Mijn man scheldt mij uit
Hallo,
Als mijn man boos of gefrustreerd wordt om iets, scheldt hij mij vaak uit.
Een voorbeeld van net:
Hij had eten gemaakt en gaf aan dat ik ook wat van bijgerecht x kon pakken. Ik zei dat ik dat niet hoefde. Zijn reactie hierop was 'en dan moet ik zeker alles alleen opeten, kankerwijf!'
Andere scheldwoorden die hij gebruikt zijn 'stom wijf', 'stomme mongool' en 'kutwijf'.
Achteraf spijt het hem en geeft hij aan het niet meer te willen doen. Soms blijft het een tijdje weg, maar het komt tot nu toe ook steeds weer terug.
Ik snap dat dit niet normaal is, maar zo voelt het ondertussen wel...
Scheldt jouw partner je weleens om zo'n grove manier uit?
Peiling
Scheldt jouw partner jou (vaak) uit als hij/zij boos is? (Of andersom)
Piratenkoningin schreef op 06-06-2022 om 20:43:
Als je man het meent dat hij dit niet meer wil doen, dan is het belangrijk dat hij hulp zoekt. Het niet willen, is blijkbaar niet genoeg om het niet meer te doen. Dat hulp zoeken kan hij maar beter zo snel mogelijk doen, want met elke uitval beschadigt hij jou, jullie relatie, jullie kind en zichzelf. Het is geen normaal gedrag en het ligt op geen enkele manier aan jou.
Ja inderdaad, dat heb ik ook tegen hem gezegd. Hij zegt wel hulp te willen, maar weet niet goed hoe. Zie hem niet naar een dokter stappen en een traject van therapeuten of psychologen instappen. Mocht er iets zijn waar hij anoniem kan meedoen (telefonische hulplijn) of anoniem online, dan zou hij dat eerder doen. Hij zou gaan kijken of er iets is. Of een boek of filmpjes.
Mija schreef op 06-06-2022 om 21:35:
Ik sta er echt van te kijken dat iemand om een futiliteit zo van leer trekt. Dat gaat toch nergens over!?! Wat is er mis met hem dat hij zo snel uit zijn slof schiet? En wat doet hij dan eigenlijk als jullie wel een probleem hebben, als er echt ruzie is? Ik vind het ontzettend respectloos om je partner uit te schelden en hij zou het moeten afleren. Ik zou me er denk ik niet overheen kunnen zetten. Zo denigrerend.
Ik kan me zo niet herinneren wanneer we een echte ruzie gehad hadden.
Evaluna schreef op 06-06-2022 om 22:28:
Wel heel goed dat je registreert dat dit soort dingen niet oké zijn. Ook al sluipt het erin bij een relatie en lijkt het er "gewoon" een beetje bij te horen.
Je onderbuikgevoel / je intuïtie is oké, die doet het nog en vertrouw daar op! Ik heb in zo'n relatie gezeten en dan kan je aan jezelf gaan twijfelen, of jij nou degene bent die altijd moeilijk doet misschien??!?! NEE jij doet niet moeilijk, en ja, dit is kwetsend, ook als hij sorry zegt daarna.
Is het bespreekbaar met je partner dat je hier aan wilt werken met hem omdat je je er niet prettig bij voelt? (Bij mij was dit dus niet bespreekbaar, dat kan ook)
En ik denk dat een praktijk ondersteuner bij de huisarts jou goed kan helpen de zaken op een rijtje te zetten en je in de realiteit te houden. Wat er dan ook verder gaat gebeuren, bewustwording is de eerste stap en daar ben je goed mee bezig!
Dankje. Ja, dit is bespreekbaar.
Beertjelief schreef op 06-06-2022 om 23:17:
[..]
Gaat niet zo makkelijk
Geloof de ervaringsdeskundigen maar in plaats van je eigen zelf
Want je eigen zelf heeft het hartstikke misEn ze is geen watje en heeft ook niet haar verstand verloren (Echt, hoe kun je zoiets schrijven na deze openingspost waarin haar man haar uitscheldt en denigreert? Moet ze nu salade over jou heengooien en je 't topic uitknikkeren?)
Ze zit ergens middenin en misschien heeft dit topic het allemaal nog zwaarder voor haar gemaakt
En dan is er ook nog een kind en financiele toestanden waaraan gedacht moeten worden!
