Gesprek met werkgever bij ziekte
Ik ben al even ziek, ivm psychische klachten. Tot nu toe heb ik met de werkgever vooral kort contact via mail of app. Nu wil de werkgever binnenkort bellen.
Ik heb door allerlei gebeurtenissen geen vertrouwen meer in de werkgever en zijn er al diverse aanvaringen geweest. De klachten zijn ook getriggerd door werkgerelateerde zaken. Ik ben niet van plan om iets te vertellen over mijn klachten en daar mag hij natuurlijk ook niet naar vragen.
Maar verder heb ik echt helemaal niets te melden. Ik ben sowieso al heel slecht in koetjes en kalfjes, dus zie heel erg tegen zo'n gesprek op. Hij vraagt ook altijd of ik nog contact met collega's heb, en dat gaat hem geen reet aan, dus die vraag wil ik eigenlijk ook ontwijken.
Tegelijkertijd wil ik op advies van mijn vakbond de relatie met de werkgever niet op scherp zetten (daar ben ik nl wel heel goed in, er met een gestrekt been in 
), en me neutraal opstellen.
Hoe pakken jullie zoiets aan? Tips voor iemand die heel slecht is in gesprekjes over niets?
Ik zou goed uitzoeken waar de werkgever wel en niet naar mag vragen. Op elke vraag die die niet mag stellen zeg je vriendelijk dat je dat liever met de bedrijfsarts bespreekt. Elke vraag die die wel mag stellen, probeer je vriendelijk en in algemene termen te beantwoorden.
De verantwoordelijkheid dat dit gesprek goed verloopt, ligt in eerste instantie bij de werkgever. Het is op diens verzoek, dus jij hoeft geen onderwerpen aan te dragen en je werkgever hoort te weten wat er wel en niet gevraagd mag worden. Het enige wat jij hoeft te doen om de relatie niet op scherp te zetten, is vriendelijk/professioneel te blijven en antwoord te geven op vragen die mogen in zo’n gesprek.
Sterkte ermee, lastige situatie!
Het zijn geen gesprekjes over niks, het gaat over jouw herstel. Dat is volgens mij zelfs verplicht om de zoveel weken maar het hoe en wat weet ik niet precies.
Kan je geen advies vragen aan bedrijfsarts of UWV of zo?
Neem contact op met de bedrijfsarts.
Dan kan je met diegene bespreken wat je wel en niet bespreekt en vervolgens ook aan leidinggevende aangeven bij bepaalde vragen, dit heb ik met de bedrijfsarts besproken.
Het is vaak goed om aan te geven dat en hoe je aan je herstel werkt. Zeker bij de bedrijfsarts maar wellicht ook (deels) bij je leidinggevende.
Een leidinggevende mag overigens best vragen of je nog contact hebt met collega's. Stel jezelf daarin niet vijandig op.
Contact met collega s zorgt ervoor dat je tijdens ziekte toch nog wat binding hebt met je werk. En dat is meestal positief / wordt meestal als positief gezien.
Het maakt t voor jezelf ook makkelijker als je weer gaat reïntegreren als je nog wat contact hebt gehad met collega's in de tijd dat je ziek thuis zat.
Maar wellicht is de laatste tip overbodig, dat kan ik uit je tekst niet opmaken.
Dolfje schreef op 29-10-2021 om 08:08:
Het zijn geen gesprekjes over niks, het gaat over jouw herstel. Dat is volgens mij zelfs verplicht om de zoveel weken maar het hoe en wat weet ik niet precies.
Kan je geen advies vragen aan bedrijfsarts of UWV of zo?
Dit inderdaad. Het is helemaal niet vreemd dat je werkgever contact opneemt.
je werkgever is verplicht vanuit de Wet Poortwachter om op regelmatige tijden contact te hebben met de werknemer. Dit moet gedocumenteerd worden voor het dossier dat nodig is voor de eventuele ontslagaanvraag/vaststellingsovereenkomst.
Als je al langere tijd thuis zit en je werkgever gaat ineens wel afspraken plannen terwijl dat eerder niet het geval was zou ik zeker op mijn hoede zijn omdat ze mogelijk bezig zijn met dossiervorming om bovenstaande reden.
Bij ons is het gebruikelijk dat er na een week al contact opgenomen wordt om de drempel om terug te keren niet te hoog te maken tenzij de bedrijfsarts anders adviseert. Bij psychische klachten hebben wij binnen 3 dagen een gesprek met de bedrijfsverpleegkundige. Die dan eventueel de arts er bij betrekt.
Ysenda schreef op 29-10-2021 om 08:54:
je werkgever is verplicht vanuit de Wet Poortwachter om op regelmatige tijden contact te hebben met de werknemer. Dit moet gedocumenteerd worden voor het dossier dat nodig is voor de eventuele ontslagaanvraag/vaststellingsovereenkomst.
