Je partner vreemdgegaan/ontrouw?
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
Ook mij overkwam dit na vele jaren huwelijk. In een forum elders vond ik gelijkgestemden. Sommigen waren bij elkaar gebleven, anderen niet. Ik heb daar veel aan gehad. Ik miste op dit forum nog een plek waar je terecht kan. In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor, tips of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Dit topic is niet bedoeld voor een discussie over vreemdgaan. Of discussies van voor of tegenstanders rondom al dan niet verdergaan na ontrouw. Daar zijn andere draadjes op dit forum voor. Is het jou overkomen recent of langer geleden? Je bent welkom. Hopelijk helpt het jou ook verder!
Het is mijzelf gelukkig nooit overkomen (voor zover ik weet), maar ik vind het goed dat dit topic er is. Er zijn vaak zoveel kanten aan een verhaal. En mensen zijn vaak erg veroordelend, het is dan fijn om wat steun te vinden.
Prijs jezelf zeer gelukkig dat je het nooit hebt ervaren. Ik heb helaas ervaren dat het heel anders is als het jezelf overkomt. En dat meningen zeer sterk geuit worden over wat je moet doen. Mij hielp contact en in gesprek gaan met lotgenoten. Dank voor je support van dit topic!
Ik heb het zelf niet ervaren met eigen partner (gelukkig, want we zijn pas 6 jaar getrouwd), maar wel een vader die een hele lange affaire heeft gehad. Ik heb gezien hoe mijn moeder aangeslagen was, maar tegelijkertijd begrijp ik mijn vader ook. Ik vind het goed dat er een dergelijke topic is zodat mensen steun vinden bij elkaar!
Buitenstaanders zijn vaak geneigd om te zeggen dat zij gelijk een punt achter de relatie zouden zetten, maar mijn ervaring bij mijn ouders is dat het soms veel te ingewikkeld is om zo rigoureus een scheiding in gang te zetten
Yvaine schreef op 10-02-2022 om 22:07:
Het is mijzelf gelukkig nooit overkomen (voor zover ik weet), maar ik vind het goed dat dit topic er is. Er zijn vaak zoveel kanten aan een verhaal. En mensen zijn vaak erg veroordelend, het is dan fijn om wat steun te vinden.
Sluit ik me bij aan. Ik hoop ook echt niet dat we het gaan meemaken in onze relatie. Maar je weet het nooit.
Inderdaad, je weet het nooit. Ik was overtuigd van mijn leuke man. Dat zou hij nooit doen. Want wij houden van elkaar, hij is gek op mij. Mooi gezin, huis, goede sex. Ik zou mijn handen in het vuur hebben gestoken voor hem. Voor ons. En, ik had altijd gezegd als je vreemdgaat ben ik weg.
Ik heb de signalen (achteraf gezien) daarom nooit aan vreemdgaan gekoppeld. Wel aan midlifecrisis. Aan druk en stress op werk. Maar het bleek een lange affaires met een vriendin nota bene. Iemand die ik dus nog kende ook. Mijn man bleek ontrouw. Voor sex. Voor aandacht. Een verschrikkelijke ontdekking. Dat gebeurt in films. Bij anderen. Bij Marco Borsato, maar toch niet bij mij.
Ik zal nu nooit, echt nooit meer van iemand zeggen dat hij nooit vreemd zou gaan. En als een vrouw dit heel stellig beweert (en wat zijn dat er veel): mijn man doet dat niet, dan denk ik tegenwoordig dat ik dat hoop voor hen. Dat zij wel die monogame echtgenoot hebben getroffen. Want echt de meeste vrouwen zijn in shock van totaal niet verwachte ontrouw. En wat je ook besluit daarna weggaan of blijven, je leven verandert voorgoed. Je mening of overtuigingen ook.
Anna Cara schreef op 11-02-2022 om 10:47:
Inderdaad, je weet het nooit. Ik was overtuigd van mijn leuke man. Dat zou hij nooit doen. Want wij houden van elkaar, hij is gek op mij. Mooi gezin, huis, goede sex. Ik zou mijn handen in het vuur hebben gestoken voor hem. Voor ons. En, ik had altijd gezegd als je vreemdgaat ben ik weg.
Ik heb de signalen (achteraf gezien) daarom nooit aan vreemdgaan gekoppeld. Wel aan midlifecrisis. Aan druk en stress op werk. Maar het bleek een lange affaires met een vriendin nota bene. Iemand die ik dus nog kende ook. Mijn man bleek ontrouw. Voor sex. Voor aandacht. Een verschrikkelijke ontdekking. Dat gebeurt in films. Bij anderen. Bij Marco Borsato, maar toch niet bij mij.
