Wat te doen

Zeespiegel schreef op 07-12-2024 om 07:49:

het ligt er een beetje aan wat je bedoelt met "het leuk hebben met elkaar". In principe is daar niks mis mee, hele voetbalverenigingen hebben het leuk met elkaar, zonder een relatie te hebben.
Maar een gezamenlijke relatie met voetbal en bier.

Tenzij het gaat om het leuk met elkaar te hebben, in de zin van seks. Als jullie beiden niet aan een relatie toe zijn, vertroebeld dat de boel.

Goede vraag, ik weet ook niet exact wat hij daarmee bedoeld. Ben er eigenlijk blindelings vanuit gegaan dat hij bedoeld af en toe een wandeling te maken samen, Mufasa komt binnenkort uit waar we beide naartoe willen, eerste kerstdag zijn we beide alleen en zouden we daarom samen willen spenderen. Niet per se seks, maar de aantrekkingskracht is vrij groot

ToetieToover schreef op 07-12-2024 om 08:03:

Is hij nou die ‘communicatief niet vaardige ex’ waardoor je op je tenen moest lopen? Want ik begrijp in dat geval niet zo goed hoe jullie gesprekken helpend zijn. En seks (hebben we het daarover?) kan heel ontspannend en troostend zijn. Je kunt dat best toevoegen en wel zien wat de toekomst brengt. De situatie lijkt mij er nou niet naar om je vast te gaan leggen. En trouwens, zolang je niet gaat samenwonen, of op andere manieren bent verweven, kun je sowieso weer besluiten een eventuele relatie te verbreken. Dat heb je al eerder gedaan, toch? Waar zit je aarzeling nog?

Nee, de collega. Het was enkel wat daten met diegene die communicatief niet vaardig is dus dat heb ik bewust helemaal afgekapt. 
Mijn aarzeling zit hem vooral erin dat ik toentertijd heb gehandeld op een manier wat ik niet had moeten doen. Niet wetende dat er meer aan de hand was met mij, ik heb een aantal symptomen al een halfjaar waarbij ik de puzzelstukjes eigenlijk nooit in elkaar gezet. Hij is een hele fatsoenlijke man en ik zie wel een toekomst met hem als we daar de ruimte voor hebben. Hij is er nu ook constant voor me. Als ik mijn hart zou volgen dan is hij het, grotendeels gevoel eigenlijk 

Roos57 schreef op 07-12-2024 om 08:09:

Je staat nu een maand stil . Overspannen zijn is nu de tijd nemen om stil te staan . Als ik jou zo lees ben je al weer druk in je hoofd bezig .
Mijn tip . Laat alles eens los . Sta stil . En wat voel je dan . Verder even helemaal niks .

Op dit punt zeker, omdat ik het duidelijk wil hebben voor ons beide en ons niet in de onzekerheid wil laten zeggen. Het is heel fijn om iemand in deze tijd te hebben waar je goed mee kan praten en waarbij je terecht kan, tuurlijk heb ik vrienden alleen die troosten je toch heel anders dan een partner dat doet 

Je hebt zeker gelijk om alles even los te laten en dat is voor een groot deel gelukt, maar dit is sinds een paar dagen gaan spelen

Waterfles schreef op 07-12-2024 om 11:15:

Je vertelde dat je vooral het gevoel hebt een relatie te willen hebben met hem om het leuk te hebben samen. En je vroeg je af waarom en wellicht welke vragen je jezelf kunt stellen om het te onderzoeken.
Misschien in deze hoek:
Wie ben je met partner?
Wie ben je zonder partner?
Geeft je partner je een identiteit?
Geeft een relatie je stevigheid?

Bedankt! Dit zijn inderdaad goede vragen. Met mijn partner ben ik mezelf, maar net een betere/blijere versie van mezelf. Ik ben gelukkig met mezelf (op het moment minder wegens de overspannenheid), maar met hem net wat meer. En ik voel me waardiger met hem dan zonder hem. Ik weet wie en hoe ik ben, daarvoor ben ik niet afhankelijk van hem. Maar hij voegt veel toe. Een relatie geeft mij stevigheid, dat klopt. En meer zekerheid. Maar daarop ga ik inhaken op de reacties na deze

Meesje schreef op 07-12-2024 om 12:35:

Ik vind je de laatste maanden snel van het een in het ander duiken.
Je hebt al 2,5 jaar stress van meerdere gebeurtenissen en stress situaties. 3 maanden geleden is je relatie daarop geklapt. Kort daarna ben je een andere man gaan daten. Die was niet communicatief genoeg waardoor je weer stress ervoer dus dat heb je afgekapt. Vervolgens ben je overspannen thuis komen te zitten. En na, na 1 maandje, overweeg je de relatie met je ex weer op te pakken. Terwijl een belangrijke stressor jullie nog in de ogen staart.

Hoezo moet je nú duidelijkheid hebben? Kun je niet nu samen tijd doorbrengen zoals je aangeeft en het samen gezellig hebben. Ondertussen werk jij aan je herstel. Wellicht kunnen jullie je stressfactor bespreken en/of oplossen. En dan zal de tijd uitwijzen of het weer uitgroeit tot een relatie. Of dat de stressor jullie fataal wordt/je nu invulling zoekt voor de feestdagen/je enkel een arm zoekt voor tijdens een lastige tijd enz.

