Advies gevraagd/meerwaarde diagnose.
Vermoedelijk heb ik autisme/ad(h)d.
In mijn werkzame leven heb ik nooit langer dan anderhalf á twee jaar een baan kunnen vasthouden.
Disfunctioneren doe ik volgens mijn huidige werkgever waarbij ik al aangegeven heb dat ik beter gedij bij een prikkelarme omgeving en duidelijkheid.
Aangezien ik nog lang moet werken tot aan mijn pensioen zou het betekenen dat ik nog minstens tien tot twintig werkgevers verslijt als ik op deze manier doorga. (Als ik überhaupt nog ergens wordt aangenomen..)
Wat is de meerwaarde voor mij als ik een diagnose krijg?
De nadelen zijn voor mij al bekend namelijk eigen risico zorgverzekering die je kwijt bent en het doorgeven aan het cbr zodat je om de vijf jaar gekeurd kan worden.
Een Wajong uitkering zal ik niet krijgen omdat ik al heel lang werk en met (lange) tussen pozen altijd werk heb gehad.
Een werkgever zal voor mij geen vergoeding krijgen als hij mij met een diagnose aanneemt.
Medicijnen op chemische basis zie ik niet zitten maar op natuurlijke basis wel.
Wie weet de voordelen van het “label” misschien zijn er dingen die ik over het hoofd zie.
Je focust je vooral op de nadelen, maar uit je verhaal blijkt ook dat wat je tot nu toe deed niet werkt. Dus zul je iets moeten veranderen en dat iets kan die diagnose zijn. En dan niet eens zozeer de diagnose, maar vooral ook de hulp die je daarna kunt krijgen om er mee te leren omgaan. Zodat je niet steeds weer in dezelfde valkuil blijft trappen.
Ik heb ass met sterke adhd kenmerken.
Mijn diagnose was een bevrijding. Eindelijk snapte ik waarom dingen voor mij lastiger waren dan voor anderen. Eindelijk de bevestiging dat het echt geen onwil was dat iets als mijn huishouden niet lukt.
Eindelijk de bevestiging dat mijn brein simpelweg anderd werkt en dat ik mijzelf dus niet meer hoef te pushen.
Maar ook eindelijk niet meer zelf het wiel hoeven uit vinden bij alles waar ik tegenaan loop, maar hulp daarbij. En die hulp heeft me ook echt veel gegeven.
Ja, het was even een klap, want wat lastig is zal altijd lastig blijven. Het besef dat dat niet meer beter wordt was kut, maar dat woog niet op tegen de opluchting die de diagnose me gaf.
Ik push mijzelf minder. Ik ga minder over mijn grenzen en durf deze ook beter aan te geven naar mijn omgeving. Ik stim wanneer ik het nodig heb en onderdruk dat niet meer. Ik duw mijn meltdowns niet meer weg, omdat ik me er voor schaam. En sinds mijn diagnose ben ik niet meer ingestort en daarvan weken of maanden moeten herstellen. Daarvoor heb ik er 3 gehad met een cyclus van om de drie jaar ongeveer.
Door mijn diagnose zijn veel dingen in mijn leven zoveel makkelijker geworden en kan ik zoveel beter accepteren dat dit is hoe mijn hoofd nu eenmaal werkt.
Tja je wilt blijkbaar geen ritalin, dus het heeft weinig zin als ik probeer uit te leggen dat dat echt mijn leven heeft veranderd, op veel meer vlakken dan dat ik van te voren in had kunnen schatten.
Ik heb zelf een onderzoek naar Ad(h)d aangevraagd omdat ik een heleboel dingen maar niet snapte van mezelf. En ik al langer het vermoeden had. Ze kunnen het niet 100% zeker zeggen omdat ik al heel veel zelf opgelost heb of een manier voor gevonden heb maar ze hebben een zeer sterk vermoeden dat ik wel ADHD heb.
