaar enkel over de zwangerschap en zien we elkaar alleen op de afspraken bij de verloskundige.
Ik heb aangegeven dat ik hem op de hoogte houd van bijzonderheden maar hem verder het liefst zo min mogelijk spreek en zie. Elke keer dat ik hem zie bij de afspraken ben ik daarvan meerdere dagen van slag. Ik uit het niet naar hem maar ik ben natuurlijk hartstikke boos en verdrietig.
Nu heb ik hem gezegd dat ik graag in m’n eentje naar de komende afspraak bij de verloskundige wil. Dit zijn momenteel korte checks waarbij ze naar de hartslag van de baby luisteren en vragen hoe het met mij gaat. Hij wil hier echter perse bij zijn omdat hij van de verloskundige zelf wil horen dat het goed gaat.
Mijn familie geeft aan dat ik dit niet hoef te accepteren en mijn eigen grenzen moet aangeven. Zei zijn natuurlijk ook boos op hem en merken hoeveel last ik ervan heb als ik hem zie op zulke afspraken.
Echter wil ik ook absoluut geen ruzie, bang dat het uiteindelijk in de toekomst een gevecht word over wie het kindje mag zien.
ik heb geen idee of ik nu voor mezelf moet kiezen en mijn eigen grenzen moet bewaken. Of dat ik maar te dealen heb met de situatie, het is immers ook zijn kind.
Graag hoor ik hoe jullie hierover denken..
Groetjes
even heel recht voor zijn raap, zou ik zeggen je kunt maar beter wennen aan hem af en toe te zien en leren met het gevoel om te gaan wat je voelt als je hem ziet omdat jullie elkaar namelijk nog heél erg lang gaan zien aangezien jullie samen een kindje krijgen. Het had ook een afwezige vader kunnen zijn, dus alleen maar positief dat hij nu al betrokken is.
als je al een streep wilt trekken bij korte afspraken bij de verloskundige, je gaat na de geboorte nog naar veel plekken zoals de consultatiebureau enzovoort waar hij neem ik aan graag bij wilt zijn ivm met dat het ook zijn kindje is. Het co -ouderschap is in principe al begonnen, ik zou adviseren het zo soepel mogelijk te laten verlopen voor jullie kindje.
Ik zou je grenzen aangeven, juist omdat jullie hierna nog jaren met elkaar te maken zullen hebben. Dan kunnen jouw grenzen beter vanaf het begin af aan duidelijk zijn.
Het geeft je ook de gelegenheid om hierover te spreken met de verloskundige, dat lijkt me onder de huidige situatie ook wel handig.
Denk dat je nu al maar best kunt wennen aan de gedachte dat hij de komende grofweg twintig jaar deel zal uitmaken van je leven en hem gewoon bij de afspraak aanwezig laat zijn.
ik denk er toch iets anders over. Je bent zwanger en je geeft aan steeds erg van slag te zijn als je hem hebt gezien.
Ik zou even je eigen grenzen bewaken, want je hebt zo te lezen al veel nare dingen meegemaakt die je leven op de kop heeft gezet. Daar is hij wel de veroorzaker van.
Dus het is van hem wel zo gepast om jou de ruimte te geven om al deze shit te verwerken en jou gevoelens te respecteren.
Stress is slecht voor je zwangerschap en ik zou je situatie bespreken met de verloskundige. Ik zou eerst voor jezelf en je kind kiezen voor je eigen rust en ruimte.
En bijzonder dat hij dat zelf niet snapt. Maar hij heeft door zijn acties al blijk gegeven van gewetenloosheid en over geen invoelingsvermogen te beschikken en geen stabiele factor te zijn. Is hij mentaal gezond?
Kies voor jezelf nu. De rest komt wel en daar mag hij je ruimte voor geven.
Zou hij die keuze kunnen begrijpen en of gaat hij je met zijn tegenreactie alleen maar meer stress bezorgen? En ik vind dat vreemdgaan etc. niks te maken moet hebben met de relatie tussen vader en ongeboren kind, hij heeft dat moeder aangedaan, niet het kindje.
@BridgetJones007:
Puntje bij paaltje zijn ze wel altijd terug samengekomen en dat was net zozeer haar keus als de zijne. Dat ze nu te maken hebben met een gezamenlijke foetus zonder relatie staat los van het gegeven dat hij haar bedroog of dat zij stress ondervindt door zijn aanwezigheid.
Bittere pil, maar je kunt het weinig mooier maken.
waarom uit je niet naar hem dat je boos en verdrietig bent? Dat kan ook helpen om met een wat schonere lei (schoon zal hij niet worden) de toekomst in te gaan. Deze man zal waarschijnlijk de rest van je leven in je leven zijn.
