Zoon laten testen op ASS / Autisme
Vooraf: alvast dank aan de mensen hier die de moeite doen om dit hele verhaal te lezen 
.
Wij hebben behoorlijk wat te stellen met onze zoon van 7 jaar. Vrijwel elk moment van de dag hebben we problemen met zijn gedrag, en we hebben het met een opvoedcoach al eens over de mogelijkheid van ASS/autisme gehad. Zij adviseerde ons niet te vroeg te zijn met een mogelijk "label" omdat er in de ontwikkeling van een kind nog zoveel kan veranderen.
Tegelijk heb ik van een vriend te horen gekregen dat zijn dochter op 16-jarige leeftijd is gediagnosticeerd op autisme, en dat hij ervan baalt dat dat niet veel eerder is gebeurd. Hij adviseerde me om het gedrag van mijn zoon in levensfases eens op een rijtje te zetten.
Dat heb ik gedaan, en toen was ik eigenlijk wel benieuwd of voor andere mensen, met name met ervaring met autisme, dit nu signalen zouden zijn om inderdaad eens een test te laten doen, of dat het allemaal nog onschuldig kan zijn.
Zijn er mensen hier die daar een mening over zouden willen geven?
Jack als baby
Weinig lachen
Ik herinner me dat ik altijd vond dat andere baby’s veel meer lachten als je met ze aan het spelen was. Jack gaf maar heel voorzichtig een lachje altijd.
Weinig oogcontact mee te krijgen
Zelfde eigenlijk, van Jack moest je de aandacht echt opeisen, die begon je niet zomaar te volgen als je boven hem hing.
Moeilijk in slaap komen
Jack moest altijd vreselijk huilen als we hem op bed legden. Uren moesten we bij hem zitten voordat hij in slaap viel. Zelfs als we na een uur op tenen de kamer verlieten dan begon hij meteen te huilen.
Verlatingsangst
Als we Jack bij opa en oma, bij oma, of bij het kinderdagverblijf brachten, dan was het altijd huilen, altijd. Het was daarna vrijwel meteen weer over, maar hij wilde nooit dat we weg gingen.
Jack als peuter
Verlatingsangst
Onveranderd
Moeilijk in slaap komen
Onveranderd
Niet groeten van mensen
Als we bekenden of vriendjes op straat tegenkomen dan wil Jack ze nooit groeten. Gewoon “hoi” zeggen durft hij niet. Ook als we bij mensen op bezoek gaan even “hallo” zeggen, iemand moeten feliciteren of “tot ziens” zeggen wil hij liever niet.
Jack als kleuter
Niet op gemak op school
Jack zijn start op school is niet supergoed. Hij heeft een juf waar hij geen klik mee heeft en elke dag dat zij er is moeten we hem huilend naar school brengen. Hij heeft daarnaast moeite met het speelse karakter van school, vindt het moeilijk om te kiezen wat hij gaat doen.
Boosheid
Jack zijn boosheid steekt steeds meer op. Hij kan tegen ons ontzettend boos worden als iets hem niet zint. Bij het eten bijvoorbeeld, of als hij niet op de telefoon mag, of als hij naar bed moet, etc. Eigenlijk de hele dag door.
Verlegenheid/Dingen niet durven
Jack durft niet mee te doen aan bijvoorbeeld de mini-disco op vakantie, of andere gelegenheden die in meer of mindere mate in de openbaarheid zijn. Met andere dingen heeft hij minder moeite, zoals van de glijbaan gaan of naar een klimpark gaan. Vooral sociaal gezelschap of publieke faalangst lijkt hem tegen te houden, sportieve uitdagingen die hij in zijn eentje (of met papa of mama) kan doen vindt hij juist leuk.
Niet willen proeven
Eten is altijd drama omdat Jack vrijwel niets zegt te lusten bij het avondeten. Als we hem dwingen iets nieuws te proeven dan is dat een helse beproeving voor hem (met extreme boosheid), waarbij we al blij zijn als we hem uiteindelijk één erwt of één lik van een lepel soep kunnen laten proeven.
Veel met hetzelfde bezig zijn
Jack speelt eindeloos met zijn auto’s. Hij heeft favoriet speelgoed en terwijl we heel veel aanbod hebben en actief aanbieden aan ander speelgoed, grijpt hij altijd het liefste terug op wat hij al kent. Telefoon is daarbij helaas ook al favoriet.
