(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
Wat vragen die bij mij opkomen naar aanleiding van jouw openingspost.
Waar is vader nu precies boos over?
Is er 1.5 jaar geleden iets gebeurd/veranderd in het leven van zoon?
Wat houd voor vader "uitpraten" in? Welk resultaat verwacht vader daarvan?
En waarom vraag jij af hoe verder met de moeder om te gaan?
Er vliegen hier mensen echt wel uit de bocht hoor. Kom op zeg. Leuk dat je een mening hebt over opvoeden, maar dan hoef je niet iemand af te fakkelen die het anders ziet. Wie MamaE beschuldigt van een liefdeloze opvoeding gaat echt te ver (ja ja, zo zei je het niet, maar het staat er ondertussen wel), wie suggereert dat de stiefzoon van TO de criminaliteit in gedreven wordt ook.
Waarom allemaal zo aanvallend reageren, dat is toch helemaal niet helpend?
Als een ouder vindt dat er consequenties aan gedrag mogen zitten, hoef jij je toch niet aangetast te voelen in je waardigheid omdat je dat niet zo doet?
Een huis zonder regels, prima, je doet maar, maar TO doet het anders. En dat mag ook. Om haar dan neer te zetten als ik weet niet wat allemaal, dat slaat toch nergens op. Het lijkt wel een wedstrijdje verplassen, wie kan er het felst uit de hoek komen.
TO, sterkte ermee, je gaat het hier niet vinden vrees ik.
AnnaPollewop schreef op 23-04-2024 om 11:42:
Er vliegen hier mensen echt wel uit de bocht hoor. Kom op zeg. Leuk dat je een mening hebt over opvoeden, maar dan hoef je niet iemand af te fakkelen die het anders ziet. Wie MamaE beschuldigt van een liefdeloze opvoeding gaat echt te ver (ja ja, zo zei je het niet, maar het staat er ondertussen wel), wie suggereert dat de stiefzoon van TO de criminaliteit in gedreven wordt ook.
Waarom allemaal zo aanvallend reageren, dat is toch helemaal niet helpend?
Als een ouder vindt dat er consequenties aan gedrag mogen zitten, hoef jij je toch niet aangetast te voelen in je waardigheid omdat je dat niet zo doet?
Een huis zonder regels, prima, je doet maar, maar TO doet het anders. En dat mag ook. Om haar dan neer te zetten als ik weet niet wat allemaal, dat slaat toch nergens op. Het lijkt wel een wedstrijdje verplassen, wie kan er het felst uit de hoek komen.
TO, sterkte ermee, je gaat het hier niet vinden vrees ik.
Volgens mij zijn er ook heel veel constructieve reacties, waarin geprobeerd wordt om TO een ander perspectief te bieden. Ik denk dat het aan TO is om voor elke reactie te bepalen wat zij daaruit wil meenemen. Wat mij betreft gaat het niet om affakkelen: we doen allemaal maar wat en met voortschrijdend inzicht komt er nieuwe wijsheid. Laten we zo zeggen: ik heb het meeste geleerd over kinderen grootbrengen van mijn 'lastigste' kind. En ik zet het tussen haakjes omdat het kind het uiteindelijk lastig bleek te hebben en wij het lange tijd niet goed gezien hebben en er niet op de juiste manier mee omsprongen.
Bij ons thuis zijn er inderdaad geen 'regels', maar dat betekent niet dat het een chaos is. We hebben wel degelijk verwachtingen, maar dat betekent niet dat als daar een keer niet aan wordt voldaan, dat er een straf of consequenties op staan. Gewoon, per situatie bekijken: waarom gebeurt dit, waar heb ik als ouder last van, waarom heb ik daar last van (welke overtuigingen liggen er achter), wat is de zienswijze van het kind, hoe komen we verder op een manier die voor iedereen werkt. Er zijn inderdaad hele boeken aan gewijd: denk aan 'Het explosieve kind' waarin collaborative problem solving centraal staat of de methode Verbindend gezag / Nieuwe autoriteit.
