Scheiden met kinderen?
Mijn man en ik zijn steeds meer als broer en zus voor elkaar. We zijn er voor de kinderen, doen ons ding maar leven verder best langs elkaar heen. Hij heeft er vrede mee maar ik niet. Ik ben nu eind dertig en wil niet de komende helft van mijn leven zo verder.
Voor de kinderen wil ik niet uit elkaar maar wat voor een voorbeeld geef je als je blijft hangen in een relatie waar de liefde is weggebloeid?
We zijn net terug van vakantie en we hebben naast gesprekken over de kinderen of wat te doen in de buurt nog geen een fatsoenlijk gesprek gehad. Het avontuur en de passie die ik mis zoek ik bij vriendschappen, sport en mijn werk maar het is niet genoeg.
Man weet van mijn zorgen, ik gaf het steeds iets anders de schuld. Tropenjaren, druk met het huis etc etc. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat we niet zo goed bij elkaar passen en twijfel ik (niet voor het eerst) om uit elkaar te gaan.
We hebben twee fantastische kinderen van 4 en 6, door mijn bedrijf in opbouw een groot verschil in loon. De gevolgen zullen enorm zijn. Uiteraard wil ik weer in loondienst tijdelijk als dat helpt en ik hoef geen luxe. Als we het voor elkaar krijgen dat man in ons huis kan blijven ga ik daar zeker voor.
Wie heeft er ervaringen die hij/zij wil delen?
Je lijkt te denken dat er maar twee opties zijn: blijven doorgaan zoals het nu gaat, of scheiden. Maar er is nog een derde optie: de relatie verbeteren. Ik denk dat je dat je kinderen en je man verschuldigd bent. Je zegt dat je man er vrede mee heeft, maar weet hij dat jij een scheiding overweegt? Ga eerst eens echt met je man praten en zeg dan letterlijk wat je hier typt.
Peaches schreef op 03-08-2023 om 11:36:
Je lijkt te denken dat er maar twee opties zijn: blijven doorgaan zoals het nu gaat, of scheiden. Maar er is nog een derde optie: de relatie verbeteren. Ik denk dat je dat je kinderen en je man verschuldigd bent. Je zegt dat je man er vrede mee heeft, maar weet hij dat jij een scheiding overweegt? Ga eerst eens echt met je man praten en zeg dan letterlijk wat je hier typt.
Ik snap je opmerking maar zie niet in hoe. We hebben het hier vaker over gehad en geprobeerd actie te ondernemen. Avonden samen waarbij we om en om de invulling bedachten, een keer naar een festival etc. Dingen die ik erg leuk vindt maar ik merk dat hij niet wil en het alleen voor mij doet. Ik wil dat hij het zelf wil maar zo werkt het natuurlijk niet.
Jaren terug hebben we therapie gehad, al voor de kinderen. Dat ging vooral over shit uit mijn jeugd. Ik dacht dat het toen goed genoeg ging met ons maar achteraf had ik het toen moeten kappen voor de kinderen. Maar daar kunnen we nu niks meer mee en ik ben ontzettend dankbaar voor de mooie kinderen die we hebben.
Gezien de leeftijden van je kinderen zit je in het staartje van de tropenjaren. Ik zou het nog 2 jaar aankijken en proberen te investeren in jullie relatie als partners.
Is het broer-zus gevoel het grootste probleem en heb je al een minnaar op het oog?
ToetieToover schreef op 03-08-2023 om 12:41:
Is het broer-zus gevoel het grootste probleem en heb je al een minnaar op het oog?
Nee ik heb geen minnaar op het oog en moet daar zelfs nog niet aan denken.
Mijn grootste probleem is dat ik passie mis en we geen gespreksonderwerpen hebben. Al zou hij gepassioneerd zijn over postzegels en daar enthousiast over praten. Hij heeft geen ambitie op het werk, geen dingen die hij graag nog eens wil beleven, niet echt eigen vrienden al is hij best sociaal wanneer hij in een groep is en is heel tevreden met wat hij heeft en hoeft niks meer. Fantastische eigenschappen op zich. Alleen het sluit niet aan bij mij.