Niet weten wat hij wil spelen
Jack vindt het moeilijk om zelf te bedenken wat hij wil doen en spelen. Hij kan dan (boos) in een hoekje gaan zitten en liggen omdat hij simpelweg niet in staat is om iets te bedenken.
Ook valt op dat Jack bijvoorbeeld niet zelf de treinbaan wil bouwen, maar dat papa hem moet bouwen waarna hij er mee kan spelen. Hij zegt dan dat hij dat niet zelf kan (verzinnen).
Raar praten
Jack zet vaak een raar stemmetje op, terwijl hij hartstikke goed kan praten. Daar lijkt een soort van verlegenheid achter te zitten.
Niet durven afspreken
Afspreken met klasgenootjes vindt Jack supereng. Áls hij al wil afspreken dan móet het bij ons thuis, want bij een ander afspreken durft hij echt niet. Ook kinderfeestjes vindt hij eng, en daar moeten we hem in alle boosheid echt naartoe slepen. Terwijl hij het uiteindelijk wel altijd leuk heeft gehad en lekker heeft meegedaan.
Gekke houding aannemen
Als Jack in een situatie zit waarin hij op zich wel op zijn gemak is en dus niet verlegen is, kan hij alsnog wat raar gedrag tonen door heel gek te gaan doen. Het lijkt dat hij zich dan geen houding weet te geven, en dus maar de clown uit gaat hangen, bijv. door over de grond te gaan rollen en gek te gaan schreeuwen/brabbelen.
Jack 6/7 jaar
Steeds ergere boosheid
Dit neemt steeds meer toe. Hij kan enorm uitvallen en helemaal door het lint gaan als er in zijn ogen iets oneerlijks of fouts gebeurt. Maar dat kan al zijn dat zijn zusje of een vriendje iets doet wat hij ook al had willen doen, en dan uiteraard als eerste. Opvallend is dat hij die boosheid alleen laat zien als ofwel papa ofwel mama erbij is. Op school is hij juist nooit boos, daar voelt hij zich waarschijnlijk te onzeker voor. Thuis lijkt hij het er dan uit te gooien.
Focus op voetbal
Jack vindt voetballen leuk en wil eigenlijk niet anders dan dat. Het is een sociaal spel dus dat is heel fijn. Hij zit inmiddels op voetbal maar speelt het ook uren op het schoolplein, op de telefoon en wil er alles van zien op TV. Waar andere kinderen ook wel eens iets anders willen doen, is het bij Jack voetbal voor en voetbal na.
Gemeen zijn
Jack kan echt gemeen zijn naar met name zijn zusje toe. Hij speelt op zich ook wel eens met ‘r en dat wordt steeds beter, maar nog zo vaak doet hij gemene dingen. Om niets kan hij haar omduwen als ze aan het spelen is, hij vindt een tekening die ze laat zien of iets dat ze gemaakt heeft altijd stom of lelijk. Als we in de auto ergens naartoe rijden dan maakt hij altijd ruzie met ‘r. Soms doet hij haar ook fysiek pijn, dan kan hij haar schoppen of slaan.
Geen empathie
Als er iemand in het gezin bijv. ziek is of er is iets aan de hand, dan oogst dat weinig begrip bij Jack. Hij zal niet helpen als papa ziek is, maar juist klagen dat papa niet met hem wil spelen. Hij heeft ook geen interesse in hoe het met anderen gaat. Als we bij ooms of tantes van Jack op bezoek zijn dan zit hij het liefst in een hoekje met de telefoon, terwijl hij alles wat de rest doet aan zich voorbij laat gaan.
Andere mensen niet aankijken
Jack vermijdt contact met andere mensen. Als hij op het schoolplein wil gaan voetballen en er is een ouder bij die hij nog niet kent, dan doet hij niet mee.
Zelfs als oma bij ons thuis komt, dan negeert hij haar en kijkt hij haar niet aan.