Inmiddels daarom ook met medicijnen begonnen en man, wat geeft dat een rust in m'n hoofd. Ik ben er nog niet omdat het zoeken is naar de juiste dosering, maar het feit alleen al dat ik nu wel kan opruimen is zo'n fijne bijkomstigheid. Ik zou medicatie ook niet te snel afwijzen.
Voor mij is het grootste voordeel dat ik iets beter begrijp hoe mijn brein werkt en dat ik echt wat minder streng voor mezelf ben. Maar, ik heb zeker nog een lange weg te gaan met handvatten krijgen en die ook blijven inzetten.
Zelf ben ik al na mijn burnout van fulltime naar parttime werken gegaan. Ik moest echt even uitvinden hoeveel uur voor mij haalbaar is.
Dat mijn huishouden niet perfect op orde is heb ik al geaccepteerd en dat ik van boven tot beneden soms met drie taken tegelijk bezig ben ook. Dan probeer ik mezelf aan te sturen en eerst een taak af te maken.
Als de drukte van het gezin mij teveel wordt dan trek ik mij terug op mijn kamer of ga ik wandelen. Ben ik ergens waar dat niet kan dan ga ik op de wc zitten.
Eigenlijk heb ik al geaccepteerd dat ik ben zoals ik ben dat gaat de diagnose niet veranderen.
Aan het begin van de dag/week plan ik hoe mijn dag/week gaat.
Met de hoop op niet veel verassingen.
Hoe de aanpassingen op mijn werk beter kunnen worden dat kan ik mijn werkgever wel vertellen maar of hij daar de materialen en mensen voor in wil zetten zonder vergoeding dat denk ik niet.
wat heb je nodig van je werkgever en weet je zeker dat dat geld/mensen kost? Bijvoorbeeld een rustigere werkplek hoeft niet extra te kosten (natuurlijk wel afhankelijk van je werk).
Mugske schreef op 14-08-2022 om 22:01:
wat heb je nodig van je werkgever en weet je zeker dat dat geld/mensen kost? Bijvoorbeeld een rustigere werkplek hoeft niet extra te kosten (natuurlijk wel afhankelijk van je werk).
Een rustige (geurloos) werkplek zonder target.
Collega die drie keer hetzelfde uitlegt (zodat ik de handeling ook zelfstandig kan uitvoeren) of een goede beschrijving zodat ik het na kan lezen.
Roadrunner schreef op 14-08-2022 om 21:56:
Zelf ben ik al na mijn burnout van fulltime naar parttime werken gegaan. Ik moest echt even uitvinden hoeveel uur voor mij haalbaar is.
Dat mijn huishouden niet perfect op orde is heb ik al geaccepteerd en dat ik van boven tot beneden soms met drie taken tegelijk bezig ben ook. Dan probeer ik mezelf aan te sturen en eerst een taak af te maken.
Als de drukte van het gezin mij teveel wordt dan trek ik mij terug op mijn kamer of ga ik wandelen. Ben ik ergens waar dat niet kan dan ga ik op de wc zitten.
Eigenlijk heb ik al geaccepteerd dat ik ben zoals ik ben dat gaat de diagnose niet veranderen.
Aan het begin van de dag/week plan ik hoe mijn dag/week gaat.
Met de hoop op niet veel verassingen.
Hoe de aanpassingen op mijn werk beter kunnen worden dat kan ik mijn werkgever wel vertellen maar of hij daar de materialen en mensen voor in wil zetten zonder vergoeding dat denk ik niet.
Als je kan aantonen dat je een 'aandoening' (ben moe dus het juiste woord zoeken lukt niet) hebt heeft je werkgever niet heel veel te willen. Als je aangepaste apparatuur oid nodig hebt moet dit gewoon geregeld worden volgens de arbo wet. En je kan dit altijd in overleg met de bedrijfsarts regelen.
