Het grote werk erger topic

Ysenda schreef op 26-05-2024 om 08:59:

[..]

Dus jij werkt ook niet fulltime! Ik werk meer uren dan jij en doe dit er allemaal naast. Contract van 32 maar in de praktijk meer uren.En dan ook nog verspreid over de dag want wereldwijde organisatie dus om 7 uur 's morgens en 's avonds om 8 uur op dezelfde dag nog een overleg is ook niet ongebruikelijk.

Pot verwijt de ketel. Je werkt zelf maar 6 uur meer, 26 uur is ook nog lang niet fulltime.

Echt, wat een enorm gezeik dit!
Ik had ook kunnen weten dat er commentaar op zou komen..
Ik had ook kunnen zeggen dat ik meer uren werkte, maar  dan loog ik
En ik heb nergens gezegd dat collega fulltime moet werken, maar tussen 20 en 26 uur zit echt wel een verschil.

Wil je nu een sticker?

noas_1993 schreef op 26-05-2024 om 09:38:

[..]

Echt, wat een enorm gezeik dit!
Ik had ook kunnen weten dat er commentaar op zou komen..
Ik had ook kunnen zeggen dat ik meer uren werkte, maar dan loog ik
En ik heb nergens gezegd dat collega fulltime moet werken, maar tussen 20 en 26 uur zit echt wel een verschil.

Wil je nu een sticker?

Jouw uitspraak was toch dat niet fulltime werken niet van deze tijd was?

Ik kan toch ook tegen jou zeggen dat tussen 26 en 32 uur nog een heel verschil zit.

Dus jouw verwijt naar je collega is gewoon niet terecht.

Friezinnetje schreef op 26-05-2024 om 09:47:

[..]

Nee hoor, dat was Diyer

Dan neem ik die opmerking terug, maar blijft staan dat 26 uur ook niet veel meer is dan 20 uur.

Wat ook blijft is dat dit het probleem is van je werkgever en niet van jou en je collega.

Want werkgevers maken er handig gebruik van als het personeel de gaten dicht blijft lopen, dan is het dus geen probleem en infeite wordt je uitgebuit, niet gewaardeerd en onderbetaald want tijd voor tijd is leuk op papier maar het is er nooit om de uren op te nemen. 

Dus is het zaak om je gezamenlijk aan de contract uren te houden. 

noas_1993 schreef op 26-05-2024 om 08:32:

[..]

Echt, wat een onzin!
Ja, die dingen moeten ook gebeuren. Maar dat vind ik geen reden om zo weinig te werken. Volgens mij doet ook bijna niemand dat

En nu we toch bezig zijn: Ik werk 5 dagen (26 uur) en zij 3, nu het wat drukker is geworden vind ik vooral die verhouding heel erg scheef!

maar jij wilt je collega verplichten om meer te gaan werken? Laat je werkgever maar een vacature maken, dan kan er nog iemand aan het werk. 

Friezinnetje schreef op 26-05-2024 om 10:14:

[..]

maar jij wilt je collega verplichten om meer te gaan werken? Laat je werkgever maar een vacature maken, dan kan er nog iemand aan het werk.

Zulke kleine contractjes zijn toch niet meer van deze tijd?

Mijn reactie op de wegblijvende uitzendkrachten sluit wat mij betreft heel prima aan bij de mensen die niet meer willen werken: er is naar mijn idee nogal een mentaliteitsprobleem. Iedereen denkt vooral aan zichzelf, de uitzendkracht, de kleine baantjes. De meesten willen een fijn, liefst beetje luxe, leven zonder daar zelf al teveel voor op te willen geven. Het is altijd het probleem van een ander, de werkgever en nooit een gezamenlijk probleem.

Je hoeft niet per se alleen naar jezelf te kijken, maar je kunt wel met elkaar én werkgever kijken en jezelf afvragen of hoe het nu gaat nog haalbaar is en proberen iets met elkaar op te lossen. Heb je ook meteen minder uitzendkrachten nodig die toch niet komen opdagen, want niet hun probleem.

