grote crush tijdens relatie, hoe voelde dat erna?
Ik heb behoefte om wat verschillende invalshoeken te horen van mensen die in een lange relatie hebben gezet en daarbij verliefd zijn geworden op iemand anders, maar toch gekozen hebben voor de primaire partner.
Hoe verliep dat qua gevoel voor die ander die erbij kwam? Is dat 100% wegge-ebt na verloop van tijd en heb je daar ook hard voor moeten werken? Wat voor keuzes heb je moeten maken om je 'oude' partner een kans te geven en de crush van je af te schudden? Is er altijd gevoel gebleven maar was de keuze rationeel? Zal je voor die ander altijd een zwakke plek blijven houden. Of is het een mooie herinnering aan een bepaalde tijd en zou je nooit meer iets met die ander willen? Ik ben benieuwd wat maakt wat je voelt. Wat was van invloed op je gevoel voor je eerste partner en op je verliefdheid voor die ander?
Ik vraag dit voor mezelf, om dingen een plek te proberen te geven. Daarin wil ik graag meer een kijkje in het hoofd en hart van de ander.
Ik ben wel eens echt verliefd op een ander geworden tijdens een relatie. Deed er niets mee, wilde dat ook niet. Heb het aan me voorbij laten gaan. Uiteindelijk zijn die gevoelens verdwenen. Later werd ik een beetje verliefd op iemand anders en dat was voor mij wel een teken dat ik mijn huidige relatie onder de loep moest nemen.
Ik heb dit meegemaakt en ervoor gekozen niks met mijn gevoel te doen en bij mijn man te blijven. Toen ik nog regelmatig contact had met degene waarop ik verliefd was bleef dat gevoel aanhouden en toen ik hem wat minder zag ebte het weg maar kwam het ook weer terug als ik hem toch weer een keer zag/sprak. Ik heb daarom heel rigoureus afstand genomen. Uiteindelijk verdween mijn gevoel voor hem en als ik hem nu zie voel ik daar niks meer bij. Het gaat dus over.
Tevens was het voor mij wel een eye-opener en ben ik meer in mijn eigen relatie gaan investeren en dit heeft echt geholpen.
Ik vind dat hier ook wel een taak is voor de oude partner, om als hij het weet, gewoon te zeggen: hij of ik en je hebt een week om te beslissen maar wacht niet te lang anders hoef ik jou niet meer.
De realitycheck zal dan een hevige stimulans zijn om na te gaan of je echt alles wil opgeven voor de nieuwe potentiële partner. Bij getalm blijkt dat de partner toch aan het dromen is en de geit en de kool wil sparen.
Ik denk dat een lieve, meegaande man het veel vaker overkomt dat vrouw aan het dromen slaat omdat de vrouw zekerder van hem is. Ze hoeft niet meer voor hem te vechten om hem te houden dus ze kan haar ogen rond laten gaan.
Jouw eerste zin uit de OP zou ik al niet zo opgeschreven hebben. Mijn uitgangspunt is dat een verliefdheid nooit een bedreiging hoeft te zijn voor je stabiele relatie. Verliefdheden komen en gaan, maar ik ga voor de relatie. Dus ik zou nooit zeggen dat ik ‘toch voor mijn relatie gekozen heb’, dat is immers voor mij vanzelfsprekend.
Ik geloof ook niet zozeer dat een verliefdheid iets zegt over je relatie. Een verliefdheid zegt vooral iets over je hormomen en dat overkomt ons allemaal. Jezelf verliezen in een verliefdheid, zodanig dat je je relatie ter sprake stelt, zegt meer iets over jouw prioriteiten.
Het gaat er dus volgens mij om dat je een verliefdheid niet te veel aandacht geeft. Geniet er van als je wil, maar maak het niet groter dan het is: een crush die je na een paar maanden alweer helemaal vergeten bent.
Even als vraag-antwoord gedaan:
Hoe verliep dat qua gevoel voor die ander die erbij kwam?
Halsoverkop zwaar verliefd. BAM! Niks aan te willen of sturen. Dieper dan diep. Tot kotsmisselijk zijn van de vlinders aan toe.
Is dat 100% wegge-ebt na verloop van tijd en heb je daar ook hard voor moeten werken?
Nee, en ik denk niet dat ik de gevoelens voor deze crush ooit helemaal te boven komt. Het was zo allesverzengend.
Wat voor keuzes heb je moeten maken om je 'oude' partner een kans te geven en de crush van je af te schudden?
Alle contact verbreken. Echt alles. En dat deed gruwelijk veel pijn. En nog mis ik hem elke dag.
Is er altijd gevoel gebleven maar was de keuze rationeel?
Ja dat dus. Wij hadden geen mogelijkheid samen een leven op te bouwen. Dus zeer bewust gekozen elkaar los te laten. Maar het gevoel is er nog steeds, elke dag.
Zal je voor die ander altijd een zwakke plek blijven houden. Of is het een mooie herinnering aan een bepaalde tijd en zou je nooit meer iets met die ander willen?
