Wat te doen? Ongelukkig in huwelijk.
Graag hoor ik jullie visie op mijn verhaal. Ik ben getrouwd en we hebben drie kinderen.
Mijn relatie is al lange tijd niet goed. Hij wordt regelmatig snel en plotseling boos (verbaal) en is vaak negatief naar mij. Hij heeft een erg kort lontje. En zo spelen er meer zaken. Hij heeft me veel pijn gedaan en ik voel me zo ontzettend alleen. Ik heb vaak benoemd dat het niet goed ging maar dit werd nooit echt opgepakt. We zijn wel in verschillende therapieën geweest en het veranderde dan even, maar op termijn niks.
Natuurlijk zijn er ook leuke momenten maar ik voel geen liefde meer voor hem. Ik heb het gevoel op mijn tenen te lopen en voel me eenzaam en onveilig in de relatie.
Dit speelt al heel lang, ik denk al meer dan 8 jaar, we hebben er al veel aan gedaan (waaronder de verschillende soorten therapie) maar lopen steeds weer in dezelfde valkuilen.
Nu ben ik onlangs ook hopeloos verliefd geworden op een ander. Niet normaal, wat ik ineens voor deze man voelde. En het is ook nog eens wederzijds. Er is niks gebeurd. Ik heb dat contact nu stopgezet tot ik weet wat ik met mijn man wil. Dat was heel moeilijk, zo veel voel ik voor deze man. Dit maakt alles nog eens extra moeilijk en gecompliceerd.
Ik heb mijn man gezegd dat ik serieus twijfel en dat er dingen moeten veranderen. We gaan nu weer in therapie om nader tot elkaar te komen. Hij doet nu heel erg zijn best.
Ik vind het nu zo moeilijk. Scheiden zou ik voor de kinderen zo ontzettend erg vinden. Ik wil de therapie afwachten en kijken waar het heengaat. Maar ik ben zo in de war. Ik zou graag van jullie willen horen hoe een buitenstaander hiernaar kijkt.
Graag deze post niet quoten.
PinkFlower schreef op 27-06-2024 om 23:34:
[..]
En hebben ze buiten het niet met opzet doen ook nog een verklaring waarom hij NU wel zou veranderen? En eerdere pogingen niet? Hij zag elke keer het licht, tot hij je terug had en vechten niet meer nodig was.
Ik merk dat ik plaatsvervangend boos word op jouw vriendinnen. Echt hoor, hoe kunnen ze dit zeggen na alles wat jij hebt gestopt in je relatie om deze te redden. Nog even en je man is zielig als je weg gaat en och die arme vent hij wilde zo graag veranderen als hij de kans maar had gekregen
Het kan natuurlijk ook zijn dat vriendinnen minder meegekregen hebben van de afgelopen jaren en hoeveel energie dat er al gestoken is in deze relatie te proberen te redden.
Zeker met kinderen is bij veel mensen de eerste reflex nog altijd "probeer toch nog".
Die fase is opstartster inmiddels zo ongeveer voorbij na zoveel keer tegen de muur lopen. Maar veel kans dat de helft van de familie en de helft van de vriendenkring dat niet of maar beperkt heeft meegekregen.
Dan vind ik het niet heel gek dat ze toch dat advies geven als meneer voor de 10.000ste keer zegt dat hij gaat veranderen.
Je kan natuurlijk ook de boel nog een half jaar aankijken en over een half jaar of een jaar vaststellen dat hij toch niet is veranderd of dat de verandering voor de 10.000ste keer niet lang heeft geduurd. Kan je ook naar zij die nu roepen "dat hij wil veranderen" met opgeheven hoofd uit de relatie stappen.
ik denk dat je maar voor 1 persoon uit een relatie hoeft te stappen. Uiteindelijk zit niet je familie of vriendenkring in de relatie met je partner. Wat je doet, doe het vooral voor jezelf.