Niet tot hem door kunnen dringen
Als Jack boos is dan kunnen we geen contact met hem maken. Als we hem opdringen “kijk me even aan als ik tegen je praat”, dan probeert hij dat uit alle macht te vermijden. De uitleg die we geven over ongewenst gedrag lijkt ook nooit te landen. Als hij van ons “sorry” moet zeggen dan doet hij dat alleen om er vanaf te zijn, niet omdat hij het begrijpt of het meent. En boodschappen blijven nooit hangen, hij kan 10 minuten later alweer hetzelfde gedrag laten zien. Terwijl tijdenlang later wel kan blijken dat hij het wel opgepikt en onthouden heeft.
Gedachteloos neuriën, zingen
Jack heeft één liedje waar hij helemaal gek van is. Dat is het enige liedje dat hij wil horen op Spotify en hij zingt het de hele dag door, met enorme uithalen. Als we vragen of hij wil stoppen dan houdt hij dat max een paar minuten vol, daarna zingt hij het weer. Het lijkt wel een soort van tic dat hij het constant doet, schijnbaar gedachtenloos.
Onbereikbaar zijn
Als we aan Jack iets vragen kan het soms zijn dat we het tot 6 keer toe herhalen zonder dat hij erop reageert. We moeten dan eerst echt letterlijk contact met hem maken totdat we iets tegen hem kunnen zeggen.
Geen vriendjes maken
Op vakantie vindt Jack het veel te spannend om vriendjes te maken en erop uit te gaan. Waar andere kinderen volop interactie met elkaar hebben, daar is voor Jack elk contact ongewenst. Met één grote uitzondering: het voetbalveld. Daar moet papa op het begin ook alle drempels eerst slechten, maar daar voelt hij uiteindelijk na ca een week wel zijn draai en vraagt hij of hij mee mag doen etc.
Focus op één vriendje
Jack heeft één allerbeste vriend en die is alles voor hem. Hij gaat op maandag en dinsdag naar de BSO, en zijn beste vriend gaat ook op dinsdag. Maandag vindt Jack het niks om naar de BSO te gaan, en dinsdag gaat zonder problemen.
Houdt niet van drukte
Jack geeft zelf vaak aan dat hij niet van drukte houdt. Als we in een drukke omgeving zijn, bijvoorbeeld een verjaardag, dan is hij Jacktal niet op zijn best. En hij kan dan zelf ook aangeven dat hij het te druk vond en dat hij het fijner vindt als er niet zoveel mensen zijn.
Is goed in structuren
Jack verrast ons soms met opmerkingen waarin zijn logisch vermogen opvalt. Dan ontdekt hij dat er een repeterende reeks in iets zit, of kan hij zelf iets heel logisch afleiden. Ook in getallen is hij erg goed. Als hij iets wil vertellen over de kermis die máánden geleden was, dan zegt hij niet “Papa weet je nog toen de kermis met de botsauto’s er was”, maar “Papa weet je nog toen het van 16 tot 20 juni kermis was”.
Weinig slapen
Jack komt nog steeds heel moeilijk in slaap en functioneert ook op extreem weinig slaap. Ook na volle dagen waar een ander kind doodmoe van zou zijn, kan Jack toch na het avondeten nog willen voetballen en zelfs daarna nog niet naar bed willen, en uiteindelijk in bed nog een uur wakker liggen. Hij probeert het echt maar valt gewoon niet in slaap. Zelfs melatonine geven heeft vaak nauwelijks effect. Tegelijk is hij de dag erna dan niet eens extreem laat wakker. Als we hem wakker moeten maken om bijv. naar school te gaan, dan gaat dat ook prima, het is niet dat hij dan een extra moeilijke dag heeft. Hij hoeft ook nooit slaap in te halen, een nacht met weinig slaap zegt zeer weinig over hoe snel hij de avond erna in slaap valt.
Ontwikkelingen
Belangrijk is natuurlijk ook of bepaald gedrag alleen in fases voorkomt, of dat hij er overheen kan groeien. Kort samengevat de vorderingen die hij daarbij maakt:
- Met vriendjes bij hen thuis afspreken gaat steeds beter, maar alleen met vriendjes waar hij het huis al van kent. De voorkeur heeft nog steeds om bij ons af te spreken. Maar de zenuwen die hij had om bijv. naar een kinderfeestje te gaan, die heeft hij niet meer, dat ziet hij nu wel echt als iets leuks.
