Lotgenoten: wie heeft ervaring met buitenechtelijke lover waarin je je verliest?

Een korte introductie. Ik ben 50+, in een relatie en sinds een paar maanden een soort van relatie met iemand die ik van werk ken. Hij is een stuk jonger, heeft ook een relatie en kindje. 

Wat begon met wat geflirt is op een gegeven moment uitgemond in meer. We hebben een paar keer sex gehad. Helaas niet in een ideale setting..
Waar ik tegenaan loop is dat ik voor m gevallen ben. Ik ben geenzins van plan om mijn vaste relatie op te geven en hij ook niet (logisch ook ivm kind en leeftijd verschil). 

Echter hij staat wat anders in onze ontmoetingen dan ik. Waar ik sterk begon (hard to get) merk ik dat ik mezelf aan het verliezen ben. Als hij naar mijn mening te lang niet reageert zoek ik toch hem weer op. Ik weet dat t mij zwak maakt en toch kan ik t niet laten. T lijkt wel of ik alleen kan functioneren als hij actief in mn leven is. 
Zijn leven is veel drukker dan die van mij en hij heeft beperkt tijd om af te spreken. En áls we dan afspreken komt er last minute vaak wat tussen. Lijkt wel of t universum zich ermee bemoeit. 

Hij is dan van, jammer volgende keer beter en ik ben er dagen stuk van.T initiatief komt ook vaak van mij en ik pas me dus al aan, aan zijn mogelijkheden. Voel me soms ècht een sukkel, zeker op mijn leeftijd. Maar hij geeft me heerlijke aandacht, lekkere sex en vult dingen aan die ik thuis mis..

T kost me wel heel veel energie maar als we dan samen zijn is ie zo lief, ligt lekker bij me, staart in mn ogen, zit niet met t leeftijdsverschil en vind het zonder sex ook fijn om bij me te zijn. We hebben best wat gelijke interesses en mooie gesprekken. Dus hij mist kennelijk ook iets thuis. Hij zegt niet verliefd te willen worden 'want dan zou hij wel eens kunnen gaan twijfelen' en volgens hem hebben we geen relatie. Dus nee, gezond is t niet maar ik wil dit ook niet kwijt 

Hoe kan ik mezelf leren om hier mee om te gaan? Als hsp is het extra moeilijk ivm de vele emoties. Ene keer denk ik, ik nok ermee en de andere keer probeer ik mezelf te vertellen dat het nu eenmaal de situatie is zoals t is. 

Wie heeft er ervaring met een degelijke situatie?? Ben je eruit gestapt of een werkbare manier gevonden? Help help!!