Minnaar/Minnares deel 43

Als ik mijn partner please en opzij zet ben ik nog steeds mezelf, een andere kant van mezelf wellicht maar ik word niet ineens iemand anders door mezelf opzij te zetten. 

Ik stip het natuurlijk niet voor niks aan, het heeft met verantwoordelijkheid te maken.  Ik ben ik in al mijn facetten en neem altijd de verantwoordelijkheid voor mn gedrag, los van dat wat mijn partner van me wil. 
Zo een beetje. 

Dinah schreef op 12-07-2021 om 14:27:

[..]

Vraag moet misschien zijn: voelden jullie je goed op je gemak binnen jullie vorige relaties? En ook vrij om je behoeften te onderzoeken en te uiten?

Dit is een veel betere vraag inderdaad! 

Dinah schreef op 12-07-2021 om 14:27:

[..]

Vraag is een beetje te zweverig gesteld denk ik, moet misschien zijn: voelden jullie je goed op je gemak binnen jullie vorige relaties? En ook vrij om je behoeften te onderzoeken en te uiten?

Op zich wel. Er komt natuurlijk een maar. Mijn vorige partner was emotioneel niet bereikbaar en ik eerlijk gezegd ook niet zo. Van mezelf is dat tamelijk onbewust geweest. Mijn ex kon het ook niet en dat zie ik ook niet veranderen. Na mijn burn out van jaren geleden lukte het me zelf pas om mijn behoeftes te voelen en dus te onderzoeken. Daarmee werden onze verschillen groter. Bepaalde dingen, zoals inrichting van het huis was er vrij weinig (bijna niks) ruimte voor mijn inbreng. Ik heb me er een logee gevoeld. Uiteraard vaak genoeg aangekaart maar er veranderde niks. Het drong niet tot hem door. Ik had het gevoel alsof ik met hem niet voorruit kwam, het was passief. We waren verder heel leuk met elkaar, lief en verzorgend maar nee, weinig ruimte om echt te doen wat ik zou willen. Ik pakte die ruimte zelf ook onvoldoende. En toch, zou ik niet meer terug naar die relatie willen. Bijna geen ruzies want hij was geen prater dus het kabbelde een beetje voort. Ook qua seks was het nogal eenzijdig. Wel aangekaart maar er veranderde niks. Tja, dan houdt het een keer op. Mijn enthousiasme werd 9 van de 10 keer de kop ingedrukt, niet vanuit wantrouwen naar mij maar omdat hij gewoon zo is. Overal beren op de weg. Dus los van mijn bindings/verlatingsangstproblematiek denk ik dat ik een goede beslissing heb genomen om de relatie te beëindigen. Ik ga later nog in op de vragen van Sportyspice.

SportySpice schreef op 12-07-2021 om 08:40:

Empala (je vorige nick was makkelijker! haha) wat pijnlijk om dat inderdaad (al) te moeten constateren. Hoe ga je daar voor jou nu mee om? Wat wil je op termijn bereiken voor jezelf in relaties (los van de huidige constructie)? Ik lees (maar aanname?) dat je namelijk wel lees heb van 'jezelf'?

