Heeft facilitator vreemdgaan empathie voor 3e onwetende partij?
Hallo,
Dit is voor mij de 1e x iets plaatsen/vragen op een forum. Mijn reden daarvoor is omdat ik momenteel geconfronteerd wordt met het topic vreemdgaan. Een emotionele achtbaan. Ik probeer deze situatie en alle kanten van dit verhaal te begrijp. Maar loop tegen de hier onder genoemde vragen aan op dit moment.
Waarom wil een facilitator van vreemdgaan empathie van onwetende bedrogen partner van vreemdganger?
Waarom “moet” bedrogen partner de facilitator begrijpen, begrip voor hun gevoelens en emoties? Begrip voor hun kant in dit verhaal? Kwam er zoveel gevoel bij kijken? En je wilt begrip voor deze gevoelens? Maar je hebt geen begrip voor de onwetende 3e? Voor haar/zijn gevoelens? deze waren/zijn niet relevant in jullie “relatie”?
Vind ik ook wel een “bijzonder” gegeven een relatie hebben terwijl iemand getrouwd is of in een lange relatie zit.
Stefje schreef op 22-12-2024 om 23:16:
Ik zal het wat concreter maken.
De facilitator in dit geval is de minnares van mijn man. Heb ik recentelijk mogen uitvinden. Na uitkomst heeft man “spijt” en “kiest” voor “ons” etc etc. Ik ben ondertussen alleen nog maar flabber en heb gekozen om, voor zover mogelijk, afstand te nemen van de hele situatie. Deze donderslag moet ik even verwerken. Ik kan wel als een razende tekeer gaan maar daar wordt alles niet “beter” van.
De dame waarmee man een affaire had is niet blij met huidige situatie.
Ze wil met mij praten om haar kant uit te leggen. Ze heeft mij via Instagram een bericht gestuurd. Ze is boos omdat zij denkt dat hij van mij geen contact mag. Ze zijn verliefd zegt ze. En deze gevoelens doen er toe. Maar wat moet ik hiermee? Ze wist waar ze aan begon. Ze wist van mijn bestaan ik niet van de hare. Het gelieg en bedrieg ze wist het en deed er aan mee. Ze dacht toen ook niet aan mijn gevoelens. Dan was het; dat is niet mijn probleem, hun huwelijk heb ik niks mee te maken.
En dat klopt ze was/is geen onderdeel van mijn “huwelijk”. Maar ik ook niet van hun relatie. Waarom dan nu contact en gevoelens en begrip willen?
Ik ben niet opzoek naar steun zoals hier boven genoemd. Ik zou willen begrijpen wat er hier gebeurd en hoe mee om te gaan en of andere ervaring hebben met vergelijkbare situaties.
Je hoeft het niet te begrijpen en je kan ook gewoon nee zeggen tegen een gesprek.
BlijInDeKlei schreef op 22-12-2024 om 23:26:
Omdat de minnares van je man haar gedrag goed praat voor zichzelf met dingen als ‘het was meant to be’ ‘we zijn soulmates’ ‘hij is de liefde van mijn leven’ en je man waarschijnlijk dingen heeft gezegd als ‘ik zit in een sexloos huwelijk’ ‘mijn vrouw gaat vreemd dus ik mag ook’ ‘eigenlijk zijn we al uit elkaar maar voor de kinderen blijven we nog samen wonen’. Zij leeft in Lalaland en valt nu met een bons op de grond. Alleen dat wil nog niet helemaal tot haar doordringen. Ik heb het trouwens wel gedaan, in gesprek gaan met de minnares. Even fijntjes verteld hoe goed ons sexleven nog was en wat hij verder nog had uitgespookt. Ze trok wit weg want dat had ze toch niet verwacht, ze dacht dat zij zijn enige en ware liefde was. Heel veel sterkte TO, dit is echt hel om te verwerken. Vooral in deze tijd van feestdagen en romantische kerstfilms.
Ja, dat kan ook, je wraakgevoelens jegens je man op haar projecteren.
