Mijn man scheldt mij uit
Hallo,
Als mijn man boos of gefrustreerd wordt om iets, scheldt hij mij vaak uit.
Een voorbeeld van net:
Hij had eten gemaakt en gaf aan dat ik ook wat van bijgerecht x kon pakken. Ik zei dat ik dat niet hoefde. Zijn reactie hierop was 'en dan moet ik zeker alles alleen opeten, kankerwijf!'
Andere scheldwoorden die hij gebruikt zijn 'stom wijf', 'stomme mongool' en 'kutwijf'.
Achteraf spijt het hem en geeft hij aan het niet meer te willen doen. Soms blijft het een tijdje weg, maar het komt tot nu toe ook steeds weer terug.
Ik snap dat dit niet normaal is, maar zo voelt het ondertussen wel...
Scheldt jouw partner je weleens om zo'n grove manier uit?
Peiling
Scheldt jouw partner jou (vaak) uit als hij/zij boos is? (Of andersom)
Wat erg. Wat een vreselijke en respectloze manier om met elkaar om te gaan. Niet doen en niet pikken van een ander. Punt.
Man en ik zijn mensen met een eigen mening en we zijn het wel eens niet met elkaar eens. Maar uitschelden is van beide kanten nog nooit gebeurd (ook niet een beetje).
Wij zorgen voor een pleegkind dat scheldt bij elk ding dat hem dwars zit. Ik vind dat enorm kwalijk en vreselijk gedrag. Maar hij is wel haast het perfecte voorbeeld van wat er gebeurt met een kind dat grootgebracht wordt (werd in ons geval) in 'jouw' omstandigheden. Dat is echt niet okay.
Ik vind het allereerst heel dapper dat je dit onder woorden hebt gebracht en hier hebt opgeschreven. Dat is heel confronterend voor jezelf.
Ik vond het erg herkenbaar wat je schrijft, ben als kind met veel verbale agressie tussen mijn ouders en naar ons kinderen toe opgegroeid en dacht ook dat ik het gelijk vergat. Helaas werkt het niet zo. Elke keer dat het dan weer gebeurd knalt het keihard binnen en je gaat toch geloven dat het waar is en dat het inderdaad aan jou ligt.
ook omdat ik, toen ik een relatie kreeg, zijn agressie óók accepteerde, het hoorde er immers bij, dacht ik.
Heb aardig wat sessies bij de psycholoog nodig gehad om dit een plekje te geven.
Ik schrijf dit op om je te waarschuwen dat je kind (en jij en je man ook) door deze situatie heel veel schade op kan lopen.
Ik hoop dat jullie, misschien met relatietherapie en/of via de huisarts, hier uit kunnen komen, allereerst voor jullie kind, maar zeker ook voor jullie zelf!
Misschien blijkt een scheiding toch nodig, maar doe dat dan óók met hulp van de relatietherapeut, omdat een scheiding zoveel emotie met zich meebrengt dat in die periode de verbale agressie echt alleen maar erger wordt en gemakkelijk ook over kan gaan in non-verbale agressie
In elk geval heel veel sterkte.
Wel bijzonder dat Je man het woord respectloos gebruikt als het over zijn vriend gaat, maar er zelf volledig overheen gaat.
Allereerst; jij hoeft niet te eten wat hij kookt als je er geen zin in hebt of geen trek hebt. Dat is geen opmerking/mopper waardig. Als jij iets in het huishouden anders doet dan hij, is dat niet fout. Dus er is allereerst geen enkele reden voor een mopper.
Maar ben je dan toch zo op je ziel getrapt, dan zeg je dat. Schelden kan echt niet. En dat kan hij ook best laten, want op zijn werk en naar zijn vrienden doet hij het niet. Het is dus geen Gilles de la Tourette, waarbij hij er maar wat uitflapt, maar het is bewust bedoeld om jou te kwetsen.
Een overweging voor jezelf; waarom kan hij zich op zijn werk, bij vrienden en zijn familie wel inhouden en bij jou niet? Ben jij minderwaardig voor hem? Minder belangrijk? Of is er bij jou geen consequentie en bij anderen wel?
