Groepsopdrachten universiteit
Hoi! Voor mijn opleiding moet ik vaak groepsopdrachten maken voor een cijfer. Het doel van de opdrachten is het leren om zelf een onderzoek op te zetten en uit te voeren. Ik heb hierin geen keus met wie ik samenwerk. Het zijn altijd groepjes van 4 personen, wat ik zelf best wel veel vind om echt actief “samen te werken”. Nu komt het er vooral op neer dat taken verdeeld worden, en op het einde is er wat knip- en plakwerk waardoor het een geheel lijkt.
Ik merk dat ik een andere manier van werken heb dan het gros van mijn medestudenten. Graag zou ik diep en inhoudelijk met de stof aan de slag willen. Mijn medestudenten gaan liever voor zo makkelijk mogelijk en zo min mogelijk tijd er aan besteden. Ik merk dat ik vaak op mijn handen moet zitten, omdat ik meer wil dan de rest. Dat vind ik best wel jammer.
Mijn vraag is eigenlijk of iemand tips heeft hoe ik hier, sociaal gezien, mee om kan gaan. Het liefst maak ik al deze opdrachten in mijn eentje, en zet ik de rest van de namen er op het eind gewoon bij. Dan weet ik in ieder geval dat het goed zit en heb ik veel kunnen leren. Maar in de praktijk kan ik dat natuurlijk niet maken. Alleen ik moet nu dus wel regelmatig opdrachten inleveren waar ik helemaal niet achter sta. Soms vraagt een medestudent toch om feedback op bv zijn geschreven conclusie. Maar dan staat het vol met taalfouten, foutieve logica en soms lees ik dingen waarvan ik echt denk, hoe kom je hierbij, dit heeft niks met ons onderzoek te maken. In mijn feedback ben ik vaak subtieler. Ik ben namelijk al “blij” dat iemand eindelijk met een stukje komt. Dat er überhaupt een conclusie is, dat is dan al de prestatie op zich.
Zijn hier mensen die wel goed zijn in samenwerken en me tips kunnen geven hoe je constructief zo’n groepsopdracht kan aanpakken? Hoe kan ik anderen motiveren om op tijd hun stukjes af te krijgen? En hoe ga je er mee om als iemand slecht werk levert? Soms vind ik het ook niet fijn om feedback te geven omdat ik vermoed dat sommige mensen gewoon niet beter kunnen. Dan herschrijven ze hun hele stuk, en dan is het nog steeds best slecht 
Zelf krijg ik ook vrijwel nooit feedback, dan zeggen ze dat het allemaal goed is. Dat vind ik ook wel jammer, want voor m’n gevoel leer ik 0,0 van dit soort opdrachten.
Ligt misschien ook aan de grootte van de groep? Ik heb twee universitaire opleidingen gedaan, bij de eerste groepsopdrachten met 7 mensen, ondoenlijk. Heel ongelijk verdeeld, veel frustratie. Was een volle klas met vrij jonge mensen, meestal begin twintig, nog wat tieners van 18 of 19 erbij ook.
Bij de tweede universiteit verschillende groepjes met 4 á 5 personen. We spraken veel via Zoom af, verdeelden de taken en eigenlijk was iedereen gelijk gemotiveerd, ging niemand voor een zes maar voor een goed resultaat. Maar dat was ook wel een beetje de sfeer in de klas: we zitten hier voor de kennis, niet voor het papiertje, en we gaan ervoor! Veel eind-twintigers en een enkele dertiger of begin veertig. Groep van 20 mensen totaal, dat scheelt ook denk, op de eerste universiteit was de klas an sich al groter.