Ik heb een tijdje niet gelezen en zie nu allemaal ruis over wat vriendinnen vinden (en wat wij van die vriendinnen vinden 
)
Uiteindelijk ben je zelf degene die moet beslissen en is het totaal niet relevant wat anderen ervan vinden... Mijn ervaring is trouwens dat mensen na de scheiding veel opener tegen me waren over de twijfels of 'observaties' die ze al lange tijd over de relatie hadden. Dat zou je nog wel eens kunnen verrassen.
Samenwonen in 1 huis lijkt me vreselijk. Heb na 'de beslissing' nog bijna een jaar samen moeten wonen. Dat was erger dan de beslissing maken om uit elkaar te gaan.... (maar t was n periode waar ik doorheen moest en nu gaat het top met me)
Heb je mogelijkheden n eigen huis te vinden?
Nou, de kogel is door de kerk. We zijn dit weekend in therapie. Mijn man was inmiddels achter de verliefdheid gekomen. Dus dat was sinds een kleine week bekend (hij heeft in mijn telefoon gekeken omdat hij voelde dat er iets niet klopte).
In therapie merkte ik zo sterk dat ik niet meer verder wil. En dat heb ik gezegd. Dus we hadden het over een time-out. Daarbij heb ik gezegd dat ik het met die ander wil uitzoeken. Omdat ik zoveel voor diegene voel. En (logischerwijs) trekt mijn man dan de stekker uit het huwelijk.
Ik voel me mega schuldig. Maar als ik naar mijn gevoel luister en eerlijk ben is dit het enige wat ik kan doen. Hoe erg ook voor de kinderen en voor mijn man.
Een eigen woonruimte zal ook wel weer lukken. Ik weet nog niet welke vorm het allemaal gaat aannemen.
Wat goed dat je dat hebt gezegd. Je bent voor jezelf opgekomen. En niet schuldig voelen, hoewel ik wel snapt dat je dat gevoel hebt. Deze verliefdheid is je overkomen. En gezien hoe jullie relatie is, jou en man, is dat ook niet heel gek. Je zat/zit in een relatie zonder wederzijds respect.
Ik vind het niet netjes van hem dat hij in je telefoon heeft zitten neuzen maar in dit geval misschien wel goed geweest want nu heb je ook durven zeggen van de verliefdheid op de ander.
Misschien dat het voor jou in de toekomst het ook makkelijker maakt om te accepteren dat jullie uit elkaar gaan nu je man de stekker eruit trekt. Dat heb jij dat iig niet gedaan.
Hou er wel rekening mee dat hij nu kan gaan zeggen tegen Jan en alleman, en vooral je kinderen, dat het jou schuld is want jij bent immers verliefd geworden op een ander. Leg dan rustig uit dat het niet iets is/was wat je hebt opgezocht. En je kan ook vertellen over hoeveel je al in de relatie met hun vader hebt gestoken aan therapie. Dan krijgen zij ook een goed beeld erbij dat je niet zomaar hup bij man weggaat.
Er is kans dat ze in het begin boos zullen zijn, of überhaupt even geen uitleg willen horen. Maar als het eerste is overgewaaid kun je met hen een goed gesprek voeren.
Voor nu sterkte en ik denk echt dat het je rust gaat geven straks.
Eerlijk TO? Ik denk dat je nu "die ander" gebruikt om te forceren dat je man de keuze maakt, dat jij m niet hoeft te maken. Waak ervoor dat je nu in het verdomden hoekje wordt gezet. En je uit schuldgevoel teveel gaat toegeven in de scheiding.
Daarnaast wel ontzettend veel sterkte gewenst de komende tijd, er zal een heleboel op je af komen!
Huh, dit weekend (?) in therapie?
Wat was dit dan voor soort therapie (in een weekend) en dat je man al een aantal dagen voor je had verzwegen sommige dingen in je telefoon gevonden te hebben?
