grote crush tijdens relatie, hoe voelde dat erna?
Ik heb behoefte om wat verschillende invalshoeken te horen van mensen die in een lange relatie hebben gezet en daarbij verliefd zijn geworden op iemand anders, maar toch gekozen hebben voor de primaire partner.
Hoe verliep dat qua gevoel voor die ander die erbij kwam? Is dat 100% wegge-ebt na verloop van tijd en heb je daar ook hard voor moeten werken? Wat voor keuzes heb je moeten maken om je 'oude' partner een kans te geven en de crush van je af te schudden? Is er altijd gevoel gebleven maar was de keuze rationeel? Zal je voor die ander altijd een zwakke plek blijven houden. Of is het een mooie herinnering aan een bepaalde tijd en zou je nooit meer iets met die ander willen? Ik ben benieuwd wat maakt wat je voelt. Wat was van invloed op je gevoel voor je eerste partner en op je verliefdheid voor die ander?
Ik vraag dit voor mezelf, om dingen een plek te proberen te geven. Daarin wil ik graag meer een kijkje in het hoofd en hart van de ander.
Diyer schreef op 12-02-2024 om 21:36:
Gelukkig dat het voor jullie werkt. Het zou voor mij niet werken en veel teveel onrust veroorzaken. Maar ik zit niet in jullie relatie.
Ik geloof op zich dat er meerdere mensen zijn met wie je een relatie kunt hebben en dus ook verliefd op kunt worden, maar het lijkt me veel te lastig opdelen over verschillende mensen en ik zou niet het beste van mezelf kunnen geven in een relatie als ik liefde (of beter gezegd, mijn hoofdruimte) moet verdelen over meerdere mensen.
Het voelt voor mij ook niet als verdelen maar als twee verschillende dingen. De mannen en relaties zijn verschillend, ook wat ik erin stop en eruit haal. Beetje lastig uitleggen.
Bij polyamorie, zoals bij jou, kan ik me daar nog wat bij voorstellen. Iedereen komt aan z'n of haar trekken. Wat mist bij de één vind je bij de ander en die een heeft zelf ook een ander, het plaatje is min of meer compleet.
Dam nog zou ik niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen om twee relaties te onderhouden 😅 met mensen die zich dan ook werkelijk beiden gezien voelen. Want het zou er op neerkomen dat Jan de zaterdag heeft en Kees de zondag en dat het ene jaar Jan aan de beurt is met vakantie en het volgende jaar Kees. Anders zou ik niet weten hoe dat een beetje recht doet aan iedereen (en geloof dat ik zelf gillend gek zou worden vd wisselingen steeds).
Maar goed, een poly relatie is wel heel iets anders dan wat ik bedoelde met mijn topic. Het geven van een plek aan gevoelens voor een ander ben ik vooral benieuwd naar en of dat wegebt of niet.
ik denk dat dat het per persoon verschillend is maar als die gevoelens voor een ander, zo heftig zijn en de verliefdheid immens is, langer duurt dan een jaar of 1,5 tja dan denk ik dat de keus om bij de ander te blijven echt gebaseerd is op een 2e keus uit veiligheid/geld/kinderen ? Echte liefde vergaat niet, het gemak van een gezapige relatie, wellicht tot de kids groter zijn en dan te vertrekken aanlokkelijker is. zeker als je je first choice er stiekem gewoon naast houdt.
Ik heb zelf ooit een crush/extreme verliefdheid gehad tijdens relatie, niks mee gedaan verder. Maar die gevoelens zijn er 4 jaar later nog steeds, heb nog steeds knikkende knieën als ik hem tref. Gevoelens gaan niet over is mijn conclusie.
Ben je wel bij je eerdere partner gebleven? En hoe verhouden die gevoelens zich tot je eerdere partner?
Diyer schreef op 23-02-2024 om 12:57:
Ben je wel bij je eerdere partner gebleven? En hoe verhouden die gevoelens zich tot je eerdere partner?
Hi Diyer!
Nee ik kon mezelf niet meer aan kijken, ik ben gaan scheiden, van m’n eerdere partner. De koek was gewoon echt op, voor mij.
Ik had toen wel al een jaar of 1,5 bespreekbaar gemaakt dat ik verliefd was, op een ander. Dat was prima zolang ik er niks mee deed, als we het er niet over hebben dan bestaat het niet fenomeen, wat ik achteraf best nonchalant vond van m’n vorige partner. Het was een duidelijke teken dat iets niet goed zat/zit tussen ons.
Ik heb de ander ondanks onze liefdesbetuigingen aan elkaar, los gelaten en nooit opgezocht omdat hij ook gewoon getrouwd is, ik niet vreemd wil gaan of een ander pijn wil doen. maar de gevoelens zijn nooit verdwenen. Ze worden eerder sterker en heftiger met de tijd en jaren, ik Denk iedere dag wel een paar x aan hem. Soms appen we wel btw, maar hou het verder af. Hoe lastig dat ook is
snoepjeharibo22 schreef op 23-02-2024 om 17:08:
Soms appen we wel btw, maar hou het verder af. Hoe lastig dat ook is
Dan is het toch niet gek dat je nog steeds 'knikkende knietjes' krijgt? Zo blijf je de verliefdheid voeden.
