Master
Komende september zou ik willen beginnen met een master en dan moet ik natuurlijk nu ongeveer wel bedenken welke. 
Ik werk in het ziekenhuis en heb een specialisatie.
Het liefst zou ik geneeskunde doen maar ik vind mezelf wat oud (rond de 40) en ik denk niet dat ik dat kan combineren met werken, zeker niet met de co-schappen en een studieschuld opbouwen waar ik bleek van wegtrek heb ik ook geen zin in. Dus nu zit ik te denken in de richting van gezondheidswetenschappen of zorgmanagement. wat me tegenhoud in gezondheidswetenschappen is dat het zoveel groepswerk is, tenminste op de universiteiten waar ik gekeken of heb nagevraagd was dat zo. Ook bij zorgmanagement is er groepswerk is me vertelt.
Groepswerk vind ik echt vreselijk en noem het dan ook hoofdpijngroepjes of frustratiegroepjes. Ik heb meerdere opleidingen gehad en altijd was het gedoe. Mensen die niks deden, op het laatste moment broddelwerk afleveren enz,enz. Dus groepswerk zie ik enorm tegenop. Als ik het niet haal wil ik dat het mijn eigen fout is en niet de fout van een of andere pannekoek die het werk niet doet.
Maar goed, ik loop dus een beetje vast in wat ik wel of niet wil. En misschien zeggen jullie dat het mee valt, er gekeken wordt naar het werk van het individu en meer geruststellende woorden. Wat ook niet mee helpt is natuurlijk dat ik altijd gehoord heb, vanaf heel jong, dat je van een dubbeltje geen kwartje wordt en dat ik eigenlijk niet zo slim ben. Maar goed, ik ben over een hele hoop heen en geloof ook niet echt meer dat ik dom ben maar toch speelt dat ook mee.
Kun je misschien vertellen waarom je graag een master gaan doen? Meestal gaat dan vanuit een bepaalde interesse en wens tot verdieping?
Waar liggen je interesses? Er zal ook genoeg te doen zijn op bedrijfseconomisch, hrm, management, juridisch vlak. Maar dat is toch echt wat anders dan zorg. Ook je vooropleiding zal relevant zijn, want ik kan me niet voorstellen dat iedere master jou zomaar gaat accepteren.
Misschien veel te resultaat gericht hoor maar wat wil je er uiteindelijk mee doen?
Ik ben twee keer half begonnen aan een master. Uiteindelijk te duur en niet wat ik zoek. Ik weet nu wel heel goed waarom ik een master wil doen; wil uiteindelijk meer uren lesgeven minder uren klinisch zijn en moet nu dus nog even doorsparen en de juiste master vinden.
Als ik fysiek had gekund nog was ik dit jaar alsnog aan geneeskunde begonnen. Ik was simulatiepatiënt en de artsen van de opleiding boden mij een zij-instroomtraject aan. Twintig jaar geleden was ik ingeloot (2x zelfs) maar heb het toen niet gedaan en altijd spijt gehad… Ik ben nu 41. Er zijn wel meer oudere studenten geneeskunde.
Je moet nog dertig jaar werken. Beter iets doen dat je leuk vindt toch?
Ik ben bang dat dat tegenwoordig bij heel veel opleidingen zo is. Ik heb tijdens mijn studie scheikunde maar 2 keer een practicum gehad wat je met z’n tweeën moest doen, de rest was individueel. Geen idee hoe dat tegenwoordig is. Wat mijzelf nog heel erg interessant lijkt is biomedische wetenschappen.
Ik weet niet wat je nu doet, maar is Verpleegkundig Specialist mss een idee?
wat doe je nu dan precies dat je een master kan gaan doen??
Ik ga zelf ook een master doen, althans dat is al even de bedoeling. Ik had me vorig jaar al ingeschreven maar toen werd het programma een jaar uitgesteld. Inmiddels wacht ik dus nog steeds op het toelatingsgesprek met een professor. Afgelopen week ben ik wel bij een informatiebijeenkomst geweest, samen met nog een stuk of acht geïnteresseerden. Het loopt niet storm, zeg maar 
Daar zal meespelen dat het een kostbare aangelegenheid is, bijna € 30.000 voor 2,5 jaar. Mijn werkgever betaalt dus dat is wel een mooi ‘cadeau’.
Ik zou graag een teamleider of management functie hebben of onderzoek doen. Het liefst gecombineerd.
Ik maak me geen illusie dat ik aangenomen zou worden voor een master scheikunde of psychologie hoor, en zoek ook alleen op dat waar ik wel aangenomen word.
Ik snap wat je zegt Suzy, maar ik zie enorm op tegen de co-schappen en het geld wat ik daarop leegloop. Want een combi co-schappen en werken gaat gewoon niet. Dan werk ik inderdaad nog 30 jaar maar voornamelijk voor de DUO.
Ik kan wel een PA opleiding doen maar geen verpleegkundig specialist, ik ben geen verpleegkundige (om het ingewikkeld te maken ).
ik snap je weerstand tegen groepsopdrachten volledig, maar ik zou het niet laten meewegen met je keuze. Die master is zo’n twee jaar afzien, daarna heb je er nog bijna dertig jaar profijt van.