Ik heb een hekel aan groepsopdrachten als vorm van beoordeling, want hoe kun je nu kennis toetsen als je samen een paper of zo in elkaar zet? Het samenwerken zelf, dat is wel een vaardigheid die nuttig is om te ontwikkelen, dat dan weer wel. Al heb ik meer geleerd van het take-home exam, waarbij de halve klas in de kerstvakantie op zoom zat om elkaar te helpen het examen goed te beantwoorden. (zonder hulp had ik dat tentamen niet gehaald, thanks class 
)
Nu nog een laatste groepsopdracht, vanavond komen ze weer samen. Ze, want ik heb eigenlijk een andere afspraak en de groep zei: joh, je hebt al genoeg input geleverd, sla jij nu over, dan praten we je woensdag bij 
Ik heb geen tips voor je maar ik begrijp je frustratie. Mijn kind heeft dezelfde ervaringen. Door nalatigheid van 1 iemand van het groepje ( en nee, de taak kon niet door een ander worden overgenomen, een ieder moest online zijn/haar eigen aandeel inleveren maar het werd als geheel beoordeeld) en doordat degene weigerde de juiste dingen, die door de rest van de groep in orde werden gemaakt, over te nemen werd het cijfer laag. Dit heeft mijn kind zijn summa cum laude gekost. Dat is echt enorm zuur. De betreffende groepsgenoot heeft na afloop aangegeven dat haar/zijn eigen eigenwijsheid enorme financiële consequenties heeft veroorzaakt. Als buitenlandse voor de studie naar Nederland gekomen en nu gedwongen te stoppen ( het was het zoveelste jaar dat deze student op dit project stuk liep)werd het een financieel fiasco.
Nee schreef op 22-11-2021 om 20:57:
[..]
Maar goed, ik heb dit 1x besproken met de docent en die zei dat voor mij een leerdoel zou kunnen zijn om anderen “te helpen” en “te motiveren”. Maar daarvoor kom ik eigenlijk niet op deze opleiding
Mss is een beter leerdoel om te accepteren dat goed genoeg soms ook prima is. Tenminste, als jullie opdrachten goed genoeg zijn. Dit ga je straks in je werk wrs ook tegenkomen.
Zeg ik heel makkelijk, want ik herken het heel goed van mijn studietijd. Zowel tijdens mijn studie als op mijn werk heb ik vaak meer tijd dan anderen in projecten gestoken. Nadeel is dat dat dus ten koste van jouw tijd gaat. En mensen er ook misbruik van kunnen maken.
Femke09 schreef op 23-11-2021 om 11:21:
Al heb ik meer geleerd van het take-home exam, waarbij de halve klas in de kerstvakantie op zoom zat om elkaar te helpen het examen goed te beantwoorden. (zonder hulp had ik dat tentamen niet gehaald, thanks class
Nu nog een laatste groepsopdracht, vanavond komen ze weer samen. Ze, want ik heb eigenlijk een andere afspraak en de groep zei: joh, je hebt al genoeg input geleverd, sla jij nu over, dan praten we je woensdag bij
Maar dit heeft in mijn visie allemaal niets te maken met een academische vorming. De kern daarvan is (of was altijd) dat je een zelfstandig en onafhankelijk denker werd.
Wednesday schreef op 23-11-2021 om 11:27:
[..]
Maar dit heeft in mijn visie allemaal niets te maken met een academische vorming. De kern daarvan is (of was altijd) dat je een zelfstandig en onafhankelijk denker werd.
Het zal de bedoeling zijn dat we onderling een academische discussie op gang brengen. Bij sommige vakken lukte dat goed, en dan is het doel wel gehaald denk ik, maar deze laatste opdracht snap ik niet zo goed, dat lijkt meer opvulling van het programma te zijn.
Femke09 schreef op 23-11-2021 om 11:31:
[..]
Het zal de bedoeling zijn dat we onderling een academische discussie op gang brengen. Bij sommige vakken lukte dat goed, en dan is het doel wel gehaald denk ik, maar deze laatste opdracht snap ik niet zo goed, dat lijkt meer opvulling van het programma te zijn.
Maar wat vind je daar dan van? Het is toch raar dat je je inschrijft voor een academische studie maar eigenlijk een veredelde hbo-opleiding volgt?
Nee schreef op 23-11-2021 om 10:59:
[..]
Ahhhhh ging het bij mij maar zo
Ze komen door de opleiding heen door bij groepsopdrachten te leunen op die ene sukkel die het wel goed wil doen en weer het voortouw neemt en hun cijfer opkrikt.
Bekijk bij zulke opdrachten voor welk gedeelte ze mee tellen voor het eindcijfer van dat vak. Als je zelf niet in de problemen raakt je eigendeel goed doen en in je conclusie zetten wat anders en beter had gekunt.
