Vriend heeft het moeilijk en ik zag het niet
even van me afschrijven…
We hebben nogal roerige jaren achter de rug, mede door een depressie van mij, die na de geboorte van de jongste echt bovenkwam. 2 jaar geleden klom ik langzaam op uit het dal, ik durf te stellen dat ik er sinds vorig jaar zomer pas ‘echt ben’. Nog altijd is er de angst voor een terugval, maar ik weet hoe ik voor mezelf moet zorgen.
Dit heeft echt een weerslag gehad op onze relatie, op momenten dat ik er echt doorheen zat, was mijn man er voor mij. Hij heeft ook veel voor de kinderen gezorgd naast een onregelmatige baan.
Ziekte en overlijden in de naaste familie heeft ook impact gehad.
Sinds begin dit jaar voelt man zich niet lekker. Hij is moe, snauwt naar de kinderen etc.
Mensen om hem heen, waaronder ik, waarschuwden hem voor een burn-out. Via zijn werk kreeg hij een coach en en wat aanpassingen in het rooster. Ondertussen is er nog meer hulp ingeschakeld. Uit zo’n gesprek is nu naar voren gekomen dat hij zichzelf wegcijfert, eerst zorgde hij voor een zieke ouder, daarna zijn alleenstaande ouder, vervolgens voor mij en de kinderen. Dit is waardoor hij zich moe en down voelt, altijd geven, nooit nemen. Ik heb dat niet gezien in mijn depressieve periode en daarna. Ik twijfelde zelfs aan onze relatie toen ik mij weer beter voelde. Er was ook een andere man, we hadden gevoelens voor elkaar. We hebben nooit iets gedaan, maar het zette me wel aan het denken over onze relatie. Dit heb ik met mijn man gedeeld, hij wilde mij de vrijheid geven om mijn gevoelens te onderzoeken. Dat wilde ik niet, contact verbroken met de ander, en toen ging het over. Mijn gezin was, is en blijft het belangrijkste. We hebben hier veel over gepraat, ook met een hulpverlener.
Maar nu: mijn man voelt zich zo slecht, en ik voel me schuldig. Schuldig omdat ik niet zag hoe het met hem ging, schuldig dat ik veel aan mezelf dacht en niet aan ons, schuldig dat er een ander was.
Ik wil er nu voor hem zijn, vraag wat hij nodig heeft, en gun hem de tijd om te herstellen. In de therapie zit ook een stuk therapie voor ons samen, want we zijn elkaar totaal kwijtgeraakt ergens. Pff het is zo lastig allemaal, ik weet hoe oneindig het kan voelen als je zo slecht in je vel zit. Ik zou willen dat we ons allebei (allemaal) goed voelen. Ik ben eigenlijk bang, komt het goed? En als dat zo is, blijft het dan zo?
Roos55 schreef op 23-08-2024 om 19:47:
Geef je man de rust en de ruimte om te herstellen. En val hem niet lastig met jouw schuldgevoelens .
Dit. Begrijpelijk dat je je rot voelt to. Maar vraag niet aan je man om jou ook nog eens gerust te stellen om je rotgevoel weg te nemen.
Ik denk dat een depressie (of andere intense zorgbehoefte) en iemand die geneigd is zichzelf weg te cijferen idd een hele uithollende combinatie kan zijn. Ik denk dat je er beiden niet veel aan kunt doen. Maar denk wel dat beiden moeten leren om beter voor zichzelf te zorgen. Of iig de partner die geneigd is zichzelf weg te cijferen.
Je weet niet of dit teveel heeft gevraagd van jullie relatie. Het kan best zo zijn dat het op is. Maar misschien is het ook een hele mooie kans om jezelf beter te leren kennen en met élkaar door te gaan en het geleerde in jullie relatie toe te passen.
Accepteer dat je hierover geen controle hebt. Je hebt geen controle over de uitkomst, je hebt geen controle over je vriend. Je hebt alleen maar iets te zeggen en leren over jezelf. Ook waarom je misschien dingen niet zag.