Het is inderdaad niet zo zwart wit. We kunnen niet zomaar beiden aan een eigen woning komen. We hebben een kind en zien het ook niet zitten om gescheiden een kind op te voeden. Naast de keren dat hij mij uitscheldt, hebben we het prima/leuk samen.
Je man mishandelt je. Niet fysiek maar wel verbaal. En daar is geen enkel excuus voor.
Je verdient beter en hij moet hier meteen mee stoppen. En niet alleen omdat je dit niet als voorbeeld voor jullie kind wilt, maar omdat jij met fatsoen behandeld moet worden.
Ik wens je veel zelfliefde en -compassie toe.
Wat ik denk, is dat er achter die boosheid en het schelden iets anders schuilgaat. Hij maakt eten voor jou en als je dat niet wilt, wordt hij boos. Het lijkt dan alsof hij reageert alsof je hém afwijst in plaats van zijn eten. Hij lijkt afwijzing over zijn gedrag niet te kunnen scheiden van afwijzing over zijn persoon. Zijn gedrag is: jou iets opdringen. Zijn waarden, normen en.... eten. Dat heeft hij niet te doen. Schelden ook niet. Achteraf vindt hij zelf ook dat het niet kan. Dus zou hij gemotiveerd moeten zijn om te gaan nadenken welke pijn (afwijzing?) in hem wordt opgeroepen en waarom hij daar niet even bij stilstaat maar meteen ‘in de aanval’ gaat. Respect betekent dat je accepteert dat de ander een eigen mening en wil heeft en respect betekent dat jouw partner aan de slag gaat met zijn onderliggende emoties en respect betekent óók dat hij over zijn schaamte heenstapt en hulp zoekt want een beetje online lezen werkt alleen voor lichte problemen.
Nee mijn man scheldt mij nooit uit en iemand zou meteen op kunnen zouten als hij/zij bij/tegen mij het woord kanker of mongool gebruikt. Wat een hoofdprijs heb je getroffen 😣
viaduct schreef op 07-06-2022 om 00:03:
[..]
Het is inderdaad niet zo zwart wit. We kunnen niet zomaar beiden aan een eigen woning komen. We hebben een kind en zien het ook niet zitten om gescheiden een kind op te voeden. Naast de keren dat hij mij uitscheldt, hebben we het prima/leuk samen.
Dat is vaak wat het moeilijk maakt. Natuurlijk zijn er leuke momenten buiten de mishandeling. Want ja, dat is het, mishandeling. En dat leren jullie je kind nu. Het is oké voor een man om zijn vrouw te mishandelen.
Doornroosje9 schreef op 07-06-2022 om 08:58:
[..]
Dat is vaak wat het moeilijk maakt. Natuurlijk zijn er leuke momenten buiten de mishandeling. Want ja, dat is het, mishandeling. En dat leren jullie je kind nu. Het is oké voor een man om zijn vrouw te mishandelen.
Het is ook een bekend verschijnsel dat slachtoffers van huiselijk geweld het gebeuren bagatelliseren. Alsof het wel OK is als je drie keer per jaar geslagen of uitgescholden wordt, en het de rest van de tijd leuk is. Voor mijzelf geldt dat ik er helemaal niet over praatte. Heel apart, ik wist dus echt wel dat het niet normaal was, maar in plaats van er iets aan te doen, ging ik mijn best doen om het gedrag te voorkomen. Bij de relatietherapeut hebben we het gehad over ‘dingetjes’ maar heb ik echt niet verteld hoe het er echt aan toe ging achter de voordeur.
Het verraderlijke is dat het erin sluipt. Als een man uit het niets ineens zijn vrouw slaat, is de kans groot dat ze opstapt. Als je het opbouwt vanaf een dwingend praten, schreeuwen, schelden, een duw, is het net als de kikker in kokend water.
Nee natuurlijk niet. Je leeft niet voor je verdriet.
Het is zó vreselijk slecht voor je kinderen. Die nemen dat hun leven lang mee; het misvormt hun karakter.
Wat ze zich zullen herinneren is de ontzettende schrik; de onveiligheid. Grote kans dat ze ook jou niet respecteren. Ze denken: als mijn moeder niet zo klunzig had gedaan dan was mijn vader rustig gebleven en dan hadden we een veel fijnere jeugd gehad.
De ene helft van de kinderen neemt het voor de zwakkere op en de andere helft voor de sterkere. Het kind wil overleven en de beste kans heeft hij onder leiding van de sterkere.
Ga asjeblieft bij hem weg en wacht niet tot eventuele kinderen groot zijn. De schade is onherstelbaar.
