Gesprek met werkgever bij ziekte
Ik ben al even ziek, ivm psychische klachten. Tot nu toe heb ik met de werkgever vooral kort contact via mail of app. Nu wil de werkgever binnenkort bellen.
Ik heb door allerlei gebeurtenissen geen vertrouwen meer in de werkgever en zijn er al diverse aanvaringen geweest. De klachten zijn ook getriggerd door werkgerelateerde zaken. Ik ben niet van plan om iets te vertellen over mijn klachten en daar mag hij natuurlijk ook niet naar vragen.
Maar verder heb ik echt helemaal niets te melden. Ik ben sowieso al heel slecht in koetjes en kalfjes, dus zie heel erg tegen zo'n gesprek op. Hij vraagt ook altijd of ik nog contact met collega's heb, en dat gaat hem geen reet aan, dus die vraag wil ik eigenlijk ook ontwijken.
Tegelijkertijd wil ik op advies van mijn vakbond de relatie met de werkgever niet op scherp zetten (daar ben ik nl wel heel goed in, er met een gestrekt been in 
), en me neutraal opstellen.
Hoe pakken jullie zoiets aan? Tips voor iemand die heel slecht is in gesprekjes over niets?
Evaluna schreef op 29-10-2021 om 13:55:
Heb er ook altijd een hekel aan, snap je helemaal, het is echt voor de vorm, contact houden zodat het in het plan van aanpak kan.
Nou, dat is natuurlijk niet zo. Die hele Wet Poortwachter en het bijbehorende stappenplan zijn bedacht om langdurige uitval door ziekte terug te dringen.
Evaluna schreef op 29-10-2021 om 13:55:Heb er ook altijd een hekel aan, snap je helemaal, het is echt voor de vorm, contact houden zodat het in het plan van aanpak kan. Of je werkelijk iedere dag wandelt en niet liever Netflix kijkt maakt dan natuurlijk ook helemaal niets uit.
Wel vervelend dat dit zo ervaren wordt. Iemand in mijn team is ook langdurig ziek maar we hebben eigenlijk elke week contact. Niet zodat ik diegene kan vragen hoe het gaat of kan pushen richting werkzaamheden, of zodat het in het plan van aanpak kan. Maar wel om de drempel niet nog groter te laten worden.
Mallebeppie schreef op 30-10-2021 om 09:55:
[..]
Ik had er niet aan moeten denken. Gewoon niet. Binnen drie dagen?
Ik ben blij en dankbaar dat mijn werkgever me gewoon met rust liet, de eerste 6 weken. Ik was tot niets in staat. Opstaan en boodschappen doen was al een opgave.
Nu weet mijn werkgever wel dat ik een open, eerlijk en hardwerkend persoon ben. En ik me niet voor een dwars zittende scheet ziek meldde. Dus ik had hun vertrouwen.
Binnen 3 dagen idd omdat bij psychische klachten soms niet echt een psychisch probleem is maar een conflictsituatie speelt.
In dat gesprek gaan ze dat na en kijken ze ook hoe erg je er aan toe bent, en welke hulp op dat moment nodig is. Ik ben na dat eerste gesprek ook gelijk 4 weken met rust gelaten. Je wordt gebeld door een gespecialiseerd verpleegkundige, niet door je manager of de arts. Zij informeren je manager of en wanneer de afdeling en wie er contact op mag nemen.
Het blijkt dat bij een vroeg contact met de arbo dienst de reïntegratie beter verloopt, niet perse sneller. Dat wilde ik wel maar mocht niet van de arbo arts. De drempel om terug te keren blijkt dan lager te zijn.
Pas op het moment dat er aan reïntegratie gedacht wordt komt er een 3 gesprek (medewerker, arts en manager) om het plan dat arts en medewerker hebben opgesteld met de manager te bespreken. Je kunt dus in alle rust met de arts het plan maken, de manager kan op deze manier ook niet duwen of trekken aan de medewerker.
Het is tegenwoordig wel heel erg gebruikelijk om bij ziekte in contact te blijven met je leidinggevende en collega's. De drempel om weer aan de slag te gaan is dan uiteindelijk kleiner. Als leidinggevende wordt van mij verwacht dat ik zieke collega's regelmatig bel om te vragen hoe het gaat. En de bedrijfsarts adviseert vaak aan collega's met bijvoorbeeld een flinke burn out of andere klachten om na een aantal weken weer te beginnen met koffiemomenten inplannen. Elke week even een half uurtje koffiedrinken op het werk. Zelfs als er nog geen zicht is op verdere reïntegratie.