Je hoeft geen empathie voor haar op te brengen en dat ze dat vraagt is dat nogal naïef van haar. Tenzij... je man haar van alles op de mouw heeft gespeld en zij een totaal andere voorstelling van zaken had (bv "we leven al jaren als broer en zus', 'zij ging zelf vreemd', we liggen eigenlijk al in scheiding'). Ik zou het zelf uit interesse naar wat voor beeld zij van mijn huwelijk had wel een gesprek met haar aan gaan. Ook om uit de dynamiek te stappen van twee vrouwen die niet met elkaar praten maar een man die met allebei praat en gemakkelijk de realiteit een beetje kan ombuigen. Ik zou ook benieuwd zijn wat hij haar beloofd en gezegd had.
de bedrogen partner hoeft geen begrip of empathie te tonen. Woede zou veel logischer zijn. Pijn, verdriet, verwijten maken. Jaloezie misschien. Rouw voor de verloren relatie.
Tenzij je partner op zijn/haar sterfbed nog even wat dingen van zijn/haar seksuele bucketlist moest afstrepen, en dat met jouw toestemming doet. Ik neem aan dat dat niet het geval is?
BlijInDeKlei schreef op 22-12-2024 om 23:26:
Omdat de minnares van je man haar gedrag goed praat voor zichzelf met dingen als ‘het was meant to be’ ‘we zijn soulmates’ ‘hij is de liefde van mijn leven’ en je man waarschijnlijk dingen heeft gezegd als ‘ik zit in een sexloos huwelijk’ ‘mijn vrouw gaat vreemd dus ik mag ook’ ‘eigenlijk zijn we al uit elkaar maar voor de kinderen blijven we nog samen wonen’. Zij leeft in Lalaland en valt nu met een bons op de grond. Alleen dat wil nog niet helemaal tot haar doordringen. Ik heb het trouwens wel gedaan, in gesprek gaan met de minnares. Even fijntjes verteld hoe goed ons sexleven nog was en wat hij verder nog had uitgespookt. Ze trok wit weg want dat had ze toch niet verwacht, ze dacht dat zij zijn enige en ware liefde was. Heel veel sterkte TO, dit is echt hel om te verwerken. Vooral in deze tijd van feestdagen en romantische kerstfilms.
Lekker dan, zo'n man. Daar ga je dan mee verder. Maar ja, je hebt lekker je gram gehaald bij de vrouw die ook voorgelogen werd door hem.
Lexus schreef op 23-12-2024 om 00:07:
[..]
Lekker dan, zo'n man. Daar ga je dan mee verder. Maar ja, je hebt lekker je gram gehaald bij de vrouw die ook voorgelogen werd door hem.
Hoe kom je daarbij? Ze heeft de nieuwe vlam gewaarschuwd voor de leugens.
Die vrouw heeft lef. Aanpappen met een man waarvan ze weet dat hij weet dat hij bezet is en nog empathie vragen ook aan de vrouw waarvan ook zij willens en wetens het hart van breekt door het vreemdgaan mogelijk te maken. Zij durft!! Ze mag blij zijn dat je haar geen klappen geeft.
Zeespiegel schreef op 23-12-2024 om 00:09:
[..]
Hoe kom je daarbij? Ze heeft de nieuwe vlam gewaarschuwd voor de leugens.
Achteraf, dat was oa haar gram.
Ik zou niet over me laten lopen. Dat wil de partner diep in zijn hart ook niet. Die wil graag dat je je grenzen duidelijk maakt. Dan kan hij een afweging maken.
PS; je verdere comment lezend snap ik het: ik zou "empathie" geheel laten vallen (jullie zijn al te ver over elkaars grenzen heen gewalst en nu is het een zooitje geworden) en een ultimatum stellen. Dat laatste had je meteen moeten doen. Donder op, pak je koffer en daar is het gat van de deur. Ga maar lekker bij Olivia wonen. Maar vermoedelijk was je te bang om voor jezelf op te komen en koos je voor het "begrip"-model. Maar daar kan je het niet mee winnen.
Mócht je hem nog willen hebben, want dat is ook maar de kwestie. Jouw wil ligt nog bedolven onder je angst. Daar denkt hij nu totaal niet over na. Hij is alleen maar met zichzelf bezig: hij wil allebei en niet kiezen want als je kiest dan verlies je iets.