Zolang alles 'niemands' probleem is, is het ieders probleem.

Diyer schreef op 26-05-2024 om 12:01:

[..]

Zulke kleine contractjes zijn toch niet meer van deze tijd?

Mijn reactie op de wegblijvende uitzendkrachten sluit wat mij betreft heel prima aan bij de mensen die niet meer willen werken: er is naar mijn idee nogal een mentaliteitsprobleem. Iedereen denkt vooral aan zichzelf, de uitzendkracht, de kleine baantjes. De meesten willen een fijn, liefst beetje luxe, leven zonder daar zelf al teveel voor op te willen geven. Het is altijd het probleem van een ander, de werkgever en nooit een gezamenlijk probleem.

Je hoeft niet per se alleen naar jezelf te kijken, maar je kunt wel met elkaar én werkgever kijken en jezelf afvragen of hoe het nu gaat nog haalbaar is en proberen iets met elkaar op te lossen. Heb je ook meteen minder uitzendkrachten nodig die toch niet komen opdagen, want niet hun probleem.

Zolang alles 'niemands' probleem is, is het ieders probleem.

Ik denk dat 40/36 uurs contracten niet meer van deze tijd zijn.

We worden geacht langer zelfstandig te blijven wonen mbv mantelzorgers, we moeten langer doorwerken en tegelijkertijd werken asn onze fysieke en mentale gezondheid.

We moeten onze kinderen zelf opvangen want de bso meer dan 3 dagen per week is niet goed voor onze kindjes, althans moeders mogen niet meer werken want die moeten dat doen, voor vaders is het geen probleem. 

Dat gaat niet met een 40/36 uurs contract zonder zelf uit te vallen. 

Ysenda schreef op 26-05-2024 om 12:09:

[..]

Ik denk dat 40/36 uurs contracten niet meer van deze tijd zijn.

We worden geacht langer zelfstandig te blijven wonen mbv mantelzorgers, we moeten langer doorwerken en tegelijkertijd werken asn onze fysieke en mentale gezondheid.

We moeten onze kinderen zelf opvangen want de bso meer dan 3 dagen per week is niet goed voor onze kindjes, althans moeders mogen niet meer werken want die moeten dat doen, voor vaders is het geen probleem.

Dat gaat niet met een 40/36 uurs contract zonder zelf uit te vallen.

Precies dit. We hebben de zorg geprofessionaliseerd en alle mensen moesten aan het werk, we kregen het tweeverdienersmodel. Waardoor er niemand meer thuis was om voor de babies en grootouders te zorgen, de sportclubs te coachen enzovoorts. Dat moest allemaal betaald, geprofessionaliseerd. Nu blijkt dat onbetaalbaar en onhaalbaar. Er hebben nog nooit zoveel mensen gewerkt en toch is er een ongekend tekort aan arbeidskrachten. Ik denk dat het komt juist doordat we teveel uren werken. Onbetaald werk is betaald werk geworden. En teruggaan is heel moeilijk, want het prijspeil van bijvoorbeeld huizen heeft zich -mede door het huizentekort- aangepast aan wat de gek ervoor geeft en tweeverdienende gekkies willen ook graag ergens wonen, immers. En vroeger kon dat met één salaris. De veroordeling tot fulltime time werken gaat uit van de veronderstelling dat als je niet werkt, je niet bijdraagt aan de maatschappij. Terwijl overduidelijk is gebleken dat mensen altijd iets willen bijdragen als ze dat kunnen doen (uitzonderingen heb je altijd). De problemen worden afgewenteld op het individu, terwijl die daar niets aan kan veranderen. Je kunt op grond van deze verschuiving in de maatschappij toch echt niet met droge ogen beweren dat we allemaal maar full time moeten gaan werken! Daar ligt de oplossing niet. 

Diyer schreef op 26-05-2024 om 12:01:

[..]

Zulke kleine contractjes zijn toch niet meer van deze tijd?