Biscuitje schreef op 30-10-2021 om 10:38:
Het is tegenwoordig wel heel erg gebruikelijk om bij ziekte in contact te blijven met je leidinggevende en collega's. De drempel om weer aan de slag te gaan is dan uiteindelijk kleiner. Als leidinggevende wordt van mij verwacht dat ik zieke collega's regelmatig bel om te vragen hoe het gaat. En de bedrijfsarts adviseert vaak aan collega's met bijvoorbeeld een flinke burn out of andere klachten om na een aantal weken weer te beginnen met koffiemomenten inplannen. Elke week even een half uurtje koffiedrinken op het werk. Zelfs als er nog geen zicht is op verdere reïntegratie.
Ik snap het, maar ik had dit niet gekund.
Mallebeppie schreef op 30-10-2021 om 12:52:
[..]
Ik snap het, maar ik had dit niet gekund.
Precies daarom bij ons het gesprek met de verpleegkundige die aan je afdeling door geeft of er wel of geen contact gewenst / mogelijk is.
Madamecannibale schreef op 30-10-2021 om 10:23:
[..]
Wel vervelend dat dit zo ervaren wordt. Iemand in mijn team is ook langdurig ziek maar we hebben eigenlijk elke week contact. Niet zodat ik diegene kan vragen hoe het gaat of kan pushen richting werkzaamheden, of zodat het in het plan van aanpak kan. Maar wel om de drempel niet nog groter te laten worden.
Dat is ook een heel mooi uitgangspunt, maar in de praktijk is dit niet het standpunt van de meeste werkgevers. Veel vaker zijn het gesprekken om te pushen of een dossier op te bouwen.
Ysenda schreef op 29-10-2021 om 08:54:
Bij ons is het gebruikelijk dat er na een week al contact opgenomen wordt om de drempel om terug te keren niet te hoog te maken tenzij de bedrijfsarts anders adviseert. Bij psychische klachten hebben wij binnen 3 dagen een gesprek met de bedrijfsverpleegkundige. Die dan eventueel de arts er bij betrekt.
Mallebeppie schreef op 30-10-2021 om 09:55:
[..]
Ik had er niet aan moeten denken. Gewoon niet. Binnen drie dagen?
De werkgever mag toch ook gewoon niet vragen wat iemand heeft, dus die weet lang niet altijd of het om psychische klachten gaat of iets anders. Tenzij iemand dat vrijwillig meldt. Dus binnen drie dagen naar de bedrijfsverpleegkundige bij psychische klachten lijkt me lastig, alleen de bedrijfsarts mag daar naar vragen.
MoederBarberin schreef op 30-10-2021 om 14:33:
[..]
Dat is ook een heel mooi uitgangspunt, maar in de praktijk is dit niet het standpunt van de meeste werkgevers. Veel vaker zijn het gesprekken om te pushen of een dossier op te bouwen.
Dit ja. Er zijn veel hele slechte managers. Helaas.
Heeft jouw werkgever geen arbodienst die vanzelf contact met jou opneemt? Op mijn werkplek gebeurt dat al na 2-3 dagen.
Es19 schreef op 13-11-2021 om 23:50:
Heeft jouw werkgever geen arbodienst die vanzelf contact met jou opneemt? Op mijn werkplek gebeurt dat al na 2-3 dagen.
Ja, die is er. Maar een werkgever is verplicht zelf contact te houden met een werknemer als die ziek is. Ik ben al wat langer ziek dan 2-3 dagen.
Ronstruiner, je schrijft:
"Er is op dit moment nog geen sprake van herstel <...>. Daarvoor is nog tijd nodig (wachtlijsten!)."
Het is belangrijk dat je 'werkt aan herstel'. Op de wachtlijst staan voor de juiste behandeling is ook werken aan herstel! Ook helemaal niets doen behalve eten en slapen, kan voor jou zijn 'werken aan herstel', als dat het advies van de arts is. Je kan dus eerlijk zeggen dat je hard werkt aan herstel en dat je de details met de bedrijfsarts bespreekt.
ik heb altjjd een beetje moeite met dat de werkgever niks mag. Je krijgt wel betaald terwijl je njet werkt. Dat geld weiger je ook niet. Waarom dan wel alles willen weigeren en geen contact willen? De werkgever heeft immers wel kosten aan je. Dus ja, ik snap dat de drempel hoog kan zijn bij bijvoorbeeld een burn out maar vind dat je je op zn minst welwillend kunt tonen.
bovenstaand bedoel ik trouwens in het algemeen en niet to