Ik zal nu nooit, echt nooit meer van iemand zeggen dat hij nooit vreemd zou gaan. En als een vrouw dit heel stellig beweert (en wat zijn dat er veel): mijn man doet dat niet, dan denk ik tegenwoordig dat ik dat hoop voor hen. Dat zij wel die monogame echtgenoot hebben getroffen. Want echt de meeste vrouwen zijn in shock van totaal niet verwachte ontrouw. En wat je ook besluit daarna weggaan of blijven, je leven verandert voorgoed. Je mening of overtuigingen ook.
Ik vind het knap dat je bij hem bent gebleven. Ik blijf never nooit bij mijn man mocht ik daar achter komen, ook niet voor de kinderen. Want ik vind het een slecht voorbeeld voor hen om bij iemand te blijven die niet trouw kan zijn. Ik vind vreemdgaan nooit goed te praten, echt gewoon nooit. En natuurlijk zijn er net zoveel vrouwen die (ook) vreemdgaan.
Nou, mijn ex ging vreemd en toen heb ik hem meteen het huis uit gegooid.
En dan zal ik wel een naïef ei zijn, maar ik denk zeker dat mijn huidige man niet vreemd zal gaan. En als het wel zo is, merk ik het vanzelf wel.
Ik ben blij dat ik niet zo wantrouwig ben geworden, dan zou ik geen relatie willen hebben.
Ik heb het vroeger mee gemaakt in een vaste relatie. Hij had spijt, huilde en wilde mij niet kwijt maar vreemd gaan is voor mij einde relatie want ik wil iemand kunnen vertrouwen dus het mooie van de relatie was er voor mij in 1 klap af. Ik heb er verdriet van gehad maar achteraf gezien was het het beste wat me kon overkomen want later kreeg ik een relatie met mijn man die veel liever en sympathieker was en met hem ben ik 30 jaar samen geweest tot hij overleed.
Fijn Watertoren en Peen, dat jullie een keuze gemaakt hebben en later geen schade gaf van wantrouwen of spijt. En Caramel, ik hoop dat je nooit ervoor komt te staan. Maar ook uit elkaar gaan kan heel impactvol zijn.
Ik zou het fijn vinden als hier een warm bad komt voor vrouwen (en mannen) die graag in gesprek willen gaan. Niet veroordeeld worden. Hun verhaal kwijt kunnen. Het kan heel eenzaam zijn. Zeker als je besluit door te willen.
Xxx
Een familielid van mij ging vreemd, dat was echt een heftige affaire met verliefdheid. Uiteindelijk kwam het uit. Ze hebben het samen nog even geprobeerd maar het vertrouwen was weg, ook bleek er keer op keer nog contact te zijn met de minnares. Ze zijn uit elkaar gegaan, het was eigenlijk de enige optie nog op dat moment.
Maar ik zie ook wat voor ellende dat heeft gebracht. Het is nu denk ik een jaar of 10 geleden. Beiden hebben sinds de scheiding geen serieuze nieuwe relatie meer gehad. Voor de kinderen had het een grote impact, weg uit hun vertrouwde omgeving want het koophuis moest verkocht worden. Er kwam veel onrust en geroddel. En dan was het nog geen eens een vechtscheiding.
Nu 10 jaar later is het rauwe randje er vanaf. De kinderen uit huis. Beiden wonen nu alleen in een huis wat eigenlijk te groot is zonder kinderen. Ik durf wel te zeggen dat de affaire beiden voor het leven beschadigd heeft, en ook een aantal familiebanden op scherp heeft gezet. Achteraf gezien was scheiden denk ik de enige optie omdat de affaire zo lang geduurd had en omdat de affaire maar door bleef gaan. Pas na de definitieve scheiding kwam de vreemdganger weer wat bij zijn positieven leek het. Maar voor een eenmalig slippertje zou ik iemand die hele nasleep echt niet toewensen.
Het blijkt voor veel mannen (en vrouwen) heel moeilijk om te stoppen met een affaire. Dat blijkt uit veel verhalen, de boeken en van relatietherapeuten. Iets met o.a. behoefte, aandacht, waardering krijgen, verliefd, vlucht uit werkelijkheid, spanning, geen gedoe, verslavend.... Er moet echt nul contact meer zijn over langere tijd als je het wil stoppen. En dat probeert de man dan en wordt weer betrapt. Heel naar. Heel stom. Heel fout.
En zoals in jouw verhaal Yvainne wordt een man vaak pas te laat wakker. De trouwe partner stelde een harde grens en is weg. Waarom deed ik het dan toch weer vraagt de man zich vast vertwijfeld af. Er zijn dan ook vaak alleen maar verliezers bij het uitkomen van vreemdgaan. Niet alleen aan de trouwe kant, ook de vreemdganger is niet trots op zichzelf.
Ik praat het hier niet goed hè begrijp mij goed. Ik snapte totaal niet dat iemand van zijn vrouw houdt, monogamie afspreekt en dan toch het bed (weer) induikt met iemand die hij niet als toekomstige partner wil. Zijn vrouw niet kwijt wil.
