Je partner vreemdgegaan/ontrouw?

Heftig is dat hé! Hier is man een heel aantal jaren geleden ook vreemdgegaan. Klassieke affaire met een collega. Ik kwam er zelf achter, ik zag een smsje oplichten met een tekst die me deed fronsen. Ik had al maanden een voorgevoel, maar hij ontkende steeds. Heel naar was dat. Toen ik dat smsje zag heb ik dus dat berichtje geopend en had ontkennen geen enkele nut meer. 

Ik zei vantevoren ook altijd: als hij vreemdgaan schop ik hem de deur uit. En toch deed ik dat op dat moment niet. We hadden 2 kinderen en ik wilde vechten voor ons gezin. Ik heb geëist dat hij geen contact meer met haar zou hebben (hij heeft een andere baan gezocht) én dat we in relatietherapie zouden gaan. Het was of samen vechten, of uit elkaar. Hij heeft ook voor vechten gekozen en nu, 8 jaar later, zijn we nog altijd samen en kan ik zeggen dat het goed gaat tussen ons. 

Onze relatie is veranderd, ten goede. We zijn een goed team, we praten eerder en beter over wat ons dwars zit en we zorgen ervoor dat we elkaar blijven zien. 

In de tijd van de affaire was ik heel erg met onze kinderen bezig, en te weinig met ons als stel. Dat praat het niet goed! Maar het verklaart het wel een beetje. Ik geloof ook niet dat hij nu nog vreemdgaat, het zit goed tussen ons. 

Respect is op zijn plek. Natuurlijk mag iemand overtuigd zijn van ik ga weg als het mij gebeurd. Zolang deze dames het niet willen opdringen...

@TO leuk hoor, dit soort sneren. En zo las ik al meer dit soort reacties. 

Je vraagt allerlei ervaringen, (dus die heb ik gedeeld), dan is het niet erg vriendelijk om zo weggezet te worden. Wees dan zo eerlijk en zeg dat dit topic voor degenen is die bij hun partner willen blijven/zijn gebleven. Ook prima hoor, ik ging niemand overtuigen om bij zijn/haar partner weg te gaan. 

Peen schreef op 13-02-2022 om 17:21:

Respect is op zijn plek. Natuurlijk mag iemand overtuigd zijn van ik ga weg als het mij gebeurd. Zolang deze dames het niet willen opdringen...

@TO leuk hoor, dit soort sneren. En zo las ik al meer dit soort reacties.

Je vraagt allerlei ervaringen, (dus die heb ik gedeeld), dan is het niet erg vriendelijk om zo weggezet te worden. Wees dan zo eerlijk en zeg dat dit topic voor degenen is die bij hun partner willen blijven/zijn gebleven. Ook prima hoor, ik ging niemand overtuigen om bij zijn/haar partner weg te gaan.

Zo bedoelde ik het in mijn bericht niet hoor. Maar mijn ervaring is dat als er over ontrouw gesproken wordt: er altijd wordt gezegd: ik ga meteen bij mijn man weg, etc. In welke setting dan ook. En dat was eerder ook mijn reactie. Maar dat zorgt er oa wel voor dat ik het met niemand heb gedeeld. Ik schaam me ontzettend. Ook al ben ik misschien het slachtoffer. Maar niemand zal begrijpen waarom ik blijf. Tenminste, als ik af ga op wat ze altijd roepen als het onderwerp op ontrouw komt.

Anna Cara schreef op 13-02-2022 om 16:25:

Hey, je mag mij een privé bericht sturen als je wil. Ik heb specifiek in de topic gezet dat dit géén discussie of overtuig topic is. Juist hier mag je ook kiezen of hebben gekozen voor weggaan. Respect is op zijn plek. Natuurlijk mag iemand overtuigd zijn van ik ga weg als het mij gebeurd. Zolang deze dames het niet willen opdringen...

Fijn dat je blij bent met deze plek. Ik herken enorm je gevoelens. Je kan er alleen niets meer aan veranderen. En, ik vind het interessant dat je man het opbiechtte. Waarom deed hij dat? Ik wou dat de mijne dat had gedurfd.