Ik zou hem dus kennis laten maken met wat jouw keus is.
Deze vrouw heeft een behoorlijke plaat voor haar kop en jij doet al meer dan je haar verschuldigd bent door je af te vragen waarom ze begrip wil.
Zij maakt geen deel uit van jouw huwelijk zeg je, en daar heb je helemaal gelijk in. Ze heeft niks te vinden van jouw mening, gevoelens of reactie. Het zou me niet verbazen als ze op contact met jou uit is om op je in te kunnen praten, in de hoop dat ze daarna weer verder kunnen waar ze gebleven waren. Ik zou zo'n type gewoon blokkeren en geen aandacht geven.
https://www.yentlendeboer.nl/liedteksten/tekst-het-is-begonnen-yentl-en-de-boer/
Natuurlijk zijn we allemaal maar mensen, ook je man en zijn meid, maar jij hoeft alleen maar jouw eigen rol te spelen, verder niet. Of de liefde sterk genoeg is dat moet gewoon blijken.
dank voor jullie reactie.
En de leugens zijn inderdaad heel groot geworden. Gelukkig zijn het niet mijn leugens en kan ik mijzelf nog steeds recht in de spiegel aankijken.
Mijn “man” is hoofdverantwoordelijke in dit verhaal 100%. Met hem heb ik af te rekenen maar niet met haar. Die behoefte voel ik totaal niet. Zij is in geen enkel opzicht interessant voor mij. Dus kreten als je hebt je gram gehaald enzo slaan kant noch wal.
De leugens die man haar heeft verteld hoef ik niet te ontkrachten noch te bevestigen.
Ik vind het “bijzonder” dat zij daar een andere belevening over heeft. Ik vind het “bijzonder” dat je A: een relatie begint met een gebonden persoon (daar gaat het in dit geval over). B: de kruimels waar je dan genoegen meeneemt is bijna lachwekkend (het gaat om gestolen uurtjes, geen nachten of weekenden) en dan héb je een relatie? Terwijl je weet dat je man de rest van zn tijd bij zn vrouw is die hij voor liegt. Hoe werkt dat dan?
Ik bedoel als je daadwerkelijk verliefd op elkaar bent en in de gestolen uurtje een “toekomst” plant dan wil je deze toch zo snel mogelijk tot uitvoering brengen? En dan is de eerste stap (ja welke man uiteindelijk zelf al eerder had moeten nemen) partner op de hoogte stellen. Toch? Of voel je je sterk en boven een ander staan als je je leent voor dit soort situatie en ben je overtuigd van je eigen onschuld? Want dat is wat ik veel lees (niet hier hoor) Ja hij was wel getrouwd/gebonden maar Tsja mijn/onze gevoelens zijn zo sterk en dat is zo uniek dat ik/wij ons niet tegen laten houden door.
en als hij ergens is met zijn partner zorgen dat je daar ook bent zodat je mee kan werken aan nog meer bedrog.
En ja dan had z’n partner maar beter voor hem moeten zorgen. En euh ja hun huwelijk niet mijn verantwoordelijkheid.
Maar op het moment dat de zeepbel knapt je ineens realiseren dat er nog een partner is/was en daar dan “boos” op worden om dat deze “jouw relatie” kapot heeft gemaakt…. Er zit zoveel discrepantie in dit verhaal dat het bijna lachwekkend is.
Maar uiteindelijk heel triest is en ik probeer te begrijpen.
Het is niet dat ik angst heb. Ik zou niet weten waarvoor. Ik ben een onafhankelijke zelfstandige leuke vrouw met genoeg zelfvertrouwen, zelfreflectie en eigenwaarde.Dus niet het “sneue” vrouwtje die afhankelijk is van haar partner en bang is dat een andere dame haar man afpikt. Lees ik ook vaak genoeg dat er zo gedacht en geschreven wordt. Ik ben gewoon iemand die graag gedachtengangen wil begrijpen en niet perse om empathie naar een ander te hebben maar gewoon omdat ik dat interessant vind.
