Vakantietegenvallers, -missers en -blunders

Ik heb gelukkig een héle andere ervaring met politie in de VS.

Op een kruispunt waar je bij rood rechtsaf mocht slaan, sloeg ik rechtsaf bij rood - want er kwam niks aan. Zoals bijna dagelijks. We woonden er en het was een overzichtelijke kruising. Vrijwel meteen had ik een sirene en zwaailichten achter me. Geen idee waar die ineens vandaan kwam. Ik schrok me rot. 
Of ik wist wat ik had gedaan? Euhmmm, neuh meneer. Ik was blijkbaar niet helemaal gestopt voordat ik naar rechts afsloeg. Oeps, sorry! Hij vertelde wat het me ging kosten en wilde mijn papieren zien om een boete op te maken. Aandachtig bekeek hij mijn Nederlandse rijbewijs en gaf het vervolgens zuchtend weer terug: 'That's way to complicated ... I'll leave it for now'   

Echt mazzel dat hij niet vroeg hoe lang ik er al mee in de VS reed, want ik had na 6 maanden eigenlijk een Amerikaans rijbewijs moeten halen. 

Soms zijn de cultuurverschillen gewoon zo groot dat je je niet bewust bent van wat je fout gedaan hebt. 

Zo ben ik ooit in Frankrijk blijkbaar te kort voor een auto met de fiets de weg op gedraaid in een woonwijk. Het kon echt nog 5x. De auto was nog ver weg.
 Toch stonden er ineens 2 agenten heel boos voor mijn neus "U zult nog eens op de motorkap belanden!!(maar dan in het Frans dus)".

Ik heb toen maar super schuldbewust gedaan omdat ik geen verder gezeur wilde hebben met de Franse politie.

Wij waren een keer een weekend met Peter Langhout oid naar Parijs. Erbij zat een excursie naar Disney maar de bus terug naar het hotel ging vrij vroeg en we wilden de lichtjes parade zien dus wij met de trein terug. Kaartje gekocht en in de trein. Bij het station waar we eruit moesten moesten we dat kaartje voor het poortje houden om te openen. Maar ja dat deed het dus niet. Kwam iemand van daar kijken en toen had ik al snel door dat wij een verkeerd kaartje hadden. Die man zat allemaal in het Frans iets te zeggen maar meer dan brood kopen en bier bestellen kan ik niet dus ik verstond er niks van. Dus ik iets van "This is not Paris?"  Maar we zaten dus buiten de ring of zo. Ik heb me toen heel dom gehouden en uiteindelijk maakte hij het poortje al mopperend " touriste stupide" ( dat begreep ik dan wel  ) voor ons open.

ToetieToover schreef op 13-08-2023 om 15:47:

[..]

Natuurlijk vroeg ik te bijdehand uitleg want ik was me er niet van bewust dat ik regels had overtreden en ik vond het ook een vreemde regel. Dus ik was verontwaardigd en dat trok die heel slecht. Ik ga nooit meer naar Amerika. De agenten daar krijgen een paar maanden opleiding, zijn angstig en schieten erop los. Daar heb ik geen respect voor, nee. Angst ja, maar dat is niet hetzelfde.

Het hangt helaas nogal van je huidskleur af hoeveel risico je loopt. Als je blank bent, niks crimineels doet en ze ouderwetsch beleefd te woord staat, heb je weinig van Amerikaanse agenten te vrezen. 

Ik ben het trouwens helemaal met Ginevra eens wat betreft het aanpassen aan andere culturen. Nederlanders kunnen in het buitenland nogal lomp overkomen terwijl we ons voor ons eigen gevoel correct gedragen. Het kan geen kwaad om daar rekening mee te houden. 

Verhalen uit het jaar kruik:
Eind jaren '60 namen mijn ouders ons voor het eerst mee op een kampeervakantie naar Frankrijk. Met z'n allen in de Renault Ondine en op het dak een imperiaal met de bagage. Halverwege de reis begon het ineens te schemeren op de achterbank: de imperiaal zakte langzaam over de achterruit naar beneden.

Vrienden van mijn ouders overkwam iets soortgelijks, ook met een imperiaal op de auto. Daar waaide op een gegeven moment een van de koffers open: in een mum van tijd lag hun hele garderobe op de péage.

Echtgenoot en ik beleefden jaren geleden een angstig avontuur met een gehuurde camper. Het was een fors ding, maar man had zorgvuldig een route uitgedokterd met behulp van de toen nog in de kinderschoenen staande TomTom. We wilden van de Elzas richting Jura en kwamen op een tussendoorweggetje terecht. Ik begon alvast voor de zekerheid een beetje te piepen, maar echtgenoot sprak fors: het zal wel loslopen. Nou, dat deed het dus niet. Het weggetje werd snel smaller, en na een kleine 200 meter stond er een bordje: niet geschikt voor voertuigen langer dan 5 meter. Okee. Dat ding van ons was veeel langer dan 5 meter, maar terug konden we niet meer wegens: te smal weggetje. Voor ons reed een Porsche, die ineens moest steken om een bocht te kunnen halen. En toen moesten wij nog met dat bakbeest. We hebben bloed gezweet, maar we hebben het zonder kleerscheuren weten te halen. Nooit meer zoiets!

yette schreef op 13-08-2023 om 16:12:

[..]

