Hoe ga je om met ongevraagd advies
Ik merk dat ik de laatste tijd erg veel goed bedoeld relatie advies en advies over het ouderschap krijg van een familie lid. Ik geloof in de goede intenties.
Ik probeer een beetje de methode ene oor in andere oor uit te gebruiken. Er vriendelijk op te reageren en het vervolgens naast me neer te leggen.
Alleen nu wordt ik er steeds vaker op aangesproken waarom ik x nou nog steeds niet gedaan heb of waarom ik y nog steeds doe. En eerlijk gezegd wordt ik daar inmiddels een beetje moe van.
Ik heb ook al wel eens aangegeven dat ik er andere ideeën over heb en dat het mijn gezin is en ik de dingen op mijn manier doe. Maar dat leidt dan tot discussie. Waarin er dan ook nog wordt gezegd "Ja maar jij gaat altijd de discussie aan het is beter om soms gewoon eens iets aan te nemen".
Heeft iemand misschien andere strategieën om hier op een goede constructieve manier mee om te gaan. Ik zou het jammer vinden als het de relatie bederft.
Jillz schreef op 16-10-2024 om 05:16:
Dat hij deelgenoot is van onze problemen dat klopt wel. Ik wil er niet al te veel over kwijt. We hebben een kind met een handicap. Dat vraagt veel zorg en een gevolg daarvan is dat we met regelmaat oppas nodig hebben voor ons tweede kind.
Zo weet hij dus ook dat we regelmatig de tablet inzetten (zoals de meeste ouders doen), dat kind niet echt lekker groente eet enz. Alleen ten eerste vind ik dat niet echt problematisch voor de leeftijd en ten tweede ontbreekt het me aan de energie om dit te veranderen.
Als ik niks zeg, dan ben ik eigenwijs. Als ik zeg dat ik mijn energie even nodig heb voor andere dingen dan ga ik dus te veel in discussie. Als ik zeg dat ik het vervelend vind al dit ongevraagde advies dan moet ik gewoon eens luisteren. Dan zou mijn leven veel makkelijker worden.
We moeten het hebben van ons netwerk. En hoewel dat best groot is en we dus wel afwisselen, wil ik geen mensen kwijt raken. Dus ik vind het lastig om er hard tegen in te gaan. Ik probeer al zo min mogelijk informatie te geven, maar tijdens het oppassen zien en horen mensen nu eenmaal regelmatig van alles.
Wat ontzettend vervelend van dat familielid, dat hij/zij niet inziet dat jullie het al zwaar genoeg hebben. Zo makkelijk voor een ander om kritiek te leveren als je zelf niet dag in dag uit in de situatie zitten waarin jullie nu zitten met de zorg voor jullie kind. Makkelijk ook, om dat die opmerking te maken over bijvoorbeeld schermgebruik. Maar diegene gaat daarna wel lekker naar zijn eigen huis, waar die situatie niet is en voldoende tijd heeft om bij te tanken in energie.
Totaal niet helpend voor jullie als kwetsbaar gezin. Wat wel helpend is, is om dingen uit handen te nemen voor jullie en jullie wat te ontlasten in gezinsdrukte.
Is het een idee om hierover een brief te schrijven. Over wat die kritiek met jou doet wb stressgevoel in combinatie gezin.
Mischa83 schreef op 15-10-2024 om 17:27:
Henk, hou nou eens op met die adviezen! Je bedoelt het vast allemaal goed, maar ik vind het vervelend, zit er niet op te wachten. Ik wil het ook gewoon niet meer horen.
En als het dan toch doorgaat of opnieuw gebeurt;
Je doet het weer! Superirritant! Ik stop ook bij deze ons gesprek, probeer het maar een keer opnieuw als je kunt stoppen met mansplainen.
Ik sluit me hierbij aan. Op een gegeven moment is het klaar hoor. Ik zou ook niet ingaan op de inhoud "Wij besteden wel tijd samen" of "Wij doe het anders". Duidelijk maken dat het onderwerp wat jou betreft niet bespreekbaar is omdat hij je doodgooit met adviezen.
Jillz schreef op 16-10-2024 om 05:16:
Dat hij deelgenoot is van onze problemen dat klopt wel. Ik wil er niet al te veel over kwijt. We hebben een kind met een handicap. Dat vraagt veel zorg en een gevolg daarvan is dat we met regelmaat oppas nodig hebben voor ons tweede kind.
Zo weet hij dus ook dat we regelmatig de tablet inzetten (zoals de meeste ouders doen), dat kind niet echt lekker groente eet enz. Alleen ten eerste vind ik dat niet echt problematisch voor de leeftijd en ten tweede ontbreekt het me aan de energie om dit te veranderen.
Als ik niks zeg, dan ben ik eigenwijs. Als ik zeg dat ik mijn energie even nodig heb voor andere dingen dan ga ik dus te veel in discussie. Als ik zeg dat ik het vervelend vind al dit ongevraagde advies dan moet ik gewoon eens luisteren. Dan zou mijn leven veel makkelijker worden.
We moeten het hebben van ons netwerk. En hoewel dat best groot is en we dus wel afwisselen, wil ik geen mensen kwijt raken. Dus ik vind het lastig om er hard tegen in te gaan. Ik probeer al zo min mogelijk informatie te geven, maar tijdens het oppassen zien en horen mensen nu eenmaal regelmatig van alles.