Mijn reactie op de wegblijvende uitzendkrachten sluit wat mij betreft heel prima aan bij de mensen die niet meer willen werken: er is naar mijn idee nogal een mentaliteitsprobleem. Iedereen denkt vooral aan zichzelf, de uitzendkracht, de kleine baantjes. De meesten willen een fijn, liefst beetje luxe, leven zonder daar zelf al teveel voor op te willen geven. Het is altijd het probleem van een ander, de werkgever en nooit een gezamenlijk probleem.

Je hoeft niet per se alleen naar jezelf te kijken, maar je kunt wel met elkaar én werkgever kijken en jezelf afvragen of hoe het nu gaat nog haalbaar is en proberen iets met elkaar op te lossen. Heb je ook meteen minder uitzendkrachten nodig die toch niet komen opdagen, want niet hun probleem.

Zolang alles 'niemands' probleem is, is het ieders probleem.

Er zijn genoeg die het niet kunnen, om fulltime te werken. En idd wat Ysenda zegt, er zijn er genoeg die mantelzorgen of andere verplichtingen hebben. Ikzelf werk 32 uur en als het een beetje kan, wil ik straks wel 4 uur minder werken. We moeten allemaal langer door naar pensioen dan 15 jaar terug en moeten we dan ook maar tot je 67e fulltime werken? Dacht het niet. 

Ysenda schreef op 26-05-2024 om 12:09:

[..]

Ik denk dat 40/36 uurs contracten niet meer van deze tijd zijn.

We worden geacht langer zelfstandig te blijven wonen mbv mantelzorgers, we moeten langer doorwerken en tegelijkertijd werken asn onze fysieke en mentale gezondheid.

We moeten onze kinderen zelf opvangen want de bso meer dan 3 dagen per week is niet goed voor onze kindjes, althans moeders mogen niet meer werken want die moeten dat doen, voor vaders is het geen probleem.

Dat gaat niet met een 40/36 uurs contract zonder zelf uit te vallen.

Als men hier heel eerlijk is, ben ik benieuwd hoeveel aandeel van de reageerders werkelijk worden opgeslokt door die vele en vele buiten curriculum activiteiten die niet te omzeilen zijn.
Tuurlijk, er zullen hier een paar reageerders zijn die druk zijn met mantelzorgen, omdat er geen andere zorg voorhanden is. Maar het merendeel is (bewust en zelfverkozen) grotendeels part time werkend omdat ze graag bij de kinderen thuis zijn, sporten, zelfontplooing, rust, etc. dat belangrijk vinden. En dat kan en mag, maar dat is niet omdat het niet anders mogelijk is. Daarom is het handig om die invloeden uit elkaar te trekken. Mogelijk vs. niet mogelijk.

Ik ben van een leeftijd dat er iets aan mantelzorg nodig is, maar dat kost me nu werkelijk de kop nog niet.

Ben daarom benieuwd wie van de reageerders in de positie zit dat ze geen kant uit kan, dan de keuze te maken om 20-24 uur te werken vanwege die onhoudbare extra inzet die nodig is. Want dan voer je een andere discussie, dan wanneer het vooral keuze is.

ik werk 32 uur, heb tot zoon zijn rijbewijs had hem 5 - 7 dagen naar zijn sport moeten brengen.
Mantelzorgen voor mijn ouders die 125 km verderop wonen. 
Gelukkig is mijn zus overleden ander had ik ondanks dat ze in een instelling woonde ook voor haar mogen mantelzorgen.

Daarnaast deed ik vrijwilligerswerk op school, was ik voorzitter van de vve, ben ik bestuurslid bij een stichting, en vrijwilliger binnen de organisatie van een internationaal toernooi.
Inmiddels in opleiding tot scheidsrechter voor de hoogste divisies van de sport van zoon. Zodat anderen ook hun sport kunnen uitoefenen zoals volgens de internationale eisen is vastgelegd.
En zal ik waarschijnlijk een master studie gaan volgen om bij te blijven, te verbreden en te verdiepen in mijn vakgebied.

Diyer schreef op 26-05-2024 om 12:50:

[..]

