Hoe kom ik hier uit?
Beste allen,
N.a.v. een actueel huiselijk geweld topic op een ander forum, heb ik besloten om een account aan te maken en iets voor te leggen aan jullie (wilde het eigenlijk op het Viva forum plaatsen, maar daar lukt het me niet om een account aan te maken). Al een tijdje overwoog ik dit topic te starten, maar vond het eigenlijk te spanningverwekkend.
In het topic waar ik naar verwijs komt het opdringen van seks voor (door de eigen partner). Op een bepaalde manier is het voor mij herkenbaar. Ik zal hier iets over schrijven; hoewel dit niet de reden is waarom ik dit topic start (dat volgt halverwege dit topic). De reden dat ik toch iets kwijt moet over 'opdringen van seks door eigen partner', is omdat ik hier helemaal niet over kan ventileren met anderen. Privé weet 1 vriendin het, maar verder heb ik het nog nooit met iemand gedeeld - het andere topic gaf me een soort 'metoo' gevoel in de zin van herkenbaarheid.
Mijn situatie is als volgt: Al jarenlang heb ik (uitzonderingen daargelaten) dagelijks seks met mijn partner. Niet omdat dit mijn wens is (niet in die mate, mijn libido ligt veel lager - en inmiddels kan het me helemaal gestolen worden), maar om aan zijn stilzwijgende verwachting/ behoefte te voldoen; om de sfeer niet verder onderkoeld te laten worden. Want een onderkoelde sfeer zorgt voor spanningen, wat kan leiden tot een stilzwijgende sfeer en de halve dag kritiek ontvangen bijvoorbeeld, tot aan uiteindelijk tirades om kleine dingen. Dit is in de loop der jaren zo gegroeid. Aanvankelijk was dat niet zo - er heeft denk ik een opbouw van enkele jaren in gezeten.
Ik heb vaker aangegeven dat het teveel voor me is, maar dan belanden we al snel in een onderkoelde sfeer en weet ik niet hoe snel ik moet bijschakelen. Deze routinematige seks ben ik gaan accepteren, ik zie mezelf eigenlijk als 'geconditioneerd' in deze situatie. Soms raakt het me weleens en moet ik er kortstondig toch even om huilen. Anderzijds voel ik me behoorlijk afgevlakt; voornamelijk raakt het me niet zo door gewenning en een soort acceptatie - hoewel ik me soms razend voel inwendig als het tijd vreet.
De sfeer hier is regelmatig bedompt; partner is snel geërgerd (niet per se door ons, maar in het algeheel; zodra het nieuws aanstaat begint het vaak al).Geen schreeuwpartijen of fysiek geweld o.i.d. (niet meer; is in het verleden wel eens voorgekomen) maar wel als rode draad: spanning en kritiek. Hij heeft haviksogen voor van alles, zo ervaren zowel ons kind als ik dat. Ik wil weg bij hem vanwege ons kind - die zich ook niet ontspannen bij papa voelt. (ik wil verder niet teveel over kind kwijt, maar dit is dé motivatie voor me om weg te gaan - zonder kind zou ik mijn leven zo voortzetten en er het beste naar omstandigheden van maken; wat ik gelijktijdig ook heel laf van mezelf vind, maar de 'spirit' ontbreekt - ook dat bedoel ik met geconditioneerd, soms denk ik zelfs 'zó erg is het toch ook allemaal niet').
Er zijn een aantal dingen waar ik tegenaan loop, en dat is toch een loyaliteitsgevoel naar hem (iets wat ik verder probeer te negeren, maar het is er wel). Daarbij voelt achter zijn rug om hem verlaten en van alles bekokstoven ook slecht, hoewel ik rationeel weet dat dit de enige optie is. Maar waar ik vooral tegenaan loop is een diepe angst, ik ben doodsbang van hem (niet zonder reden - maar ik kan vanwege herkenning geen voorbeelden geven).
