Trouw in vriendschap?
Hoe trouw zijn jullie in vriendschappen als iemand een heel andere levenskeuze maakt?
Bijvoorbeeld een goede vriendin die je al jaren kent besluit een minnaar er op na te houden, met uitkeringen te sjoemelen, zijn kinderen heel anders op te voeden dan je zelf zou doen enz enz
Ik ben hondstrouw in vriendschappen maar ik vind dit dus erg lastig. Bovenstaande zijn maar voorbeelden en slaat niet persé op mijn situatie maar het is wel vergelijkbaar. Ik vraag me af of anderen deze ervaringen ook hebben.
Ruitje schreef op 14-03-2024 om 21:47:
[..]
Hoe bestaat het. De omgekeerde wereld! En jij kunt jezelf dan nog recht aankijken in de spiegel?
Met "vrienden" die je verraden heb je in iedergeval geen vijanden meer nodig.
Ik weet niet hoe trouw ik zou zijn in een vriendschap waarin iemand zijn/haar partner al een langere tijd bedriegt door overspel. Naast dat ik het gewoon niet vind kunnen denk ik ook, hoe eerlijk is z’n persoon naar mij toe. Bij een misser/eenmalig iets ben ik veel milder, dat kan helaas een keer gebeuren. Dat is ook niet netjes, maar voor mij heel anders dan een langere periode met iemand anders zijn. *Dit gaat dan niet over open relaties.
Ik heb een paar jaar geleden een vriendschap laten verwateren omdat ik me niet meer gerespecteerd voelde door deze vriendin. We hebben een tijd gehad dat we regelmatig uit eten gingen, tot ik besloot voor iets te sparen en ik dat niet meer wilde. Ik spaarde toen voor een droom en heb rigoreus mijn uitgaven omgegooid dus deed weinig meer wat in mijn ogen teveel geld kostte. Ze mocht bij mij komen eten en dergelijke dingen, maar dat wilde ze niet. Want ze wilde uit eten wat dat was haar ding. Af en toe afspreken en iets doen ging nog wel, maar toen ging ze commentaar geven op dingen die ik wel deed met andere vienden of kocht als ik mijn deeltje spaardoel had bereikt. In plaats van elke week wilde ik dan bijvoorbeeld wel elke maand een keer uit eten ofzo.
Na meerdere malen aangeven dat ik het niet fijn vond op die manier ging ze ermee door. Wat voor mij voelde alsof zij mij en dus mijn keuzes niet meer respecteerde. Dat heb ik dus laten doodbloeden.
Brachiosaurus schreef op 11-03-2024 om 12:37:
Ik ben zelf wel een vriendschap verloren nadat we allebei kinderen kregen, wat een verschil in opvoeding. Dat kon niet meer goedkomen. Ik gaf bv, dat vond zij maar ranzig, draagdoeken vond ze voor hippies en co - sleepen vond ze echt achterlijk. Ik vond haar keuzes dan weer bijzonder, baby's laten huilen, vaste tijden voeden ed.
Verder zou ik dat wel heel lastig vinden als het iets is wat mij niet beïnvloed. Heb ook wel eens gehad dat een vriendin een affaire had met een getrouwde man. Vond het moeilijk om me in te houden toen ze zo verdrietig was dat zijn vrouw zwanger was van hun derde kind.
Vriendin van jou is inderdaad vreemd vwb mening op die punten. Anderzijds….ik heb op vaste tijden gevoed en had nooit het idee dat mensen daarover zouden kunnen vallen.