Seksdates/ vreemdgaan
Hallo
Ik ben een man van 58 jaar en ik heb recent mijn partner betrapt op ontrouw.
Ons huwelijk leek sterk en goed en aangezien we elkaar al van jonge leeftijd kennen was ik er altijd trots op dat we een soort van "exclusief" voor elkaar waren.
We hielden en houden veel van elkaar en doen heel veel samen , maar blijkbaar dan dus niet alles.
Mijn antennes signaleerden al een tijdje ander gedrag van mijn vrouw.. ze leek seksueel actiever, maar ze gaf aan dat dit te maken had met het gegeven dat onze beide kinderen het huis uit zijn en dat we daardoor geen rekening hier mee meer hoefde te houden.
Ze was vaak op haar telefoon bezig en het viel me op dat ze af en toe van me afdraaide als ik naast haar zat. Getriggerd door deze signalen lukte me het op een zeker moment om de ontgrendel code mee te lezen, die ik later gebruikte om op een onbewaakt moment de telefoon te pakken en te ontgrendelen.
Wat ik toen ontdekte kan ik eigenlijk nog steeds niet geloven, en we zijn nu drie maanden verder. Mijn vrouw maakte via Chatplaza contact met mannen... in haar profiel stond geen foto, maar wel dat ze sportief gebouwd is en dat ze gelukkig getrouwd is, maar "af en toe een boefje". Dit werkt als een soort magneet op Chatplaza en aangezien 80% daar man is een maar een heel klein percentage "normale" vrouw. Via de chats werd er ondeugende taal uitgewisseld en als dat een beetje klikte ging het door via Skype, daar kun je chatten, bellen en wat makkelijker plaatjes uitwisselen.
Ik heb wat van deze gesprekken kunnen teruglezen omdat ik op onze laptop daar vrij makkelijk bij kon komen.
Naar nu blijkt heeft ze de spanning behoorlijk opgezocht en zijn er uiteindelijk ook 5 hotelafspraken geweest om seks te hebben met 2 verschillende mannen. Niet tegelijk, maar in de loop van 2024 na elkaar. dat ging door tot oktober 2024.
Ik wist niet van de mogelijkheid dat je blijkbaar een hotel voor een aantal uren kunt boeken, maar weet nu wel dat het zo is.
Mijn vrouw heeft alles goed gepland om zo lang mogelijk onder de radar te blijven en wiste haar sporen heel goed uit. Ook sprak ze af dat ze niet langer dan een uur van huis wilde afspreken zodat ze ook weer op tijd thuis terug kon zijn.
Op het moment dat ik alles ontdekte zakte de grond onder mijn voeten weg.. en nog steeds heb ik veel last van stress en wordt door het minste of geringste getriggerd en voel ik me naar.
We hebben wel besloten verder te gaan en ze heeft me verzekerd dat het niet weer zal gebeuren en dat ze 100% voor mij en ons wil gaan.. ik wil haar geloven, maar dat valt niet mee. ik loop nog wel meet een knoop in mijn maag rond.
Wat me het meest dwars zit is dat ze geen van de kansen die ze had om te stoppen niet heeft benut.. de beloning voor de spanning was waarschijnlijk sterker dan het moreel besef..
Ik bedoel dan dat je er best veel moeite voor moet doen, plannen, er naar toe, de vreemde man voor het eerst in het echt zien, het hotel inlopen, naar de kamer gaan .. en verder..
Ik voel me dus behoorlijk bedrogen en vraag me af of ik er ooit overheen kan komen.. we hebben therapie samen en werken er hard aan , maar ik durf geen weddenschap af te sluiten op een goede afloop.
Zijn er hier lotgenoten die min of meer hetzelfde hebben meegemaakt en hoe zijn jullie ermee omgegaan?
Ik zoek hier geen harde veroordeling, maar eerder wat steun..
Groet F
Ze is dus gestopt omdat jij er achter kwam. Niet omdat zij het zelf wil .
Pittig Frank . Geen herkenning maar wil je wel sterkte wensen.
Lees het draadje 'Verder na ontrouw' op het zusterforum. Daar zul veel herkenning en erkenning vinden https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-8?page=380#5707
Sterkte!
Sterkte Frank! 
ik heb hier geen ervaring mee.
Maar ik denk dat je de tijd moet nemen om dit te verwerken, voordat je besluit dat je met jouw vrouw verder wilt gaan.
