Welke spullen mee naar nieuw huis
Sinds twee jaar ben ik samen met mijn vriend. Hij heeft een dochter uit zijn eerste huwelijk. Helaas is zijn eerste vrouw overleden. Ik woon nu tijdelijk bij hem en zijn dochter in en wij zijn van plan om in de zomer te gaan verhuizen. Hij wil graag een nieuwe start maken, met daarbij het verleden zeker in herinnering mee!
Nu heb ik ook een eigen koophuis. Nou is dit geen issue, wij gaan allebei ons huis verkopen. Maar ik zit een beetje met de spullen, meubels etc. Hij heeft destijds samen met zijn vrouw alle meubels voor in zijn huis gekocht, dit hebben zij samen uitgezocht, etc. Praktisch gezien is het zonde om dit weg te doen, maar ik merk dat ik toch ook enigszins moeite heb met het feit dat deze spullen straks in ons huis staan. Ik heb ze niet uitgezocht en het feit dat zij dit samen hebben gedaan, voelt niet altijd heel fijn.
Ik heb thuis ook spullen staan, maar die zijn van mindere kwaliteit, dus wat dat betreft vind ik het niet erg deze weg te doen.
We zijn nu al wat spullen bij iemand aan het opslaan en mijn vriend zet hier ook zonder overleg spullen van hem en zijn eerste vrouw bij. Ik vind het moeilijk om dit met hem te bespreken en wil ook niet moeilijk doen. Maar toch... het knaagt wel een beetje.
Wie heeft een soortgelijke ervaring of tips?
Katamari schreef op 10-04-2024 om 16:56:
In mijn geval ben ik weduwe en heb een nieuwe vriend. Natuurlijk vertel ik wel eens wat over de dingen die ik met mijn vroegere man heb meegemaakt. Ook komen veel van mijn spullen uit mijn tijd met hem. Mijn nieuwe vriend heeft mijn overleden man eigenlijk ook een beetje in zijn hart gesloten (ook al heeft hij hem nooit persoonlijk gekend). Hij is totaal niet bang voor mijn vorige leven. Soms begint hij er zelf over.
Hierdoor houd ik nog meer van hem! (Huidige vriend, voor de duidelijkheid hahaha) want hij geeft me de totale ruimte om te zijn wie ik ben. En dat is nou eenmaal ook een weduwe. Plus, ik heb genoeg liefde voor beide mannen
Ik hoop dat jij er ook een beetje zo in kunt gaan staan. Dat zal jullie tijd samen des te mooier maken.
Ah, wat mooi om ook een bericht van iemand die aan 'de andere' kant staat te lezen! En wat fijn dat je vriend hier op zo´n mooie manier mee omgaat! 
Mijn vriend en ik vinden er ook steeds beter onze weg in, wat heel fijn is om te merken.
Hoe heb jij het gedaan met bijvoorbeeld een foto in huis, etc? Was dit lastig voor jouw huidige vriend of viel dit mee? Of heb jij dit heel anders ingevuld? Ik ben wel benieuwd!
wolkewitje schreef op 10-04-2024 om 16:40:
ik vind het niet duurzaam om spullen af te danken omdat de vrouw ze mee uit heeft gezocht.
Je kunt die spullen natuurlijk ook naar de Kringloper doen. Misschien is een ander er wel blij mee of je geeft het weg aan een bekende.
Je reageert nogal selectief op vragen, waarom?
Onlangs was er ook een topic over een paastraditie, dat een man met zn dochter paaseieren ging zoeken bij zijn schoonfamilie (van overleden vrouw). Was dit topic ook van jou?
Kersje schreef op 10-04-2024 om 14:45:
En daarbij, ga voor jezelf eens na of je überhaupt wel klaar bent voor deze relatie met een weduwnaar én kind, ik zie maar weinig begrip.
Ik las zojuist je topic van vorig jaar ook nog eens terug, maar ik vraag mij bovenstaand serieus af.
Lijkt alsof je hun verleden probeert uit te wissen namelijk. Vorig jaar zei je al een kinderwens te hebben en je het niet eens was met de manier waarop hij zijn dochter opvoedt. Met je topic van eerder deze week en dit topic erbij blijf ik bij mijn 1e post.
Kersje schreef op 10-04-2024 om 18:35:
Je reageert nogal selectief op vragen, waarom?
Onlangs was er ook een topic over een paastraditie, dat een man met zn dochter paaseieren ging zoeken bij zijn schoonfamilie (van overleden vrouw). Was dit topic ook van jou?
Ik merkte dat ik jouw bericht wat aanvallend vond; dat we te weinig aan zijn dochter zouden denken.
Dit is een heel proces waar we beide heel bewust mee om willen gaan. Maar er komt veel bij kijken en daarbij denken we vooral aan zijn dochter, wat mij niet meer dan logisch lijkt. Misschien voelt het voor een buitenstaander snel, maar in een relatie als deze zijn de gesprekken vanaf het begin al heel anders dan in een meer 'gewone' relatie, dat is mijn ervaring iig tot nu toe. En daarbij betrekken we zijn dochter op een voor haar gepaste manier en dit doen we heel rustig. Dus ik wist niet goed hoe te reageren op jouw bericht, sorry daarvoor. 