JohnnyC. schreef op 26-02-2024 om 14:27:
[..]
Dan is het toch niet gek dat je nog steeds 'knikkende knietjes' krijgt? Zo blijf je de verliefdheid voeden.
Het “weleens” appen is vriendschappelijk, onschuldig en sporiadisch. Maar als dat het enigste is wat je uit m’n verhaal haalt, is dat heel selectief.
Bedankt voor al jullie reacties. Ik heb die vraag gesteld voor mezelf, omdat ik wilde weten hoe ik dit moest plaatsen. Maar niet vanuit mezelf, maar vanuit een partner die hier nog last van heeft. Hij geeft aan geen verliefdheid meer te voelen, maar wel nog veel pijn en verdriet erover. En ik heb het daar moeilijk mee. Ik vraag me vooral af wat dat zegt. Zeker omdat we inmiddels jaren verder zijn en dat gevoel nog steeds aanwezig is. Ik voel me geen second best keus, dat zeker niet. Dan zou ik het geen kans kunnen geven. Ik zou ook oprecht niet kunnen en wíllen leven in een relatie als mijn partner zich zo zou voelen als Poison. Dat zou voor mij letterlijk als de vertaling van haar nick voelen, gif in mijn leven. Toch worstel ik bij momenten nog met het idee dat zij ooit zo belangrijk voor hem was en dat hij verdriet ervaart bij dat gemis. Ik merk dat ik moeite heb om dat te begrijpen of daar respect voor op te brengen.
Waarom stelde je de vraag dan zo, in plaats van voor jezelf hoe je leert omgaan met zijn verliefdheid/hartenzeer voor een ander? Wil je via onze verhalen horen hoe hij zich voelt of ooit zal voelen? Of hem laten lezen wat ‘lotgenoten’ hebben doorgemaakt?
Als dit gaat waarover ik denk dat het gaat, denk ik dat je beste raadgever het oorspronkelijke topic is. Lees dat nog eens goed door en vertrouw op je gevoel.
Kaassoufflee schreef op 29-02-2024 om 15:07:
Waarom stelde je de vraag dan zo, in plaats van voor jezelf hoe je leert omgaan met zijn verliefdheid/hartenzeer voor een ander? Wil je via onze verhalen horen hoe hij zich voelt of ooit zal voelen? Of hem laten lezen wat ‘lotgenoten’ hebben doorgemaakt?
Volgens mij stelde ik 'm vanuit neutrale invalshoek? Ik ben helemaal niet van plan dit aan wie dan ook te laten lezen. Maar ik ben wel benieuwd wat de persoon met verliefdheid voelt of voelde en hoe dat ging en wat dan maakt waarom het verdween of bleef.
Diyer schreef op 29-02-2024 om 19:59:
[..]
Volgens mij stelde ik 'm vanuit neutrale invalshoek? Ik ben helemaal niet van plan dit aan wie dan ook te laten lezen. Maar ik ben wel benieuwd wat de persoon met verliefdheid voelt of voelde en hoe dat ging en wat dan maakt waarom het verdween of bleef.
Klopt, je stelde het ook neutraal, maar je zegt wel ‘ik vraag dit voor mezelf’ en je had ook in de openingspost al kunnen zeggen/uitleggen wat je situatie was en waar je mee zat.
Ik heb mijn verhaal met je gedeeld omdat ik door de laatste zin de indruk kreeg dat je zelf een crush had en worstelde met die gevoelens. Dus energie erin gestoken om iemand te helpen met een ervaringsverhaal.
Kaassoufflee schreef op 29-02-2024 om 20:16:
[..]
Klopt, je stelde het ook neutraal, maar je zegt wel ‘ik vraag dit voor mezelf’ en je had ook in de openingspost al kunnen zeggen/uitleggen wat je situatie was en waar je mee zat.
Ik heb mijn verhaal met je gedeeld omdat ik door de laatste zin de indruk kreeg dat je zelf een crush had en worstelde met die gevoelens. Dus energie erin gestoken om iemand te helpen met een ervaringsverhaal.
sorry als je nu het gevoel hebt ergens energie in te hebben gestoken die je er anders niet in had willen steken. Maar ongeacht welke invalshoek, ik kan er toch nog steeds iets aan hebben? Anders had ik dit ook niet gevraagd. Ik wil juist graag jullie ervaringen horen en waarom iets zo voelt. Omdat ik het niet zelf ervaar en me op deze manier probeer in te leven wat het zou kunnen zijn.
ik vind het ook niet prettig hoe je de vraag gesteld hebt. Ik ben niet jouw man en hoe het voor mij is is niet per definitie hoe het voor hem is. En daarnaast is het naar dat ik me erg kwetsbaar opgesteld heb en nu continu hoor dat mensen het niet zo zouden kunnen. Al snap ik doe reactie volkomen hoor. Maar het werkt voor ons. Nogmaals ik ben niet bij mijn man omdat we samen kinderen hebben of tot ik verder kan met een ander.ik ben bij mijn man omdat ik van hem houd.