Scheiden met kinderen?
Mijn man en ik zijn steeds meer als broer en zus voor elkaar. We zijn er voor de kinderen, doen ons ding maar leven verder best langs elkaar heen. Hij heeft er vrede mee maar ik niet. Ik ben nu eind dertig en wil niet de komende helft van mijn leven zo verder.
Voor de kinderen wil ik niet uit elkaar maar wat voor een voorbeeld geef je als je blijft hangen in een relatie waar de liefde is weggebloeid?
We zijn net terug van vakantie en we hebben naast gesprekken over de kinderen of wat te doen in de buurt nog geen een fatsoenlijk gesprek gehad. Het avontuur en de passie die ik mis zoek ik bij vriendschappen, sport en mijn werk maar het is niet genoeg.
Man weet van mijn zorgen, ik gaf het steeds iets anders de schuld. Tropenjaren, druk met het huis etc etc. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat we niet zo goed bij elkaar passen en twijfel ik (niet voor het eerst) om uit elkaar te gaan.
We hebben twee fantastische kinderen van 4 en 6, door mijn bedrijf in opbouw een groot verschil in loon. De gevolgen zullen enorm zijn. Uiteraard wil ik weer in loondienst tijdelijk als dat helpt en ik hoef geen luxe. Als we het voor elkaar krijgen dat man in ons huis kan blijven ga ik daar zeker voor.
Wie heeft er ervaringen die hij/zij wil delen?
En toch hè, toch blijf ik denken dat je een goed team zijn, onderwaardeert. Jullie hebben dus een vakantie zonder wanklank of grote ruzie gehad? Samen, met het gezin, leuke dingen gedaan? Ex-familie van me had dit ook. Miste de passie etc. Heeft de boel opgebroken en had spijt als haren op het hoofd toen de ex een nieuwe relatie kreeg. Want toen was er geen weg terug en de nieuwe lovers lagen niet 3 rijen dik voor de deur. Deze persoon is nog steeds alleen en ex gaat samenwonen. En daar wordt na 2 jaar nog steeds over gebaald. En dan woont deze persoon in een heerlijk huis, geen caravan.
Kijk, als je zoals bij mij met 3 in een relatie zit, waarbij er eentje niet door mij was uitgenodigd, ja, dan is het anders. Maar is het gras wel groener als je van je man af bent?
Wij zijn trouwens nog in relatietherapie gegaan. Voor mij heeft dat enorm veel duidelijkheid gegeven dat de relatie echt kansloos was. Dat maakte de beslissing makkelijker en helpt ook in de verwerking. Omdat je dan beter begrijpt waarom het niet werkt
Maya2727 schreef op 03-08-2023 om 22:40:
Wij zijn trouwens nog in relatietherapie gegaan. Voor mij heeft dat enorm veel duidelijkheid gegeven dat de relatie echt kansloos was. Dat maakte de beslissing makkelijker en helpt ook in de verwerking. Omdat je dan beter begrijpt waarom het niet werkt
Dank, dat is wel een goede toevoeging. Ik ga het binnenkort bespreken met man maar diep van binnen weet ik het voor mezelf wel. Zonder kinderen zou het veel makkelijker en duidelijker zijn.
@bloem, en anderen. Zoals ik me nu voel wil ik helemaal nog geen andere relatie. Maar zoals ik er nu over denk word ik liever alleen oud dan met iemand waarbij het niet goed meer voelt. Wellicht dat ik ooit wel toe ben aan een andere relatie maar dat zal niet op kort termijn zijn en is ook niet mijn doel.
Dopje schreef op 03-08-2023 om 23:22:
[..]
Dank, dat is wel een goede toevoeging. Ik ga het binnenkort bespreken met man maar diep van binnen weet ik het voor mezelf wel. Zonder kinderen zou het veel makkelijker en duidelijker zijn.
