(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
Jonagold schreef op 05-05-2024 om 15:06:
[..]
Huh?!? Praten hoeft ook niet als je een belangrijke mededeling hebt hoor. Een appje of mailtje, desnoods een brief, kan ook allemaal prima. Daar is geen conversatie voor nodig.
Klopt. Maar aangezien ze al nooit voorstander was van therapie en nooit wilde horen over afwijkend gedrag en/of hoe wij dat hebben ervaren, loopt mijn man nu even niet zo hard. We focussen nu eerst even op onszelf. Er is een boel te verwerken.
Het kan ook zijn dat ze het weet. Dan had ze ook zelf zijn vader kunnen benaderen. Maar dat heeft ze niet gedaan en dat past dan helaas in het plaatje wat mijn man geschetst is. Er is heel veel op zijn plek gevallen. En dat accepteren is echt lastig.
Jonagold schreef op 05-05-2024 om 15:06:
[..]
Huh?!? Praten hoeft ook niet als je een belangrijke mededeling hebt hoor. Een appje of mailtje, desnoods een brief, kan ook allemaal prima. Daar is geen conversatie voor nodig.
Ik zou er ook zeker niet voor kiezen om ongewenst privacy gevoelige informatie van zoon te gaan delen met een moeder die er niets van wil weten.
Ik zou ook eerst nu voor mezelf en jouw kinderen gaan TO
Sterkte .
Ik zou me echt richting op contact met zoon. Daarbij eventueel zijn mogelijke diagnose in het oog houden. Zeker niet die diagnose ongevraagd met zijn moeder delen. Als zoon dat wil is dat echt aan hem, niet aan jullie.
Ik werk met jongeren met psychische- en / of gedragsproblemen. En ben echt verbaasd over die “diagnose”. Je mag helemaal geen persoonlijksheidsproblematiek diagnosticeren onder de 18, en zelfs dan is het nog heel jong. In heel extreme gevallen komt het wel eens voor dat voor 18 jaar trekken genoemd worden, maar voor 16 jaar heb ik echt nog nooit meegemaakt. En zeker niet bij een jongen die tot 16 in twee gezinnen thuis kon wonen en nog een gewone school bezoekt. En niet met justitie in aanraking gekomen is. Zou heel voorzichtig en zorgvuldig zijn met de informatie die de therapeut gedeeld heeft. Het is natuurlijk niet voor niets zo dat die leeftijdsgrens er is.
Een correctie: mijn bijdrage had over narcisme moeten gaan, niet over persoonlijkheidsstoornissen in het algemeen.
Siobo schreef op 05-05-2024 om 19:13:
Ik werk met jongeren met psychische- en / of gedragsproblemen. En ben echt verbaasd over die “diagnose”. Je mag helemaal geen persoonlijksheidsproblematiek diagnosticeren onder de 18, en zelfs dan is het nog heel jong. In heel extreme gevallen komt het wel eens voor dat voor 18 jaar trekken genoemd worden, maar voor 16 jaar heb ik echt nog nooit meegemaakt. En zeker niet bij een jongen die tot 16 in twee gezinnen thuis kon wonen en nog een gewone school bezoekt. En niet met justitie in aanraking gekomen is. Zou heel voorzichtig en zorgvuldig zijn met de informatie die de therapeut gedeeld heeft. Het is natuurlijk niet voor niets zo dat die leeftijdsgrens er is.
Nou inderdaad. Dit dacht ik precies. Ik heb echt nog nooit gehoord van iemand van 16 waarvan door zo gesteld wordt. En ik werk met mensen met lvb en psychiatrische en/of persoonlijkheidsstoornissen.
Kimdekim schreef op 05-05-2024 om 19:51:
[..]
Nou inderdaad. Dit dacht ik precies. Ik heb echt nog nooit gehoord van iemand van 16 waarvan door zo gesteld wordt. En ik werk met mensen met lvb en psychiatrische en/of persoonlijkheidsstoornissen.
Dat weet ik allemaal niet. Kan alleen vertellen wat tegen mijn man gezegd is. En dat is dat ze daar voorzichtig mee zijn bij jonge mensen, maar dat het niet zo is dat volwassenen opeens narcistisch wakker worden. Daarom was ook tweede psych erbij gehaald, omdat behandelaar niet over 1 nacht ijs wilde. Stiefzoon was wel al een tijd onder behandeling.
MrsSmith schreef op 05-05-2024 om 22:12:
[..]
Dat weet ik allemaal niet. Kan alleen vertellen wat tegen mijn man gezegd is. En dat is dat ze daar voorzichtig mee zijn bij jonge mensen, maar dat het niet zo is dat volwassenen opeens narcistisch wakker worden. Daarom was ook tweede psych erbij gehaald, omdat behandelaar niet over 1 nacht ijs wilde. Stiefzoon was wel al een tijd onder behandeling.