Hij heeft zelf ook vaker aangegeven ook heel gelukkig met iemand anders te kunnen zijn. Ik ben toevallig op zijn pad gekomen en we zijn een goed team. Maar ik wil niet alleen oud worden als een goed team, ik wil meer dan dat.
Ik heb wel ooit geopperd om een open relatie te proberen, dat we samen blijven voor de kinderen en daarnaast een wat vrijer leven leiden. Dat vind hij niet passen.
Ik heb ook voorgesteld om bijvoorbeeld alleen op vakantie te gaan en dat ook wel eens een paar dagen gedaan maar ook dat vind hij lastig.
als iemand ervaringen heeft met een vergelijkbare situatie en daar wel uitgekomen is lees ik het ook graag...
Ik begrijp niet goed wat je wil
Je wilt scheiden want …
En je vraagt hoe anderen er zijn uitgekomen?
is therapie nog weer een optie?
Eventueel alleen omdat jij volgens mij zelf niet duidelijk hebt wat je wil
ik kan wel zeggen ga samen een weekend weg
Of zit je tijd uit want dat is het beste voor je kinderen maar daar heb je denk ik niks aan
Wie garandeert dat een volgende relatie beter is? Als je al een relatie krijgt?
En tegelijk geef je de kinderen de helft van de tijd op.
Heb je dat ervoor over?
Net zoals het stoppen met je eigen zaak en terug in loondienst gaan?
En heb je zicht op huisvesting? Of wordt dat 3 jaar kamperen in een caravan tot er eindelijk ergens een mini-appartementje vrijkomt?
Je zet jouw leven én dat van je kinderen aardig op zijn kop voor een behoorlijk onzekere en mogelijk financieel wankele toekomst. Ik zou dus zorgen dat je écht 1.000 percent zeker bent én alles hebt geprobeerd.
Zou je nog wel verder willen met hem als jullie de sleur er uit kunnen krijgen en de passie terug krijgen? Oftewel, heb je nog wel motivatie om er aan te werken?
Indien ja: relatietherapie.
Met de uitjes die je bedacht had en waarbij je aangaf dat hij het alleen deed omdat jij het wilde: hij had het allemaal voor je over en stopte er energie in.
Relatietherapie niet overwegen omdat je het al een keer hebt gedaan samen: je geeft zelf aan dat het vooral over de 'shit uit jouw verleden' ging. Wil je het een kans geven, nu het over júllie gaat?
ik heb in dezelfde situatie gezeten. Ik kreeg eigenlijk een beetje dezelfde adviezen: er aan werken, leuke dingen doen samen, praten, relatietherapie enz.. " liefde is een werkwoord" en bla bla bla. maar soms is het gewoon over. jij voelt dat zelf het best. Dan valt er niks meer te werken. Echt niet. Ik heb ook twee jonge kinderen en een nieuwe relatie. Alles is op zijn pootjes terecht gekomen en geen seconde spijt gehad. Neem je tijd voor je keuze. Maar laat je niet teveel leiden door opmerkingen van anderen. In elke relatie moet je werken maar op =op. Dat is geen opgeven dat is gewoon enorm verdrietig maar niet jouw schuld
Maya2727 schreef op 03-08-2023 om 19:56:
ik heb in dezelfde situatie gezeten. Ik kreeg eigenlijk een beetje dezelfde adviezen: er aan werken, leuke dingen doen samen, praten, relatietherapie enz.. " liefde is een werkwoord" en bla bla bla. maar soms is het gewoon over. jij voelt dat zelf het best. Dan valt er niks meer te werken. Echt niet. Ik heb ook twee jonge kinderen en een nieuwe relatie. Alles is op zijn pootjes terecht gekomen en geen seconde spijt gehad. Neem je tijd voor je keuze. Maar laat je niet teveel leiden door opmerkingen van anderen. In elke relatie moet je werken maar op =op. Dat is geen opgeven dat is gewoon enorm verdrietig maar niet jouw schuld
Ja, op = op maar dat weet je alleen als je het hebt geprobeerd. Het is heel makkelijk om elkaar niet meer leuk te vinden als je vooral met andere dingen bezig bent. Dus TO, je zou kunnen proberen hoe het gaat als je samen gaat werken aan jullie relatie.
