Vrienden en familie die geëmigreerd zijn
Regelmatig kijk ik programma’s als Ik Vertrek. Heerlijk programma, maar je ziet ook de achterblijvers.
Hoe ga je om met mensen die emigreren? Misschien een leuk vakantie-adres, maar feit is dat de vriendschap voorbij is want vriend of vriendin is vertrokken. Of niet?
En hoe gaat dat door de jaren heen? Heeft het zin na jaren nog contact te houden? Familie is waarschijnlijk een andere zaak.
Ik hou al jaren contact met vrienden die elders in Europa zijn gaan wonen. We (video)bellen regelmatig en soms zoeken we elkaar op. Doordat je elkaar zo makkelijk kan spreken voelt het toch nog heel dichtbij.
Met internationale vrienden die weer terugverhuisd zijn naar verre landen met een groot tijdsverschil is het wel anders. Dat blijft nu bij goede herinneringen en heel soms een berichtje.
Waarom ga je ervan uit dat de vriendschap over is? Ik heb contacten over de hele wereld, dat kan toch gewoon?
Julali schreef op 04-09-2021 om 10:02:
Waarom ga je ervan uit dat de vriendschap over is? Ik heb contacten over de hele wereld, dat kan toch gewoon?
Tuurlijk kan dat, maar mijn eigen ervaring is dat als dat contact alleen via schermpjes (of brieven) gaat, het contact snel verwaterd. Ik denk dat het anders is als je elkaar ook regelmatig in het echt bezoekt. 
Tamsyn schreef op 04-09-2021 om 10:08:
[..]
Tuurlijk kan dat, maar mijn eigen ervaring is dat als dat contact alleen via schermpjes (of brieven) gaat, het contact snel verwaterd. Ik denk dat het anders is als je elkaar ook regelmatig in het echt bezoekt.
Het hangt misschien ook wel af van de aard van het contact. De vriend waarmee het bij mij het makkelijkst gaat is iemand met wie ik sowieso al vooral lange gesprekken voerde. Buiten mijn vriend is hij de persoon die ik het liefst spreek als er iets is. Dat kan nog altijd heel makkelijk via de telefoon. Doe-vriendschappen zijn misschien veel lastiger om voort te zetten.
Tamsyn schreef op 04-09-2021 om 10:08:
[..]
Tuurlijk kan dat, maar mijn eigen ervaring is dat als dat contact alleen via schermpjes (of brieven) gaat, het contact snel verwaterd. Ik denk dat het anders is als je elkaar ook regelmatig in het echt bezoekt.
Over het algemeen gaat dat prima. Veel van mijn familie en vrienden wonen in het buitenland, omdat ik daar zelf ook lang heb gewoond (in mijn kindertijd).
We hebben goed en veel contact. Natuurlijk mis je het dat je elkaar niet meer kunt zien. Nu met corona is het helemaal lastig. Normaal zagen we elkaar ongeveer 2x per jaar. Zij kwamen een keer naar Nederland en wij gingen 1x per jaar die kant op.
Sommige van mijn familieleden heb ik al 2 jaar niet kunnen zien. Vooral met kleine kinderen erbij vind ik dat moeilijk. Mijn neefje heb ik voor het laatst in het echt gezien toen hij 1 was en net kon lopen. Nu is hij al 3.
Dat doet pijn, helaas kunnen we vanwege corona nog altijd niet naar elkaar toe 
Maar dan moet je wel de financiële middelen hebben om 1 keer per jaar naar bepaalde vrienden of familie in het buitenland te gaan. En trek om in je spaarzame vakantiedagen niet naar andere plekken op vakantie te willen gaan.
Ik heb zelf een aantal jaar in het buitenland gewoond. Ergens zonder WiFi, vaak slecht internet en meestal geen stroom. Ik kwam wel 1-2 keer per jaar naar Nederland.
Mijn ervaring is dat sommige vriendschappen doodbloeden. Maar er zijn er ook die je na 5 jaar weer oppakt alsof je nooit bent weggeweest. Dat voelt meteen weer als vanouds.
Hetzelfde merk ik met buitenlandse vrienden. Twee jaar geleden heb ik iemand opgezocht in Macedonië die ik een jaar of tien niet had gesproken, alleen via Facebook af en toe contact. Toen ik haar land bezocht heb ik haar een paar dagen opgezocht en dat was ook weer als vanouds...