Eigenlijk weet je in elk geval het antwoord wel. Opstappen als hij het weer doet, totdat hij normaal kan praten (zoals hierboven bij geweldloos verzet beschreven staat)
Of, totdat jij je zelf respect weer gevonden hebt en zelf niet meer terugkomt.
Mija schreef op 07-06-2022 om 11:48:
[..]
Ik vind onmiddellijk weggaan bij iemand die ‘alleen maar’ af en toe (hoe vaak eigenlijk?) scheldt ook nogal gortig. Er zijn verder geen ruzies, zegt TO. Dat is op zichzelf al opmerkelijk! Er is een kind. Het mag dan schadelijk zijn om in een relatie op te groeien waar ouders geen respect hebben voor elkaar, opgroeien in een gebroken gezin is ook geen kleinigheid (zie ik bij mij eigen kinderen die 3/0 waren toen hun vader en ik uit elkaar gingen). Ik vind dat de man van TO allereerst aan de lat staat om nu dan eens echt serieus zijn verantwoordelijkheid te nemen om een veilige omgeving te creëren voor zijn vrouw en kind. Niet lullen maar poetsen!
Wat me wel opviel TO: de eerste reden om niet te scheiden die je geeft, is dat jullie niet makkelijk aan twee woningen kunnen komen. Pas de laatste is dat jullie het goed hebben samen. Zegt dat iets over hoe fijn jullie het hebben? In dat geval misschien toch maar wat tijd in elkaar gaan investeren.
Natuurlijk moet je man zelf aan zijn boosheid werken. Dat staat met stip op 1). Toch zou ik ook zeggen: reageer sterker en duidelijker als hij dit doet. Loop direct weg. Ga niet op dat moment in discussie maar zeg zoiets als: ‘Je had gezegd dat je dit niet meer zou doen en ik verwacht dat je je daaraan houdt. Ik ben nu te boos. Ik kom er later op terug.’ En dat doe je dan ook. Dit is ontleend aan geweldloos verzet in gezinnen en eigenlijk bedoeld voor kinderen/pubers. Maar ik stel me voor dat het bij een volwassene ook kan werken. Naast het werk dat je man zelf doet, kan dit hem helpen nog duidelijker geconfronteerd te worden met de grens die hij overschrijdt en dat jij dat echt heel serieus neemt terwijl je tegelijkertijd wel in relatie blijft met hem door het gesprek op een ander moment weer op te pakken. Dit kan natuurlijk met een volwassen man niet eindeloos zo doorgaan maar misschien is het een tijdje behulpzaam.
Ik kan me bijna niet voorstellen dat je het gortig noemt om bij iemand weg te gaan die haar uitscheldt met woorden als "kankerwijf". Stuitend vind ik het.. De lat ligt niet laag, maar ondergronds. TO wordt mishandeld, maar nee, blijf maar bij hem want er is een kind in het spel ...
Nee, ik ontken niet dat een scheiding heel ingrijpend is voor een kind. Maar dit is een gezonde situatie zeker? Als dit geen scheiding rechtvaardigt, weet ik het niet meer. Juist om je kind te beschermen!
Dat deze man dit doet zegt wat over zijn rotte karakter. Daar geen therapie bij helpen. Ja, wellicht leert hij zich in te houden. Maar het is de aard van het beestje.
Ga alsjeblieft bij hem weg TO. De woningnood is verschrikkelijk. Maar het mag geen reden zijn deze mishandeling te pikken.
Amarettootje schreef op 07-06-2022 om 16:07:
[..]
Ik kan me bijna niet voorstellen dat je het gortig noemt om bij iemand weg te gaan die haar uitscheldt met woorden als "kankerwijf". Stuitend vind ik het.. De lat ligt niet laag, maar ondergronds. TO wordt mishandeld, maar nee, blijf maar bij hem want er is een kind in het spel ...
Nee, ik ontken niet dat een scheiding heel ingrijpend is voor een kind. Maar dit is een gezonde situatie zeker? Als dit geen scheiding rechtvaardigt, weet ik het niet meer. Juist om je kind te beschermen!