- Jack was in groep 3 véél meer op zijn gemak dan in groep 1-2. Dat was ons ook voorspeld, omdat hij nu veel meer structuur heeft en ze echt dingen moeten leren ipv dat het veredeld vrij spelen was. Lezen, rekenen, schrijven gaat hem allemaal supergoed af, hij ligt daarin ruim voor op het niveau van zijn leeftijd.
- Eten blijft een probleem. Hij wil nog steeds niets proeven en naast boterhammen is elk eetmoment thuis (fruit, groente, avondeten) een beproeving voor hem. Opvallend is ook dat hij helemaal niet veel snoept, ook onbekende traktaties, ijsjes etc slaat hij vaak af.
- Slapen blijft een probleem.
- Verlegenheid blijft een probleem, daar is weinig progressie in.
- Boosheid blijft een probleem, dat lijkt zelfs alleen maar erger te worden.
- Eigenlijk zien we van alle opgeschreven dingen dat het geen fases betreffen. Wel dat er soms ontwikkeling in zit, maar het zijn nooit tijdelijke issues geweest.
Wat gaat goed
Met alles op een rijtje lijkt er wel een hoop mis te gaan, maar er zijn ook dingen die gewoon goed gaan. Die wil ik ook graag benomen:
6/7 jaar
- Gaat inmiddels in zijn eentje naar het schoolplein en speelt daar met de kinderen die er aan het voetballen zijn. Alleen als hij ze kent, maar dan vraagt hij wel of hij mee mag doen.
- Hij kan met zijn zusje soms ook heerlijk spelen, en hij vindt het dan leuk om Fien dingen te leren of uit te leggen die hij al kan of weet.
- Bij feestjes of druktes waar hij vriendjes kent kan hij heerlijk spelen en lijkt hij geen last te hebben van de drukte om hem heen.
- Hij heeft meerdere vriendjes die hem vragen om af te spreken. Het is zeker geen allemansvriend, maar ook zeker geen loner die buiten groepen valt.
- Op school maakt hij op sociaal gebied vorderingen. Het gaat langzamer dan andere kinderen. Maar ook Jack leert dat hij dingen aan de juf kan vragen, en dat hij zelfstandig dingen kan zoals naar de WC gaan etc. Zij zien dat hij verlegen is, maar zien wel progressie. Vanuit school zijn er geen zorgen op dit gebied, zij adviseren om Jack lekker zijn eigen pad en tempo te laten kiezen.
- Hij kan zelf zijn spel soms wel verzinnen. Een hut bouwen in huis, wedstrijdjes verzinnen
- Hij fungeert goed op bijv. de BSO of in de kindervakantieweek. We krijgen daar te horen dat hij geen haantje de voorste is, maar dat hij wel aan vrijwel alles actief en enthousiast meedoet.
- Op vakantie maakt Jack zelf niet actief vriendjes, maar hij wijst ze ook niet af. Elke vakantie zijn er wel kindjes geweest die met hem wilden spelen, en dat gaat ook altijd wel leuk.
@glazenbol Zolang je er zelf geen last van hebt, is er ook geen reden om het te onderzoeken inderdaad
En ik begrijp je reden voor die post nu. Voor mij is het altijd wel een lastige opmerking geweest, juist omdat ik mede daardoor vaak overvraagd werd. Je weet gewoon niet wat er onder de oppervlakte zit bij mensen.
Maar het klopt dat om het zeker te weten TO toch echt bij een professional moet zijn. Er zijn ook diagnoses met overlappende kenmerken en wat het is is vaak als leek moeilijk te bepalen.
AntonAnton schreef op 03-09-2021 om 11:40:
...
Het probleem van de test is voor ons ook vooral dat hij het al lastig genoeg heeft met alle dingen die hij moeilijk vindt (en wij ook), en dat zo'n traject ook nogal belastend gaat zijn. Ik stel me erbij voor dat dat een hele serie gesprekken met zich meebrengt en de nodige observaties thuis en dergelijke? Zo'n traject is niet iets dat per se heel fijn zou zijn in ons gezin nu, het dagelijkse leven is al pittig genoeg. Zijn daar ervaringen mee?
Het is voor mij iig de reden dat ik de stap niet zomaar zou nemen, maar toch wel een grote indicatie zou willen dat we het echt in de ASS-hoek moeten zoeken?