Je mag m'n oude naam gebruiken hoor . Nou, ik vond dat ik best aardig bezig was door heel erg naar mezelf te luisteren en aan te geven wat ik wil. Wat dat betreft zie ik echt wel vooruitgang bij mezelf. Ook maak ik nu meer eerlijk contact met anderen, enorm fijn. Er is al veel verandert maar soms voelt het als tien stappen terug als die angstgevoelens er weer in sijpelen. Wat ik nu heb gedaan, is de ruimte voor mezelf te pakken door naar een meditatieavond te gaan en veel yoga. En toch maar toe te geven aan die rotgevoelens als angst en pijn. Dan maar huilen. Het lukt me dan ook om in contact met mezelf te blijven en vanuit mijzelf -kwetsbaar maar daar waar ik achter sta-op de ander te reageren. Het stomme is, dat de ander daar ook meer als zichzelf daarop reageert.
Wat ik wil bereiken, is voor mijn behoeftes en grenzen op te komen met veilig communiceren. Dat lukte afgelopen tijd niet omdat ex minnaar en ik een te onveilige situatie hadden gecreëerd (dat hou ik hier voor mezelf), niet handig in dit stadium. Het koste me moeite om hem dat duidelijk te maken maar het komt nu goed aan. Anderzijds is hij ook een spiegel voor mij. Het is de moeite waard om in elkaar te investeren, dat weet ik wel. Dit is voor mij veel spannender en kwetsbaarder omdat ik me veel meer laat zien dan ik ooit heb gedaan. En toch wil ik dat, daarmee neem ik risico's om gekwetst te worden. Dat is dan zo, anders kom ik niet voorruit maar makkelijk zal het niet zijn. Het kost me veel energie dus nog een doel, ik wil dat het me minder energie kost. Het is makkelijker om met mensen om te gaan die een veiligere basis hebbben, dat is zeker. 

Mok schreef op 11-07-2021 om 16:18:

Ik kom alleen maar even om naar Roos te zwaaien 😍

Bne dan wel geen Roos maar zwaai wel terug! 

Poison schreef op 12-07-2021 om 07:36:

In reactie op verschillende van jullie op mijn situatie, maar vooral op die van Sailship:

In overleg met elkaar en verschillende behandelaren kiezen wij er heel bewust voor om bij elkaar te blijven in de situatie zoals deze nu is. Omdat dat voor ons nu werkt. We weten beiden dat we uiteindelijk uit elkaar zullen gaan, omdat we niet meer als geliefden zullen samenkomen. Maar we vinden het gezien de situatie prima om nu zo samen te leven tot de jongste oud genoeg is. Voor onszelf, voor de kinderen. Het is naar genoeg dat ons dat niet meer zal gaan lukken om onze relatie als geliefden te redden, maar we hebben ons daarbij neergelegd, hebben er alles aan gedaan. En het bij elkaar blijven nu heeft dus niets te maken met hem wel of niet 'nodig' hebben. Maar met hoe wij er nu instaan in overleg met zijn en mijn eigen behandelaren.
Het enige dat hij nu niet weet en wat dus in zeer strikt overleg met behandelaren ik nu niet vertel is van mijn minnaar. Maar ook dat vertel ik eerlijk zodra de gezondheid van mijn man dit toelaat. Liever was ik hierin meteen al eerlijk, juist omdat dit altijd al bespreekbaar is geweest tussen ons, maar hem daardoor laten terugvallen in een zeer zwaar diepe depressie en suïcidegedachten/-pogingen is het niet waard. Vind ik en vinden zijn behandelaren. Dus dan kan jij het er best niet mee eens zijn Sailship, maar dit is mijn realitiet op het moment. En dat staat helemaal los van geen stappen durven of willen zetten zoals jij het in je bericht genoemd. Dit is voor ons nu hoe het is en het werkt voor ons gezin op deze manier voor nu. Zodra het voor een van beiden niet meer zo werkt gaan we het gesprek hierover weer aan en kijken we verder.

Rustig aan! Ik zeg niet dat ik het er niet mee eens ben! Ik schreef dat ik het niet vanzelfsprekend een goede oplossing  vind en dat het naar mijn idee in dergelijke situaties van de nuances af hangt of het een goede oplossing is of niet. Dat noemde ik gelijk en daarna de andere kant die mogelijk is en dus helemaal niet op jou van toepassing hoefde te zijn. En ik vroeg me af of jouw man op de hoogte ervan was dat je bij hem weggaat als hij niet meer deze stabiliteit nodig heeft (dus niet dat jij hem nodig zou hebben, andersom juist). Blijkbaar is hij daarvan wel op de hoogte en daarvan zei ik dat ik het me in dat geval kon voorstellen!