AnnaPollewop schreef op 23-04-2024 om 11:42:
Er vliegen hier mensen echt wel uit de bocht hoor. Kom op zeg. Leuk dat je een mening hebt over opvoeden, maar dan hoef je niet iemand af te fakkelen die het anders ziet. Wie MamaE beschuldigt van een liefdeloze opvoeding gaat echt te ver (ja ja, zo zei je het niet, maar het staat er ondertussen wel), wie suggereert dat de stiefzoon van TO de criminaliteit in gedreven wordt ook.
Waarom allemaal zo aanvallend reageren, dat is toch helemaal niet helpend?
Als een ouder vindt dat er consequenties aan gedrag mogen zitten, hoef jij je toch niet aangetast te voelen in je waardigheid omdat je dat niet zo doet?
Een huis zonder regels, prima, je doet maar, maar TO doet het anders. En dat mag ook. Om haar dan neer te zetten als ik weet niet wat allemaal, dat slaat toch nergens op. Het lijkt wel een wedstrijdje verplassen, wie kan er het felst uit de hoek komen.
TO, sterkte ermee, je gaat het hier niet vinden vrees ik.
Misschien moet je eerst zelf beter lezen voor je de aanval/verdediging inzet, ik reageerde namelijk op mamaE die vind dat je voor straf ook het zakgeld in kunt houden of boetes van leerplicht zelf te laten betalen. Op die manier is wat crimineel geld snel verdiend. En dan ben je alleen maar verder van huis.
AnnaPollewop schreef op 23-04-2024 om 11:42:
Er vliegen hier mensen echt wel uit de bocht hoor. Kom op zeg. Leuk dat je een mening hebt over opvoeden, maar dan hoef je niet iemand af te fakkelen die het anders ziet. Wie MamaE beschuldigt van een liefdeloze opvoeding gaat echt te ver (ja ja, zo zei je het niet, maar het staat er ondertussen wel), wie suggereert dat de stiefzoon van TO de criminaliteit in gedreven wordt ook.
Waarom allemaal zo aanvallend reageren, dat is toch helemaal niet helpend?
Als een ouder vindt dat er consequenties aan gedrag mogen zitten, hoef jij je toch niet aangetast te voelen in je waardigheid omdat je dat niet zo doet?
Een huis zonder regels, prima, je doet maar, maar TO doet het anders. En dat mag ook. Om haar dan neer te zetten als ik weet niet wat allemaal, dat slaat toch nergens op. Het lijkt wel een wedstrijdje verplassen, wie kan er het felst uit de hoek komen.
TO, sterkte ermee, je gaat het hier niet vinden vrees ik.
Helemaal met jou eens. En zoals zo vaak wordt er veel nadruk gelegd op woorden die gebruikt worden, regels zijn fout, afspraken goed, straffen zijn fout, consequenties zijn goed. Het is de toon die de muziek maakt hoor, ik bespreek liever de regels met een redelijk persoon dan dat ik afspraken maak met een dominante autoritaire bullebak.
Daarnaast, mensen openen ook vaak een topic om even hun hart te luchten en dan worden er eerder frustraties geuit dan complimenten, dat gebeurt gewoon. Daaruit kan je niet meteen afleiden dat het een bemoeial en een slechte stiefmoeder is.
Toevoeging, verder vind ik de post van Ysenda heel verhelderend, lijkt mij de beste oplossing.
AnnaPollewop schreef op 23-04-2024 om 11:42:
Er vliegen hier mensen echt wel uit de bocht hoor. Kom op zeg. Leuk dat je een mening hebt over opvoeden, maar dan hoef je niet iemand af te fakkelen die het anders ziet. Wie MamaE beschuldigt van een liefdeloze opvoeding gaat echt te ver (ja ja, zo zei je het niet, maar het staat er ondertussen wel), wie suggereert dat de stiefzoon van TO de criminaliteit in gedreven wordt ook.