Ik ben het trouwens helemaal met Ginevra eens wat betreft het aanpassen aan andere culturen. Nederlanders kunnen in het buitenland nogal lomp overkomen terwijl we ons voor ons eigen gevoel correct gedragen. Het kan geen kwaad om daar rekening mee te houden.

Klopt helemaal. Daarom beweeg ik mij op kousenvoetjes door de Franse samenleving, en ik moet zeggen: met prima resultaten. De Fransen die ik meemaak zijn reuze beleefd, vriendelijk, hulpvaardig en altijd bereid om hun gevoel voor humor aan te spreken.

In de jaren 60 zijn wij één keer met de auto naar Spanje gereden, naar het huis van een vriend, gelegen aan de zee. Ik denk dat mijn vader het in twee dagen reed, maar ik weet dat echt niet meer. 
Wel dat we veel haarspeldbochten tegenkwamen en dat mijn moeder doodsbang was. Ze gilde af en toe.
We kwamen in het pikkedonker aan in het betreffende dorp. Mijn vader is met de  sleutel diverse deuren van huizen langsgegaan, tot de sleutel eindelijk paste.
Ook weet ik nog dat er enorme mierenoverlast was. Ze zaten zelfs in de boterpot en in het stokbrood....    Nooit meer naar Spanje geweest.

Eentje van mijn pa (zaliger). Hij ging elk jaar zes weken naar Spanje, via de Oostkant heen, tot het zuiden en dan via de Westkant weer terug. Hij kampeerde wild in een bestelauto.
's-avonds in het donker een kampeerplekje opgezocht. In de ochtend werd hij wakker van luide knallen.
Bleek hij middenin een militair oefenterrein te staan. 

yette schreef op 13-08-2023 om 18:27:

[..]

Herkenbaar. Inmiddels gaat dat beleefde bij mij automatisch. Ik denk ook in het Frans. Maar soms hoor ik mezelf toch ineens praten met mijn Nederlandse hersenhelft en dan ben ik voor Hollandse begrippen toch best wel een slijmbal In plaats van 'Hoi! Heb je nog een karafje rosé voor ons?' zeg ik in het Frans: 'Pardon mevrouw, wij willen graag nog een halfje rosé, alstublieft?'

Precies dit! Ik hou het nog even bij de slijmbalmethode (zeker tot mijn Frans beter is, want het is nog niet vloeiend), maar ik laat het al iets meer gaan tegen bijvoorbeeld winkelmedewerkers die me herkennen en me vrolijk begroeten.

yette schreef op 13-08-2023 om 16:12:

[..]

Het hangt helaas nogal van je huidskleur af hoeveel risico je loopt. Als je blank bent, niks crimineels doet en ze ouderwetsch beleefd te woord staat, heb je weinig van Amerikaanse agenten te vrezen.

Ik ben het trouwens helemaal met Ginevra eens wat betreft het aanpassen aan andere culturen. Nederlanders kunnen in het buitenland nogal lomp overkomen terwijl we ons voor ons eigen gevoel correct gedragen. Het kan geen kwaad om daar rekening mee te houden.

Het hangt voor een deel ook samen met de vele wapens die daar in particulier bezit zijn en relatief veel (drugs) geweld waarmee Amerikaans politie te maken krijgen. Die zijn daar heel alert op. 

yette schreef op 13-08-2023 om 18:27:

[..]

Herkenbaar. Inmiddels gaat dat beleefde bij mij automatisch. Ik denk ook in het Frans. Maar soms hoor ik mezelf toch ineens praten met mijn Nederlandse hersenhelft en dan ben ik voor Hollandse begrippen toch best wel een slijmbal In plaats van 'Hoi! Heb je nog een karafje rosé voor ons?' zeg ik in het Frans: 'Pardon mevrouw, wij willen graag nog een halfje rosé, alstublieft?'

Ik heb daar hard op moeten oefenen in het Engels, maar nog steeds floept er in het heetst van de strijd (werk) nog wel eens een harde ‘no’ uit. In plaats van ‘that’s an interesting point of view.’

GroenTuintje schreef op 13-08-2023 om 10:47:

wij hebben lekkage gehad in huis paar dagen terug, ketel stuk is ook geen leuke verrassing als je zelf op vakantie bent. 

Zeker niet leuk!

Wij zijn ooit thuis gekomen om tot de ontdekking te komen dat de stroom eraf lag. We hadden geen house sitter, dus dat was al een paar dagen zo.

Onze vriezer, die helemaal vol lag met o.a. Vers gekookte maaltijden voor een week of 2 was ontdooid en vonden we terug met een flinke plas vocht er omheen. We hebben alles weg kunnen gooien en de nieuwe en vastgelijmde laminaat vloer had lelijke schade opgelopen