En reageren op alle berichten lukt mij qua tijd niet helemaal...
Kersje schreef op 10-04-2024 om 18:53:
[..]
Ik las zojuist je topic van vorig jaar ook nog eens terug, maar ik vraag mij bovenstaand serieus af.
Lijkt alsof je hun verleden probeert uit te wissen namelijk. Vorig jaar zei je al een kinderwens te hebben en je het niet eens was met de manier waarop hij zijn dochter opvoedt. Met je topic van eerder deze week en dit topic erbij blijf ik bij mijn 1e post.
Volgens mij doorzie jij de topics heel goed Kersje, scherp!
TO ik vraag me ook af waar bijvoorbeeld je vraag over foto’s vandaan komt. Wat vind jij ervan als er foto’s van haar aan de muur hangen in het huis waar jullie wonen?
Torenstra schreef op 10-04-2024 om 16:59:
[..]
Ah, wat mooi om ook een bericht van iemand die aan 'de andere' kant staat te lezen! En wat fijn dat je vriend hier op zo´n mooie manier mee omgaat!
Hoe heb jij het gedaan met bijvoorbeeld een foto in huis, etc? Was dit lastig voor jouw huidige vriend of viel dit mee? Of heb jij dit heel anders ingevuld? Ik ben wel benieuwd!
Die foto zou wat mij betreft een ereplek mogen hebben in de woonkamer. Het is de moeder van je toekomstige stiefdochter. Naast haar vader de belangrijkste persoon. Die wil je toch niet verbergen?
Ik snap niet helemaal waarom dit lastig zou zijn voor een nieuwe partner.
Torenstra schreef op 10-04-2024 om 16:06:
[..]
Mooi hoe jij het bekijkt!
Beneden in de woonkamer staat een foto van zijn eerste vrouw met daarbij een aantal herinneringen aan haar. Hier hebben we het ook over gehad, hoe geven we dit straks een plekje in ons nieuwe huis. Nu staat het in het zicht en kun je er eigenlijk niet omheen. Mijn vriend geeft zelf ook wel aan dit straks een subtielere plek te willen geven. Een foto in een kast en de andere herinneringen zoals een lamp met een letters etc. bijv. op de kamer van zijn dochter te hangen. Deze hangt hier nu aan de muur.Ik moet het misschien ook niet te groot maken, dat is soms lastig...
En de andere spullen, zoals meubels hebben we het ook over. De tafel, stoelen, bank die van hem zijn, vind ik ook mooi en zou ik zelf bij wijze van spreken ook uitgezocht kunnen hebben. Dat hij ze destijds met haar heeft uitgezocht is natuurlijk ook gewoon een feit en misschien moet ik me daar niet al te druk om maken. Op een gegeven moment ga ik deze spullen misschien ook als van ons zien en moet ik dit niet zo los van mijzelf zien. Mooi dat je dit zo beschrijft! Dat helpt het ook weer een beetje te relativeren!
Jullie kunnen een plank/klein tafeltje maken met foto's waar je ook eigen foto's tussen zet van mensen die je dierbaar zijn. Misschien een de oude trouwfoto van je ouders? Je opa's en oma's? Overleden mensen waar je goede herinneringen hebt?
Gebruikersnaaminvullen schreef op 10-04-2024 om 20:57:
[..]
Jullie kunnen een plank/klein tafeltje maken met foto's waar je ook eigen foto's tussen zet van mensen die je dierbaar zijn. Misschien een de oude trouwfoto van je ouders? Je opa's en oma's? Overleden mensen waar je goede herinneringen hebt?
Dit vind ik best een raar idee. Dat meisje is heel jong haar moeder verloren. Dat is behoorlijk bepalend in een leven. Maar ze moet daarin dan een plekje delen met de opa van de nieuwe vriendin van haar vader? Want het is ook treurig dat die is overleden?
Peaches schreef op 10-04-2024 om 21:30:
[..]
Dit vind ik best een raar idee. Dat meisje is heel jong haar moeder verloren. Dat is behoorlijk bepalend in een leven. Maar ze moet daarin dan een plekje delen met de opa van de nieuwe vriendin van haar vader? Want het is ook treurig dat die is overleden?
Meisje kan toch ook een foto op haar kamer zetten? Ik heb een heel tafeltje met foto's van dode mensen. Jij ziet het als een plekje delen, ik zie het meer als een plek voor iedereen en herinneringen.
Ik vind zo'n gedenkplek altijd zo beladen. Een foto aan de muur en nog gewoon wat spulletjes blijven gebruiken houdt de gedachte aan Mama wat levendiger. Als je zegt dat de speculaas in de trommel van Mama zit dan klinkt dat voor mij veel fijner, ze mag gewoon genoemd worden zonder dat je er bij stilstaat dat ze dood is. Stimuleer dat, blijf over haar praten en vooral ook leuke herinneringen ophalen.