Ik lees even mee. Ik heb zelf een diagnose (geen ADHD of autisme) en mijn arts is aan het pushen om me te laten testen voor autisme. Ben ook benieuwd naar alle voor- en nadelen.
Mijn man heeft zich laten diagnostiseren op zijn 28e omdat hij ondanks zijn intelligentie veel moeite had met school en studeren. Uiteindelijk met veel moeite een mbo opleiding afgerond. Vervolgens aan het werk, niet gelukkig en ieder jaar een andere baan omdat zijn contract nooit werd verlengt of hij er zelf alweer genoeg van had.
Nadat hij de diagnose ADHD heeft gekregen heeft hij met een therapeut, gespecialiseerd in ADHD, gekeken wat zijn talenten zijn, wat hij leuk vind en welke banen wel en welke banen niet bij hem passen. Hij is vervolgens op zoek gegaan naar een baan die goed bij hem past. In zijn geval een baan, binnen zijn specialisme, met veel vrijheid, afwisseling en weinig bureaucratie en autoriteit. En dat is gelukt, bij zijn huidige werkgever werkt hij inmiddels alweer 15 jaar. Ook is mijn man na de diagnose weer gaan studeren. Dat heeft hij gedaan met behulp van medicatie. Dit heeft hem voor zijn studie echt geholpen. In het dagelijks leven heeft hij verder geen medicatie nodig omdat hij zowel privé als op werkgebied zijn leven dusdanig heeft ingericht dat het voor hem (en anderen) werkt. Het hebben van een diagnose heeft hierbij geholpen.
Voordeel vind ik dat ik nu 100% afgekeurd ben en op dat punt in elk geval rust heb. Ik kon de maatschappelijke druk niet meer aan.
Waarom heeft het invloed op je eigen risico? Is dat alleen in het jaar van het onderzoek?
Waarom zou je elke 5 jaar opnieuw gekeurd moeten worden door het cbs? Dat heb ik nog nooit gehoord van iemand met autisme.
Madamecannibale schreef op 14-08-2022 om 23:17:
Waarom heeft het invloed op je eigen risico? Is dat alleen in het jaar van het onderzoek?
Waarom zou je elke 5 jaar opnieuw gekeurd moeten worden door het cbs? Dat heb ik nog nooit gehoord van iemand met autisme.
Wel als je ADHD hebt en je de diagnose hebt.
Ellori schreef op 14-08-2022 om 23:19:
[..]
Wel als je ADHD hebt en je de diagnose hebt.
Nee, dat is niet juist. Dat is alleen als jij en je begeleidend arts twijfelen aan je rijbekwaamheid. Je moet het wel melden als je examen gaat doen maar niet als de diagnose voor je 16e was en je nu geen behandeling meer volgt.
Uit bovenstaande link: Krijgt u de diagnose na het halen van uw rijbewijs en voor de verlenging op of na uw 75ste verjaardag, dan hoeft u geen Gezondheidsverklaring in te vullen. Het is wel belangrijk dat uw symptomen worden behandeld bijvoorbeeld met medicijnen of therapie.
Madamecannibale schreef op 14-08-2022 om 23:17:
Waarom heeft het invloed op je eigen risico? Is dat alleen in het jaar van het onderzoek?
Waarom zou je elke 5 jaar opnieuw gekeurd moeten worden door het cbs? Dat heb ik nog nooit gehoord van iemand met autisme.
Als je een psych bezoekt gaat dat wellicht ten koste van je eigen risico. Vaste behandelaren en medicatie zijn belangrijk bij t uwv.
Ik heb me nog nooit door CBS laten keuren trouwens. Is dat niet voor jonge beginnende bestuurders?
Ellori schreef op 14-08-2022 om 23:19:
[..]
Wel als je ADHD hebt en je de diagnose hebt.
Mijn dochter heeft haar medische verklaring voor ASS gekregen voor de eeuwigheid. Is dat anders voor ADHD?