Waarom allemaal zo aanvallend reageren, dat is toch helemaal niet helpend?
Als een ouder vindt dat er consequenties aan gedrag mogen zitten, hoef jij je toch niet aangetast te voelen in je waardigheid omdat je dat niet zo doet?
Een huis zonder regels, prima, je doet maar, maar TO doet het anders. En dat mag ook. Om haar dan neer te zetten als ik weet niet wat allemaal, dat slaat toch nergens op. Het lijkt wel een wedstrijdje verplassen, wie kan er het felst uit de hoek komen.
TO, sterkte ermee, je gaat het hier niet vinden vrees ik.
Vond jij zoon niet een verwend nest? Hoe is jouw toon anders dan?
Kinderen en verwachtingen; ik schrijf even over mijn verwachtingen.
Als thuisblijfmoeder heb ik veel tijd met mijn kinderen doorgebracht. Denk aan het naar sportactiviteiten brengen, inspringen bij activiteiten op school of de vele uren bij de logopedist en begeleiding huiswerk vanwege de dyslexie. Er was een harmonie in huis omdat ik hen in de gaten hield of ik niet te veel van ze vroeg en ze ook aan ontspanning en spelen met vriendjes toe kwamen.
Eigenlijk hadden ze niet zoveel regels, want ze deden nooit zodanig moeilijk dat ze strikte regels nodig hadden. Ze hoefden niet op vaste dagen hun kamer te stofzuigen; als ik spinnenwebben tegen kwam vroeg ik hen hun kamer te stofzuigen, iets dat zonder morren gebeurde. Of als ik voor het avondeten iets vergeten was, kon ik hen zonder morren naar de winkel sturen. Zo stonden ze ook voor mij klaar.
De oudste was een ideale puber; gedreven het maximale op school te bereiken. Ze gaf niet om uit gaan of roken.
Haar broertje was ook vrij van spijbelen , roken, rottigheid, hangen of drinken. Tot zijn 15,5e jaar. Toen begon het puberen qua schoolse verplichtingen . Niet om uit te proberen hoe ver de vrijheid reikt maar om uit te zoeken hoe hij zelf dingen kon regelen en onder moeders vleugels uit wilde, leren hoe hij dingen moest plannen of oplossingen ging bedenken zonder aan zijn ouders te vragen of zij het verstandig vonden. Hij wilde ook geen mobiel want dan was hij bereikbaar en gaf aan dat de vorige generatie het ook zonder mobiel redde en wrs oplossingsgerichte dachten omdat ze niet hun ouders even om hulp konden vragen.
Sommige pubers hebben behoefte aan dergelijke zelf gecreëerde leerprocessen. Het draagt bij aan hun leerproces waarin het zelfvertrouwen groeit en ze ook hun neus stoten. Vraag mij niet waarom de ene flink en de andere puber niet of nauwelijks gaat puberen. Het had mij voor mogelijk gehouden als één van de drie kinderen van TO dergelijk gedrag was gaan vertonen, of dit nog gaat gebeuren terwijl ze dezelfde opvoeding hebben genoten. Karakters liggen aan de grondslag voor de behoefte aan een zelfontdekkend groeisprong bij een puber. Pubers, ook de brave pubers kunnen je vroeg of laat flink wat zand in de ogen gooien.
Mijn jongste is wrs gaan puberen omdat hij mij te bezorgd vond. Zijn zus was juist blij met mijn inzet qua studie.
Ik vind het wel jammer voor de jongen van TO dat zijn stiefbrussen, waarmee hij al 10 onder één dak leeft, roepen dat het wel even rustig is nu hij bij zijn moeder is. Het komt over alsof ze blij zijn dat hij ergens anders woont. Dat lijkt mij pijnlijk voor zijn vader. Belangrijkste binnen een gezin is m.i. dat ieder elkaar welkom heet.
