Waarom
Mijn heeft van mij al mijn wachtwoorden. Van mijn mail, die hij altijd geopend had staan op zijn laptop (zelf heb ik geen laptop en gebruik ik ook eigenlijk niet. Ik doe alles op mijn telefoon). En van mijn bank, waar hij ook zo op kan. Dan was ik in de stad en kreeg ik van hem een telefoontje: was het leuk bij de H&M, want ik zag dat je iets gekocht had? Ook al mijn administratie (maar dan zo dat alleen hij de juiste gegevens heeft, maar ik geen weet heb waar). Van mijn eigen bescheiden spaargeld, daar heeft hij ook eens 1000 vanaf gehaald. Daar kwam ik achter en was verbaasd, want hij verdient genoeg. Toen bericht van bank met vraag of dit vanuit mij kwam en toen moest ik samen met mijn man dit regelen. Andersom zou ik bij mijn man nooit zoiets hoeven doen...
Ook bijv zaken met mijn Digi D code wat ik dan voor akkoord moet geven, is aan zijn mobiele nummer gekoppeld en niet aan de mijne? En komt dus bij zijn mobiele nummer een melding of ik dit ben en dan geeft hij akkoord?
Door omstandigheden was ik niet bij hypotheekaanvraag en heb dus toestemming gegeven ,maar als ik vraag hoe wat en waar krijg ik geen normaal antwoord hierover.
Ook heb ik meerdere keren formulieren onder mijn neus gekregen waarin ik afstand moest doen van de levensverzekering...in de zin van, dat als mijn man iets gebeurd dat ik dan nergens recht op heb ofzo en mijn kids, ook zijn kinderen. Bizar vond ik dat, want je wilt je gezin toch verzorgd achterlaten lijkt mij, als er ooit iets erg gebeurd? Zo vreemd.
En krijg ook nergens antwoord op, want hij regelt het allemaal en daar moet ik maar blij mee zijn.
En volgens mij weet hij ook onder welke naam ik hier schijf, want na inschrijving hier, zette hij twee weken later de film Britget Jones op en zette het beeld stil en keek mij heel doordringend aan en zei: Leuk hè, de film van Britget Jones en bleef mij zo aankijken....?
Even voor de duidelijkheid andersom heb ik nergens wachtwoorden van en op zijn eigen rekening geen zicht, want dat gaat mij niks aan. Of loopt de boel op dit vlak te verdraaien.
Gaat dit bij jullie ook zo? Dit is toch raar
Dit zijn heel veel rode vlaggen Bridget. Wat een akelige situatie. Probeer de regie weer terug te pakken; Alle wachtwoorden veranderen. Je spaarrekening loskoppelen. Dat soort dingen. Heb je een vriendin die je daarmee kan helpen?
Heb je familie waarbij je terecht kunt?
Het wordt hoog tijd dat je al je wachtwoorden veranderd, een andere bankrekening neemt en hem geen inzage geeft zonder te vragen en zonder zelf in te loggen.
Zoals het nu gaat is echt te gek voor woorden en straalt wantrouwen en controle uit vanuit je man.
Ik vind dit echt niet normaal en een heel ongezonde relatie.
Jij kunt dus nergens met je digiD inloggen zonder zijn toestemming? En hij wel voor jou, zonder jouw toestemming? Dit zou ik dus als eerste proberen te wijzigen. Zou hij hier aan meewerken? Misschien kun je ook te vaak een verkeerd wachtwoord invullen? Zodat je digiD geblokkeerd wordt? En dan een nieuwe aanvragen en dan natuurlijk je eigen nummer opgeven.
Hoe komt het dat hij bij jouw spaarrekening kan? Gebruikt hij jouw pasje daarvoor? Of heb jij hem gemachtigd? Dan zou ik die machtiging maar intrekken.
Maar deze relatie klinkt voor mij heel ongezond. Hoe hebben jullie het verder met elkaar?