Wat ik als tip kan meegeven: jouw man voelt zich ook shit. Vond zichzelf vast een ontzettende lozer dat hij koos voor ontrouw. Blijkbaar schuldgevoel anders beken je nu niet. En blijkbaar veel van jou houden. Probeer bewust een moment met hem af te spreken om je gevoel te vertellen. Spreek met hem af: geen details vertellen, hij niet in verdediging gaan of bagatalliseren. Gewoon vertel wat het met je doet. Hij kan zijn armen om je heen slaan en sorry zeggen. Dat is een begin. Luisteren. Natuurlijk ben jij dan nog niet klaar. Wat lang heeft geduurd en 5 jaar later voor hem is, is alles in 1 keer op jouw bord gezet. Maar besef dat het emoties zijn over iets waar hij nu ook niks meer aan kan veranderen.

Had je het liever niet geweten? Of ben je blij dat hij zoveel vertrouwen heeft in jullie dat hij het vertelde?

Geef het tijd. En echt .. lees die boeken of blogs eens.

Xxc

Bedankt voor je reactie. Ik heb je ook een PB gestuurd.

Hij kon niet meer met het geheim leven dus heeft hij het verteld.
Soms wil ik dat hij het nooit verteld had. Maar over het algemeen ben ik er wel ‘blij’ om. Dat gedoe van toen…. Ik had dus toch gelijk.

Peritau schreef op 13-02-2022 om 17:25:

[..]

Zo bedoelde ik het in mijn bericht niet hoor. Maar mijn ervaring is dat als er over ontrouw gesproken wordt: er altijd wordt gezegd: ik ga meteen bij mijn man weg, etc. In welke setting dan ook. En dat was eerder ook mijn reactie. Maar dat zorgt er oa wel voor dat ik het met niemand heb gedeeld. Ik schaam me ontzettend. Ook al ben ik misschien het slachtoffer. Maar niemand zal begrijpen waarom ik blijf. Tenminste, als ik af ga op wat ze altijd roepen als het onderwerp op ontrouw komt.

 Fijn dat je reageert, het voelde voor mij behoorlijk vervelend om te lezen dat ik 'dat soort dames' ben oid.

Ik heb dan wel mijn ex direct de deur uitgegooid, maar ook daar is veel pijn en verdriet bij betrokken geweest, dus ik zou nooit tegen een ander gaan zeggen wat hij moet doen. Ik kan me zelfs settingen voorstellen waarop ik niet bij mijn (huidige) man weg zou gaan. Alles is niet altijd zo zwart-wit 

Maar goed, het is voor mij al lang geleden allemaal gelukkig, dat hartzeer is allang over. Ik wens jullie sterkte met de situatie en steun aan elkaar in dit topic.  Het is fijn om ergens te kunnen praten met mensen die het begrijpen

Ik heb zelf geloof ik niet zo heel veel behoefte aan dit topic maar misschien heeft iemand er iets aan als ik iets van mijn ervaringen deel.
Mijn partner is gedurende onze relatie (20 jaar in totaal) meerdere keren vreemdgegaan. Twee keer biechtte hij het zelf op, de derde keer kwam ik erachter.
De eerste keer telde technisch gezien niet omdat we toen in een knipperlicht relatie zaten. De tweede keer vertelde hij het mij samen met andere shit waar hij mee zat, en ik besloot hem daarmee te helpen. Die affaire was kut, maar ik zag vooral iemand die heel hard hulp nodig had en die wilde ik hem geven. Hij heeft de affaire toen beëindigd - ook omdat zij meer gevoelens had dan hij.
De derde keer was anders. Ik had al eerder tekenen gezien dat er iets niet klopte maar stak mijn hoofd in het zand. Ik wilde het niet weten. Tot ik niet meer weg wilde kijken en op zoek ging naar hard bewijs. Dat vond ik, op zijn computer. Woest was ik.
En uiteindelijk hebben we erover gepraat en geschreven met elkaar, en heel veel gehuild. En we besloten samen verder te gaan, maar wel in een open relatie. Toen we eenmaal zo ver waren voelde ik me bevrijd. Monogamie vond ik gewoon niet zo belangrijk, ik vond eerlijkheid veel belangrijker. En het gaf me zoveel lucht om daarvoor te kunnen kiezen.
Ik zou willen dat vreemdgaan en ontrouw niet zo taboe waren. Het zou mij heel veel pijn bespaard hebben als het direct bespreekbaar was geweest, en als ik andere mensen had gekend die dat een plek hadden gegeven in hun relatie.
Voor mij persoonlijk was de schaamte die ik voelde over zijn ontrouw erger dan die ontrouw zelf. Het heeft lang geduurd voordat ik iemand heb verteld over zijn vreemdgaan. Jaren lang. Ik had graag eerder de ruimte gevoeld om het daarover te hebben - maar ik wilde geen oordelen van anderen moeten aanhoren.