Het is wel gemakkelijk voor de jongen dat zijn moeder als vluchtoord fungeert en hem de hand boven hoofd houdt, maar het is aan jullie om als gezin een afstemming te vinden waarin ieder zijn of haar plekje heeft. Toen onze zoon zijn huiswerk liet schieten en nors reageerde, schoof ik zijn vader naar voren, juist omdat hij bij zijn vader meer ruimte kreeg om zelf te bedenken hoe iets op te lossen of slechte cijfers weg te werken terwijl ik in het algemeen vooruitdenkend ingesteld was. Zoon wilde niet dat ik voor hem ging denken.
Dus laat het touw wat vieren en stop de klossen in de handen van je man. En bezie hem niet als je stiefzoon maar als één van de kinderen in jullie gezin. Vorm een eenheid op de dagen dat jullie samen zijn.
Ps. Hoe zou jij reageren als één van jouw kinderen had geroepen liever naar zijn of haar vader te willen verkassen omdat kind zich thuis niet welkom voelt, en stiefzoon zou zeggen, lekker rustig?… Ik weet niet of je streng bent of niet; je zal er sowieso goede bedoelingen mee hebben, maar kijk of je je in zijn positie kan verplaatsen en of er dan iets is wat anders kan.
excuus voor lange tekst.
AnnaPollewop schreef op 23-04-2024 om 11:42:
Er vliegen hier mensen echt wel uit de bocht hoor. Kom op zeg. Leuk dat je een mening hebt over opvoeden, maar dan hoef je niet iemand af te fakkelen die het anders ziet. Wie MamaE beschuldigt van een liefdeloze opvoeding gaat echt te ver (ja ja, zo zei je het niet, maar het staat er ondertussen wel), wie suggereert dat de stiefzoon van TO de criminaliteit in gedreven wordt ook.
Waarom allemaal zo aanvallend reageren, dat is toch helemaal niet helpend?
Als een ouder vindt dat er consequenties aan gedrag mogen zitten, hoef jij je toch niet aangetast te voelen in je waardigheid omdat je dat niet zo doet?
Een huis zonder regels, prima, je doet maar, maar TO doet het anders. En dat mag ook. Om haar dan neer te zetten als ik weet niet wat allemaal, dat slaat toch nergens op. Het lijkt wel een wedstrijdje verplassen, wie kan er het felst uit de hoek komen.
TO, sterkte ermee, je gaat het hier niet vinden vrees ik.
Ik zit inmiddels achter mijn laptop en dan werkt dit forum een stuk fijner! Ik kan niet zeggen hoeveel reacties ik al heb willen plaatsen hier, maar dan was het opeens verdwenen. Dank je wel Anna... ik ben eerlijk gezegd enorm geschrokken van de aannames en de verwijten. Ik snap ze ook ergens wel, want ze weten immers niet half wat er speelt en lekker iemand bashen is blijbaar fijn... Er zaten gelukkig ook veel reacties tussen waar ik heus wel wat mee kan en ik zal proberen die mensen antwoord te geven. Maar ik denk niet dat ik hier ooit nog iets post. Nee, niet omdat ik "mijn gelijk" wil krijgen. Daar was het me nooit om te doen. Ik wil geen gelijk, ik wil het gezin graag terug hoe het ooit was, maar ik vrees dat het nooit meer zo gaat worden... Nogmaals dank voor je morele steun.
Flanagan schreef op 23-04-2024 om 13:34:
Kinderen en verwachtingen; ik schrijf even over mijn verwachtingen.
Als thuisblijfmoeder heb ik veel tijd met mijn kinderen doorgebracht. Denk aan het naar sportactiviteiten brengen, inspringen bij activiteiten op school of de vele uren bij de logopedist en begeleiding huiswerk vanwege de dyslexie. Er was een harmonie in huis omdat ik hen in de gaten hield of ik niet te veel van ze vroeg en ze ook aan ontspanning en spelen met vriendjes toe kwamen.