Ik twijfel erg over de route die ik moet bewandelen om hem te verlaten. Mijn twijfels zijn zoal: welke meerwaarde biedt een instantie als Veiligthuis? Is dat de beste weg, of kun je ook zelfstandig je plan trekken zonder instanties erbij te betrekken, of hen slechts op de hoogte stellen (is dat haalbaar en wat zijn dan de do's en don'ts)? Ik ben ooit met Veiligthuis in gesprek geweest, waarbij zij een onderkomen aanboden in mijn eigen woonplaats. Dat was helaas een nogo, veel te onveilig - wat ik ook aangaf, maar helaas: dát was wat ze boden. Daarom ben ik ook bang hen te benaderen; wat als dat zich herhaalt - zij kennen dan mijn situatie (toen slechts een facet), maar geholpen ben ik dan niet (als opvang mijn eigen woonplaats betekent) en misschien word ik dan wel voor het blok gezet (we hebben ook een kind).
Ook vraag ik me af, wat als ik verblijfruimte vind (die kans is aanwezig), maar ik mag ons daar niet inschrijven (zoals een langdurig bed&breakfast verblijf), hoe zit het dan met school voor mijn kind? Want sta je niet officieel ingeschreven, dan kan kind ook niet in de omgeving naar school? (of biedt bemiddeling van Veiligthuis dan uitkomst?). Veel vragen.
En aan welke praktische dingen moet ik denken als ik wegga, buiten het verwijderen van wachtwoorden, meenemen van papieren etc. Ik ben bang dat hij toch achter het nieuwe adres komt op den duur (door instanties als een tandarts/school etc) Ik ben van plan alle banden definitief door te snijden (het is gebleken dat dat de enige optie is die overblijft).
Ik zou als het kan graag tips ontvangen van mensen die ook hun partner zijn "ontvlucht", of het van nabij hebben meegemaakt. Waar let je op, wat doe je wel/ niet. Voor m'n gevoel sta ik er erg alleen voor, kan weinig echt concrete info vinden online (althans, antwoorden op mijn vragen/zorgen). Vaak twijfel ik ook: 'kan/ dúrf ik dit wel', maar ik moet echt doorzetten. Misschien is jullie raad zeer waardevol. Alvast bedankt voor eventuele tips (of jullie visie).
Ik krijg al de rillingen als ik dit lees, laat staan hoe het voor jou moet zijn. Neem contact op met een blijf van mijn lijf huis. Hopelijk kunnen ze je daar helpen. Heel veel sterkte.
veilig thuis kan inderdaad hulp bieden.
Je kan ook (mits hij je telefoon/tablet/laptop of accounts niet controleert) googlen op vrouwenopvang en dan je woonplaats of dichtstbijzijnde stad/groot dorp.
Zij doen dan een uitgebreidde aanmelding met jou en screenen de veiligheid van jou en je kind. Daarnaast kijken ze naar het gezag, je financiële middelen, middelen gebruik, psychisch welbevinden, je netwerk en die van je partner. Daar kunnen concrete tips uitkomen maar ook het aanbod voor een vrouwenopvang. Deze vrouwenopvang kan in de dichtstbijzijnde stad of door het land heen zijn. Dit ligt aan de mate van onveiligheid, je beschrijft nu enkele zaken, maar ik vermoed dat er nog meer speelt
Vaak maar je dan een plan met de opvang over hoe je weg kan komen, let wel, wanneer de dreiging niet accuut is kan dat even duren. Vrouwenopvang zitten helaas altijd vol 365 dagen per jaar, wel is er een noodbed wanneer er acute dreiging is.
De stap naar veiligheid voor jezelf en je kindje ligt bij jou, zowel de eerste stap als alle tussenliggende stappen. Hulpverlening kan daarbij helpen en ondersteunend zijn. Dat klinkt hard, maar dat is wel hoe het nu geregeld is.
Wat een lastige situatie zit je in. Waar ben je bang voor dat hij gaat doen als je weggaat? Want hij is nu niet fysiek gewelddadig begrijp ik?
Wat goed van je dat je een topic hebt geopend nav een ander topic dat je hebt gelezen.
Ik vind het verschrikkelijk om te lezen hoe jouw man met jou omgaat en ook hoelang dit al speelt.
Hebben jullie een koopwoning, ben je financieel zelfstandig en heb je mogelijkheden voor huren of kopen?
Wat maakt dat je de banden compleet wilt verbreken?
MRI schreef op 01-05-2023 om 23:58:
Wat een lastige situatie zit je in. Waar ben je bang voor dat hij gaat doen als je weggaat? Want hij is nu niet fysiek gewelddadig begrijp ik?