Dat deze man dit doet zegt wat over zijn rotte karakter. Daar geen therapie bij helpen. Ja, wellicht leert hij zich in te houden. Maar het is de aard van het beestje.
Ga alsjeblieft bij hem weg TO. De woningnood is verschrikkelijk. Maar het mag geen reden zijn deze mishandeling te pikken.
Ik bepleit helemaal niet dat TO dit maar moet pikken. Maar als er behalve het schelden echt geen andere relatieproblemen zijn, zou ik het de moeite waard vinden om het nog een kans te geven.
Je analyse ‘dit is de aard van het beestje en het is onverbeterlijk’ is uit de lucht gegrepen. Dat zou kunnen. Maar het kan ook zijn dat hij een temperamentvolle man is met narcistische trekjes die met teveel spanningen rondloopt en nooit heeft geleerd die op een gezonde manier te kanaliseren. Dat is helemaal geen excuus voor zijn gedrag. Maar het sluit ook niet uit dat hij wat kan bijleren. Wat heel duidelijk moet zijn: dit gedrag heeft niks met zogenaamde ‘fouten’ van TO te maken. Zelfs als hij zich terecht aan iets zou ergeren, moet hij daar anders mee omgaan. En in wezen is dit geen relatieprobleem. Het is een probleem van man dat hij zich op bepaalde momenten zo ver boven zijn vrouw verheven voelt dat hij meent dat hij zich dit kan permitteren. Als hij dat niet inziet en op deze weg doorgaat, ben ik het met je eens. Maar hij kan ook zijn stinkende best gaan doen zijn narcistische impulsen te beheersen. Het begint bij zijn erkenning van zijn eigen slechte gedrag en daar heel serieus mee aan de slag gaan. Dat is moeilijk maar niet onmogelijk. Martin Appelo, zelf psycholoog en therapeut, schrijft daar bijvoorbeeld boeken over.
“Als zelfverklaard narcist vertelt Appelo tijdens zijn lezing wat er op zijn 37e gebeurde waardoor hij voor het eerst in zijn leven dacht: "Er gaat iets fout, maar het ligt niet aan de ander; het ligt aan mij".
https://www.boompsychologie.nl/actueel-item/80-968_Martin-Appelo-vertelt-over-narcisme-bij-TEDx
Mija schreef op 07-06-2022 om 17:18:
[..]
Ik bepleit helemaal niet dat TO dit maar moet pikken. Maar als er behalve het schelden echt geen andere relatieproblemen zijn, zou ik het de moeite waard vinden om het nog een kans te geven.
Maar dat geloof ik dan ook niet. Geen relatieproblemen maar wel je partner voor kankerwijf' 'stom wijf', 'stomme mongool' en 'kutwijf' uitmaken? 
Ainne schreef op 07-06-2022 om 17:22:
[..]
Maar dat geloof ik dan ook niet. Geen relatieproblemen maar wel je partner voor kankerwijf' 'stom wijf', 'stomme mongool' en 'kutwijf' uitmaken?
Toch is dat wat TO zegt. Dus dat neem ik vooralsnog voor waar aan. Ze zegt ook dat hij inziet dat het heel slecht gedrag is en dat hij geprobeerd heeft zijn leven te beteren maar dat niet volhoudt. Hij moet dus een stap verder zetten en professionele hulp zoeken. Dit is serieus, zeker niet iets om te bagatelliseren en voor lief te nemen. Ze moeten allebei hun kop uit het zand halen. Op deze manier ben je geen goed koppel en geen goede ouders. En dan moet hij zichzelf bij de lurven pakken en zichzelf niet meer laten wegkomen met zijn destructieve gedrag.
Mija schreef op 07-06-2022 om 17:34:
[..]
Toch is dat wat TO zegt. Dus dat neem ik vooralsnog voor waar aan. Ze zegt ook dat hij inziet dat het heel slecht gedrag is en dat hij geprobeerd heeft zijn leven te beteren maar dat niet volhoudt. Hij moet dus een stap verder zetten en professionele hulp zoeken. Dit is serieus, zeker niet iets om te bagatelliseren en voor lief te nemen. Ze moeten allebei hun kop uit het zand halen. Op deze manier ben je geen goed koppel en geen goede ouders. En dan moet hij zichzelf bij de lurven pakken en zichzelf niet meer laten wegkomen met zijn destructieve gedrag.