Misschien goed om met een onafhankelijk iemand erbij te praten. Een mediator ofzo? Niet als doel om bij elkaar te komen maar wel om op een goede manier verder te kunnen en om afspraken te maken. Hoe ga je het doen met de bevalling? En daarna? Wanneer mag hij jullie kind zien? Vanaf wanneer mag jullie kind ook met hem mee? Het lijkt me goed om het daar nu over te hebben en niet pas na de bevalling.
duizel schreef op 29-03-2024 om 01:33:
waarom uit je niet naar hem dat je boos en verdrietig bent? Dat kan ook helpen om met een wat schonere lei (schoon zal hij niet worden) de toekomst in te gaan. Deze man zal waarschijnlijk de rest van je leven in je leven zijn.
Misschien goed om met een onafhankelijk iemand erbij te praten. Een mediator ofzo? Niet als doel om bij elkaar te komen maar wel om op een goede manier verder te kunnen en om afspraken te maken. Hoe ga je het doen met de bevalling? En daarna? Wanneer mag hij jullie kind zien? Vanaf wanneer mag jullie kind ook met hem mee? Het lijkt me goed om het daar nu over te hebben en niet pas na de bevalling.
Het lastige van deze situatie is, dat je het over een pasgeboren en heel kwetsbaar baby'tje hebt en de moeder dan ook nog eens onder de hormonen zit.
En ook in die situatie; voor jezelf en de baby; rust, ritme en regelmaat. Eerst voor jezelf de boel op orde.
En af en toe de vader op bezoek. En als het kind wat groter is, steeds met kleine stapjes uitbreiden. Jij zorgt voor de stabiele factor.
Maar wat een nare situatie waarin je zit. Goed dat je de relatie hebt verbroken. En wat vreemd trouwens dat hij niet snapt dat je ruimte nodig hebt om alles een plekje te geven en zichzelf zo op blijft dringen. Oprechte spijtbetuiging heb je niet gehad. Die man denkt alleen maar aan zichzelf; de beste tip; denk jij nu ook goed aan jezelf.
BritgetJones007 schreef op 29-03-2024 om 06:26:
[..]
Het lastige van deze situatie is, dat je het over een pasgeboren en heel kwetsbaar baby'tje hebt en de moeder dan ook nog eens onder de hormonen zit.
En ook in die situatie; voor jezelf en de baby; rust, ritme en regelmaat. Eerst voor jezelf de boel op orde.
En af en toe de vader op bezoek. En als het kind wat groter is, steeds met kleine stapjes uitbreiden. Jij zorgt voor de stabiele factor.
Maar wat een nare situatie waarin je zit. Goed dat je de relatie hebt verbroken. En wat vreemd trouwens dat hij niet snapt dat je ruimte nodig hebt om alles een plekje te geven en zichzelf zo op blijft dringen. Oprechte spijtbetuiging heb je niet gehad. Die man denkt alleen maar aan zichzelf; de beste tip; denk jij nu ook goed aan jezelf.
En daar moet je juist afspraken over maken om rust te creëren. Als je geen afspraken maakt is het compleet onduidelijk hoe het na de bevalling gaat. Dan krijg je die strijd misschien op je kraambed. Dan blijf je nu in onrust zitten want je weet niet wat vader gaat doen. Afspraken maken, de basis voor een relatie als ouders leggen is nu al belangrijk. Je kunt niet wachten en na de bevalling wel zien hoe het gaat.
En dat hoeft geen meerjarenplan te zijn maar afspraken maken voor tijdens de zwangerschap (en dan heb ik het ook over bijvoorbeeld de erkenning en het gezag de voor- en achternaam, opvang enz die je misschien al moet gaan regelen ivm de wachtlijsten maar ook over de controles, de bevalling, wanneer komt hij op bezoek, wanneer mag zijn familie komen, enz enz). Je hebt met hem te maken. Hij is de vader en wil een betrokken rol spelen. Je kunt hem niet buiten spel zetten. Dingen niet goed afspreken, niet uitspreken hoe je het wil een waarom (omdat je het nu nog niet goed trekt omdat je nog steeds veel verdriet en boosheid hebt van de situatie) gaat echt meer strijd opleveren.
Lastige situatie voor je. Zwanger, hormonen en te dealen met een verbroken relatie. Iemand die je dacht te vertrouwen blijkt helemaal niet te vertrouwen.
Lees ik tussen de regels door dat de relatie misschien al niet helemaal gezond was, maar dat je de vinger er niet op kon leggen?
Ik lees weinig inzicht bij hem hoe het voor jou moet zijn.
Is hij al eerder mee geweest naar de controles? En zou het oprecht interesse zijn / bezorgdheid of ken je van hem ook een controlerende kant?
Misschien buts ik de boel wel op met deze opmerking, maar sommige mensen willen vooral de controle houden. Over hun (ex) partner. Willen weten wat er gebeurt en wat jij daar allemaal gaat vertellen. Terwijl voor jou de verloskundige juist iemand zou kunnen zijn waar jij je problemen mee zou kunnen bespreken.
Die kan ontneemt hij je op deze manier.