Bij ons werd het testen ook eerst afgeraden omdat dit te belastend zou zijn voor het kind en wensten ze ons eerst verder te helpen via ouderbegeleiding. Na een jaar sukkelen zijn we dan uiteindelijk toch voor een diagnose traject gegaan. Hiervoor waren inderdaad verschillende gesprekken nodig, zowel met ouders als met kind individueel en enkele testen omdat er al een deel testen vroeger waren afgelegd.
Vrij snel kwam hieruit de diagnose ass/odd, waardoor we ineens ook toelating kregen om hem naar het buitengewoon onderwijs te sturen. Wij zijn zeer tevreden met de diagnose omdat hij daarvoor compleet vastliep in het reguliere onderwijs en we nu stilaan weer een kind krijgen dat "graag" naar school gaat.
ps: het raar praten uit je OP, kan een teken zijn van echolalie. Dat deed mijn stiefkind ook.
Dank voor alle reacties!
Op de vraag naar mijn eigen ASS-status, geen idee. Ik ben zeer beta, en combineer perfectionisme met faalangst, dus wellicht pas ik wel in het plaatje....
En meteen daarop door: ik heb niet zelf al een diagnose gesteld. Ik heb een aantal bijzonderheden in het gedrag van onze zoon opgesomd. En daarbij heb ik dan natuurlijk ASS in het achterhoofd, maar ik kén de kenmerken zeker niet, zoals ook blijkt uit mijn empathie-opmerking. En ik heb bewust ook wat andere kanten proberen te beschrijven. Ik creëer natuurlijk een self-fulfilling prophecy, maar het doel was echt om een wat gerichter beeld te krijgen. Dat bepaalde kenmerken er wellicht bijv. heel goed bij aansluiten en andere juist helemaal niet, of dat het inderdaad ook iets overlappends kan zijn. En ik zie het ook als een startpunt om er wat meer mee bezig te zijn, blanco de huisarts bellen vind ik ook nogal wat.
Goed dat er wordt opgemerkt over privacy overigens, daar had ik zeker rekening gehouden, heb bewust geen namen of herkenningspunten genoemd. Maar is het mogelijk om de tekst door een moderator te laten verwijderen? Want dan maak ik graag gebruik van die tip. Sowieso heel fijn hoe er hier wordt meegedacht!
Als je op je eigen OP gaat staan, kun je die melden. Dan kun je aangeven wat je verwijderd wil hebben. Bijvoorbeeld alle namen die er wel instaan, de kenmerken wat korter enz.
Eigenlijk kun je bij de huisarts heel simpel beginnen; kind is heel vaak boos en dat op een extreme manier. We denken dat hij een dikkere handleiding heeft en met aanpassingen door ons en school een stuk fijner leven krijgt. Help ons.
Dan kun je daarna wel het lijstje benoemen, waarbij ik heel erg zou letten op beschrijven en niet invullen. Dus niet hij heeft geen empathie. Maar wel; als er iets ergs gebeurt reageert hij alleen over de invloed die het op hem heeft. En maak duidelijk dat een coach niet geholpen heeft, en je nu meer en beter onderzoek wil.
Ik herhaal Mezelf nog maar een keer; liever nu een periode van belastende onderzoeken dan nog 5 jaar lang frustratie en verdriet omdat de wereld en je kind elkaar niet begrijpen.
Mijn kleinzoon is autistisch, diagnose Asperger, het is een labeltje, meer ook niet.
Maar juist door het labeltje, gaan er deuren open, bv begeleiding, gesprekken, cursussen, handvaten aangereikt krijgen enzenz.
Wij, zijn groootouders ,wij hebben een speciale grootoudercursus mogen volgen, wij gaan naar het autistencafe, praten en overleggen met zijn ouders, onze kinderen.
Kind is niet alleen, het hele gezin, familie is en wordt er bij betrokken.
Nu hij ouder is geworden,pubert, zijn er weer andere kanten van hem die wij zien, maar één ding zeggen wij iedere keer.
Kleinzoon, fijn dat je er bent geweest,wij houden van jou.
AntonAnton,
Ik zie je alle punten van ASS opnoemen. vermoedelijk heb je al gegoogled en heel veel gelezen. Lees ook eens Borderline. Dan zal je opvallen dat daar ook heel veel overeenkomsten zijn. En KIDD/KISS Syndroom ook.