Ik vind wel dat je mag aan geven dat je het niet eens bent dat je moet samenwerken met mensen die het gekoppelde vak met een een laag cijfer hebben afgesloten en de stof niet beheersen.
Mijn tip: spreek van tevoren ieders verwachtingen eerlijk uit. Vertel iets over jezelf, over hoe je erin staat. Vraag voor wat voor cijfer mensen willen gaan. Sommige mensen willen een 9, anderen zijn tevreden met een 6. Het kan heel verlichtend zijn dat eens expliciet uit te spreken. Dan kun je ook bespreken waar iemand toe bereid is: extra uren investeren? Formuleer hulpvragen aan elkaar, spreek uit wat je eigen angsten en verwachtingen zijn. Ook als je groep daar niet aan toe is, kan het voor jezelf héél zinvol zijn om dat soort dingen te oefenen. Daarnaast hele concrete afspraken maken over wie wat waar wanneer.
Wednesday schreef op 23-11-2021 om 11:27:
[..]
Maar dit heeft in mijn visie allemaal niets te maken met een academische vorming. De kern daarvan is (of was altijd) dat je een zelfstandig en onafhankelijk denker werd.
Een WO studie bestaat daar niet alleen maar uit, toch? Ook in een universitaire studie kan samenwerken, omgaan met andere verwachtingen of niveauverschillen of misschien de praktijk heel zinvol zijn. Als dat het enige was, zou ik ook mopperen, maar ik neem aan dat ze meer vakken heeft.
Wednesday schreef op 23-11-2021 om 11:07:
[..]
Er zouden sowieso geen massale opleidingen moeten zijn op academisch niveau. De universiteit was altijd bedoeld voor studenten met een wetenschappelijke interesse. Er was geen aanwezigheidsplicht, geen stages, geen samenwerkprojecten en je had persoonlijk contact met de docenten, door wie je daadwerkelijk gevormd werd.
Er is een soort vreemde vermenging ontstaan van universiteit en hbo. Ik denk dat dat moet worden teruggedraaid zodat er weer daadwerkelijk sprake kan zijn van een academische vorming.
Hoe zie je dat dan voor je in de praktijk? Als ik kijk naar iedereen in mijn omgeving die een universitaire studie heeft gedaan, is er een handjevol in het wetenschappelijk onderzoek beland, en daarvan is een nog kleiner deel daar feitelijk in gebleven. Veel hadden maar deels echt interesse in puur academische wetenschap, vaker gaat het om VWO/HBO leerlingen die een verdieping of een verbreding willen van een specifiek onderwerp. Mensen die ook helemaal (nog) niet weten wat ze willen in de rest van hun leven. De meesten zijn min of meer toevallig ergens terecht gekomen. De mensen die aan de wetenschap zijn blijven hangen, hebben vaak ook een combi met lesgeven of praktijk/uitvoerend werk.
Mijn beide universitaire opleidingen kwalificeren eigenlijk meer als beroepsopleiding, maar dan wel op hoog niveau. Het voegt wel degelijk iets toe ten opzichte van een HBO-opleiding, alleen is 'academisch zijn' best lastig daardoor. Bij de eerste opleiding zag je daardoor dat mensen door hun scriptie heen gesleept werden en werd er ook een vak gegeven waarvan de docent zei: ja, dat moet nu eenmaal, anders mogen we dit geen universiteit noemen.
Ik heb veel betere ervaringen bij de tweede opleiding. Die is heel praktijk gericht (dat wil zeggen, op je eigen ervaringen) en daagt je uit om op een ander niveau te gaan denken. Basiselementen worden (terecht) bekend verondersteld, je wordt niet aan je handje meegenomen zoals bij die andere opleiding. Maar ja, ook hier, het is en blijft een soort van beroepsopleiding.
En ergens snap ik dat ook, want in de techniek werken bijvoorbeeld veel mensen op MBO niveau (of lager), en als je IR wilt worden, dan kun je naar het HBO. Als ik op mijn vakgebied (financiën/fiscaliteit) wil functioneren, ben ik één van vele HBO'ers, daar begint het pas. Wil je je met kennis (en meer) onderscheiden, dan is de volgende stap universiteit. Maar een beroepsopleiding kun je niet zomaar universiteit noemen, dus daar zit een spagaat in die gedicht wordt met onder meer een scriptie en wat academische vakken.