Laat je geen probleem aanpraten. Jij hebt geen probleem dus hij hoeft niet te komen met een oplossing. Die hele oplossingen discussie zou ik laten voor wat het is en de focus terugleggen naar waar het wringt: jullie hebben een verschil in inzicht over de opvoeding. Hij hoeft jullie leven niet te ‘verbeteren’. Hij hoeft alleen maar zorg uit handen te nemen als je het vraagt. Ongevraagd advies is bemoeizucht. En er is niet eens een probleem als ik jou goed begrijp. Hij stelt problemen vast én draagt een oplossing aan. Bijna grappig eigenlijk. Je kunt hem vast een monoloog laten houden. Stilte laten vallen. Van onderwerp veranderen.
Bolmieke schreef op 16-10-2024 om 11:59:
[..]
Je zit in een positie dat je je niet kunt permitteren om frontaal in de tegenaanval te gaan. Misschien zit de oplossing wel in het je niet laten raken. Ik zou denk ik gewoon wat meeveren en ondertussen denken van 'zak door de stront'
Dit is ook wel een beetje de houding die ik aan neem. Al heeft hij dat inmiddels natuurlijk ook wel door en dat lijkt hem te irriteren.
BritgetJones007 schreef op 16-10-2024 om 18:04:
[..]
Wat ontzettend vervelend van dat familielid, dat hij/zij niet inziet dat jullie het al zwaar genoeg hebben. Zo makkelijk voor een ander om kritiek te leveren als je zelf niet dag in dag uit in de situatie zitten waarin jullie nu zitten met de zorg voor jullie kind. Makkelijk ook, om dat die opmerking te maken over bijvoorbeeld schermgebruik. Maar diegene gaat daarna wel lekker naar zijn eigen huis, waar die situatie niet is en voldoende tijd heeft om bij te tanken in energie.
Totaal niet helpend voor jullie als kwetsbaar gezin. Wat wel helpend is, is om dingen uit handen te nemen voor jullie en jullie wat te ontlasten in gezinsdrukte.
Is het een idee om hierover een brief te schrijven. Over wat die kritiek met jou doet wb stressgevoel in combinatie gezin.
Ik denk dat het inderdaad soms wat makkelijk oordelen is. Want zij willen maximaal 1 kind een paar uur. Wat ik overigens meer dan terecht vind hoor. Maar dan is het natuurlijk wel een stuk makkelijker om dan al je energie daar in te steken. Ik kan niet een spelletje spelen met de oudste en tegelijkertijd eten koken en zorg verlener zijn voor kind. Dus dan is een tablet een uitkomst.
Ze zien ons van een afstandje worstelen, maar ervaren niet de volledige zwaarte. Dus zij denken als je ze nu een beetje beter opvoed dan kost het minder energie. Als je nu een beetje vaker zelf ontspant dan heb je meer energie. Als je nu wat meer druk zet op de zorg dan krijg je heus meer ondersteuning. Als je nu niet ook nog zou willen werken dan had je meer aandacht gehad voor je gezin. Het is echt om dat met name hij denkt dat we daarmee structureel ons leven makkelijker kunnen maken.
Voor hen is het inmiddels meer dan 50 jaar geleden dat ze kinderen hebben opgevoed dus ik denk dat ze ook een beetje vergeten zijn dat kinderen opvoeden gewoon niet altijd eenvoudig is. En ze hebben ook hier en daar wat ouderwetse opvattingen.
Zoals ik het lees zijn er eigenlijk maar twee opties. Danwel het slikken, danwel escaleren met als risico dat ze niet meet willen oppassen...
Jillz schreef op 16-10-2024 om 19:17:
[..]
Dit is ook wel een beetje de houding die ik aan neem. Al heeft hij dat inmiddels natuurlijk ook wel door en dat lijkt hem te irriteren.
Dit is volgens mij de goede weg. Blijven glimlachen en goed laten merken dat hij tegen een muur praat. Zijn adviezen, zijn irritaties. Problemen daar laten waar.ze vandaan komen.
Twinski schreef op 16-10-2024 om 19:46:
[..]
Dit is volgens mij de goede weg. Blijven glimlachen en goed laten merken dat hij tegen een muur praat. Zijn adviezen, zijn irritaties. Problemen daar laten waar.ze vandaan komen.
Dit is wel een raak advies. Ik vind het denk ik toch lastig als mijn gedrag iemand anders irriteert. Maar je hebt gelijk het is zijn probleem dat het hem irriteert dat ik niets doe met ongevraagd advies.
Ik heb niet op iedereen gereageerd. Ik heb wel alles gelezen en ik wil iedereen bedanken die de moeite heeft genomen om mee te denken!
Weet je waarom het je raakt?
Aangezien je hem niet kwijt wilt en hij geen probleem lijkt te zien, zou ik toch ook opteren voor de Teflon-laag. Dus wat maakt dat je er last van hebt? Is het omdat hij dingen zegt te zien die er volgens jou niet zijn, of omdat hij blijft herhalen, of iets anders?
Je zegt overigens dat je ene oor in andere uit doet en vriendelijk blijft. Mogelijk registreert hij niet eens echt dat je het met hem oneens bent.
Ik zou denk ik knikken tijdens zijn betoog over schermtijd/groente/dates met man en dan eindigen met 'ja, ik weet dat we verschillend denken over schermtijd/eetgewoonten van jonge kinderen/hoe vaak je als stel uitjes zou moeten doen'. Dan geef je aan dat je luistert, je geeft geen tegenargument, en wekt niet de indruk dat je zijn advies gaat opvolgen. Als hij zegt 'je moet gewoon wat vaker wat aannemen van een ander' kan je zeggen 'ik waardeer dat je meedenkt over hoe ons leven makkelijker kan, maar we denken geloof ik ook anders over of adviezen opvolgen verplicht is als je er zelf anders over denkt'. Op nadere opmerkingen hoef je dan alleen nog geluiden te maken ('hm hm').
Geen frontale confrontatie, maar ook niet ja knikken nee doen.