@bloem, en anderen. Zoals ik me nu voel wil ik helemaal nog geen andere relatie. Maar zoals ik er nu over denk word ik liever alleen oud dan met iemand waarbij het niet goed meer voelt. Wellicht dat ik ooit wel toe ben aan een andere relatie maar dat zal niet op kort termijn zijn en is ook niet mijn doel.
Ik vraag me af wat dan wel je doel is. Want kennelijk voegt hij niets positiefs toe aan jouw leven, maar ook niet negatief. Je zou dus ook kunnen blijven. Onrust kan soms ook in jezelf zitten.
ToetieToover schreef op 04-08-2023 om 00:26:
[..]
Ik vraag me af wat dan wel je doel is. Want kennelijk voegt hij niets positiefs toe aan jouw leven, maar ook niet negatief. Je zou dus ook kunnen blijven. Onrust kan soms ook in jezelf zitten.
Een liefdeloze relatie zonder gezamenlijke interesses en alleen gesprekken over de kinderen, dat lijkt mij behoorlijk eenzaam. Ik zit liever alleen op de bank dan naast iemand die ik niets te zeggen heb.
Om welke reden zou ze willen blijven? Voor de kinderen? Die zien ook wel dat hun ouders langs elkaar leven.
Yumi schreef op 04-08-2023 om 09:28:
[..]
Een liefdeloze relatie zonder gezamenlijke interesses en alleen gesprekken over de kinderen, dat lijkt mij behoorlijk eenzaam. Ik zit liever alleen op de bank dan naast iemand die ik niets te zeggen heb.
Om welke reden zou ze willen blijven? Voor de kinderen? Die zien ook wel dat hun ouders langs elkaar leven.
Nee hoor kinderen letten daar niet op
Zolang pa en ma elkaar de tent niet uitvechten
Roos55 schreef op 04-08-2023 om 10:51:
[..]
Nee hoor kinderen letten daar niet op
Zolang pa en ma elkaar de tent niet uitvechten
Uit eigen ervaring, weet ik dat kinderen daar wel op letten... ik was zo'n kind namelijk
Ik zou juist voor m'n kinderen bij elkaar blijven. Hun wereld wordt compleet op z'n kop gezet.
https://www.scheidingswijzer.nl/nieuws/scheiden-maakt-altijd-gelukkiger.html#:~:text=Daarnaast%20hebben%20kinderen%20veel%20minder,zij%20meer%20gezondheids%2D%20en%20gedragsproblemen.
Wat ik lees van TO is dat er geen gespannen sfeer is
Leuke vakantie
Dan vraag ik mij af wat de kinderen er van vernemen dat er geen passie meer is
Als kind van gescheiden ouders zou ik je, in het belang van je kinderen, willen vragen om er alles aan te doen om hier samen uit te komen. Ook al heb je nu wellicht het idee dat het "op" is, kan er altijd nog iets opbloeien, wellicht mede door relatietherapie. Als dan daarna blijkt dat het echt niet meer gaat, heb je in ieder geval (voor jezelf, maar ook voor je kinderen) alles geprobeerd.
Hoewel scheiden tegenwoordig steeds "gemakkelijker" lijkt te gebeuren, waarbij er daarna ook weer heel snel nieuwe/samengestelde gezinnen worden gevormd (want kinderen zijn zo veerkrachtig, die kunnen dat allemaal wel aan...), kan ik je uit eigen ervaring vertellen dat met gescheiden ouders opgroeien mij als kind heel veel stress en onrust heeft opgeleverd (en dat terwijl mijn ouders altijd netjes met elkaar omgingen en geen ruzie hadden).
Helemaal eens en zelfde ervaring als Nickske.
Jullie hebben nu eenmaal kinderen.
Dank voor alle meningen en reacties. Zelf kom ik uit een gezin met ongelukkige ouders en heb ik vaak gewenst dat ze een scheiding zouden doorzetten (plannen waren er regelmatig maar ze hebben nooit doorgepakt). Wellicht dat dat ook meespeelt in mijn keuze nu.