Kersje schreef op 10-04-2024 om 18:53:
[..]
Ik las zojuist je topic van vorig jaar ook nog eens terug, maar ik vraag mij bovenstaand serieus af.
Lijkt alsof je hun verleden probeert uit te wissen namelijk. Vorig jaar zei je al een kinderwens te hebben en je het niet eens was met de manier waarop hij zijn dochter opvoedt. Met je topic van eerder deze week en dit topic erbij blijf ik bij mijn 1e post.
Ik heb het vorige topic ook nog eens gelezen en ik ben het helemaal met je eens. TO is, mijns inziens, heel bepalend en vindt overal iets van. Onverstandig van pa om nu al te gaan samenwonen.
Beste Torenstra,
Dat een en ander niet in overleg gebeurt, kan ik mij best voorstellen dat je daarvan terug schrikt. Maar ergens is het ook logisch dat hij zelf bepaalt wat voor hun belangrijk is.
Maar bij een huishouden gaan delen, is het ook van belang dat jij jezelf ook herkent in de inrichting. Niet perse door alles nieuw te kopen ofzo, maar gewoon doordat dingen inderdaad even overlegd worden, i.p.v. opgedrongen. Als hij het niet uitzichzelf met jouw bespreekt, probeer dan zelf aan te geven dat je je hierin buitengesloten voelt.
Een relatie is geven en nemen, van beide kanten. Zelfs als sommige mensen in de relatie een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt. Ruimte geven hoeft niet gelijk te staan, aan over je heen te laten lopen.
Je zou bijvoorbeeld ook kunnen bespreken, dat jullie om praktische redenen overwegend zijn meubels gebruikt, en eventuele zaken waar de dochter waarde aan hecht integreert. Maar dat jij wel de ruimte krijgt, ook iets van jouw erin te stoppen. Niet in de zin van alles wegmoffelen. Denk aan inspraak in de indeling, in accesoires toevoegen.
Bespreek wat voor hun echt belangrijk is, en houdt daar rekening mee. Maar geef ook je eigen grenzen aan. Het moet een nieuw thuis worden voor jullie allemaal.
Eens met Zeespiegel. Door onderling overleg ontdek je welke waarde je huisgenoten aan hun spullen hechten en kom je tot compromissen over òf, hoe en waar die spullen een plek krijgen.
Je moet niet voor anderen invullen hoe belangrijk hun spullen voor hun zijn en welke betekenis ze voor hun hebben. Ze kunnen prima zelf vertellen wat zo'n foto voor ze betekent en of ze die op een prominente plek of in een rustig eigen hoekje willen zetten. Of misschien wel helemaal niet meer. Je hebt namelijk ook mensen die hun foto's überhaupt liever buiten zicht bewaren. Iedereen gaat daar anders mee om. Geef elkaar die ruimte zonder voor de ander te bepalen dat het tijd wordt om dingen op te bergen of ze juist in ere te houden. Hoe belangrijk zo'n foto is voor dit meisje dat haar moeder niet heeft gekend, weet alleen zijzelf. En over een paar jaar, denkt ze er misschien weer anders over. Haar moeder, haar rouw. Zorg ervoor dat ze zich vrij voelt om dat op haar eigen manier te doen.
Het is zeker niet zo dat ik het verleden uit wil wissen. Ik merk dat het soms zoeken is naar een goede balans. Dit is voor mij ook een situatie die ik van te voren nooit had bedacht en hier moet ik ook mijn weg in vinden. Maar mijn vriend en zijn dochter ook. Ik praat met haar vaak over haar moeder. Ik heb haar niet gekend, maar vindt het fijn dat ze zich blijkbaar veilig genoeg voelt om met mij over haar moeder te praten. Dat zijn momenten om te koesteren. En dat zij nu een plekje in de woonkamer heeft waar ze af en toe een tekening oid neerlegt vind ik alleen maar heel mooi. Ik vind dat een foto er MOET staan. Maar dat neemt niet weg dat het niet altijd makkelijk is. Wanneer ik het bekijk vanuit het oogpunt van zijn dochter, lukt het me goed hier rustig mee om te gaan. Maar als ik het vanuit mijn vriend bekijk vindt ik het soms wat lastiger en dan kan ik me wat onzeker voelen. En dat dit bij mijzelf ligt snap ik ook, maar het lijkt me ook niet heel gek in deze situatie dat gevoelens van onzekerheid je soms overvallen. Misschien moet ik het juist meer vanuit het oogpunt van zijn dochter gaan zien... merkt dat mij dit wel helpt. Zij krijgt haar moeder nooit meer terug, wat enorm verdrietig voor haar is. Mijn vriend gaat op zijn manier natuurlijk door met zijn leven... en dat is voor anders. Alhoewel ik ontzettend mijn best wil doen om er op een goede manier voor haar te zijn en dat gaat tot nu toe met haar heel goed.