En helemaal als dat gedachtengangen zijn die heel ver af liggen van de mijne.
Wat “man” betreft wie zegt dat ik met hem verder ga. Dat weet ik nog helemaal niet.
Op dit moment is er boosheid en verdriet over de keuze die hij heeft gemaakt en kan ik hem niet zien of luchten. Lieg maar tegen dames die het willen horen en daar een fantasie op creëren maar niet tegen mij ben ik niet van gediend. En wat betreft deze dame in kwestie: ik zou zeggen ga lekker op je eigen blaren zitten. En hoop dat je geleerd hebt om je “verliefdheid” niet leidend te laten zijn zeker niet als er nog een man/vrouw thuis zit. Iets met wat gij niet wilt principe. Dus nu niet komen met: ik wil praten, uitleggen en erkenning voor mijn gevoel in dit verhaal want ik ben er onderdeel van. Inderdaad lef hebben om überhaupt een bericht te sturen. Of wordt er nu gezocht naar een soort van wij tegen de man verhaal? Immers beide zij belogen.
Dus is ze opzoek naar iets wat ons verbind? Zodat we “samen” de man kunnen aanpakken? Verre van reëel lijkt mij want toen de zeepbel nog niet was geknapt vond het het oké om ook mee te doen in het liegen jegens zijn vrouw….
Ik ben er nog niet uit of en hoe ik ga reageren op haar bericht. En tuurlijk zou ik haar alleen al vanwege deze actie met de grond gelijk willen maken. Maar ik ga niet op haar level zitten. Ik vraag mij gewoon af wat de gedachtengang van iemand is die bewust een affaire begint met een gebonden persoon en bewust meegaat in de leugens die er worden gecreëerd. Heb je dan een soort van wij tegen haar gevoel? Omdat je alle leugentjes gewillig hebt geloofd? Moet zij dan kapot? Want jij kan niet krijgen wat jij wilt? Terwijl je wist waar je aan begon….
Er gebeurt, zoals jullie kunnen lezen, veel in mijn gevoel en hoofd. En daardoor misschien een beetje een onsamenhangend verhaal 😊
Je hebt je gram gehaald gaat over een ander huwelijk, waar een ander het over had. Gaat dus niet over jou.
En, ik snap dat omdat je leven overhoop is, je met dit soort vragen zit, en toch een soort van oordeel hebt over de ander, maar jullie zijn gewoon allebei een oor aan genaaid door je man.
Dus: als jij niet met haar om de tafel wil, doe je dat niet. Het lijkt mij trouwens ook de beste oplossing hoor. Focus op jezelf en evt je man en stap niet in enig drama dat door een gesprek gecreëerd wordt.
Ik begrijp niet waarom jij je bezig wilt houden met haar, blokkeren en klaar.
Je schrijft hierboven een ellenlang verhaal, waarin je zit te bedenken waarom ze contact met jou wil opnemen, waarom ze denkt een relatie te hebben, je wilt haar gedachtengang begrijpen omdat je het interessant vindt en wat nog niet meer....
Waarom, is dat afleiding van het probleem waar het om gaat, omdat dit je teveel pijn doet?
Zij is helemaal niet belangrijk in dit verhaal, het gaat om jou en je huwelijk!
Yumi schreef op 23-12-2024 om 11:16:
Ik begrijp niet waarom jij je bezig wilt houden met haar, blokkeren en klaar.
Je schrijft hierboven een ellenlang verhaal, waarin je zit te bedenken waarom ze contact met jou wil opnemen, waarom ze denkt een relatie te hebben, je wilt haar gedachtengang begrijpen omdat je het interessant vindt en wat nog niet meer....
Waarom, is dat afleiding van het probleem waar het om gaat, omdat dit je teveel pijn doet?
Zij is helemaal niet belangrijk in dit verhaal, het gaat om jou en je huwelijk!
Precies, waarom besteedt je zoveel energie aan haar? Blokkeer haar gewoon en richt je pijn verdriet en kwaadheid op je man, zonder een 'ja hij is 100% verantwoordelijk maar zij....' . Hij is 100% verantwoordelijk houd hém dan ook alleen maar accountable