Wil geen latrelatie meer
Hallo allemaal,
Ik wil geen latrelatie meer. Ik ben het zo zat om om het weekend, of in vakanties, mijn koffers in te pakken en mee te slepen en weer afscheid te moeten nemen.
Vorige week na 1 week bij mijn partner te zijn geweest moest ik weer weg want wij hadden 1 week afgesproken en daar wou partner zich aan houden. Ik wilde blijven en ben toen ben ik in een ontzettende huilbui en angst/paniek aanval terecht gekomen.
Nu na 5 werkdagen thuis te zijn geweest ben ik weer bij mijn partner voor een hele week in verband met vakantie, en veel plannen samen, naast de feestdagen en de verplichtingen die daar bij komen kijken. Ik ben nijdig want dan had ik die 5 werkdagen ook gewoon kunnen blijven, want de week samen was op zijn verzoek.
Anderhalf jaar geleden maakte mijn partner het uit toen ik bleef pushen om een antwoord over samen wonen, omdat ik na 3 jaar latten samen wilde wonen en wilde weten waar ik aan toe was.
En nu wederom wilt partner het er niet over hebben dus dan laat ik het maar.... maar hij nodigd mij dan wel uit om bij hem een weekje te oefenen met reizen naar mijn werk voor als ik bij hem kom te wonen et cetera waardoor ik het ook niet meer snap. Tegenstrijdigheid...
Wat ik wel weet is dat ik het latten niet meer wil... en daardoor weet ik niet wat te doen, omdat ik echt van hem hou en bij hem wil zijn. Ik trek het latten gewoon niet altijd meer...
Malibu2 schreef op 26-12-2022 om 08:17:
Sommige mensen hebben meer tijd voor zichzelf nodig of in ieder geval voldoende tijd waarin ze niet "aan" hoeven te staan.
Hoe gaat het op de dagen dat jullie samen zijn? Ervaart hij voldoende tijd voor zichzelf om op te laden naast bezig zijn met jou, zijn baan en andere verplichtingen?
Ik geef hem ook de ruimte om dingen voor zichzelf te doen. Dus daar ligt het denk ik niet aan...
Je moet niets. Het jouw keuze om daar heen te gaan, naar iemand die niet eens over de toekomst wil praten. En dus ipv dat je voor jezelf kiest, ga je je toxic gedragen en afgeven op zijn familie tijdens kerst. Twee onvolwassen mensen bij elkaar, bezig met aantrekken en afstoten.
Prachtwacht schreef op 26-12-2022 om 11:28:
Je komt ook wel een beetje dwingerig over. Je wordt nijdig als je 5 dagen naar huis moet want ik jouw ogen is dat niet nodig.
Maar wat voor jouw vriend nodig is, tijd voor zichzelf etc, dat telt toch ook?
Ga jij altijd naar hem? Is de reisafstand groot? Dat soort dingen zouden me wel storen.
Natuurlijk telt wat hij vindt ook.
Ik ga altijd naar hem in vakanties. Want in mijn woning wilt hij niet zijn, want in dat huis is geen toekomst. (Huur en klein) en partner zijn woning is koop en gezinswoning.
Om de week ga ik naar hem dus de weekenden zijn wel eerlijk verdeeld, maar als wij samen langer bij elkaar willen zijn moet ik altijd die kant op...
ToetieToover schreef op 26-12-2022 om 00:21:
Dus als je pusht, maakt hij het uit. En nu ben je dus nijdig. Tja. Hij laat zich kennelijk niet ompraten. Ik vraag me wel af hoe die gesprekken gaan. Zend jij vooral of luister je vooral? En wat geeft hij dan op als reden om te willen blijven latten?
Ik probeer te luisteren naar wat hij verteld, maar andersom ervaar ik dat helaas niet altijd zo. Ik ga wel in therapie om opnieuw te leren kijken naar dingen, zodat ik beter wordt in mijn uiting van dingen en erachter kom waarom ik denk zoals ik denk en hoe emoties er soms uit kunnen komen daardoor et cetera. Ik doe echt mijn best om het te laten slagen, om een goede partner te zijn, maar als ik het ergens over wil hebben komt het vaak niet uit, wilt hij het er niet over hebben. Of als ik mij niet begrepen voel kan ik er over doorgaan omdat ik erkenning wil voor mijn gevoel. Het hoeft niet naar mijn zin maar wil wel erkenning en begrip voor mijn gevoel.
Het is zo dat als ik mijn ei niet kwijt kan ik het opkrop en uiteindelijk wordt ik dan nijdig en komt alle emotie eruit...
Heb je wel de juiste persoon gekozen om een relatie mee te hebben?
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reacties. Ik kan natuurlijk niet alles vertellen over mijzelf, maar ik werk hard aan mijzelf om mentaal gezond te zijn en te blijven. Om een goede partner te zijn, want mijn jeugd was niet makkelijk en daardoor uit ik mij op bepaalde manier in mijn volwassen leven. Daar ga ik eindelijk hulp bij krijgen na bijna een jaar op de wachtlijst te hebben gestaan, zodat ik evenwichtiger wordt en ook weet waarom ik mij uit zoals ik uit en te leren mij beter te uiten. Schematherapie heet het.
Ik laat het nu maar even zijn zoals het is hoe moeilijk dat ook is voor mij...
Succes met je therapie en toekomstige partnerkeuze. Goed dat je in therapie gaat. Ik hoop dat het je positiviteit brengt en inzicht.