Eigenlijk hadden ze niet zoveel regels, want ze deden nooit zodanig moeilijk dat ze strikte regels nodig hadden. Ze hoefden niet op vaste dagen hun kamer te stofzuigen; als ik spinnenwebben tegen kwam vroeg ik hen hun kamer te stofzuigen, iets dat zonder morren gebeurde. Of als ik voor het avondeten iets vergeten was, kon ik hen zonder morren naar de winkel sturen. Zo stonden ze ook voor mij klaar.
De oudste was een ideale puber; gedreven het maximale op school te bereiken. Ze gaf niet om uit gaan of roken.
Haar broertje was ook vrij van spijbelen , roken, rottigheid, hangen of drinken. Tot zijn 15,5e jaar. Toen begon het puberen qua schoolse verplichtingen . Niet om uit te proberen hoe ver de vrijheid reikt maar om uit te zoeken hoe hij zelf dingen kon regelen en onder moeders vleugels uit wilde, leren hoe hij dingen moest plannen of oplossingen ging bedenken zonder aan zijn ouders te vragen of zij het verstandig vonden. Hij wilde ook geen mobiel want dan was hij bereikbaar en gaf aan dat de vorige generatie het ook zonder mobiel redde en wrs oplossingsgerichte dachten omdat ze niet hun ouders even om hulp konden vragen.
Sommige pubers hebben behoefte aan dergelijke zelf gecreëerde leerprocessen. Het draagt bij aan hun leerproces waarin het zelfvertrouwen groeit en ze ook hun neus stoten. Vraag mij niet waarom de ene flink en de andere puber niet of nauwelijks gaat puberen. Het had mij voor mogelijk gehouden als één van de drie kinderen van TO dergelijk gedrag was gaan vertonen, of dit nog gaat gebeuren terwijl ze dezelfde opvoeding hebben genoten. Karakters liggen aan de grondslag voor de behoefte aan een zelfontdekkend groeisprong bij een puber. Pubers, ook de brave pubers kunnen je vroeg of laat flink wat zand in de ogen gooien.
Mijn jongste is wrs gaan puberen omdat hij mij te bezorgd vond. Zijn zus was juist blij met mijn inzet qua studie.
Ik vind het wel jammer voor de jongen van TO dat zijn stiefbrussen, waarmee hij al 10 onder één dak leeft, roepen dat het wel even rustig is nu hij bij zijn moeder is. Het komt over alsof ze blij zijn dat hij ergens anders woont. Dat lijkt mij pijnlijk voor zijn vader. Belangrijkste binnen een gezin is m.i. dat ieder elkaar welkom heet.
Het is wel gemakkelijk voor de jongen dat zijn moeder als vluchtoord fungeert en hem de hand boven hoofd houdt, maar het is aan jullie om als gezin een afstemming te vinden waarin ieder zijn of haar plekje heeft. Toen onze zoon zijn huiswerk liet schieten en nors reageerde, schoof ik zijn vader naar voren, juist omdat hij bij zijn vader meer ruimte kreeg om zelf te bedenken hoe iets op te lossen of slechte cijfers weg te werken terwijl ik in het algemeen vooruitdenkend ingesteld was. Zoon wilde niet dat ik voor hem ging denken.
Dus laat het touw wat vieren en stop de klossen in de handen van je man. En bezie hem niet als je stiefzoon maar als één van de kinderen in jullie gezin. Vorm een eenheid op de dagen dat jullie samen zijn.
Ps. Hoe zou jij reageren als één van jouw kinderen had geroepen liever naar zijn of haar vader te willen verkassen omdat kind zich thuis niet welkom voelt, en stiefzoon zou zeggen, lekker rustig?… Ik weet niet of je streng bent of niet; je zal er sowieso goede bedoelingen mee hebben, maar kijk of je je in zijn positie kan verplaatsen en of er dan iets is wat anders kan.
excuus voor lange tekst.