Hij pakt zichzelf niet bij de lurven, want hij komt ermee weg. Waarschijnlijk vindt hij het ook nog gedoe en gezanik als iemand er wat van zegt. Ik zou er niet aan moeten denken, elke dag op mijn tenen te moeten lopen bij mijn man omdat ik bang ben "iets" te doen waardoor hij weer uitbarst. Nog niet misschien. Kan hij er 20 keer achteraf spijt van hebben en sorry zeggen, maar dat werkt dan echt niet meer bij mij. Kan hij nog zo leuk en lief en aardig zijn als je samen naar de Efteling bent of op een terrasje zit, maar ook dat maakt het dan voor mij niet goed. Want stel dat je het op dat terrasje na het 3e biertje wel genoeg vindt, dan ben je dus alsnog weer dat K*-wijf dat het pleziertje vergalt.
Pejeka1 schreef op 07-06-2022 om 17:56:
[..]
Hij pakt zichzelf niet bij de lurven, want hij komt ermee weg. Waarschijnlijk vindt hij het ook nog gedoe en gezanik als iemand er wat van zegt. Ik zou er niet aan moeten denken, elke dag op mijn tenen te moeten lopen bij mijn man omdat ik bang ben "iets" te doen waardoor hij weer uitbarst. Nog niet misschien. Kan hij er 20 keer achteraf spijt van hebben en sorry zeggen, maar dat werkt dan echt niet meer bij mij. Kan hij nog zo leuk en lief en aardig zijn als je samen naar de Efteling bent of op een terrasje zit, maar ook dat maakt het dan voor mij niet goed. Want stel dat je het op dat terrasje na het 3e biertje wel genoeg vindt, dan ben je dus alsnog weer dat K*-wijf dat het pleziertje vergalt.
Helemaal eens. Daarom is het nu of nooit voor die man.
Pejeka1 schreef op 07-06-2022 om 17:56:
[..]
Hij pakt zichzelf niet bij de lurven, want hij komt ermee weg. Waarschijnlijk vindt hij het ook nog gedoe en gezanik als iemand er wat van zegt. Ik zou er niet aan moeten denken, elke dag op mijn tenen te moeten lopen bij mijn man omdat ik bang ben "iets" te doen waardoor hij weer uitbarst.
Hij vindt het erg wat hij doet, maar tegelijkertijd bagetaliseert hij het ook, 'ik meen het niet, maar dat zie ik pas achteraf. Op dat moment zelf heb ik alleen die boosheid en ben ik gewend om zo te reageren'. Hij wil er over praten en ermee aan de slag, maar als ik er teveel over praat dan ervaart hij het inderdaad ook als gedoe en gezeur vanuit mij.
Hij vindt het ook moeilijk dat het onder het kopje emotionele mishandeling valt. Vindt het pijnlijk dat hij dit doet. En tegelijkertijd ook dat hij iets heeft van is dat niet overdreven, want verder voldoe ik toch niet aan een mishandelaar?
Ik loop trouwens de meeste keren dat hij uitvalt met schelden naar mij, niet op mijn tenen. Ben me juist vaak van geen kwaad bewust dat ik iets doe waar hij boos om kan worden, komt dan vaak heel onverwachts voor mij. Al zijn er ook wel dingen waarbij ik wel denk van oei dit gaat hij niet leuk vinden! (Dus wel op mijn tenen lopen.)
Mija schreef op 07-06-2022 om 17:34:
[..]
Toch is dat wat TO zegt. Dus dat neem ik vooralsnog voor waar aan. Ze zegt ook dat hij inziet dat het heel slecht gedrag is en dat hij geprobeerd heeft zijn leven te beteren maar dat niet volhoudt. Hij moet dus een stap verder zetten en professionele hulp zoeken. Dit is serieus, zeker niet iets om te bagatelliseren en voor lief te nemen. Ze moeten allebei hun kop uit het zand halen. Op deze manier ben je geen goed koppel en geen goede ouders. En dan moet hij zichzelf bij de lurven pakken en zichzelf niet meer laten wegkomen met zijn destructieve gedrag.
