Trouw in vriendschap?

Als vrienden de verkeerde kant opgaan (criminaliteit, drugs) is het voor mij over. Zou wel eerst het gesprek aangaan om proberen te achterhalen waarom hij of zij de keuze maakt om die kant op te gaan en zal altijd proberen te helpen. Maar als blijkt dat hulp niet baat, neem ik afscheid van de vriendschap. 

Vreemd gaan lees ik hier ook. Ken iemand die buiten het boekje is getreden, en heeft mij dit in vertrouwen gezegd. Hebben we een goed gesprek over gehad, en heeft het hierna ook niet meer gedaan. Indien hij meermaals buiten het boekje was getreden, had ik hem de keuze gegeven om het zelf tegen zijn partner te vertellen of ik had het verteld.

Echte vrienden heb je voor altijd en zijn maar op 1 hand te tellen. Veel vriendschappen gaan ook verloren door verschillende levensfases. Was het dan echt vriendschap?

Ik heb jarenlang een dierbare vriendin gehad. Ze is heel anders dan ik, maar we konden  het goed vinden. We lachten en huilden met elkaar. Ze heeft wat moeilijke periodes gehad waarbij ik graag voor haar klaarstond. Op mijn beurt kon ik altijd bij haar terecht. 

Op een gegeven moment voelde ik,  voor mij uit het niets,  een afstand.  Ze had het erg druk zei ze. Dat respecteer ik en ik deed een stapje terug. Probeerde een tijdje via Whatsapp contact te houden,  zoals we altijd veelvuldig deden,  daarop kreeg ik wel reacties maar nooit input van haar kant. Dat kan, als je het druk hebt,  jammer maar niet erg.  Tot ik een paar weken terug nieuws kreeg waar ik intens verdrietig van werd,  waar ik haar echt nodig had.  Ik stuurde een wanhopig app berichtje waar ze uren later op vriendelijke maar kil professionele manier op reageerde. Dat is het laatste dat ik van haar gehoord heb. Een appje over hoe het met me gaat had ik zó fijn gevonden,  maar al  maanden kwam het sporadische  contact van mijn kant en zelfs dit was geen reden blijkbaar om even contact  met mij te zoeken.  Ze zou me maanden geleden laten weten wanneer ze weer tijd heeft om iets met me te gaan doen,  ik wacht wel.  Als ik iets verkeerd gedaan heb, had het gewoon even laten weten want ik heb geen idee waar ik het in zou moeten zoeken, maar dit vind ik pijnlijk. 

Ze is nog altijd welkom bij me,  ze is me dierbaar en ik denk met dankbaarheid terug aan de tijd die we samen hadden,  maar ik blijf niet achter haar aanlopen. In zoverre ben ik dus niet trouw. 

Wat ontzettend naar Wieder en anderen die echt vervelende verhalen hebben (geld stelen van je vriendin... Hoe erg!)

@to, als jij er last van hebt moet je het bespreekbaar maken. Niemand kan bepalen of dit voor jou een reden is om de vriendschap te breken dan jezelf.

Zelf ben ik best trouw in vriendschappen maar er zit natuurlijk een grens aan. Ik heb een paar goede vrienden en als een van hun aan de drugs in de goot zou komen te liggen zou ik er alles aan doen binnen mijn macht om er voor ze te zijn. Van een vriendin weet ik dat ze ooit vreemd gegaan is. Nu drie jaar geleden een aantal keren achter elkaar. Ik keur het niet goed maar snap waar het vandaan komt en weet ook hoe kapot ze gaat van spijt. Natuurlijk ben ik er dan voor haar, dit heeft geen invloed op onze vriendschap.

Iemand waar ik geen hele hechte vriendschap mee heb maar wel vriendin noem en vaker zie heeft wel wat gedachten waar ik moeite mee heb. Dit staat een hechte vriendschap in de weg. Zo wil zij de oorlog niet sponsoren en werkt ze als ondernemer zoveel mogelijk zwart. Maar daarnaast krijgt ze wel huursubsidie, extra geld voor de energierekening etc. Ik snap haar gedachtengang hierin echt niet.

Nu 9 jaar geleden is er een vriendschap "uit" gegaan en daar heb ik echt van moeten rouwen. We deden regelmatig dingen samen en voor mijn gevoel was zij van de ene op de andere dag heel kil. Heb haar meermaals gevraagd wat er was en zij vond dat ik dat wel moest weten. 

Nu negen jaar later heb ik nog steeds geen idee wat ik fout heb gedaan of wat de aanleiding is geweest.

Als iemand in mijn vriendenkring iemand zou verraden die in het zwart werkt dan zou dat voor mij wel een reden zijn om met de vriendschap te stoppen. 

Ligt eraan of er nog andere punten van binding over zijn. Levensovertuiging e.d. is ervan afhankelijk of ik mijn eigen overtuigingen ook mag houden maar verder doet het me weinig wat de bevlieging van het moment is.

Ik bedoel: we dolen allemaal weleens. Het grootste deel van de tijd doen we maar wat en geloven maar wat, totdat zeker is dat we toch een andere set aan moeten schaffen.

De liefde van mijn leven bijvoorbeeld geloofde heel andere dingen dan ik, wat soms best een troost kon zijn.

rionyriony schreef op 12-03-2024 om 09:15:

Ligt eraan of er nog andere punten van binding over zijn. Levensovertuiging e.d. is ervan afhankelijk of ik mijn eigen overtuigingen ook mag houden maar verder doet het me weinig wat de bevlieging van het moment is.

Ik bedoel: we dolen allemaal weleens. Het grootste deel van de tijd doen we maar wat en geloven maar wat, totdat zeker is dat we toch een andere set aan moeten schaffen.