Geloof me, ik heb ook niet de meest doorsneerelatie, ik sta echt wel open voor mensen die doen wat werkt. 

Empara (Hoi!!!  ) ik denk dat je er te veel over nadenkt en dat dat je beschermt tegen het aan te hoeven gaan. Jij bent altijd al heel goed in veel analyseren en reflecteren. 2 mensen die wat hebben om aan te werken in relaties kan onhandig zijn, maar als je beiden ernaar wil kijken en aan jezelf wil werken en bereid bent verantwoordelijkheid te nemen kan je elkaar ook helpen. Het is eerder in me opgekomen en heb ik toen ook benoemd geloof ik, maar...wat als jij wél toe bent aan een (vorm van een) relatie, wat als je dat wél wil en je daarvoor niet in een bepaald malletje hoeft te passen en de relatie ook niet? Hoeft niet met deze man te zijn, maar ik denk wel dat zo veel denken over hoe je in elkaar zit je ervan weerhoudt iets gewoon aan te gaan en stap voor stap te gaan en te voelen wat er dan is. Er zijn zo veel mensen met kwetsbaarheden in relaties, je bent echt niet gek. En jij bent sowieso voldoende bereid aan je kwetsbaarheden te werken, om verantwoordelijkheid te nemen en eerlijk te zijn. Dat is echt genoeg! Ik zou me bevoorrecht voelen als man die gek is op je zo'n reis met je mee te mogen maken! 
Miraval (ben jij Zwz?) denk dat je jezelf en die man goed door hebt. Hij gaat jou niet bieden wat je wil, mannen die dit soort gedrag laten zien zijn niet de mannen waar jij je fijn bij gaat voelen. Fijn dat je het doorziet! En meer algemeen: jammer zo'n man, je zou maar die vrouw zijn die met hem date!? 

Vanaf hier geen nieuws verder. Lief2 en ik zien elkaar door omstandigheden even niet. Veel gemis, maar soms is het even niet anders. We hebben nog een weekje vakantie staan samen, dus dat verzacht het 'leed' dan wel, maar is wel een lange PAK zo! 

Ik moet de weg nog vinden met alle nicks hoor! 

Lois, lekker weer gewoon deel 43! 

Hey Sailship! Idd zowizo hier 
Leuk je hier weer te lezen! Zo komen we weer allemaal bij elkaar!
Je hebt ook helemaal gelijk, sterker nog ik heb hem niet meer gehoord dus zo belangrijk zal het toch niet voor hem zijn geweest. Deurtje dicht en klaar ermee! 

@Sail, wat fijn dat je hier bent en dat geldt ook voor de anderen! Wie had dat gedacht, dat we zo'n doorstart zouden maken?! 
Je hebt helemaal gelijk over het analyseren en reflecteren. Veel praten en schrijven voelt als een bescherming. Wat vind ik het lastig om toe te geven aan angstgevoelens. Ik kan ook echt heel tegenstrijdig zijn in mijn hoofd; 'kom niet te dichtbij!', 'kom wel dichtbij'. Ik wil liefde maar niet teveel want dan verzuip ik (onzin natuurlijk). Dan leid ik mezelf maar af want het wordt zo'n strijd anders. Soms gaat het goed, soms niet. Steeds wat beter.

@kersje  terug!

@miraval: briljante naam. En goed dat je hem afkapt! 

Ik wil me hier ook graag aanmelden... ik heb de laatste pagina's in
stilte meegelezen op Viva forum, maar ik heb een uitlaadklep nodig. Ik
hoop dat door dit bericht mijn gedachten in mijn hoofd minder beladen
worden.

korte voorstelling: ik zit in een langdurige relatie (>10j) we hebben
samen 2 kinderen (kleuterleeftijd).