Ik heb vanwege mijn ex-vrouw bij een AS / ADHD-ADD centrum gelopen. Daar gaven ze het advies om diagnose niet te vroeg te stellen. Hun redenatie was: Zo lang het kind geen problemen heeft, waarom zou je dan wat willen doen, en welke problemen wil je dan wegnemen of verhelpen.
Ik heb je tekst nog eens nagelezen en lees voornamelijk dat jij en misschien je vrouw moeite met hem hebben.
Ik ben niet autistisch. Ik heb ook geen behoefte aan veel vriendjes. Nooit gehad. Als kind sliep ik ook nooit goed. Maar dat had met mijn slaapkamer en de relatie met mijn broer te maken. Drukte/prikkels. Ik heb daar grote moeite mee. Als ik in een drukke straat loop, vindt ik het lastig de prikkels buiten te sluiten. Maar heeft niet iedereen dat? Een raar stemmetje. Lijkt alsof hij de clown wil uithangen omdat hij zich onzeker voelt. Voor zover ik weet, voelt een autistisch kind zich nauwelijks verlegen. Die zijn heel puur. Hooguit zullen ze reakties van mensen op hun puurheid vaak niet altijd goed begrijpen. Maar ze zullen zich niet anders voordoen dan dat ze zijn. En dat hij snel boos is: Is hij gefrustreerd. Misschien heeft hij wel een hoge IQ en kan op school niet goed zijn draai krijgenb. Of misschien pesten ze hem wel op school en durft dat niet te zeggen.
Ik zeg niet dat je kind niet autistisch is. Maar wat je op het hart wil drukken. Ga je kind niet zitten diagnotiseren. En maak voor je kind geen problemen die er niet voor hem zijn. Een diagnose kan hem helpen, maar kan hem ook vreselijk in de weg zitten.
Mijn zoon is dyslectisch. Om dat te kunnen vaststellen testen ze ook zijn intelligentie. Zijn IQ is 123. Dus bepaald geen dom kind. Maar omdat hij dyslectisch is, behandelen ze hem altijd als iemand die een handicap heeft. Toen de keuze gemaakt moest worden HAVO of VMBO-T, viel vanwege zijn dyslexy het in zijn nadeel uit en werd het VMBO-T. Inmiddels doet hij het HBO. Maar dankzij de diagnose krijgt hij altijd het nadeel van de twijfel.
Robbie001 schreef op 08-09-2021 om 00:00:
AntonAnton,
…. Hun redenatie was: Zo lang het kind geen problemen heeft, waarom zou je dan wat willen doen, en welke problemen wil je dan wegnemen of verhelpen.
Ik heb je tekst nog eens nagelezen en lees voornamelijk dat jij en misschien je vrouw moeite met hem hebben.
I…Een raar stemmetje. Lijkt alsof hij de clown wil uithangen omdat hij zich onzeker voelt. Voor zover ik weet, voelt een autistisch kind zich nauwelijks verlegen. …Misschien heeft hij wel een hoge IQ en kan op school niet goed zijn draai krijgenb. Of misschien pesten ze hem wel op school en durft dat niet te zeggen.
Ik zeg niet dat je kind niet autistisch is. Maar wat je op het hart wil drukken. Ga je kind niet zitten diagnotiseren. En maak voor je kind geen problemen die er niet voor hem zijn. Een diagnose kan hem helpen, maar kan hem ook vreselijk in de weg zitten.
.
Hoewel je een paar goede opmerkingen maakt, sla je volgens mij de plank mis door te stellen dat de zoon van to geen problemen heeft.
Dat heeft hij wel. Hij is boos. Heel vaak en heel veel. En dat hindert hem op school en thuis. Is het omdat hij te slim is? Autistisch? Een andere drie letter afkorting?
Geen idee. Maar dat zijn omgeving zijn handleiding niet snapt blijkt uit alles en daar heeft hij hulp bij nodig. Die hulp uit blijven stellen vanwege stempelangst- dat kan als het iets is waar je af en toe last van hebt. Maar deze jongen heeft er altijd heel veel last van. En dat is de reden dat je het wel moet doen.
(Overigens snap ik het schooladvies van je kind niet. Ik ken mensen met dyslexie in 6 vwo, dus het is niet standaard dat er daarom lager geadviseerd wordt. Maar wel heel vervelend als het voor je gevoel wel gebeurt - en hoe goed dat hij gewoon doorgezet heeft en nu hbo doet!)