Het gaat erom welke plaats de universiteit de academische vorming in de opleiding geeft. Over een zekere universiteit in Breukelen ben ik daar niet zo over te spreken. Een zekere universiteit in het zuiden des lands heeft dat beter aangepakt, daar is academische vorming geen 'moetje'.
Bij mijn dochter telde de groepsopdracht ook nog mee voor het gemiddelde. Dat kan je dus je honours kosten. Zij kregen voor de groepsopdracht een 7, dus dan moet je toch voor iets anders weer hoger scoren om je gemiddelde boven de 8 te houden.
Nee schreef op 23-11-2021 om 10:56:
[..]In de wandelgangen hoor ik ook over de onderliggende echte reden: groepswerk nakijken
kost veel minder tijd dan van elk individu een project nakijken.
Ja, met een zekere nuance. Je moet meerekenen dat de mores en modes in het hoger onderwijs zijn veranderd. "Vroeger" bestonden studies voor een groot deel uit tentamens waarin kennis en een beetje inzicht getoetst werd, en dan aan het eind een onderzoek met scriptie.
Een kennistentamen nakijken kan relatief snel, zeker als er veel vragen in zitten met een eenduidig antwoord (er kan er maar één goed zijn). Zeg grofweg 10 minuten per student voor een eerstejaars kennistentamen.
Dat is ernstig uit de mode geraakt. Kennis toetsen is tamelijk jakkiebah, dat mag alleen nog formatief of in deeltoetsen. Studenten moeten laten zien dat ze problemen kunnen analyseren, verbanden tussen verschillende vakken leggen, literatuur zoeken en beoordelen, en standpunten wegen etc etc. Zo'n opdracht kost veel meer nakijktijd, makkelijk meer dan een uur per opdracht.
Reken ook mee dat nakijken veel beter onderbouwd moet worden dan vroeger. Met rubrics en feedback en feedforward. Je komt er niet meer met een paar strepen en dan een 6 of een 8 bovenaan een vel papier.
Dat is allemaal niet te doen per individuele student. Geen docent heeft of krijgt daar tijd voor. Je zou met een groep van 60 wekenlang bezig zijn.
Dus worden er vrome verhalen verteld over leren samenwerken. Dat is wel wáár, maar het is maar een deel van het verhaal.
En de belangrijkste tip is wat mij betreft al gegeven: vooraf de verwachtingen uitspreken:
- ga je voor een 5,5 of voor een 9?
- wat bedoelen we precies als we afspreken dat we 'een stuk gelezen hebben' of 'iets in kaart gaan brengen' etc
- wat doen we als iemand afspraken niet nakomt, en dan niet met onuitvoerbaar strenge regels als 'na eén waarschuwing word je uit de groep gezet' want dat doen studenten in de praktijk nooit. Bedenk eens écht wat een haalbare sanctie is.
Nee schreef op 23-11-2021 om 10:59:
[..]
Ahhhhh ging het bij mij maar zo
En dat komt dan door jou, omdat jij wel inzet en het hele ding in je eentje maakt en hun daar dan op mee surfen. Dus doe het minimale en maak er een 6-je van en dan gaan hun nog wat verder naar beneden. Maar dat zal waarschijnlijk jou eer te waar zijn.
Ohw en voor een goed geschoolde universiteit persoon heb ik diep respect. Ik kan dat niet.
Alhoewel misschien ook wel, de universiteit van Harvard heeft ook een zeevaartschool afdeling. Die mannen komen dan voornamelijk bij de US coastguard terecht. Ik heb er mee te maken gehad en echt dat kan ik ook.
En dan hebben we ook nog de hbo/universiteit geschoolde mensen die tekeningen maken om een nieuwe boot in elkaar te knutselen. Dat zijn allemaal eikels, alles aan boord kan kapot gaan in het eerste jaar dat de boot vaart. Maar toch maken ze het zo alsof dat nooit gebeurd.