Dat hij in het verleden wel fysiek geweld gebruikte is voor mij een dikke rode vlag om nu extra op te passen.
@To:
Seks ondergaan, hoort voor mij niet thuis in een relatie, eigenlijk komt dit bijna neer op een constante aanranding.
Dat je kind zich niet vrij kan bewegen binnen jullie huis en ook constant op eieren loopt, zou voor mij een dikke no-go zijn.
Ik heb geen ervaring met de Nederlandse wetgeving en dus ook niet met Veilig thuis, maar mijn advies hier zou zijn om contact op te zoeken met een organisatie die een vluchthuis regelt (in Vlaanderen hebben ze hiervoor ook onbekende adressen) en ondertussen zowel de echtscheiding opstarten als een procedure voor contactverbod.
Over het praktische gedeelte, ik zou denken:
- verwijder al je social media accounts
- maak een nieuwe bankrekening aan
- spreek af met een persoon die je vertrouwt om je verhuis in enkele uren te kunnen regelen
- vergeet niet je familie in te lichten, mocht hij ze benaderen.
Veel sterkte.
Edit: En log zeker altijd uit op dit forum, zodat je een paswoord nodig hebt om je eigen berichten te lezen. Je wilt niet dat je partner dit leest.
Die laatste tip van Moirmel zal ik nog even als eerste herhalen. Log overal uit en kies zoveel mogelijk voor twee factor authenticatie; dus dat je een code op je telefoon krijgt om inloggen te bevestigen. Ik weet niet of dat hier op het forum kan, maar gebruik dat vooral waar het wel aangeboden wordt.
Omdat ik vermoed welk ander topic dat is; wat verdrietig dat je je daarin herkent. En, net zoals zij, wat moedig dat je nu durft te denken aan doorpakken. Misschien kun je veilig thuis anoniem bellen voor advies? Of dat je bij je huisarts je verhaal vertelt zodat die je in contact kan brengen met organisaties tegen huiselijk geweld.
Zou je een of twee vrienden of familieleden iets meer in vertrouwen kunnen nemen? Ook daar vast wat papieren oid achter laten, zodat je je vertrek goed kunt voorbereiden. Maar vooral ook, dat er mensen zijn die je kunt vertrouwen en die er voor je willen zijn?
Ik wens je heel veel sterkte toe. En succes, want ik gun je dat je een beter leven krijgt. Hopelijk komen er mensen met meer en specifieke tips!
Allereerst, dank jullie voor de reacties en het meedenken, daarnaast ga ik toch proberen om alsnog mijn topic op het Viva forum te plaatsen; het is er net wat levendiger aan reacties (echt zonder enig afbreuk aan dit forum te willen doen), maar het is voor mij te belangrijk.
Ik ben geen ervaringsdeskundige maar pas goed op jezelf, bereid alles goed voor en probeer een netwerk te heractiveren.
Veiligheid voor alles. Veel sterkte en kracht.
Moirmel schreef op 02-05-2023 om 02:03:
[..]
Dat hij in het verleden wel fysiek geweld gebruikte is voor mij een dikke rode vlag om nu extra op te passen.
Oh zeker maar ik stel de vraag (wat denk je dat hij kan gaan doen als je weg gaat) zodat we specifieker antwoord kunnen geven. Verder eens en goede tips
Zou het je lukken om een begin te maken met een plan door je huidige situatie zo feitelijk mogelijk in beeld te brengen?
Dat hoeft niet zwart op wit, maar kan al op elk willekeurig moment in je hoofd waar hij er niet bij kan.
Je feitelijke beginsituatie is:
* Woonplaats en woning
* Netwerk
* Werk / Financien
* Afhankelijken (kinderen, mantelzorg).
Wie, wat, waar en wanneer.
Het waarom laat je even achterwege omdat het nog teveel ruis veroorzaakt op het beeld wat je helder wilt krijgen.