Vanaf de achtste week van ziekmelding moet er zelfs een plan van aanpak komen, na overleg door werkgever en werknemer.
Ik weet dat regelmatig contact met de werkgever verplicht is, en ik vind het dan ook helemaal niet vreemd dat hij een gesprek wil. Wel heel vervelend 
Er is al heel veel voorgevallen op het werk waar ik ivm privacy en herkenbaarheid niet over wil uitweiden. Ook de vraag over collega's is echt niet voor de hand liggend in mijn situatie. Ik heb zowel met de bedrijfsarts als met mijn vakbond regelmatig contact over de situatie.
Er is op dit moment nog geen sprake van herstel, dat heeft de bedrijfsarts ook aangegeven bij de werkgever. Daarvoor is nog tijd nodig (wachtlijsten!) en moet eerst een en ander gebeuren, maar dat moet ik doen, niet de werkgever. Ik bespreek wel bijna alles met de bedrijfsarts (daar ben ik heel open tegen).
Dus ja, voor mij is het een gesprek over niets, omdat ik echt niets te melden heb wat al niet in het advies van de bedrijfsarts staat. Dat ik ga werken aan mijn herstel en nu niet belastbaar ben. Meer heb ik niet toe te voegen.
@Piratenkoningin: jouw tips om te zeggen: dat bespreek ik liever met de bedrijfsarts, en in gedachten houden dat het initiatief niet bij mij ligt, vind ik fijne, dank!
als de vakbond al ingezet wordt
Heb je ook al contact met rechtsbijstand toevallig? Man heeft ze meteen ingeschakeld toen hij ziek werd, omdat hij ook wel wist hoe de vlag erbij hing bij werkgever. Zij hebben toen aangeboden deze gesprekken bij te wonen als hij het zelf niet aandurfde.
Als het gewoon om een tussentijds gesprek gaat en je hebt een goede relatie met de baas is het een beetje gek natuurlijk, maar je geeft aan dat er nogal wat speelt. Als dat ook juridisch invloed heeft/kan gaan hebben zou ik het daar eens navragen
Of een vertegenwoordiger van de vakbond?
Mijn vriendin zit in net zo'n situatie. Zij geeft gewoon aan, dat ze alleen contact wil per mail, want telefoontjes zijn te belastend. Dan is er dus ook gewoon contact (en voldoet de werkgever aan de voorwaarden) en vriendin kan rustig nadenken over haar antwoorden en reactie. Dus ik zou gewoon aangeven: contact per mail.
Ah, dat is ook nog een optie ja, alleen per mail. Ga ik over nadenken.
Rechtsbijstand heb ik niet, maar ook niet nodig omdat de vakbond mij al heel fijn bijstaat. Overigens niet naar werkgever toe tot nu toe, maar als het nodig is kan dat. In dit stadium is dat nog niet nodig gelukkig. En dat zou de verhoudingen wel echt op scherp zetten, wat ik dus niet wil.
Bedankt voor de reacties en het meedenken.
nee pas op
Als je de vakbond inzet voor werkgever komt het echt op scherp
Sterkte
clivia53 schreef op 29-10-2021 om 11:51:
nee pas op
Als je de vakbond inzet voor werkgever komt het echt op scherp
Sterkte
Zeker waar. Maar TO gaf aan dat er nogal wat speelt, dus ik dacht dat het misschien toch al op scherp stond. Lees nu ook dat het nog niet zover is
Mijn relatie met mijn werkgever is wel oké, dus toch anders, maar vertelde vaak in algemene termen hoe het ging. Burnout dus heel moe, slapen s middags, ja natuurlijk lekker naar buiten, even wandelen, blabla
Soort van dat je laat zien je best te doen door wandelen / koken / sociale contacten, maar het ook nog echt niet gaat.
Heb er ook altijd een hekel aan, snap je helemaal, het is echt voor de vorm, contact houden zodat het in het plan van aanpak kan. Of je werkelijk iedere dag wandelt en niet liever Netflix kijkt maakt dan natuurlijk ook helemaal niets uit.
Ysenda schreef op 29-10-2021 om 08:54:
Bij ons is het gebruikelijk dat er na een week al contact opgenomen wordt om de drempel om terug te keren niet te hoog te maken tenzij de bedrijfsarts anders adviseert. Bij psychische klachten hebben wij binnen 3 dagen een gesprek met de bedrijfsverpleegkundige. Die dan eventueel de arts er bij betrekt.
Ik had er niet aan moeten denken. Gewoon niet. Binnen drie dagen?
Ik ben blij en dankbaar dat mijn werkgever me gewoon met rust liet, de eerste 6 weken. Ik was tot niets in staat. Opstaan en boodschappen doen was al een opgave.
Nu weet mijn werkgever wel dat ik een open, eerlijk en hardwerkend persoon ben. En ik me niet voor een dwars zittende scheet ziek meldde. Dus ik had hun vertrouwen.