Ik vind het heel leuk om te zien dat je met sommige mensen blijkbaar zo'n contact hebt dat het dit allemaal aankan. En dat het met sommige mensen niet zo werkt, die band is dan toch anders...
Glamourlama schreef op 04-09-2021 om 10:19:
Maar dan moet je wel de financiële middelen hebben om 1 keer per jaar naar bepaalde vrienden of familie in het buitenland te gaan. En trek om in je spaarzame vakantiedagen niet naar andere plekken op vakantie te willen gaan.
Wij combineren het altijd, vakantie met familiebezoek. Spaarzame vakantiedagen is bij ons niet aan de orde. De kinderen hebben veel vakantie en wij kunnen op ons werk zelf bepalen waar en wanneer we werken, dus dat kan ook vanuit het buitenland.
Dat is wel slim om te doen inderdaad. Maar stel je familie of vriend(in) woont in Spanje, dan moet je dus altijd op vakantie naar Spanje. Misschien wil je het jaar erop juist wel naar een ander land op vakantie.
Joszy schreef op 04-09-2021 om 10:21:
Ik heb zelf een aantal jaar in het buitenland gewoond. Ergens zonder WiFi, vaak slecht internet en meestal geen stroom. Ik kwam wel 1-2 keer per jaar naar Nederland.
Mijn ervaring is dat sommige vriendschappen doodbloeden. Maar er zijn er ook die je na 5 jaar weer oppakt alsof je nooit bent weggeweest. Dat voelt meteen weer als vanouds.
Hetzelfde merk ik met buitenlandse vrienden. Twee jaar geleden heb ik iemand opgezocht in Macedonië die ik een jaar of tien niet had gesproken, alleen via Facebook af en toe contact. Toen ik haar land bezocht heb ik haar een paar dagen opgezocht en dat was ook weer als vanouds...
Ik vind het heel leuk om te zien dat je met sommige mensen blijkbaar zo'n contact hebt dat het dit allemaal aankan. En dat het met sommige mensen niet zo werkt, die band is dan toch anders...
Dat zijn mooie verhalen Joszy. Aan de andere kant: is iemand die je maar een keer per tien jaar ziet een vriend?
Glamourlama schreef op 04-09-2021 om 10:36:
[..]
. Aan de andere kant: is iemand die je maar een keer per tien jaar ziet een vriend?
Ik denk niet aan haar als een van mijn vriendinnen. Maar, dat was ze wel toen we in dezelfde stad woonden. En nav deze ervaring denk ik ook dat als we ooit om wat voor reden dan ook weer in dezelfde regio zouden wonen, we wel weer vriendinnen zullen worden... dat gevoel heb ik niet met iedereen. Misschien een soort sluimerende vriendschap 🙃
iemand om wie ik veel gaf/geef is naar de andere kant van de wereld verhuisd.
Ik kan geen vriendschap onderhouden met zoomen of whatsappen, ik moet mensen in het echt zien. Dus eens in de zoveel jaar zien we elkaar wel en dat is fijn, maar verder hebben we weinig contact en is het dus bepaald niet meer wat het vroeger was.
Mijn dochter heeft net van de week haar tijdelijke verblijfsvergunning gekregen voor het land waar ze woont. Ik kan haar dus wel als ‘geëmigreerd’ beschouwen. Als Corona zich een beetje gedraagt hoop ik dat we elkaar toch nog wel minimaal vier keer per jaar kunnen blijven zien.
Mijn ervaring is dat het contact verwaterd. Dat hoeft niet per se erg te zijn. Ik vind het prima om het contact weer op te pakken als wij toevallig daar of zij hier zijn. Dan heb je tenminste een hoop bij te kletsen 
. Maar ik ken ook mensen die je hun leven uitkieperen als je niet intensief contact op afstand (appen, social media weetikwat) onderhoudt. Tja, dan niet.
voor mij is het geen ‘einde vriendschap’. Heb vrienden in Frankrijk, Zwitserland, USA. Eerst ook nog andere landen maar die zijn inmiddels terug in NL. We zien elkaar niet vaak irl, maar dat staat de band niet in de weg.
Zelf speel ik met de gedachte voor een paar jaar naar Frankrijk te gaan, dat zal hopelijk ook geen einde betekenen aan mijn vriendschappen!