@Robbie001
Voor zover ik weet, voelt een autistisch kind zich nauwelijks verlegen. Die zijn heel puur.
Elk kind is puur, tot ze de invloed voor hun omgeving gaan voelen. Voor autisten is dit vaak niet anders. Wat wel anders kan zijn is hun reactie daarop, omdat ze hun omgeving niet altijd even goed begrijpen. Een kind met woedenuitbarstingen door overprikkeling of overvraging is net zo min puur als een kind dat wel mee kan komen met hun omgeving. En dan heb ik niet eens over de kinderen die hun autistische gedrag gaan/leren maskeren. Zich zo aanpassen dat anderen het niet zien, terwijl ze er weldegelijk last van hebben. Weinig puurs aan.
En ja autisten kunnen ook verlegen zijn. Ze kunnen zelfs liegen. Je benoemd het niet, maar dat is een mythe die vaak gekoppeld is aan puurheid.
Ik ben 23 jaar getrouwd geweest met een autistische vrouw. Asperger. En ik lees in het verhaal geen problemen. Woede aanvallen? Heb je dan gelijk autisme? Ik ben opgegroeid met een broer die tot op de dag van vandaag nog woede aanvallen heeft.. Autisme.. Absoluut niet.
Dus door te stellen dat woede aanvallen een teken zijn dat het kind problemen heeft, dan sla je denk ik de plank behoorlijk mis. Dan wil je alleen maar zien, wat je wil zien. Als mijn kind maar een stikkertje heeft, dan is die?????/ Ja wat is die dan?
Robbie001 schreef op 08-09-2021 om 09:00:
Ik ben 23 jaar getrouwd geweest met een autistische vrouw. Asperger. En ik lees in het verhaal geen problemen. Woede aanvallen? Heb je dan gelijk autisme? Ik ben opgegroeid met een broer die tot op de dag van vandaag nog woede aanvallen heeft.. Autisme.. Absoluut niet.
Dus door te stellen dat woede aanvallen een teken zijn dat het kind problemen heeft, dan sla je denk ik de plank behoorlijk mis. Dan wil je alleen maar zien, wat je wil zien. Als mijn kind maar een stikkertje heeft, dan is die?????/ Ja wat is die dan?
Niemand zegt dat het autisme is, maar als het dat wel is, dan kan het zeker helpen.
En als het dat niet is, ook prima. Dan hebben ze dat uit kunnen sluiten en kunnen ze eventueel verder kunnen onderzoeken wat kan helpen.
Ja labels/stickers kunnen voor sommigen vervelend zijn, maar Goden wat had het mij een ellende gescheeld als ik hem als kind al had gehad. Als ik niet eerst meerdere keren in mijn leven compleet vast had moeten lopen.
Maargoed ik snap het probleem met diagnoses sowieso niet. Het zijn hulpmiddelen, meer niet.
Van de auteur van ern boek over ASS: "Als je een autist kent, ken je 1 autist. Ze zijn allemaal anders."
Dat je ex asperger heeft, maakt jou nog geen deskundige.
Kind van TO is niet gelukkig en de ouders weten niet hoe ze hem kunnen helpen, dat is voldoende reden om hulp te zoeken, of het nu om ASS gaat of wat anders. Daar zijn die onderzoeken voor bedoeld.
Robbie001 schreef op 08-09-2021 om 09:00:
Il Woede aanvallen? Heb je dan gelijk autisme? Ik ben opgegroeid met een broer die tot op de dag van vandaag nog woede aanvallen heeft.. Autisme.. Absoluut niet.
Dus door te stellen dat woede aanvallen een teken zijn dat het kind problemen heeft, dan sla je denk ik de plank behoorlijk mis.
Als er iemand iets niet wil lezen, ben jij het. Het gaat me niet om welke stempel. Maar een broer met woede aanvallen, dat is niet fijn. Voor niemand. En een kind dat zich alleen maar kan uiten door boos te zijn, heeft ergens last van.
Jij leest er de behoefte aan de autisme stempel die niet past bij je ex. Ik (wij) leggen uit dat onderzoek nodig is om de handleiding van dit kind te snappen, zodat hij beter in zijn vel zit. Wat voor afkorting daar ook bij hoort.