Open relatie bij nieuwe relatie
Ik zat vanmorgen naar de radio te luisteren en toen ging het kort over open relaties. Er werd gewezen op het programma Lang leve de liefde, waar vorige week een man aangaf alleen een relatie te willen als deze open was. Spreker op de radio gaf ook aan dat zijn relatie met zijn vriendin vanaf het begin open was.
Ik vroeg me af waarom zou je dat willen vanaf het prille start van je relatie? Ik snap nog wel de behoefte aan een open relatie als je langer samen een relatie hebt, ik zou het zelf nu niet kunnen of willen, maar kan begrijpen dat die behoefte op een bepaald moment ontstaat. Maar, wat je ook op vele fora leest, dan moet er wel een goede basis zijn, een goede communicatie en een volkomen vertrouwen in elkaar. Daarnaast je gaat net een relatie aan met elkaar, ik ga er vanuit dat je knetterverliefd bent en genoeg lust en liefdesgevoelens voor elkaar hebt, waarom dan ook al vanaf het begin van je relatie lustgevoelens met andere delen? (of liefde? De invulling is voor een ieder anders volgens mij, maar zoals ik begreep is in het algemeen een open relatie, 1 liefdesrelatie met lustrelaties met anderen, meerdere liefdesrelatie is dan meer polyamorie. Maar verbeter me wanneer dit niet klopt).
omdat een open relatie gewoon een manier kan zijn waarop je een relatie wil hebben en niet per se met een gebrek aan seks te maken heeft?
Ok, dus ondanks de liefdes- en lustbubbel van een prille relatie kan er toch de behoefte zijn om ook seks te hebben met anderen. Dat kan, voor mij moeilijk voor te stellen, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat dat voor anderen juist wel fijn is.
Ik ben zelf niet monogaam. Een monogame relatie zou voor mij als een keurslijf voelen waarin ik niet gelukkig word. Pas later in de relatie dit bespreken geeft het risico dat je er beiden totaal anders in staat, waarbij één van beiden consensesies moet doen die tegen diens natuur in gaan om de relatie te laten werken. Dat is op de langertermijn vaak niet houdbaar.
Dus zoek ik bewust iemand die net als ik een niet monogame relatie zoekt, waarbij wij wel beiden duidelijk elkaars nummer 1 zijn. Dat betekent niet dat we vanaf dag 1 het ook met anderen moeten doen, want ik kan me goed voorstellen dat je in het begin vooral in elkaar op gaat. Maar dat de ruimte er is om ook met anderen om te gaan als die behoefte ontstaat. Waarbij ik mij niet wil vastpinnen op samen of ook apart met anderen dingen te beleven, dat zal geheel afhangen van wat voor beiden werkt.
Lijkt me juist goed om daar vanaf het begin duidelijk over te zijn, als dat is wat je wil.
Voor jou lijkt het te wijzen op een soort verveling binnen de eigen relatie, dat je niet genoeg hebt aan elkaar, maar het kan ook gewoon een levenswijze zijn toch? Dat iemand niet gelooft in monogamie.
Rondstruiner schreef op 16-11-2021 om 11:29:
Lijkt me juist goed om daar vanaf het begin duidelijk over te zijn, als dat is wat je wil.
Voor jou lijkt het te wijzen op een soort verveling binnen de eigen relatie, dat je niet genoeg hebt aan elkaar, maar het kan ook gewoon een levenswijze zijn toch? Dat iemand niet gelooft in monogamie.
Het heeft bij mij niet zozeer met niet geloven te maken, maar gewoon met mijn natuur.
Ik ben gewoon niet monogaam. Dat voelt voor mij net zo natuurlijk als voor anderen juist monogamie.
het betekent inderdaad niet dat je vanaf het begin met anderen naar bed moet. Het betekent dat je een niet monogame relatie wil. En dat is handig om van tevoren te bespreken. Ook welke kaders daar voor beide partners aan zitten. Dat verschilt nogal.
Jij lijkt het heel erg aan seks en verveling te koppelen. Maar dat hoeft niet. Sterker nog, als dat het probleem is, vraag ik me af of een open relatie wel een (duurzame) oplossing is.
Oh dan komt het verkeerd over want koppel het zeker niet aan verveling, maar snap wel dat jullie die conclusie trekken door mijn woordkeuze.
En ik ben heel erg voor duidelijkheid, dus zeker goed dat je vanaf het begin aangeeft dat je ideale relatie een open relatie is. Misschien heb ik er iets te zwart/wit naar geluisterd. Maar ik trok uit het gesprek op de radio wel de conclusie dat het open was vanaf dag 1. Maar dat zal in elke relatie natuurlijk anders zijn. Ik kan het alleen lastig begrijpen (ik veroordeel het niet) dat je het al vanaf dag 1 wil, misschien omdat ik niet van nature niet monogaam?. Misschien kortzichtig vanuit mijn kant? Vandaar ook dit topic 
Er is nog geen basis bij een beginnende relatie, de vertrouwensband moet nog groeien, dat lijkt me zo lastig. Maar dat groeit misschien ook juist door vanaf het begin veel met elkaar te praten.