En als hij hier daadwerkelijk meeleest, is het dan niet handiger om dit onder een andere naam te doen? Misschien kan beheer hierin nog iets voor je betekenen? En dan moet je ook je OP wat aanpassen.
Ohh meid, dit is niet goed. Als alles waar is wat je schrijft dan moet daar zeker verandering in komen. Jij hebt nu niets prive. Je partner kickt erop dat hij controle heeft over jouw zaken. Dat is echt niet ok.
Dit voelt heel onveilig, gecontroleerd en helemaal niet gelijkwaardig.
Dit wil je echt niet.
Gezien de hoeveelheid controle die je man heeft over jouw dingen zal hij niet zomaar accepteren als je de boel nu gaat dichtdraaien.
Het is heel goed, als alles waar is wat je hier schrijft, dat je ervaringen en meningen vraagt van anderen, en een referentiekader krijgt hierdoor. Jouw situatie is echt fout. Je partner is echt fout bezig. Heb je familie die je kan vertrouwen? Een zus, vriendin waarmee je goed kontakt hebt? Ook al leest je partner nu mee, maakt niet uit.
je moet voor jezelf gaan kiezen, dit is een vreselijke manier van samenwonen. Blijf delen, ervaringen vragen met anderen in je omgeving zodat je een referentiekader gaat ontwikkelen.
Je moet gaan leren dat je partner heel ziekelijk bezig is!
En je moet leren wat het is om op te komen voor jezelf.
Moederkareltje schreef op 17-02-2025 om 21:18:
ik denk dat dit ontstaat uit liefde. Gewoon zovan schatje ik heb geen geheimen. Mijn man weet ook mijn wachtwoord van telefoon en kan in mijn mail kijken en hij weet hoe ik nu heet op internet: Moederkareltje. Hij leest het alleen niet, het interesseert hem niet. Bij hem mag ik niet kijken in zijn telefoon. Niet zijn WhatsApp startpagina zien of zijn instagram zien of Facebook. Ik mag niet eens zijn vriend zijn daar, is afgeschermd. Ik weet ook niet wat er op zijn rekening staat. Het interesseert me ook allemaal niet zoveel want niet mogen zien zegt mij genoeg, ik ben niet helemaal van de pot gerukt, het is oké.
Dat is geen liefde, dat is onderdrukking
Dit zijn heel veel rode vlaggen. Alle wachtwoorden en inloggegevens gaan veranderen. En maak het bespreekbaar. Niet alleen met je man maar ook met je omgeving. Trek het uit de taboe. Hoe meer mensen op de hoogte zijn van wat er gebeurt tussen jullie hoe sneller hij de controle over jou moet loslaten.
Hoe is dit allemaal zo gekomen BridgetJones? Beheerden je ouders ook al je administratie en bankzaken? Geef je je vriendinnen ook je wachtwoorden? Ik denk dat je hier mee aan de slag moet met een goede psycholoog want je hebt geen enkel gevoel voor grenzen
In mijn huwelijk totaal niet. Elk hield een uiterst beleefde, omzichtige afstand tot elkaars spullen. Het was vanzelfsprekend dat er geen persoonlijke bezittingen zoals tassen, documenten, afschriften van banken van elkaar werden geopend. Bij planning van vakanties begon ik voorzichtig: "ik heb in juli 2500 euro, heb jij nog iets? Wat dacht je van Toscane?" En dan ging hij ook in zijn papieren kijken: "dan hebben we samen 4000 want ik verwacht een voordeeltje, daarmee moeten we het redden".
Als er toestemming nodig was dan werd die in elke fase van de besluitvorming opnieuw gevraagd, heel gedetailleerd en heel precies zonder kleine lettertjes.
Kennelijk wou hij dat zo dus ik deed hetzelfde. Zag ik zijn tas ergens staan dan hield ik een behoorlijke afstand ervan. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn belangstelling niet erg groot was.