Is niet verplicht natuurlijk. Maar wie weet werkt het. En dan ben je straks samen met de vader van je kinderen, in een fijne relatie. Dat lijkt mij het proberen waard.
Peaches schreef op 03-08-2023 om 20:53:
[..]
Ja, op = op maar dat weet je alleen als je het hebt geprobeerd. Het is heel makkelijk om elkaar niet meer leuk te vinden als je vooral met andere dingen bezig bent. Dus TO, je zou kunnen proberen hoe het gaat als je samen gaat werken aan jullie relatie.
Is niet verplicht natuurlijk. Maar wie weet werkt het. En dan ben je straks samen met de vader van je kinderen, in een fijne relatie. Dat lijkt mij het proberen waard.
Het is niet iets nieuws, dit probleem bestaat al langer en we hebben al best veel geprobeerd. Als ik eerlijk ben is mijn gevoel dat het op is. Maar dat vind ik zo egoïstisch richting de kinderen dat ik aan het twijfelen word gebracht.
Over de praktische zaken maak ik me wel zorgen maar heb ik ook vertrouwen dat het goed komt. Financieel en qua huisvesting. Als dat 3 jaar wonen in een caravan betekent vind ik dat ook prima mits de kinderen het daar ook oke vinden.
Ze de helft van de tijd moeten missen lijkt me wel echt heel zwaar.
Maya2727 schreef op 03-08-2023 om 19:56:
ik heb in dezelfde situatie gezeten. Ik kreeg eigenlijk een beetje dezelfde adviezen: er aan werken, leuke dingen doen samen, praten, relatietherapie enz.. " liefde is een werkwoord" en bla bla bla. maar soms is het gewoon over. jij voelt dat zelf het best. Dan valt er niks meer te werken. Echt niet. Ik heb ook twee jonge kinderen en een nieuwe relatie. Alles is op zijn pootjes terecht gekomen en geen seconde spijt gehad. Neem je tijd voor je keuze. Maar laat je niet teveel leiden door opmerkingen van anderen. In elke relatie moet je werken maar op =op. Dat is geen opgeven dat is gewoon enorm verdrietig maar niet jouw schuld
Maya2727 schreef op 03-08-2023 om 19:56:
ik heb in dezelfde situatie gezeten. Ik kreeg eigenlijk een beetje dezelfde adviezen: er aan werken, leuke dingen doen samen, praten, relatietherapie enz.. " liefde is een werkwoord" en bla bla bla. maar soms is het gewoon over. jij voelt dat zelf het best. Dan valt er niks meer te werken. Echt niet. Ik heb ook twee jonge kinderen en een nieuwe relatie. Alles is op zijn pootjes terecht gekomen en geen seconde spijt gehad. Neem je tijd voor je keuze. Maar laat je niet teveel leiden door opmerkingen van anderen. In elke relatie moet je werken maar op =op. Dat is geen opgeven dat is gewoon enorm verdrietig maar niet jouw schuld
Hoe is het gegaan met je kinderen? Hebben jullie het samen voor hun relatief goed kunnen laten verlopen?
De kinderen moet wennen, dat zeker. Ze hebben het liefst ouders die bij elkaar zijn. Maar overall gaat het goed, op school en ze zijn gelukkig. Ik heb voor de kinderen lang getwijfeld. Maar het voelde niet goed om bij iemand te blijven voor de kinderen. Ik hield echt niet meer van hem. Ik voelde me een leugenaar.