Ik ben op zich niet heel 'lief' voor depressieve mensen. Want hoewel ze er -tot op zekere hoogte en onder bepaalde omstandigheden- niks aan kunnen doen (en ik heb het voor de eerlijkheid ook over mezelf, want ook gekampt met depressie), is het wel een uitermate egoistische periode. Een periode waarin jijzelf en je gevoel heel erg uitvergroot zijn. En waarbij mensen om je heen vaak veel inleveren om de ander te sparen. Ik denk dat dit bij bepaalde typen depressie ook iets zegt over de persoonlijkheid. En dat is waar je altijd op zoek kan gaan naar groei.
Steun je vriend, geef hem de ruimte, wees open en eerlijk, maak jouw schuldgevoel niet zijn probleem en besef dat ieder van jullie dit op eigen tempo moet doormaken. En dan zien jullie wel of daar nog een vlammetje is dat jullie voldoende bij elkaar kan houden. Je hebt dit toch niet onder controle.
Diyer schreef op 24-08-2024 om 14:07:
[..]
Dit. Begrijpelijk dat je je rot voelt to. Maar vraag niet aan je man om jou ook nog eens gerust te stellen om je rotgevoel weg te nemen.
Ik denk dat een depressie (of andere intense zorgbehoefte) en iemand die geneigd is zichzelf weg te cijferen idd een hele uithollende combinatie kan zijn. Ik denk dat je er beiden niet veel aan kunt doen. Maar denk wel dat beiden moeten leren om beter voor zichzelf te zorgen. Of iig de partner die geneigd is zichzelf weg te cijferen.
Je weet niet of dit teveel heeft gevraagd van jullie relatie. Het kan best zo zijn dat het op is. Maar misschien is het ook een hele mooie kans om jezelf beter te leren kennen en met élkaar door te gaan en het geleerde in jullie relatie toe te passen.
Accepteer dat je hierover geen controle hebt. Je hebt geen controle over de uitkomst, je hebt geen controle over je vriend. Je hebt alleen maar iets te zeggen en leren over jezelf. Ook waarom je misschien dingen niet zag.
Ik ben op zich niet heel 'lief' voor depressieve mensen. Want hoewel ze er -tot op zekere hoogte en onder bepaalde omstandigheden- niks aan kunnen doen (en ik heb het voor de eerlijkheid ook over mezelf, want ook gekampt met depressie), is het wel een uitermate egoistische periode. Een periode waarin jijzelf en je gevoel heel erg uitvergroot zijn. En waarbij mensen om je heen vaak veel inleveren om de ander te sparen. Ik denk dat dit bij bepaalde typen depressie ook iets zegt over de persoonlijkheid. En dat is waar je altijd op zoek kan gaan naar groei.Steun je vriend, geef hem de ruimte, wees open en eerlijk, maak jouw schuldgevoel niet zijn probleem en besef dat ieder van jullie dit op eigen tempo moet doormaken. En dan zien jullie wel of daar nog een vlammetje is dat jullie voldoende bij elkaar kan houden. Je hebt dit toch niet onder controle.
Ik weet inmiddels hoe ik beter voor mezelf kan zorgen. Ik ga niet van hem vragen om me te troosten omdat ik me rot voel, dat is ook de aanleiding voor dit topic, van me afschrijven.
misschien dat het al een keer gezegd is, en misschien heb je het ook al lang gedaan.
In het geval je het nog niet gedaan hebt, kan het helpen je vriend simpelweg te bedanken, voor al die tijd dat hij er voor je was. Laten merken dat je zijn inspanningen wel gezien hebt, zelfs al was je op dat moment niet goed in staat waar dan ook blij mee te zijn, maar dat het uiteindelijk wel degelijk iets voor je betekend heeft.
Erkenning kan soms ook gewoon veel doen.
Zeespiegel schreef op 26-08-2024 om 19:23:
misschien dat het al een keer gezegd is, en misschien heb je het ook al lang gedaan.
In het geval je het nog niet gedaan hebt, kan het helpen je vriend simpelweg te bedanken, voor al die tijd dat hij er voor je was. Laten merken dat je zijn inspanningen wel gezien hebt, zelfs al was je op dat moment niet goed in staat waar dan ook blij mee te zijn, maar dat het uiteindelijk wel degelijk iets voor je betekend heeft.
Erkenning kan soms ook gewoon veel doen.
Goede tip!