Ik zeg altijd: ik heb hem niet gebaard, maar hij voelt als van mij. Maar ik weet inmiddels dat ik moet oppassen met dit soort opmerkingen hier, want blijkbaar kun je het als stiefmoeder hier niet gauw goed doen. Je mag je van veel van jullie niet 'bemoeien' met de opvoeding, maar als ik zeg dat ik hem zowat zie als mijn eigen kind, zal dat ook wel weer niet goed zijn 'hij heeft al een moeder'.
Mijn eigen kinderen zullen niet kiezen voor 1 ouder. Tenminste, dat kan ik me echt niet voorstellen, Mijn ex ook niet, we hebben het hier dit weekend nog over gehad, dat wij meteen zouden gaan uitpraten met het kind/kinderen erbij. Dat mijn kinderen zeggen dat het nu rustig is? Dat snap ik wel, is het ook. Het was de laatste anderhalf jaar zoveel strijd, altijd wat. Ze willen echt dat hij terugkomt, dat willen we allemaal heel graag, maar voor nu is die rust even fijn.
MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 13:51:
[..]
Ik zeg altijd: ik heb hem niet gebaard, maar hij voelt als van mij. Maar ik weet inmiddels dat ik moet oppassen met dit soort opmerkingen hier, want blijkbaar kun je het als stiefmoeder hier niet gauw goed doen. Je mag je van veel van jullie niet 'bemoeien' met de opvoeding, maar als ik zeg dat ik hem zowat zie als mijn eigen kind, zal dat ook wel weer niet goed zijn 'hij heeft al een moeder'.
Mijn eigen kinderen zullen niet kiezen voor 1 ouder. Tenminste, dat kan ik me echt niet voorstellen, Mijn ex ook niet, we hebben het hier dit weekend nog over gehad, dat wij meteen zouden gaan uitpraten met het kind/kinderen erbij. Dat mijn kinderen zeggen dat het nu rustig is? Dat snap ik wel, is het ook. Het was de laatste anderhalf jaar zoveel strijd, altijd wat. Ze willen echt dat hij terugkomt, dat willen we allemaal heel graag, maar voor nu is die rust even fijn.
En van waar je kritiek op de persoon waar hij wel uit geboren is dan?
absor schreef op 22-04-2024 om 16:26:
Ik lees heel veel frustratie richting de opvoedkeuzes van de moeder. Terwijl zij de moeder is en dit lekker helemaal zelf mag weten
Ik lees ook heel veel bemoeienis vanaf jou naar je stiefzoon, terwijl je eigenlijk jezelf er gewoon helemaal buiten moet laten. Laat je man dit doen.
Tip; stop met boos zijn op zijn moeder. Bemoei je niet met haar manier van opvoeden. Veroordeel niet continu alles.
Geef je man en zijn zoon de ruimte om dit samen ZELF uit te zoeken. Maar stop met bemoeien. Als ik die stiefzoon was zou ik jou ook wel kunnen schieten en echt geen zin meer hebben in bij mijn vader langs gaan als daar zo’n vrouw naast zit te bedenken wat voor straffen ze me allemaal wil geven hoor.
Denk dat er bij jou meer frustraties zit dan bij mij, als ik je reactie zo lees. Ik ben ook niet 'boos' op de ex van mijn man. De relatie was tot nu toe altijd hoffelijk, we kwamen samen op verjaardagen, schooldingen, sportwedstrijden. Alleen als het even moeilijk wordt, dan wil ze niet praten, niet overleggen. En in deze hele kwestie, had ik gehoopt dat ze gauw had willen overleggen over: en nu?
Ik bedenk de consequenties niet als hij zich keer op keer niet aan afspraken houdt. Dat doet zijn vader of we bespreken dat samen. Daar ben je een gezin voor, ook al is dat samengesteld. De rol van stiefouders is al zo lastig, want wanneer zorg je goed, wanneer bemoei je je teveel? Laat ik je dit zeggen: ik denk dat het niet uitmaakt wat ik jou als reactie geef, je zal steeds wel iets vinden om op je hoge paard te klimmen...succes daarmee!
MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 14:00:
[..]
Denk dat er bij jou meer frustraties zit dan bij mij, als ik je reactie zo lees. Ik ben ook niet 'boos' op de ex van mijn man. De relatie was tot nu toe altijd hoffelijk, we kwamen samen op verjaardagen, schooldingen, sportwedstrijden. Alleen als het even moeilijk wordt, dan wil ze niet praten, niet overleggen. En in deze hele kwestie, had ik gehoopt dat ze gauw had willen overleggen over: en nu?
Ik bedenk de consequenties niet als hij zich keer op keer niet aan afspraken houdt. Dat doet zijn vader of we bespreken dat samen. Daar ben je een gezin voor, ook al is dat samengesteld. De rol van stiefouders is al zo lastig, want wanneer zorg je goed, wanneer bemoei je je teveel? Laat ik je dit zeggen: ik denk dat het niet uitmaakt wat ik jou als reactie geef, je zal steeds wel iets vinden om op je hoge paard te klimmen...succes daarmee!
Jij laat je wel kennen zeg.
linn19 schreef op 23-04-2024 om 10:54:
Wat vragen die bij mij opkomen naar aanleiding van jouw openingspost.
Waar is vader nu precies boos over?
Is er 1.5 jaar geleden iets gebeurd/veranderd in het leven van zoon?
Wat houd voor vader "uitpraten" in? Welk resultaat verwacht vader daarvan?
En waarom vraag jij af hoe verder met de moeder om te gaan?
Hai Linn,
Vader is na 16 jaar via een mailtje door zijn zoon afgeserveerd. Zo voelt het wel voor hem in ieder geval. Er zit een scheet tegen en zijn zoon kiest definitief voor moeder en heeft al een week niks laten horen. Moeder reageert niet op apps of telefoon.
Ik denk dat 1,5 jaar geleden de puberteit heeft toegeslagen. Er is niks noemenswaardigs gebeurd.
Mijn man hoopt met 'uitpraten' voor elkaar te krijgen dat er niks tussen hen in blijft staan en ze samen weer verder kunnen. Stiefzoon heeft heel gemene dingen in de mail gezegd toen hij aangaf bij zijn moeder te willen gaan wonen. Daar wil mijn man wel heel graag over praten.
Wij wonen allemaal in een klein dorpje, we komen elkaar geregeld tegen, ik wil gewoon gedag kunnen blijven zeggen en ook zelf gegroet worden door moeder. Want echt, zolang er niks aan de hand is met haar zoon, kunnen we allemaal goed met elkaar overweg. Alleen als het lastig wordt/is zoals nu, dan gaat de kop in het zand. En dat lost niks op.
Je hebt trouwens helemaal gelijk dat beide ouders zich ervoor zouden moeten inspannen dat hun kinderen contact onderhouden met beide ouders. Maar aangezien de moeder van je stiefzoon hier niet schrijft heeft het heel weinig zin om hier adviezen te geven aan haar.
MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 13:44:
[..]
Maar ik denk niet dat ik hier ooit nog iets post. Nee, niet omdat ik "mijn gelijk" wil krijgen. Daar was het me nooit om te doen. Ik wil geen gelijk, ik wil het gezin graag terug hoe het ooit was, maar ik vrees dat het nooit meer zo gaat worden...
Geef de hoop niet op. Dat het nu moeilijk loopt, betekent echt niet dat het zo blijft. Wij hebben ons ook machteloos gevoeld, maar het is goed gekomen, dubbel en dwars, maar daar was ook voor nodig dat wij onze overtuigingen en aanpak onder de loep moesten leggen. Kinderen houden je een spiegel voor, zeker als het niet lekker loopt.
nu is de situatie bij jullie met een samengesteld gezin misschien complexer, maar je hebt geen invloed op wat moeder doet. Het klinkt alsof je inderdaad veel van stiefzoon houdt en betrokken bent. Misschien kun je zijn gedrag met wat meer mededogen bekijken