Je geeft aan dat hij er prima mee is om nu samen te zijn zonder relatie. Dus dat je voor hém duidelijkheid wil zoals je aangeeft, lijkt me niet zo nodig. Je wil het zelf. Maar ik denk dat als je nu besluit dat het formeel een relatie is je daar weer over gaat twijfelen. En steeds gaat dubben of je het moet uitmaken.

Zeker, mee eens. Het is allemaal erg turbulent geweest. Alleen stond daar eerder niet bij stil, tot het daten met iemand de mist in ging. 
Ik wil het graag duidelijk hebben zodat ik weet waar ik aan toe ben. Ik vind de onzekerheid moeilijk in wat kan wel en wat kan niet. Ik ben zelf niet iemand die zomaar met iemand het bed in duikt, maar we weten allebei dat als de situatie daartoe leid dat we beide onze verlangens en elkaars aantrekkingskracht niet kunnen negeren. Ik zou willen dat dat kan zonder daarna te denken: “Was dit nu wel slim geweest of hadden we hier beter nog mee kunnen wachten?” Als partners weet je dat het kan en er verder geen verklaring voor nodig is of iets dergelijks. Ik zou gewoon zijn hand willen pakken zonder daarover na te moeten denken, af te moeten vragen of dat wel kan en of hij dat oké vind. Ik ben niet altijd een ster in uitleggen, dus ik hoop dat dit wel te begrijpen is. Je raakt wel een goed punt waarbij je aangeeft dat de tijd dan zal aanwijzen wat het exact is. 

Courage schreef op 07-12-2024 om 12:38:

[..]

Kan je eens concreet noemen wat voor jou de reden was om het uit te maken? Dat je toen emotioneel was geloof ik wel, maar er zat ook een rationele reden of redenen achter. Wat was dat?

Het was een opeenstapeling van, ik zag allemaal beren op de weg zonder te bedenken hoe we ermee om zouden kunnen gaan. De grootste reden is eigenlijk het volgende: na een relatie te hebben gehad van een aantal jaar is hij uit elkaar gegaan met haar. De gevoelens waren er vanuit hem niet meer voor haar. Een halfjaar later kwam in ten tonele en hij was direct om. Ik was om op het moment dat we moesten carpoolen. We konden heel erg met elkaar lachen, raakten goed aan de praat. De klik was er direct. Omdat dit behoorlijk rap op elkaar was heeft hij nooit goed de ruimte en afstand kunnen creëren tussen hem en zijn ex zodat er daadwerkelijk ruimte was voor mij. Een groot deel van haar spullen lagen nog in het huis, ook persoonlijke items. Zij was nog regelmatig in het huis om op de hond te passen, zij heeft huur dus dat is overmacht. Zij overnachtte ook nog in zijn bed (niet samen) wanneer hij niet thuis kon slapen voor de hond. Ik werd nog behoorlijk geheim gehouden. Op gegeven moment werden wij een stuk serieuzer en moest ineens alles hak op de tak gebeuren omdat daar eerder nooit de tijd voor was gemaakt. Ondanks dat hij zich de laatste maanden echt wel heeft bewezen en het zetten van de stappen en tonen dat hij mij echt wilt, voelde het voor mij als ‘the damage is already done’. Het is allemaal de laatste tijd gaan knagen waardoor ik ben gaan piekeren en emotioneel ben geklapt. Dit zijn natuurlijk slechts voorbeelden, er is meer. Ik dacht toen dat het echt puur daardoor kwam, maar er was veel meer gaande buiten de relatie (werk heeft voor 80% aandeel in mijn overspannenheid). Ik kreeg een minderwaardigheidsgevoel tegenover haar, ‘waarom heb ik me zo laten behandelen voor jou door hem?’. Ik was ook erg bezig met de gedachte hoe ik me de volgende keer zou voelen als ik haar onder ogen kom. Het was geen prettig gevoel. Ik vergeet helemaal te melden dat ze dezelfde hoofd vriendengroep hebben  

Dus om hierbij dan ook in te haken op de laatste alinea van Meesje: dit zou zeker iets kunnen zijn was kan worden opgelost/worden uitgepraat. Het viel allemaal ook een stuk zwaarder omdat er al zoveel gaande was buiten de relatie. Wellicht dat ik het over een halfjaar heel anders ervaar. Maar haar tegenkomen zal gebeuren in verband met de vriendengroep. Ik ben erg introvert, dus verjaardagen houd ik meestal al niet lang vol. Ik zou niet overdreven lang hoeven blijven, of misschien kan hij zonder mij. Verjaardagen is vaak wel iets waarbij de hele groep bij elkaar is. Ik ben ook zeker niet verplicht om mee te gaan naar sociale gelegenheden, dat trek ik op dit moment überhaupt al heel slecht en ikzelf ben daar ook niet altijd van. De komende tijd zal ik daar niet mee te maken hebben. 
Maar bepaalde dingen zijn ook triggers. Zij heeft nog ruim een halfjaar in zijn privé auto gereden nadat hij en ik waren begonnen met daten. Ik vond het niet mijn plek daar echt wat over te zeggen, het is zijn auto, wij waren nog aan het daten. Alleen wekte het bij mij wel de vraag op of het echt was afgesloten destijds tussen hen. En hoe het met die verbondenheid zat. En hoe zit het met een grens? De trigger hierin is dat hij een miniatuur model heeft van de auto. Hij was erg trots op die auto. Dit is slechts een voorbeeld en ik wil nog eens benoemen dat het uiteindelijk een opeenstapeling van is.