Klopt, kinderen kunnen trekken laten zien van NPS. De meeste trekken van NPS kan je ook zien bij Autisme, hechtingsproblematiek, onveilige opvoedingssituaties en noem er nog maar heel wat op. De diagnose NPS kan niet gesteld worden onder de 18 en ik heb juist omdat de symptomen bij jongeren zo veel verschillende oorzaken kunnen hebben nog nooit gehoord dat een psychiater bij een kind onder de 18 praat over NPS. Ik zou een behandelaar ook met heel veel argwaan bekijken als hij daar wel zou doen, zeker als er zoals hierboven gezegd wordt geen sprake is van problemen met justitie.
Kimdekim schreef op 05-05-2024 om 23:37:
[..]
Klopt, kinderen kunnen trekken laten zien van NPS. De meeste trekken van NPS kan je ook zien bij Autisme, hechtingsproblematiek, onveilige opvoedingssituaties en noem er nog maar heel wat op. De diagnose NPS kan niet gesteld worden onder de 18 en ik heb juist omdat de symptomen bij jongeren zo veel verschillende oorzaken kunnen hebben nog nooit gehoord dat een psychiater bij een kind onder de 18 praat over NPS. Ik zou een behandelaar ook met heel veel argwaan bekijken als hij daar wel zou doen, zeker als er zoals hierboven gezegd wordt geen sprake is van problemen met justitie.
Er staat voor eind volgende week weer een afspraak gepland voor mijn man. Ik ga hem vragen of hij dit op tafel wil leggen.
Het verhaal wordt steeds gekker, sorry ik geloof er niets meer van. Er is geen psychiater in Nederland en ook geen andere behandelaar binnen de jeugdGGZ die drie afspraken inplant om alleen met een ouder over de NPS van een minderjarig kind te praten. Die bovendien als 16-jarige geen toestemming voor deze gesprekken gegeven heeft en zonder medeweten van de andere ouder. En als het wel zo is, moet je man de afspraak afzeggen en een klacht indienen. Het is dan tijd om voor zoon op te komen.
Dat is een heftige diagnose, maar ik vind het ook wel jong en zeker ook van de therapeut om het vermoeden met de zoon zelf te delen. Je zult het maar te horen krijgen op je zestiende.
Wat me hier opvalt is dat er voor autisme veel meer begrip zou moeten zijn dan voor NPS, terwijl iemand aan beide niks kan doen. En in alle gevallen is begrip en mogelijkheden die je kunt bieden eindig. En juist daarom is het belangrijk dat kinderen in hun opvoeding vaker 'nee' horen en om leren gaan met teleurstelling.
Samen nadenken over hoe iets wél kan, is zeker zinvol, maar dat resulteert zeker niet altijd in een ja.
Als een kind daadwerkelijk wordt opgevoed met het idee dat de wereld om hem draait en dat altijd alles wordt aangepast aan zijn behoeften, dan gaat een kind zich ook zodanig gedragen.
Hier weer posten was geen goed idee. Als het niet wordt geloofd, kan ik niks meer. Ik kan en wil niet meer details vertellen, omdat ik voor mijn gevoel dan net zo goed mijn naam en adres hier kan posten. Problemen kunnen dan voor sommige mensen als “niet waar” overkomen, maar voor diegenen die er in zitten, is het helaas de realiteit. Ik zou niets liever willen dat het allemaal anders was.
Ik ben niet zoals velen van jullie bekend met alle medische/psychologische termen. Daar zit ook veel verwarring en als ik naar mijn beste kunnen probeer te verduidelijken, roept dat (en vast terecht) weer vragen op.
Maar dat is een heel andere discussie en ik heb er weinig aan, behalve dat ik er nog verdrietiger van wordt. En eerlijk, dat kan ik er even niet bij hebben.
Neem je tijd, informeer jezelf (ook over secondary gaslighting), kom tot rust, kom tot herstel.
Wat buitenstaanders ervan vinden doet er niet toe. Dit is jullie leven en voor een ander is dat wat jullie meemaken vaak onbegrijpelijk. Fijn voor die mensen, denk ik dan altijd maar.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 10:50:
[..]
Dit was bij ons helaas weer gewoon een voorbeeld van: stiefzoon verwacht als vip behandeld te worden. Die vindt het heel normaal dat zijn vader een dag vrij zou nemen om vervolgens 7 uur (!) in een auto te gaan zitten... Mijn man vond het in dit geval niet meer dan normaal dat hij moest kiezen. Je kunt niet altijd alles hebben!
Welnee, dat verwacht stiefzoon helemaal niet, hoe kun je zo negatief denken over een zestienjarige die overduidelijk met zichzelf in de knoop zit? Weet je iets van ASS bij pubers? Ze snakken naar duidelijkheid: wie, wat, waar, wanneer, hoe, van tevoren uitgebreid bespreken. Hij raakte in paniek, omdat hij dacht het goed geregeld te hebben, het is aan de ouders alert te zijn op hoe iemand met ASS denkt, helemaal een tiener. Hier sla je wat mij betreft echt de plank volledig mis.