Ik zou ook oppassen dat je het boetekleed gaat aantrekken. Die ander waar je verliefd op bent geworden, was voor jou meer een wake up call van iets wat al heel lang niet goed zat. Ik ben niet van de kerk dat je je moet verdedigen of uitleggen naar anderen. Maar ik zou er ook voor waken dat je man dit niet als excuus gebruikt om de 'jij bent een naar mens en ik ben de zielige bedrogen partner' gaat uithangen. Vertel je eigen verhaal aan hen die je belangrijk vindt. En daarvoor hoef je hem zeker niet zwart te maken. Maar spreek jouw feiten als je graag eea wilt uitleggen.
Dat je al jaren en jaren in een relatie zit waar je het gevoel had in te verdwijnen en ondanks dat je dit keer op keer hebt aangegeven, kwam het steeds terug en hierdoor is je liefde toch onbewust langzaam verdampt. En dat heeft gemaakt dat je begon te zien dat er een ander was die wél kon geven waar ze hard naar op zoek was. Zoiets.
Maar doe het alleen naar mensen die belangrijk voor je zijn en anders niet begrijpen wat er zo plotsklaps gebeurt is. Zeker als je heel veel voor jezelf hebt gehouden.
En er zullen altijd mensen zijn met een mening, mensen zijn die je ex zielig vinden en jou een verdorven vrouw. Dat ga je niet tegenhouden en dat moet je dan ook maar niet proberen. Dat zijn helaas de scherven die onvermijdelijk komen kijken bij een scheiding.
Dus bescherm jezelf op de plekken en bij de mensen die belangrijk zijn door jouw eigen kant niet onbelicht te laten, zonder met stront te smeren. Je mag echt wel een inkijkje geven in je leven om wat steun te mogen ontvangen. En laat het verder los. Ook als hij wel stront zou willen smeren over jou. Dat moet hij dan maar doen en wie dat wil geloven, gelooft dat toch wel.
Hoe zie je het trouwens voor je als je je gevoel gaat onderzoeken voor een andere man? Ik snap dat het lonkt. Maar je gaat van compleet schuldgevoel naar je kinderen en daardoor in een relatie blijven zitten, naar de totale andere kant en uitzoeken wat een nieuwe man zou kunnen betekenen in je leven? Zou je niet voor jezelf en je kinderen gewoon willen weten wie je bent zónder drama? En zonder nieuw gedoe in het leven van je kinderen. Waarom die haast om van compleet links naar compleet rechts te gaan? Jullie kinderen gaan hun ouders heel hard nodig hebben in een scheiding, om ze daar goed doorheen te loodsen. Hoe zie je je dat voor je als je half hoteldebotel met je gedachten bij een ander zit?
Mijn (nu) ex-man lijkt ook oké met de situatie. Er is blijkbaar een last van zijn schouders gevallen. We gaan heel normaal met elkaar om. We kijken hoe het verder gaat maar voorlopig verandert er even weinig. Behalve dat we uit elkaar zijn.
Samsung schreef op 03-07-2024 om 16:50:
Mijn (nu) ex-man lijkt ook oké met de situatie. Er is blijkbaar een last van zijn schouders gevallen. We gaan heel normaal met elkaar om. We kijken hoe het verder gaat maar voorlopig verandert er even weinig. Behalve dat we uit elkaar zijn.
Wat fijn dat jullie normaal met elkaar om gaan. Dat maakt alles een stuk makkelijker.
Hebben jullie al een idee hoe jullie het gaan aanpakken?
PinkFlower schreef op 03-07-2024 om 23:33:
[..]
Wat fijn dat jullie normaal met elkaar om gaan. Dat maakt alles een stuk makkelijker.
Hebben jullie al een idee hoe jullie het gaan aanpakken?
Om nog even terug te komen op je vraag, we weten nog niet hoe we het gaan aanpakken. Kan best zijn dat we voor de kinderen voorlopig in 1 huis blijven wonen.