Het klikt goed met een nieuwe collega op het werk (uitsluitend digitaal
contact). Er werd niet geflirt maar we zochten elkaar heel vaak op (ook
na de werkuren, kreeg ik sporadisch berichtjes). Soms zodanig, dat ik me
afvroeg of dit nog "onder normaal collegiaal contact" valt.

Enkele weken geleden, hadden we een meerdaags team event
(hotelovernachting). Spanning steeg over de dagen heen, maar hij zendde
heel tegenstrijdige signalen/boodschappen uit. Op de voorlaatste avond,
hadden we opnieuw na de afsluitende team-drink nog afgesproken en de
nacht is heel bijzonder geëvolueerd. Heel sec gezien, hebben we enkel
een paar keer gekust. Hij had last van schuldgevoelens (getrouwd) en hij
zag zijn hele nabij toekomstplannen in het water vallen (hier wil ik
even niet dieper op ingaan, maar ik kon hem begrijpen).

We hadden afgesproken om geen contact meer te hebben na de werkuren en
te doen alsof dit allemaal niet is gebeurd (naar de buitenwereld).
Tijdens het werkelijk team-event, konden we een hele week ons
professioneel en collegiaal gedragen. Ik was aangenaam verrast dat we
daar beide goed toe in staat. Zowel live als via de chat.

Tijdens mijn vakantie, is mijn hoofd echt ontploft. Ik kan niet stoppen
met aan hem te denken. Ik kan het niet af sluiten omdat ik niet weet of
het al afgesloten moet worden want ik weet niet hoe hij er echt in staat
vanwege de tegenstrijdige signalen. Dus hoe ik het momenteel inschat,
kan dit een tussenperiode zijn dat ik moet overbruggen. Binnenkort
kunnen we elkaar namelijk weer frequenter zien.

Nu heeft hij vakantie en ik merk dat ik onze casual chats mis (dus ook
als we het afsluiten, hoop ik dat onze band hetzelfde blijft als voor
het event). Ik hou me echt aan de afspraak om geen contact te hebben na
de werkuren/weekend/verlof. Maar ik vind het zo moeilijk om mijn
gedachten te verzetten (omdat ik er met niemand over kan praten) tot hij
weer digitaal beschikbaar is.

Ik lees hier voornamelijk de ervaringen van mensen tijdens een
langdurige affaire, maar ik hoop graag wat input te lezen hoe jullie
beginperiode er uitzag. Ik vind het persoonlijk al heel veel gedoe in de
begin periode, maar misschien is dit niet zo abnormaal?

Wat wil ik?
- Ik wil absoluut niet mijn werk-maatje kwijt. Hij is een topper qua
collega!
- Maar ik kan niet ontkennen dat ik ook lichamelijk naar hem verlang en
dat het idee dat hij mij ook aantrekkelijk vindt, me ook enorme
flatteert en verlangt naar meer.
- Ik wil niet mijn huidige relatie hiervoor op het spel zetten.
- Ik wil weten hoe hij over alles denkt, zonder dat dit invloed heeft op
ons vriendschap.

Hey Fly!
Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken maar om bij je laatste punt te beginnen moet je je eerste punt toch goed onder de loep nemen. Het is een beetje de kat op het spek binden zoals ik het lees. En je voelt zeker een flinke mate van aantrekkingskracht voor je collega. Mijn mening, kap het af nu er nog weinig gebeurd is want ervaring leert mij dat het alleen maar moeilijker gaat worden zeker wanneer er diepere gevoelens bij komen kijken. Natuurlijk is het spannend, natuurlijk voel je je gevleid en maakt dat iets in je los. En daar mag je ook zeker van genieten denk ik, maar in jezelf en niet met hem. 
Stel jezelf de vraag wat zou je partner doen wanneer hij erachter komt? Wat zou dat betekenen voor jullie relatie? En andersom, wat zou het met jou doen wanneer je partner zoiets heeft met een vrouwelijke collega? 

Een wijs gezegde was altijd bezint eer ge bemint....