Ik heb een monogame relatie, maar wij hebben dit ook al redelijk snel in het begin besproken. Dat is toch niet zo vreemd? Je wil toch van elkaar weten hoe je de toekomst voor je ziet.
Dat hoort voor mij in hetzelfde rijtje als: wil je samenwonen/trouwen/kinderen/LAT relatie etc.
Het bespreken vind ik ook niet raar. Het willen en uitvoeren van dag 1 probeer ik te begrijpen (en als je dat wil, vind ik het dus ook niet raar). Maar misschien hoeft dat niet, want een ieder is anders natuurlijk.
Misschien kijk ik er ook teveel met mijn gevoel van hoe ik nu in mijn relatie sta naar. Ik weet nog dat ik aan het begin van onze relatie, best wel open zou kunnen staan voor anderen, maar ook omdat mijn gevoel niet zo diep was als nu. Nu, momenteel zou ik het heel lastig vinden, omdat wat ik nu voor hem voel intenser is, dan aan het begin. Ik kan me overigens ergens ook wel weer voorstellen dat je op een bepaald moment komt dat je dat elkaar wel gunt (of hoe je het ook wil noemen), juist omdat je weet dat de liefde, de basis, het gevoel, de communicatie samen heel sterk is. Maar dat weet je bij aanvang van je relatie toch niet?
Een open relatie is het begin van het einde.
@TO maar vanaf dag 1 een open relatie willen hebben, betekent toch niet dat je het ook meteen op dag 1 met een ander moet doen?
Het betekent slechts dat er vanaf het begin de ruimte hebt om dat op te zoeken, niet dat het ook gebeurd en moet.
Ik kan me overigens ergens ook wel weer voorstellen dat je op een bepaald moment komt dat je dat elkaar wel gunt (of hoe je het ook wil noemen), juist omdat je weet dat de liefde, de basis, het gevoel, de communicatie samen heel sterk is. Maar dat weet je bij aanvang van je relatie toch niet?
Dat weet je inderdaad niet vanaf dag 1, maar je weet wel wat je nodig hebt om gelukkig te zijn in een relatie. Voor de een is dat monogamie, voor de ander juist niet.
En mijn ervaring met de niet monogame stellen die ik ken is juist dat er vanaf het begin heel veel communicatie is daarover. Wat zijn de afspraken? Wat heb je van elkaar nodig om het te laten werken?
Maar zoals ik al eerder schreef zie ik het als een natuur. Sommigen zijn monogaam, anderen niet en voor weer een derde groep is het om het even.
Als monogamie niet je natuur is dan start je simpelweg met andere afspraken en een andere basis dan die jij gewend bent.
Ik vind het trouwens heel fijn om te lezen hoe je het probeert te begrijpen en ik kan me voorstellen dat dat vanuit jouw monogame referentiekader best lastig is. En juist daarom waardeer ik het heel erg 
@lollypopje, ik kan me helemaal vinden in je post. Tuurlijk hoeft het niet vanaf dag 1 daadwerkelijk uitgevoerd te worden, maar het kan wel als je die ruimte elkaar dus geeft, terwijl je ook nog aan je nieuwe relatie aan het bouwen bent. In mijn hoofd zorgt dat voor kortsluiting, omdat ik dan niet gevoelsmatig iets sterks kan opbouwen denk ik. Maar dat gebeurd waarschijnlijk niet bij niet-monogame mensen en bij hen kan dat wel naast elkaar bestaan bij mensen die van nature niet monogaam zijn.
Even in het algemeen geschreven, want uiteindelijk vindt iedereen zijn eigen manier daar in natuurlijk.
willem1959 schreef op 16-11-2021 om 12:05:
Een open relatie is het begin van het einde.
Dat geloof ik dan weer oprecht niet.
Amber82 schreef op 16-11-2021 om 12:29:
@lollypopje, ik kan me helemaal vinden in je post. Tuurlijk hoeft het niet vanaf dag 1 daadwerkelijk uitgevoerd te worden, maar het kan wel als je die ruimte elkaar dus geeft, terwijl je ook nog aan je nieuwe relatie aan het bouwen bent. In mijn hoofd zorgt dat voor kortsluiting, omdat ik dan niet gevoelsmatig iets sterks kan opbouwen denk ik. Maar dat gebeurd waarschijnlijk niet bij niet-monogame mensen en bij hen kan dat wel naast elkaar bestaan bij mensen die van nature niet monogaam zijn.
Even in het algemeen geschreven, want uiteindelijk vindt iedereen zijn eigen manier daar in natuurlijk.
Daarmee vat je het inderdaad mooi samen
Iedereen is uiteindelijk anders en vind de weg die bij hun past.