Schaf jij een andere set vrienden aan? Of per set? Ben jij dat Boris Becker?

mijn ziekte heeft me indirect een vriendschap gekost.

Een vriend vond dat ik teveel mij ziekte werd. Hij haalde daarbij ervaringen met andere aan van iemand die een ziekte had en alleen nog maar bij hem kwam voor hulp en een ex die vooral graag zielig gevonden wilde worden.

Hij was duidelijk aan het projecteren maar zag het zelf niet zo. Ik vond het raar dat hij Daarmee kwam want ik had het zelde met hem over mijn ziekte. Dus hij kon het hooguit lezen op social media en ik had juist bewust van apart long covid het Instagram account om mensen die er geen zin in hebben niet mee lastig te vallen.
Ik heb hem nog nooit om hulp gevraagd, dus waarom hij die eerder ervaring erbij haalden snap ik nog steeds niet. Ook vind ik het verschrikkelijk om zielig gevonden te worden en wil ik het juist niet de hele tijd hebben over mijn ziekte.

Het is iemand die mij best dierbaar was, maar deze opmerkingen vond ik heel kwetsend. We hebben er ook best ruzie over gehad en uiteindelijk maar besloten het er niet meer over te hebben omdat we het niet eens zouden worden. Maar dat hij mij duidelijk niet goed genoeg bleek te kennen om wat ik zeg tegen te spreken, heeft wel een wig tussen ons gedreven. Ik heb vriendschap niet hard beëindigd, maar laat het verwateren. Omdat ik door mijn ziekte toch heel slecht ben geworden in contacten onderhouden, valt het niet erg op.

Het heeft me echt pijn gedaan Toen, maar blijkbaar waren we toch niet zulke goede vrienden als ik dacht als hij mij zo slecht kent.

Overigens zie ik wel dat mijn ziekte invloed heeft op mijn identiteit en wie ik ben, maar hoe kan het ook anders als het elke minuut van je leven bepaald en het je zoveel heeft afgenomen? Dat verandert een mens nu eenmaal, maar ik ben nog altijd zoveel meer dan mijn ziekte En juist daarom wil ik het er ook niet altijd over hebben met vrienden. Ik hoor liever hun leuke verhalen

watertoren schreef op 12-03-2024 om 08:49:

Als iemand in mijn vriendenkring iemand zou verraden die in het zwart werkt dan zou dat voor mij wel een reden zijn om met de vriendschap te stoppen.

Uiteraard. Bij stiekem matennaaien kun je er prat op gaan dat jij de volgende bent. Zo'n vriendschap voelt onveilig.

Campanula schreef op 12-03-2024 om 09:44:

[..]

Vervelend. Zo'n 'mooi weer' vriendschap verliezen. Als er geen begrip is voor jouw beleving en wat je bezig houdt is het klaar. Als je wint heb je vrienden, maar omgekeerd is meer van toepassing. De poedelprijs van gezondheid is exclusie. Moet wel leuk blijven.

Gelukkig heb ik van mijn andere vrienden vooral steun gekregen. Op dat gebied heb ik het verder wel echt getroffen en daar ben ik heel dankbaar voor🩷😊 Alleen deze vriendschap heeft echt te leiden gehad want aan mijn ziekte.

Er zijn wel een of twee vriendschappen verwaterd doordat we elkaar niet meer zagen, maar dat zie ik meer als iets natuurlijks. Zulke dingen gebeuren ook als je niet ziek wordt.

Er zijn dingen waar vrienden anders in staan, waar ik zeker anders over denk. Een vriendin van me heeft het minder op trouw dan ik. Zolang er geen kinderen zijn, denk ik moet je lekker zelf weten. Aan andere kant zeg ik ook regelmatig dat als je klaar bent met een relatie het gewoon uit mag gaan zonder dat je daar een zwaarwegende reden voor moet hebben.

Het wordt anders denk ik als vreemdgaan dichterbij komt. Dus uiteraard niet met mijn man of de partner van vriendinnen, familie etc. Ow en ik wil niet in een leugen gebruikt worden. Dat weet ze. Ik ga niet voor iemand liegen omdat ie vreemdgaat.

Verder zijn die vriendin en ik ook wel heel andere types. En de vriendschap gaat ook wel in periode van meer en minder contact.

Ook als er wel kinderen zijn, moet iemand dat zelf weten. 

Ik zou mijn vriendinnen niet op straat flikkeren als ze vreemdgaan. Ook niet als ze kinderen met hun partner hebben. Ik heb dit aan de hand gehad, dus dat weet ik zeker. Handige actie van mijn vriendin? Absoluut niet. Was de relatie toch al gedoemd te mislukken op dat punt? Zeker wel. Ik vind eigenlijk dat je eerst de ene relatie moet beëindigen, voor je in een nieuwe stapt. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat dat met kinderen nogal een grote stap is. Het helpt sowieso om met wat compassie naar de mensen waarvan je houdt te kijken. Niemand kan altijd alles maar goed doen.
Ik zou het pas lastig vinden als ik ook echt bevriend met die partner ben en die regelmatig zie. Dat was nu niet het geval. 

Verschil van mening in coronatijden was voor mij wel een hele goede reden geweest om vriendschappen te verbreken. Gelukkig hoefde dat niet. Had blijkbaar een goede voorselectie. 

watertoren schreef op 12-03-2024 om 08:49:

Als iemand in mijn vriendenkring iemand zou verraden die in het zwart werkt dan zou dat voor mij wel een reden zijn om met de vriendschap te stoppen.

Hoe bestaat het. De omgekeerde wereld! En jij kunt jezelf dan nog recht aankijken in de spiegel?