Laat je vooral niet vertellen wat jij zou moeten voelen als je partner vreemdgaat. Volg je eigen hart, bepaal zelf wat voor jou belangrijk is.

en nee, dit zeg ik niet om voor eigen parochie te preken of om goed te praten wat ik zelf fout doe (ik heb inmiddels zelf een verhouding met een getrouwde man wiens vrouw van niets weet). Ik zeg dit vanuit het perspectief van toen, toen ik zelf nog niets met iemand buiten mijn vaste relatie had of wilde. 

Hoe gek het ook moge klinken, vreemdgaan kan op een rare manier ook goed zijn voor een relatie. Zo kan het zijn dat als een partner met een ander tussen de lakens kruipt, hij ineens gaat beseffen hoeveel hij van zijn geliefde houdt, als zij er uiteindelijk achter is gekomen. Het besef de ander niet kwijt te willen raken is dan ineens bijzonder sterk aanwezig. In vele gevallen wordt er dan ook echt aan de relatie gewerkt en komen stellen er over het algemeen veel sterker uit. Een andere manier waarop vreemdgaan goed voor een relatie kan zijn, is dat de partner die een affaire heeft ineens allerlei seksuele standjes mee naar de eigen slaapkamer neemt, die hij of zij anders niet gebruikte. Natuurlijk is er dan meteen de vraag waar je partner dit allemaal heeft geleerd. Maar in andere gevallen werkt dit gewoon prima en is het seksleven zelfs aan het verbeteren. Hoewel stiekem met een ander naar bed gaan niet per se goed te keuren is, zijn er ook vele relaties die er uiteindelijk veel beter en sterker door zijn geworden. 

Mijn partner heeft een lange affaire, toen me uiteindelijk duidelijk was wat er allemaal gebeurde, heb ik hem verzocht te vertrekken. Ik hoopte dat het een soort wake up call zou zijn en was bereid om van mijn kant aan de relatie te gaan werken. Helaas gebeurt er behalve wat loze woorden en bloemen enz weinig en heeft hij nog contact met zijn vriendin. Tja dan kan je weinig anders meer…..

Moeilijke verhalen hoor. Ik heb het zelf nooit meegemaakt. Maar zit me af te vragen of het wat betreft de vreemdganger eigenlijk geen teken van einde relatie is. Als je open begint te staan voor een ander… is dat niet een teken dat het gevoel weg is? En je beter de relatie kan eindigen (dus voordat de vreemdganger vreemdgaat)? Of is dat te simpel gedacht?

ook ik heb twee kanten mogen meemaken.  Ben bedrogen, heb bedrogen,  open relatie gehad en binnen open relatie zelfs bedrogen (ik wist niet dat het kon).

Over het algemeen worden vooral de leugens ervaren als verraad. Tegelijk begrijp ik het wel: als je altijd heel stellig zegt dat je de relatie zal beëindigen,  roept dat niet echt op tot openheid en eerlijkheid als iemand toch de fout in gaat.

Maar goed,  die houding heeft mij gebracht dat de vader van mijn kinderen mij overal afschilderde als een gekke jaloerse vrouw. Terwijl hij al jaren een ander had een helemaal was afgehaakt.

John069 schreef op 30-11-2022 om 13:11:

Hoe gek het ook moge klinken, vreemdgaan kan op een rare manier ook goed zijn voor een relatie. Zo kan het zijn dat als een partner met een ander tussen de lakens kruipt, hij ineens gaat beseffen hoeveel hij van zijn geliefde houdt, als zij er uiteindelijk achter is gekomen. Het besef de ander niet kwijt te willen raken is dan ineens bijzonder sterk aanwezig. In vele gevallen wordt er dan ook echt aan de relatie gewerkt en komen stellen er over het algemeen veel sterker uit. Een andere manier waarop vreemdgaan goed voor een relatie kan zijn, is dat de partner die een affaire heeft ineens allerlei seksuele standjes mee naar de eigen slaapkamer neemt, die hij of zij anders niet gebruikte. Natuurlijk is er dan meteen de vraag waar je partner dit allemaal heeft geleerd. Maar in andere gevallen werkt dit gewoon prima en is het seksleven zelfs aan het verbeteren. Hoewel stiekem met een ander naar bed gaan niet per se goed te keuren is, zijn er ook vele relaties die er uiteindelijk veel beter en sterker door zijn geworden.

Dit vind ik echt een typisch vreemdganger excuus. Nog even en de partner zou hem of haar eigenlijk wel dankbaar mogen zijn.

lijkt me heel erg om mee te maken