Klopt, verder verloopt onze relatie prima/goed. Op de boze scheldmomenten na is er een ontspannen sfeer, voelen we ons op gemak bij elkaar, kan van alles bij hem kwijt, als er iets is gebeurd met iemand anders neemt hij het direct voor me op, geeft me complimenten en is heel zorgzaam voor me.
Mija schreef op 07-06-2022 om 17:18:
[..]
Ik bepleit helemaal niet dat TO dit maar moet pikken. Maar als er behalve het schelden echt geen andere relatieproblemen zijn, zou ik het de moeite waard vinden om het nog een kans te geven.
Je analyse ‘dit is de aard van het beestje en het is onverbeterlijk’ is uit de lucht gegrepen. Dat zou kunnen. Maar het kan ook zijn dat hij een temperamentvolle man is met narcistische trekjes die met teveel spanningen rondloopt en nooit heeft geleerd die op een gezonde manier te kanaliseren. Dat is helemaal geen excuus voor zijn gedrag. Maar het sluit ook niet uit dat hij wat kan bijleren. Wat heel duidelijk moet zijn: dit gedrag heeft niks met zogenaamde ‘fouten’ van TO te maken. Zelfs als hij zich terecht aan iets zou ergeren, moet hij daar anders mee omgaan. En in wezen is dit geen relatieprobleem. Het is een probleem van man dat hij zich op bepaalde momenten zo ver boven zijn vrouw verheven voelt dat hij meent dat hij zich dit kan permitteren. Als hij dat niet inziet en op deze weg doorgaat, ben ik het met je eens. Maar hij kan ook zijn stinkende best gaan doen zijn narcistische impulsen te beheersen. Het begint bij zijn erkenning van zijn eigen slechte gedrag en daar heel serieus mee aan de slag gaan. Dat is moeilijk maar niet onmogelijk. Martin Appelo, zelf psycholoog en therapeut, schrijft daar bijvoorbeeld boeken over.
“Als zelfverklaard narcist vertelt Appelo tijdens zijn lezing wat er op zijn 37e gebeurde waardoor hij voor het eerst in zijn leven dacht: "Er gaat iets fout, maar het ligt niet aan de ander; het ligt aan mij".
https://www.boompsychologie.nl/actueel-item/80-968_Martin-Appelo-vertelt-over-narcisme-bij-TEDx
Klopt erg wat je zegt. Het komt ook voort uit zijn eigen thuissituatie van vroeger. Dat maakt het voor hem ook lastig om echt te zien dat dit erger is dan het lijkt en absoluut niet normaal is. Hij wil de cirkel doorbreken en het niet aan zijn eigen kind meegeven.
Hij geeft zelf ook aan dat hij met veel frustraties over zichzelf rondloopt, dat dat geen excuus is, maar dat dat wel eraan bijdraagt. Wil werken aan die frustraties.
Trouvaille schreef op 07-06-2022 om 15:21:
interesssant stuk:
https://www.nu.nl/uit-andere-media/6204375/slachtoffers-van-huiselijk-geweld-stuiten-vaak-op-onbegrip.html
Dank, zal het gaan lezen
Biebel schreef op 07-06-2022 om 13:47:
Een overweging voor jezelf; waarom kan hij zich op zijn werk, bij vrienden en zijn familie wel inhouden en bij jou niet? Ben jij minderwaardig voor hem? Minder belangrijk? Of is er bij jou geen consequentie en bij anderen wel?
Denk zelf dat het eerder is dat hij bij mij niet zo die grens van een ander persoon voelt. In zijn gezin vroeger gebeurde het ook, waren veel ruzies, nu niet meer als hij daar is.
Hij is ook weleens boos op anderen, maar dan vertelt hij tegen mij hoe hij over ze denkt en waarom hij boos is op ze, niet tegen diegenen zelf.