Anonymous95 schreef op 26-12-2022 om 12:03:
[..]
Natuurlijk telt wat hij vindt ook.
Ik ga altijd naar hem in vakanties. Want in mijn woning wilt hij niet zijn, want in dat huis is geen toekomst. (Huur en klein) en partner zijn woning is koop en gezinswoning.
Om de week ga ik naar hem dus de weekenden zijn wel eerlijk verdeeld, maar als wij samen langer bij elkaar willen zijn moet ik altijd die kant op...
[..]
Ik probeer te luisteren naar wat hij verteld, maar andersom ervaar ik dat helaas niet altijd zo. Ik ga wel in therapie om opnieuw te leren kijken naar dingen, zodat ik beter wordt in mijn uiting van dingen en erachter kom waarom ik denk zoals ik denk en hoe emoties er soms uit kunnen komen daardoor et cetera. Ik doe echt mijn best om het te laten slagen, om een goede partner te zijn, maar als ik het ergens over wil hebben komt het vaak niet uit, wilt hij het er niet over hebben. Of als ik mij niet begrepen voel kan ik er over doorgaan omdat ik erkenning wil voor mijn gevoel. Het hoeft niet naar mijn zin maar wil wel erkenning en begrip voor mijn gevoel.
Het is zo dat als ik mijn ei niet kwijt kan ik het opkrop en uiteindelijk wordt ik dan nijdig en komt alle emotie eruit...
Heel bijzondere denkwijze. Komt nogal kleinerend over, jouw huis "is maar huur". Het gaat om vakanties die je samen doorbrengt en hij wil niet samenwonen, ook niet in zijn huis. Dus zijn argument slaat nergens op.
To, wanneer je therapie nog moet beginnen, dan is dit niet het moment om grote beslissingen te maken over relaties en samenwonen. Ga voor je mentale gezondheid, zet dat op 1 en de rest komt wel.
Tickel schreef op 26-12-2022 om 12:38:
[..]
Heel bijzondere denkwijze. Komt nogal kleinerend over, jouw huis "is maar huur". Het gaat om vakanties die je samen doorbrengt en hij wil niet samenwonen, ook niet in zijn huis. Dus zijn argument slaat nergens op.
Vind ik dus ook, dat het vaak nergens op slaat....
Maar je blijft wel aan hem en zijn vervelende familie plakken: heel bijzonder. Waren de leuke mensen op, toen jij een relatie wilde?
Tickel schreef op 26-12-2022 om 12:38:
[..]
Heel bijzondere denkwijze. Komt nogal kleinerend over, jouw huis "is maar huur". Het gaat om vakanties die je samen doorbrengt en hij wil niet samenwonen, ook niet in zijn huis. Dus zijn argument slaat nergens op.
Vind ik ook gek ja. Natuurlijk is daar samenwonen wellicht geen optie maar dat hij niet eens op bezoek komt in een vakantie vind ik vreemd? Hij moet toch ook gewoon tijd en energie in jou steken?
Nu lijkt t vooral van 1 kant te komen ipv geven en nemen. "Alles" moet op zijn manier, anders niet, zo werkt een relatie meestal niet want jouw wensen zijn net zo belangrijk.
Hoewel ik kots van de Xenoswijsheid ‘Home is where the heart is’ vind ik hem hier wel van toepassing. Je gaat toch niet om een huis naar iemand toe maar om de persoon die daar woont? Dus tenzij de schimmel op de muren staat en de maden uit de wc kruipen zou de plek waar je samen bent niet uit moeten maken.
Verder eens met de uitspraak dat dit nu niet het moment is om beslissingen te nemen over je relatie.
Hij komt zoals je hem beschrijft wel ook wat rigide over. Is ie autistisch?
SuzyQFive schreef op 26-12-2022 om 14:19:
Hoewel ik kots van de Xenoswijsheid ‘Home is where the heart is’ vind ik hem hier wel van toepassing. Je gaat toch niet om een huis naar iemand toe maar om de persoon die daar woont? Dus tenzij de schimmel op de muren staat en de maden uit de wc kruipen zou de plek waar je samen bent niet uit moeten maken.
Verder eens met de uitspraak dat dit nu niet het moment is om beslissingen te nemen over je relatie.
Hij komt zoals je hem beschrijft wel ook wat rigide over. Is ie autistisch?
Nou dat vind ik dus ook. Wat boeit het in welke woning je zit... zijn toch samen, en dat is toch het belangrijkste. Hij heeft wel trekjes van het autisme inderdaad. Aspergers ofzo. Veel op zijn manier en als ik mijn mening geef dan is het volgens hem vaak meteen dat ik drama maak... dus alles gaat goed zo lang ik alles maar pik en niks zeg. Zo komt het vaak op mij over, omdat ik in het begin heel erg aan het pleasen was en nu niet meer en dat vind hij moeilijk. Heeft hij ook een keer aangegeven.
Koekie1980 schreef op 26-12-2022 om 14:07:
[..]
Vind ik ook gek ja. Natuurlijk is daar samenwonen wellicht geen optie maar dat hij niet eens op bezoek komt in een vakantie vind ik vreemd? Hij moet toch ook gewoon tijd en energie in jou steken?
Nu lijkt t vooral van 1 kant te komen ipv geven en nemen. "Alles" moet op zijn manier, anders niet, zo werkt een relatie meestal niet want jouw wensen zijn net zo belangrijk.
Dit dus....
Jullie passen zo niet bij elkaar.