Ik ga het op een goed moment met man bespreken en sta zeker nog wel open voor nog een keer relatietherapie. Voor de kinderen zou ik graag willen dat we gelukkig zijn samen maar ik zie het niet zitten om op deze manier de rest van mijn leven te spenderen.
Dopje schreef op 04-08-2023 om 16:53:
Dank voor alle meningen en reacties. Zelf kom ik uit een gezin met ongelukkige ouders en heb ik vaak gewenst dat ze een scheiding zouden doorzetten (plannen waren er regelmatig maar ze hebben nooit doorgepakt). Wellicht dat dat ook meespeelt in mijn keuze nu.
Ik ga het op een goed moment met man bespreken en sta zeker nog wel open voor nog een keer relatietherapie. Voor de kinderen zou ik graag willen dat we gelukkig zijn samen maar ik zie het niet zitten om op deze manier de rest van mijn leven te spenderen.
Het hoeft toch ook niet de rest van je leven, deze relatie? Maar bijvoorbeeld tot de kinderen 18 zijn? Ik moet zeggen dat ik dat zelf niet heb behaald, maar ik denk wel: hoe ouder de kinderen, hoe makkelijker een scheiding te verwerken is voor ze. Daarom vroeg ik ook of je plannen hebt voor een minnaar/nieuwe vriend want dan gaat deze planning niet lukken.
Dopje schreef op 04-08-2023 om 16:53:
Dank voor alle meningen en reacties. Zelf kom ik uit een gezin met ongelukkige ouders en heb ik vaak gewenst dat ze een scheiding zouden doorzetten (plannen waren er regelmatig maar ze hebben nooit doorgepakt). Wellicht dat dat ook meespeelt in mijn keuze nu.
Ik ga het op een goed moment met man bespreken en sta zeker nog wel open voor nog een keer relatietherapie. Voor de kinderen zou ik graag willen dat we gelukkig zijn samen maar ik zie het niet zitten om op deze manier de rest van mijn leven te spenderen.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn moeder niet gelukkig was met mijn vader en dat ze bij hem bleef vanwege de kinderen en ze kon ook eerlijk gezegd geen kant op. Ik was 33 toen mijn moeder op 68jarige leeftijd overleed. Ik vergeet nooit dat ik naast haar dode lichaam zat en ik kon alleen maar denken van ze is nooit echt gelukkig geweest. Daarom zeg ik tegen jou kies voor jezelf.
Dopje schreef op 03-08-2023 om 21:53:
[..]
...
Over de praktische zaken maak ik me wel zorgen maar heb ik ook vertrouwen dat het goed komt. Financieel en qua huisvesting. Als dat 3 jaar wonen in een caravan betekent vind ik dat ook prima mits de kinderen het daar ook oke vinden.
Ze de helft van de tijd moeten missen lijkt me wel echt heel zwaar.
Ik denk dat je drie jaar in een caravan wonen met kinderen een beetje onderschat en als je zelf schrijft niet te weten of je daarna een relatie wenst, wat zijn je kansen dan als alleenstaande moeder op de huizenmarkt?
Dat je de kinderen de helft van de tijd moet missen hoort nu eenmaal bij de keuze die je kunt maken.
Persoonlijk denk ik dat er tegenwoordig veel te licht gedaan wordt over een scheiding. Zelf ben ik getrouwd, ruim een jaar geleden dat we de laatste maal seks hadden maar we knuffelen wel veel, praktisch is alles goed geregeld en we zijn een goed team voor onze stiefzoon die al in co-ouderschap zit. Scheiden is hier wel het laatste waar ik aan denk, zelfs al voelt het soms aan als een broer-zus relatie. Voor mij is de stabiliteit voor stiefzoon het belangrijkste en onze grootste verantwoordelijkheid.
Het punt waarop ik sta is om een open relatie naar voren te schuiven, zodat we beide onze fysieke noden kunnen vervullen; maar er verder weinig verandert.
Wat ik probeer te zeggen: je kunt ook samenblijven voor de stabiliteit en de praktische zaken en ondertussen het romantische Hollywoodbeeld van een huwelijk loslaten.