Wat ontzettend ingewikkeld. Ik denk dat je heel realistisch bent dat je niet weet of je dit te boven kunt komen.
Dit is zo’n vertrouwensbreuk en ze heeft zo overduidelijk keuzes gemaakt die je niet had verwacht dat ze ooit had kunnen maken. Ik kan me voorstellen dat het echt alles op zijn kop heeft gezet en zet.
Ze zit anders in elkaar dan dat je dacht. Dit zijn bewuste acties waarover is nagedacht en die enkel en alleen gericht waren op haar genot en plezier. Het zijn bewuste acties waarvan ze wist of zou moeten weten dat het zou leiden tot een vertrouwensbreuk en gevoelens van verdriet, boosheid, etc.
Je bent in therapie gegaan schrijf je. Geef de therapie een eerlijke kans, en luister ook heel goed naar je gevoel!
Je bent niet iets verplicht. Je gooit niet iets weg als je het niet meer kan opbrengen. Ik kan me indenken dat hiermee teveel vertrouwen is weggevallen.
Ik denk dat als ik in jouw schoenen stond ik niet ik nog mee door zou kunnen gaan al zou ik dat uit liefde voor degene die ik dacht dat mijn partner was wellicht wel willen. Het hele voetstuk en hoe ik mijn partner bezie en alle waardering zou hiermee veranderen. Het is gewoon te groot, te georganiseerd, te kwetsbaar.
ik zou er kapot van zijn. Juist omdat ik mijn partner zo hoog heb. Dat denk ik ook in jouw post te lezen als je schrijft over de trots die je voelde bij jullie exclusiviteit.
ik gun je dat je ontdekt of je dit wel of niet kunt opbrengen en dat je met jezelf in het reine komt hierover. En dat je vanuit dit gevoel en weten dus ook kunt kiezen. Niet vanuit angst of verplichting; maar vanuit weten en voelen dat je het wil en kan of juist niet meer wil en kunt.
Ik en anderen kennen jouw grens niet. Wat mij helpt bij moeilijke keuzes in contact met anderen is bedenken wat ik minimaal nodig heb om het contact aan te houden en of diegene daarin kan voorzien. En dan heb ik het niet over middelen maar over zaken als “hij/zij moet het goed met me voor hebben, ik heb eerlijke betrokkenheid nodig, ik heb het nodig dat er zelfreflectie is” dat soort dingen.
Veel wijsheid gewenst. Zorg goed voor jezelf. Na zo’n klap heb je dat nodig.
Hoi Ninoea,
Dankjewel voor de lieve en uitgebreide reactie.
Het is allemaal wel erg ingewikkeld ja. De ridder op het witte paard is in mijn hoofd continu in gevecht met de moraalridder die zegt "dit kan niet".
Maar.. we hebben eigenlijk 28 jaar een hele goede relatie gehad op alle fronten. Dat gooi je ook niet zomaar weg en dat wil ik ook niet, het is wel de moeite om voor te vechten.
We zijn samen in therapie en beiden ook apart, mijn partner is de hele dag in de weer om te repareren wat er is gebeurd.. ze ziet hoe kapot ik er van ben en schaamt zich (terecht) kapot voor wat is gebeurd. De afgelopen weken zijn we gek genoeg ook wel dichter naar elkaar gegroeid en hebben veel, heel veel gesproken en samen gehuild.
Mijn trauma, want dat is het wel, zal een beetje moeten wegzakken voordat ik de juiste beslissing kan nemen, ik denk wel dat je niet te snel en overhaast moet beslissen.
De tijd zal het leren...
Fijn dat je even wild reageren.. ik voel de steun.
F
Frank1966 schreef op 16-01-2025 om 16:48:
Maar.. we hebben eigenlijk 28 jaar een hele goede relatie gehad op alle fronten. Dat gooi je ook niet zomaar weg en dat wil ik ook niet, het is wel de moeite om voor te vechten.
Ik heb je gelezen en ik pikte deze zinnen eruit. Jij vindt dat jullie een hele goede relatie hadden maar je vrouw (onbewust misschien) niet. Anders was ze niet zo georganiseerd vreemd gegaan. En je relatie gooi jij misschien niet zomaar weg maar je vrouw wel.
Ik vraag me ook af of ze er wel echt voor wil vechten want zoals ik het lees was ze hier lekker mee doorgegaan als je niks had ontdekt.
Sterkte!