Een plan heeft een uitgangspunt nodig en in dit geval is je huidige situatie feitelijk in beeld brengen denk ik de beste uitgangspositie.
naast veilig thuis zijn er in verschillende regio s ook andere hulporganisaties die bijvoorbeeld crisisopvang bieden. In Flevoland of Noordholland is dat bv de Blijfgroep. Ook sommige maatschappelijk werk organisaties hebben mensen met specialisatie in dienst. Zij kunnen ook goed meedenken geloof ik. Goed om te inventariseren wat in jouw regio beschikbaar is. Zoals anderen aangeven is het denk ik heel goed om op verschillende themas een stappenplan te maken en op te zoeken wat je hiervoor nodig hebt (praktisch maar ook wat je zou willen). Bijvoorbeeld op woning, financiën, omgangsregeling en school kind, werk e.d.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Je geeft aan dat er geen fysiek geweld is, maar gedwongen seks (ookal is dit niet hardop uitgesproken) zou ik zelf wel hieronder scharen. Geestelijke mishandeling is sowieso sprake van. Je kunt dit. Jij kunt een mooier leven tegemoet met je kind en jullie verdienen zoveel meer! Echt waar.
Je schrijft dat één vriendin het weet. Ik kan mij voorstellen dat je misschien niet zo makkelijk hulp op internet kan opzoeken of instanties kan bellen uit angst dat je partner erachter komt. En dat maakt een plan maken moeilijk.
Misschien dat je vriendin dit voor je kan doen omdat zij je regio kent en je mogelijkheden (o.a. leeftijd kind, vervoer etc).
Als een vriendin dit aan mij zou vragen zou ik haar zeker helpen.
Wat een goede stap kan zijn is om in elk geval wat contant geld op te sparen indien mogelijk. Bijvoorbeeld door spulletjes te verkopen of wat boodschappen geld achter te houden. Dit kan van pas komen als je met openbaar vervoer naar een andere regio wil reizen zonder dat je partner het op de bankrekening kan zien.
Zorg ook dat je partner je niet kan volgen via je telefoon. Koop of leen telefoon en nieuwe simkaart voor als je weg gaat.
Vertel zo min mogelijk mensen je nieuwe locatie. Vertel ze hoog op dat je even onderduikt. Hoe minder mensen het weten hoe minder je partner te weten kan komen via jouw omgeving.
Heel veel sterkte het is niet makkelijk om hier uit te komen. Maar jij en je zoon verdienen beter!
Frouke48 schreef op 02-05-2023 om 10:40:
Allereerst, dank jullie voor de reacties en het meedenken, daarnaast ga ik toch proberen om alsnog mijn topic op het Viva forum te plaatsen; het is er net wat levendiger aan reacties (echt zonder enig afbreuk aan dit forum te willen doen), maar het is voor mij te belangrijk.
Ik hoop dat het je lukt op Viva alsnog je topic te openen. Daar zitten meerdere forummers die je heel goed advies kunnen geven en, wanneer nodig, langdurig blijven reageren.
Zijdus schreef op 02-05-2023 om 16:35:
[..]
Ik hoop dat het je lukt op Viva alsnog je topic te openen. Daar zitten meerdere forummers die je heel goed advies kunnen geven en, wanneer nodig, langdurig blijven reageren.
Hier sluit ik me bij aan! Probeer anders de mods daar een email te sturen dat een account aanmaken niet lukt.
Verder, als jij mijn vriendin zou zijn en mij advies zou vragen, zou ik gericht met jou naar oplossingen gaan zoeken. Vragen die nu in mij opkomen zijn;
- in hoeverre ben jij woonplaatsgebonden?
- ben je zelfstandig en vooral, financieel onafhankelijk?
- werk je, en zo ja, heb je de mogelijkheid je werkzaamheden (deels) vanuit huis te verrichten?
Kijk, een nieuw telefoonnummer en (tijdelijk?) verblijfadres lijkt mij niet zo moeilijk te regelen op korte termijn met hulp daarnaast. Zelfs een scheiding kun je grotendeels regelen met de nodige afstand, maar heb je ook de middelen dit eventueel te bekostigen of uit te zoeken dat je eea vergoedt/tegemoetkoming krijgt?
Ook zou ik, als je je biezen pakt, de politie op de hoogte brengen. Misschien is het wel mogelijk alvast zoveel mogelijk persoonlijke spullen/documenten veilig te stellen, zoals oa paspoort(en) etc.
Heel sterk dat je je topic hier hebt geplaatst, het delen is al stap 1!!
Sterkte!