Weggaan beslissen lijkt een logische keuze. Toch blijken de meeste stellen verder te gaan na ontrouw. Velen vertellen het alleen aan niemand. Een lang pad van herstel (en rouw) wordt dan gestart.
Ik koos voor onderzoeken of de relatie kans had. Gaf het tijd. Boeken die mij daarbij hielpen waren van Petra Deij en Sue Johnson.
Ook de 9 blogs van een relatietherapeute hielpen mij in de heftigste periode van mijn leven. Voor wie interesse heeft:
https://www.relatietherapie-nijmegen.nl/blog/verraad-en-vergeving/
Wat fijn dat ik dit topic gevonden heb.Mijn partner heeft een maand of 6 geleden opgebiecht dat hij een jaar of 5 geleden een affaire heeft gehad. Dat was in een tijd waarin onze relatie heel anders was. Ik was erg gefocust op de kinderen en hij op zijn werk (en op haar dus). Ik wist dat er wat speelde. Maar ik had geen bewijs en als iemand maar steeds ontkent dan ga je aan jezelf twijfelen.
Toen hij het vertelde (uit zichzelf, het is niet dat ik er zelf achter ben gekomen) voelde het daarom ook een klein beetje als een opluchting. Naast het verdriet en de boosheid natuurlijk.
We zijn nog bij elkaar op dit moment. Ik zie dat onze relatie nu echt heel anders is dan toen. Maar het voelt heel naar dat hij al die jaren een geheim heeft gehad. Ik kan daar nog niet goed mee om gaan. Als ik terug denk aan die tijd. Als ik foto’s zie van toen…
Ik zou het fijn vinden om er hier over te praten. Zonder dat er reacties komen van mensen die zeggen dat ze meteen zouden gaan scheiden als hun partner zou vreemd gaan.
wat lijkt me dat lastig Peritau…
Toen voelde je dat er iets niet klopte, maar kon je dat niet hard maken. Nu blijk je destijds gelijk te hebben gehad en ligt het ineens wel op tafel.
Inmiddels is je relatie veranderd dus is de keuze om te gaan ineens heel anders dan toen.
Hoe gaat het nu met jou? Tussen jullie?
Wordt hier veel over gepraat of hoe gaat dat dan?
welke gevoelens overheersen bij je?
Het gaat een beetje op en af. Mijn emoties zitten hoog. Ik heb er regelmatig verdriet om. Ik ben kwaad wat hij mij heeft aan gedaan. De onzekerheid en angst die ik jaren geleden voelde en nu weer. Het jaren lang liegen.
Aan de andere kant zie ik hoe anders het nu is.
Het is lastig om samen over te praten. Het is nooit een goed moment om over te beginnen. Daarnaast begin ik er ook pas over als het me allemaal heel hoog zit waardoor ik wel echt ‘gemeen’ uit de hoek kan komen. Helpt niet mee, hij klapt dan dicht. Daar word ik nog sarcastischer van. Maar ik vind dat hij daar maar tegen moet kunnen. Hij heeft namelijk deze situatie gecreëerd.
Hey, je mag mij een privé bericht sturen als je wil. Ik heb specifiek in de topic gezet dat dit géén discussie of overtuig topic is. Juist hier mag je ook kiezen of hebben gekozen voor weggaan. Respect is op zijn plek. Natuurlijk mag iemand overtuigd zijn van ik ga weg als het mij gebeurd. Zolang deze dames het niet willen opdringen...
Fijn dat je blij bent met deze plek. Ik herken enorm je gevoelens. Je kan er alleen niets meer aan veranderen. En, ik vind het interessant dat je man het opbiechtte. Waarom deed hij dat? Ik wou dat de mijne dat had gedurfd.
Wat ik als tip kan meegeven: jouw man voelt zich ook shit. Vond zichzelf vast een ontzettende lozer dat hij koos voor ontrouw. Blijkbaar schuldgevoel anders beken je nu niet. En blijkbaar veel van jou houden. Probeer bewust een moment met hem af te spreken om je gevoel te vertellen. Spreek met hem af: geen details vertellen, hij niet in verdediging gaan of bagatalliseren. Gewoon vertel wat het met je doet. Hij kan zijn armen om je heen slaan en sorry zeggen. Dat is een begin. Luisteren. Natuurlijk ben jij dan nog niet klaar. Wat lang heeft geduurd en 5 jaar later voor hem is, is alles in 1 keer op jouw bord gezet. Maar besef dat het emoties zijn over iets waar hij nu ook niks meer aan kan veranderen.
Had je het liever niet geweten? Of ben je blij dat hij zoveel vertrouwen heeft in jullie dat hij het vertelde?
Geef het tijd. En echt .. lees die boeken of blogs eens.
Xxc