We praten nog zeer open over van alles momenteel en gaan nog goed met elkaar om. Maar wat hij nu heeft verteld… Hij vertelde dat hij 4 jaar geleden een massage met happy end heeft geboekt en ondergaan. Ik schrok daarvan. Maar waar ik het meeste van schrok was de manier waarop hij het vertelde. Een beetje lachend, alsof het een komisch verhaal is. En niet bedenken wat het voor mij betekent om dat te horen, ook al zijn er uit elkaar.
Ik ben ook niet foutloos, ik ben verliefd geworden. Maar ik ben er toch wel behoorlijk ondersteboven van. Ik ben er verdrietig van en kan verder alleen maar denken, wat goed dat we uit elkaar zijn. Blijkbaar miste hij zoveel dat hij dat heeft geregeld. En kan hij zich echt niet in mij inleven. En kunnen we elkaar niet geven waar we behoefte aan hebben.
We zijn nu met elkaar op vakantie. Ook nog. Op zich gaat dat goed en hebben we het oké. Maar hier schrok ik echt van. Nog even volhouden.
Ik moest het even kwijt. Ik heb ook nog beloofd dat ik het aan niemand vertel (ik beloofde aan hem het aan niemand te vertellen voordat hij zei wat er was gebeurd). Dus ik kan er met niemand over praten.
Wat vinden jullie hier nou van?
Tsja, inhoudelijk denk ik dat er genoeg mannen zijn die zoiets weleens hebben gedaan.
Wat is de reden dat hij jou dit heeft verteld? Wat is voor jou de toegevoegde waarde om dit te weten? Zeker omdat hij het ook lacherig brengt komt het op mij over als; 'lekker puh, ik heb ook iets gedaan wat niet mocht maar nu kun je er niks meer van zeggen'. Dus vrij kinderachtig en onnodig grievend. En dan mag je het ook niet met iemand bespreken, zijn grappige geheimpje😐
Dit is hoe ik het lees, dit hoeft natuurlijk niet te betekenen dat hij dit zo bedoelt.
Mocht je er behoefte aan hebben dit met een vriendin te bespreken dan zou ik dat gewoon doen. En nooit afspreken dat je iets niet met anderen bespreekt voordat je weet waar het over gaat! Deze belofte kun je niet waarmaken namelijk.
Wat vinden jullie hier nu van ?
ik denk aan jullie kinderen. Richt je daar op en op jezelf. Wordt zelfstandig en blij met jezelf. En ga zelf in therapie. Waarom heb je zo’n relatie gehad en zo lang laten duren?
To, je weet al dat je een zeer onprettige egoistische (narcistische jaja, daar istie weer) man hebt. Of hij wel of niet narcistisch is, doet er feitelijk niet eens toe. Iedereen probeert je duidelijk te maken dat je te maken hebt met een man met weinig empathie, weinig invoelend vermogen en wat verwacht je, dat hij een engeltje is? Natuurlijk niet, dit is een van de vele dingen die zijn karakter alleen maar verder onderstrepen.
Ga rauwen om wat er niet is en nooit in heeft gezeten en dat je helaas, maar noodzakelijk het ware beestje leert kennen. Mogelijk komen er nog veel meer lijken uit de kast. Ga je op jezelf richten om het leven voor jou beter en leuker te maken. Het doet er feitelijk niet meer toe toch hoeveel bewijzen je nog gaat krijgen of niet.
Mischa83 schreef op 05-08-2024 om 18:43:
Mocht je er behoefte aan hebben dit met een vriendin te bespreken dan zou ik dat gewoon doen. En nooit afspreken dat je iets niet met anderen bespreekt voordat je weet waar het over gaat! Deze belofte kun je niet waarmaken namelijk.
Mee eens , je hoeft niet van tevoren te beloven er met niemand over te praten. En als het dan zo schokkend is, mag je gewoon met iemand er over praten.