Als men hier heel eerlijk is, ben ik benieuwd hoeveel aandeel van de reageerders werkelijk worden opgeslokt door die vele en vele buiten curriculum activiteiten die niet te omzeilen zijn.
Tuurlijk, er zullen hier een paar reageerders zijn die druk zijn met mantelzorgen, omdat er geen andere zorg voorhanden is. Maar het merendeel is (bewust en zelfverkozen) grotendeels part time werkend omdat ze graag bij de kinderen thuis zijn, sporten, zelfontplooing, rust, etc. dat belangrijk vinden. En dat kan en mag, maar dat is niet omdat het niet anders mogelijk is. Daarom is het handig om die invloeden uit elkaar te trekken. Mogelijk vs. niet mogelijk.

Ik ben van een leeftijd dat er iets aan mantelzorg nodig is, maar dat kost me nu werkelijk de kop nog niet.

Ben daarom benieuwd wie van de reageerders in de positie zit dat ze geen kant uit kan, dan de keuze te maken om 20-24 uur te werken vanwege die onhoudbare extra inzet die nodig is. Want dan voer je een andere discussie, dan wanneer het vooral keuze is.

Rust, zelfontplooiing en sporten zijn héél belangrijk want zo voorkómen we de oplopende druk op de gezondheidszorg. Ik zou dat niet willen afdoen als ‘facultatief’. Daarnaast zou ik het criterium of het mogelijk om te werken met kinderen, ‘dus’ moet je dat doen. Want ‘graag bij de kinderen thuis zijn’ scheelt weer een kinderopvangplaats hè.

Ik heb tijdenlang maximaal 24 uur kunnen werken wegens mantelzorg voor de kinderen. Nu werk ik weer fulltime en doe er een masterstudie naast. Zoveel tijd houd ik over, nu dat mantelzorgen is overgenomen door instanties. Maar denk maar niet dat het netto voor de maatschappij er nu beter op is geworden, want mijn kinderen hebben meerdere professionele zorgverleners.

Ysenda schreef op 26-05-2024 om 13:12:

ik werk 32 uur, heb tot zoon zijn rijbewijs had hem 5 - 7 dagen naar zijn sport moeten brengen.
Mantelzorgen voor mijn ouders die 125 km verderop wonen.
Gelukkig is mijn zus overleden ander had ik ondanks dat ze in een instelling woonde ook voor haar mogen mantelzorgen.

Daarnaast deed ik vrijwilligerswerk op school, was ik voorzitter van de vve, ben ik bestuurslid bij een stichting, en vrijwilliger binnen de organisatie van een internationaal toernooi.
Inmiddels in opleiding tot scheidsrechter voor de hoogste divisies van de sport van zoon. Zodat anderen ook hun sport kunnen uitoefenen zoals volgens de internationale eisen is vastgelegd.
En zal ik waarschijnlijk een master studie gaan volgen om bij te blijven, te verbreden en te verdiepen in mijn vakgebied.

Je doet veel, zo te lezen. En zonder daarover te willen oordelen, ik lees ook veel eigen keuzes. In dit geval werk je blijkbaar 32 uur. Dus je keuzes hebben niet gemaakt dat je een baan voor 20 uur hebt genomen. Maar zou je dat wel hebben gedaan met als uitleg dat je x, y en z moest en niet anders had gekund, tja, daar zou ik niet dezelfde mening over gehad hebben.

Veel mensen hebben veel meer keuzes en vertellen het alsof er niks anders mogelijk was. En dat is vaak gewoon niet waar. Die keuzes hangen samen met wat je belangrijk vindt. Veel willen sporten of dit willen faciliteren voor je kinderen gaat gewoon veel tijd inzitten. Maar ik zie dat wel écht als keuze en geen moeten. Idem voor de bijbehorende vrijwilligersklussen die bij zo'n sportvereniging komen kijken. Wat prima is en zeer gegund. Maar mijn insteek is: wat moet en kan niet anders en wat moet niet of kan wél anders.