Ik vind het nogal makkelijk om te roepen dat je maar aan hem moet wennen. Ik denk dat je daar wel wat hulp bij kan gebruiken en zou hem niet zomaar de regie laten overnemen. Hou ook de regie bij jezelf en bedenk wat jij belangrijk of prettig zou vinden.
Hoe is het schema met afspraken bij de verloskundige? Kan je een keer met hem voor de controles en nog een keer apart voor jezelf om te praten over de situatie?
Zou je haar kunnen bellen en uitleggen dat hij graag een keer mee wil, maar dat het heel gevoelig voor je ligt? Zodat ze er rekening mee houdt en niet een vrolijk verhaal afsteekt hou jullie het samen allemaal gaan doen.
Evaluna schreef op 29-03-2024 om 07:39:
Hoe is het schema met afspraken bij de verloskundige? Kan je een keer met hem voor de controles en nog een keer apart voor jezelf om te praten over de situatie?
Zou je haar kunnen bellen en uitleggen dat hij graag een keer mee wil, maar dat het heel gevoelig voor je ligt? Zodat ze er rekening mee houdt en niet een vrolijk verhaal afsteekt hou jullie het samen allemaal gaan doen.
Zo te lezen is hij al vaker meegeweest dus ik snap het probleem niet zo. Hij toont zich in elk geval betrokken.
Evaluna schreef op 29-03-2024 om 07:35:
Lastige situatie voor je. Zwanger, hormonen en te dealen met een verbroken relatie. Iemand die je dacht te vertrouwen blijkt helemaal niet te vertrouwen.
Lees ik tussen de regels door dat de relatie misschien al niet helemaal gezond was, maar dat je de vinger er niet op kon leggen?
Ik lees weinig inzicht bij hem hoe het voor jou moet zijn.
Is hij al eerder mee geweest naar de controles? En zou het oprecht interesse zijn / bezorgdheid of ken je van hem ook een controlerende kant?
Misschien buts ik de boel wel op met deze opmerking, maar sommige mensen willen vooral de controle houden. Over hun (ex) partner. Willen weten wat er gebeurt en wat jij daar allemaal gaat vertellen. Terwijl voor jou de verloskundige juist iemand zou kunnen zijn waar jij je problemen mee zou kunnen bespreken.
Die kan ontneemt hij je op deze manier.
Ik vind het nogal makkelijk om te roepen dat je maar aan hem moet wennen. Ik denk dat je daar wel wat hulp bij kan gebruiken en zou hem niet zomaar de regie laten overnemen. Hou ook de regie bij jezelf en bedenk wat jij belangrijk of prettig zou vinden.
100% dit dus. Goed verwoord EvaLuna. Want dit lees ik ook in haar tekst....Waarom geeft deze man je geen ruimte?
Pas goed op jezelf. En neem je moeder mee naar de verloskundige voor steun.
Heel vreemd dat hij meegaat naar de verloskundige en jij daardoor 0 ruimte krijgt en voelt om deze issues te bespreken. Hij geeft blijk van 0 inlevingsvermogen (verpakt op een controlerende manier wat intresse moet voorstellen).
Ik zou inderdaad gaan voor afspraak voor jezelf en je eigen privacy. En over zoveel tijd hij een keer mee. Zoiets.
BritgetJones007 schreef op 29-03-2024 om 07:55:
[..]
100% dit dus. Goed verwoord EvaLuna. Want dit lees ik ook in haar tekst....Waarom geeft deze man je geen ruimte?
Pas goed op jezelf. En neem je moeder mee naar de verloskundige voor steun.
Heel vreemd dat hij meegaat naar de verloskundige en jij daardoor 0 ruimte krijgt en voelt om deze issues te bespreken. Hij geeft blijk van 0 inlevingsvermogen (verpakt op een controlerende manier wat intresse moet voorstellen).
Ik zou inderdaad gaan voor afspraak voor jezelf en je eigen privacy. En over zoveel tijd hij een keer mee. Zoiets.
en wat moet die verloskundige hier dan mee?
Nick90 schreef op 29-03-2024 om 07:54:
[..]
Zo te lezen is hij al vaker meegeweest dus ik snap het probleem niet zo. Hij toont zich in elk geval betrokken.
Omdat er behoorlijk wat issues spelen, die voor de verloskundige van belang zijn om te weten, maar waar ze op deze manier 0 ruimte voor krijgt bespreekbaar te maken. Het hoort een veilige plek te zijn, waar moeder haar verhaal kan doen en dat kan nu niet. Misschien adviseert de verloskundige wel gezien deze situatie, psygische ondersteuning voor moeder of wellicht worden er al tekenen gezien van beginnende depressie door deze situatie en heeft ze ondersteuning nodig van een specifieke poli hiervoor, of maatschappelijk werk, zoiets.
Ik denk dat zij ook niet meegaat naar zijn doktersafspraken toch?
En hij stelt zich betrokken op.....misschien moet hij even leren pas op de plaatst te maken en even wat ruimte te geven. Stress is zo slecht voor ongeboren kind en aanstaande moeder. Sta je daar ook bij stil?