Dus de situatie zoals jij schetst was er totaal niet; ondenkbaar. Er waren ook geen gezamenlijke rekeningen en log-ins. Vanaf het begin van de kennismaking, bij het elkaar aftasten wat we beiden het prettigst vonden qua omgang, waren die zo ontstaan. Je keek iemand naar de ogen hoe hij/zij behandeld wou worden en daaruit ontstond dit automatisme. Want je wou dat de ander van je hield. Je wist dat die te vertrouwen was.
Oké dus jouw man (getrouwd? Gemeenschap van goederen?) weet alles van jouw financiën en jij niets van de zijne. Geeft geen antwoord op jouw vragen daarover. Vind je het wel prima zo? Of wil je het anders, maar weet je niet hoe?
@BridgedJones maar ook MoederKareltje: .....ècht?! 
Dit kan niet, mag niet. Zorg dat jullie de regie over je eigen leven, bankrekening en gegevens terugkrijgen.
Je bent een willoze speelbal op deze manier. Ik kan haast niet geloven dat dit echt zo is.
Man en ik hebben ook alle wachtwoorden, maar wèl allebei van elkaar. Ik doe de financiën maar man kan alles meelezen en als ik ziek zou worden kan hij zo alles overnemen.
Ik zou dit echt niet accepteren TO!
rionyriony schreef op 18-02-2025 om 07:30:
In mijn huwelijk totaal niet. Elk hield een uiterst beleefde, omzichtige afstand tot elkaars spullen. Het was vanzelfsprekend dat er geen persoonlijke bezittingen zoals tassen, documenten, afschriften van banken van elkaar werden geopend. Bij planning van vakanties begon ik voorzichtig: "ik heb in juli 2500 euro, heb jij nog iets? Wat dacht je van Toscane?" En dan ging hij ook in zijn papieren kijken: "dan hebben we samen 4000 want ik verwacht een voordeeltje, daarmee moeten we het redden".
Als er toestemming nodig was dan werd die in elke fase van de besluitvorming opnieuw gevraagd, heel gedetailleerd en heel precies zonder kleine lettertjes.
Kennelijk wou hij dat zo dus ik deed hetzelfde. Zag ik zijn tas ergens staan dan hield ik een behoorlijke afstand ervan. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn belangstelling niet erg groot was.
Dus de situatie zoals jij schetst was er totaal niet; ondenkbaar. Er waren ook geen gezamenlijke rekeningen en log-ins. Vanaf het begin van de kennismaking, bij het elkaar aftasten wat we beiden het prettigst vonden qua omgang, waren die zo ontstaan. Je keek iemand naar de ogen hoe hij/zij behandeld wou worden en daaruit ontstond dit automatisme. Want je wou dat de ander van je hield. Je wist dat die te vertrouwen was.
Nou dan zijn wij argeloos ouderwets geweest, en nog. We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd en weten alles van elkaar. Nooit een probleem geweest. Maar iedereen moet dat doen zoals hij/zij het prettig vindt. En eenrichtingsverkeer is sowieso nooit goed.
Ik (vrouw) regel thuis alle financiën en ben ook gemachtigd voor mans DigiD/inkomstenbelasting etc. Hij haat dingen regelen en vindt het al irritant als hij een handtekening moet zetten onder het KDV-contract. Als het kon machtigde hij me met alles en hoefde hij nooit meer wat te doen. Hij heeft alle gegevens en toegang tot alle apps.
Ik zit niet in zijn privédingen zoals e-mail, fora etc. En ik schuif ook geen rare formulieren onder zijn neus.
Voor mij is dit geen Liefde.... Liefde is vrij laten,en dus niet stalken. En ook niet ongevraagd van de spaarrekening van je partner snoepen.
bedankt voor jullie reacties...ik ben momenteel ziek door de griep en reageer als ik mij wat beter voel