Montblanc schreef op 04-02-2023 om 12:19:
ik snap je weerstand tegen groepsopdrachten volledig, maar ik zou het niet laten meewegen met je keuze. Die master is zo’n twee jaar afzien, daarna heb je er nog bijna dertig jaar profijt van.
Ik denk of hoop dat dat makkelijker gaat dan 30 jaar geleden. De master die ik ga doen is voor ervaren mensen, ca 55% van de deelnemers is boven de 40. Het lijkt mij dat het gros daarvan er alles aan doet om het te halen, je doet het ook niet omdat het van je ouders moet of omdat iedereen het doet. Dan loop je hooguit het risico op teveel kapiteins op het schip
stokstaart schreef op 04-02-2023 om 12:04:
Ik kan wel een PA opleiding doen maar geen verpleegkundig specialist, ik ben geen verpleegkundige (om het ingewikkeld te maken ).
Nee hoor, niet ingewikkeld 
Ikzelf heb ook 10+ jaren in de medische wereld gewerkt en mijn zus is VS.
En die PA opleiding geniet niet jouw voorkeur? Een PA kent nl best veel raakvlakken met een VS? Zelfstandig spreekuren draaien, medische onderzoeken uitvoeren, medicatie voorschrijven, soort van verlengstuk van een (specialistisch) arts.
Ik heb zelf lang geleden een hbo opleiding gedaan en toen werkten we vooral in duo's. Dat ging eigenlijk altijd goed. Zelf dus niet echt ervaring met groepsopdrachten.
Mijn kinderen des te meer.
Mijn zoon heeft tijdens zijn vwo tijd echt alle denkbare groepsopdracht ellende meegemaakt. Broddelwerk, meelifters, plagiaat, gestoorde ouder van groepsgenoot, laatste moment werkers enz..
Hij had dus ook een gruwelijke hekel aan groepswerk, maar heeft er wel veel van geleerd.
Tijdens zijn bachelor fase ging het alleen het eerste jaar nog een keer mis maar hij wist het goed op te lossen. De studenten die het eerste jaar overleefd hadden werkten beter en de problemen waren daarna minimaal.
In de master fase koos hij zelf met wie hij wilde samenwerken hij wilde hoge cijfers halen en werkte samen met mensen die er ook echt voor gingen. Zijn medestudenten waren in die fase ook veel beter gemotiveerd.
Ik vraag mij af hoe andere mensen samenwerken tijdens de master fase hebben ervaren. Bij mijn zoon was het een verschil van dag en nacht met de eerdere periodes.
Ik zou dus niet om groepsopdrachten besluiten niet te starten met de opleiding.
Ik heb trouwens ook nog een dochter die nu in de master fase zit en zij heeft tijdens haar hele school en studietijd haast nooit problemen gehad met groepsopdrachten.
Succes met je keuze een groepsopdracht is maar een moment opname een master heb je de rest van je werkzame leven profijt van.
Volgens mij ben jij nu al lang en breed een kwartje ik denk echt dat je het succesvol kan afronden.
Ik zou inderdaad nog kunnen navragen wat de doelgroep is. Bijvoorbeeld van gezondheidswetenschappen weet ik dat het vooral mensen zijn die al werkzaam zijn en de verdieping willen. En dan is het zoeken naar iemand om mee samen te werken die ook niet alles op de laatste dag af wil hebben. Ik wil die stress niet meer. Zelf ben ik echt maximaal 2 dagen voor de deadline klaar met een opdracht, vaak een week zelfs. Ik haat op het laatste moment. Ik heb met die hoofdpijngroepjes zo vaak tot diep in de nacht voor de deadline nog een opdracht in elkaar gedraaid omdat groepsgenoten het te laat aanleverden. En mijn werk naar iemand anders sturen die het dan in elkaar draait vind ik geen optie. Straks is diegene te laat en word er niks ingeleverd.
@Tuinfluiter, plagiaat ken ik van een ander groepje, de rest is me zelf ook overkomen. Ik heb er vooral van geleerd dat de enige waar je op kunt vertrouwen jezelf is. En ik blijf het zo onrechtvaardig vinden dat als je met een groep wat inlevert waar een stuk broddelwerk in zit mijn cijfer lager word en de broddelaar een lekker cijfer krijgt.
PA is zeker een optie hoor!
Mijn zoon had tijdens zijn master een paar medestudenten die het zelfde doel voor ogen hadden en daar werkten hij mee samen. Hij durfde op een gegeven moment ook tegen de docent te zeggen dat hij met die mensen wilde samenwerken, omdat ze net als hij naar cumlaude streefden. Het is voor hem een heel proces geweest om dit zo duidelijk uit te spreken maar het werd wel geaccepteerd en het had succes.
Je zal zeker niet de enige student zijn die hard en goed wilt werken maar je zult wel zelf opzoek moeten naar gelijk gestemden.
Mijn zoon kende ze al uit de bachelor periode voor jou zal dat moeilijker zijn maar er zijn echt mensen die ook goed werken en een mooi resultaat willen.
ik heb een paar jaar geleden een master biomedische wetenschappen gedaan. Er zit redelijk wat groepswerk in, maar er zaten eigenlijk geen ongemotiveerde pannenkoeken in mijn groep.
Deze master was absoluut niet te combineren met werk. Dit was gewoon twee jaar lang keihard werken.