Tja ik vind niet dat je nu al weg moet gaan, ook al ben ik erg voor grenzen stellen bij mishandeling. Je mag zeker nu eisen dat hij aan anger management gaat doen en eventueel een therapeut voor onderliggende issues benaderen. Ik zou daar ook een termijn aan hangen: binnen een maand daarmee beginnen. Als hij het doorzet, een bepaalde tijd afbakenen dat je verbetering moet zien (half jaar, jaar, zoiets). Zo niet: wegwezen.
En blijf bedenken: beloftes zonder daadwerkelijke verandering zijn gewoon manipulaties.
Het is absoluut giftig voor kinderen. Ze zien hoe het niet hoort en jij weet dat en staat erbij.
Mijn kinderen zijn de doorslag geweest om te vertrekken. Schijnbaar vond ik het voor mezelf een stuk minder erg dan voor mijn kinderen.
Als je gescheiden bent is het ook niet alles, daar zal ik eerlijk in zijn. Maar de kinderen krijgen nu, in ieder geval de helft van de tijd, wel te zien hoe je liefdevol met elkaar omgaat. Weten hoe gezonde relaties er uit zien. Dat was niet gelukt als we bij elkaar waren gebleven.
Bovendien ben ik nog weinig mensen tegen gekomen die blij waren dat hun ouders hebben gewacht met scheiden tot ze groot (?) Waren.
Ga uit elkaar. Als je het niet voor jezelf wil doen, doe het dan tenminste voor je kind. Dit is ontzettend onveilig voor je kind.
MRI schreef op 07-06-2022 om 11:32:
Tja ik vind niet dat je nu al weg moet gaan, ook al ben ik erg voor grenzen stellen bij mishandeling. Je mag zeker nu eisen dat hij aan anger management gaat doen en eventueel een therapeut voor onderliggende issues benaderen. Ik zou daar ook een termijn aan hangen: binnen een maand daarmee beginnen. Als hij het doorzet, een bepaalde tijd afbakenen dat je verbetering moet zien (half jaar, jaar, zoiets). Zo niet: wegwezen.
En blijf bedenken: beloftes zonder daadwerkelijke verandering zijn gewoon manipulaties.
Ik vind onmiddellijk weggaan bij iemand die ‘alleen maar’ af en toe (hoe vaak eigenlijk?) scheldt ook nogal gortig. Er zijn verder geen ruzies, zegt TO. Dat is op zichzelf al opmerkelijk! Er is een kind. Het mag dan schadelijk zijn om in een relatie op te groeien waar ouders geen respect hebben voor elkaar, opgroeien in een gebroken gezin is ook geen kleinigheid (zie ik bij mij eigen kinderen die 3/0 waren toen hun vader en ik uit elkaar gingen). Ik vind dat de man van TO allereerst aan de lat staat om nu dan eens echt serieus zijn verantwoordelijkheid te nemen om een veilige omgeving te creëren voor zijn vrouw en kind. Niet lullen maar poetsen!
Wat me wel opviel TO: de eerste reden om niet te scheiden die je geeft, is dat jullie niet makkelijk aan twee woningen kunnen komen. Pas de laatste is dat jullie het goed hebben samen. Zegt dat iets over hoe fijn jullie het hebben? In dat geval misschien toch maar wat tijd in elkaar gaan investeren.
Natuurlijk moet je man zelf aan zijn boosheid werken. Dat staat met stip op 1). Toch zou ik ook zeggen: reageer sterker en duidelijker als hij dit doet. Loop direct weg. Ga niet op dat moment in discussie maar zeg zoiets als: ‘Je had gezegd dat je dit niet meer zou doen en ik verwacht dat je je daaraan houdt. Ik ben nu te boos. Ik kom er later op terug.’ En dat doe je dan ook. Dit is ontleend aan geweldloos verzet in gezinnen en eigenlijk bedoeld voor kinderen/pubers. Maar ik stel me voor dat het bij een volwassene ook kan werken. Naast het werk dat je man zelf doet, kan dit hem helpen nog duidelijker geconfronteerd te worden met de grens die hij overschrijdt en dat jij dat echt heel serieus neemt terwijl je tegelijkertijd wel in relatie blijft met hem door het gesprek op een ander moment weer op te pakken. Dit kan natuurlijk met een volwassen man niet eindeloos zo doorgaan maar misschien is het een tijdje behulpzaam.