Zie hierboven. Ooit komen wij alsnog samen, dat geloven we allebei.
Ik ben benieuwd wat maakt wat je voelt. Wat was van invloed op je gevoel voor je eerste partner en op je verliefdheid voor die ander?
Deze crush (liefde is beter woord) heeft altijd los gestaan van mijn relatie met mijn man. Er is en was geen samenhang mee. Mijn huwelijk is goed namelijk. En toch sloeg die bom ineens keihard in en heeft alles versplinterd. Maar mijn huwelijk is nog steeds goed. Mijn man weet er dan ook vanaf.
Een emotioneel zware tijd verwerkte mijn man (A) door nog meer te gaan werken en ik werd verliefd op een lieve collega B die me hoorde. B had zelf wat uit te werken op carrière gebied waar ik hem mee hielp.
We hebben het nooit naar elkaar uitgesproken en er is nooit iets fysieks gebeurd tussen ons, maar oooh wat was ik in de war, en B ook. Uiteindelijk heb ik ontslag genomen om hem maar niet meer zo vaak te zien. De vrije tijd was al ‘erg’ genoeg met de kansen om elkaar tegen te komen. Het was heel heftig, maar B en ik hebben elkaar in een moeilijke tijd geholpen door er voor elkaar te zijn in het luisteren naar elkaar. Zo’n soort verliefdheid is heel heftig.
Ik droomde wel regelmatig over superfijne intieme seks met B, maar dan werden we altijd betrapt door zijn vrouw. Dit heb ik altijd als een waarschuwing gezien van mijn diepere ik, want zoiets zou ik nooit willen. Ik kende de vrouw van B ook een beetje, ik had het haar ook niet willen aandoen (en mezelf ook niet, die schande van vreemdgaan zoals ik het voel)
Het heeft me heel veel energie gekost maar uiteindelijk is de verliefdheid toch over gegaan door het ontslag nemen en tijden/plaatsen mijden waar ik B tegen zou kunnen komen.
Later bleek dat mijn man A tijdens dat ‘harde werken’ zelf allemaal andere vrouwen heeft opgezocht en mij jarenlang heeft bedrogen met iemand (terwijl ik vocht tegen mijn heftige verliefdheid op B…) A is nu mijn ex-man.
Inmiddels ben ik al weer jarenlang gelukkig met iemand anders (C). C weet van de gevoelens die ik ooit voor B heb gehad en wat we toen voor elkaar hebben betekend. C en ik komen B en zijn vrouw af en toe tegen en oooh wat ben ik blij dat ik iedereen recht in de ogen kan aankijken, mezelf inbegrepen. We kunnen normaal een praatje houden, er is geen sprake meer van verliefdheid of andere ongemakken. Wel voel ik door die periode en het proces van die tijd een diepe warme band met B, ook al hebben we tegenwoordig alleen maar contact door elkaar in onze woonplaats eens tegen te komen aan de overkant van de weg (zwaaien of andere groet zonder praatje) of heel soms bij het winkelen of zo. En dan even een kort bijpraatmomentje.
Een heel verhaal met elkaar, ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik wens je sterkte en wijsheid.
En 1 tip: om te ontnuchteren van de verliefdheid luisterde ik naar ‘Bolide’ van Brigitte Kaandorp. Een aanrader voor iedereen die overweegt overstag te gaan 😉
Kaassoufflee schreef op 11-02-2024 om 09:34:
En 1 tip: om te ontnuchteren van de verliefdheid luisterde ik naar ‘Bolide’ van Brigitte Kaandorp. Een aanrader voor iedereen die overweegt overstag te gaan 😉
Ietwat andere situatie, met een ietswat andere uitkomst. Man had dit met een vrouw die hij ontmoeten tijdens gezamenlijke hobby. Wij hadden een open relatie dus hij was vrij vrij in wat hij deed maar juist door het gevoel erbij was ik er niet oke mee. Vlinders en veel met haar bezig. Wat hij snapte en het is bij vriendschap gebleven, zagen elkaar veel. Paar jaar later (half 2023) gaf hij toe dat hij nog steeds gevoelens had voor haar. Wat ik best snap, ze vult hem aan met dingen waarbij ik dat niet doe. Hobby's, muziek, specifieke humor. Na een tijdje denken bedacht dat ik dat niet als bedreiging voel en sindsdien zijn we poly. Ik had zelf geen behoefte aan een extra relatie maar kwam heel kort daarna iemand tegen waarbij ik helemaal hoteldebotel van was, alsof de bliksem insloeg. Voor hem wel verwarrend dat ik al een 10+ jaar relatie had en hield het een soort van af maar inmiddels officieel verkering. Dus mijn 'pimaire' partner en ik zijn oke met onze andere partners.
Er is iemand waar ik als puber al gevoelens voor had, we verloren elkaar uit het oog, maar waren in elkaars gedachten.
Jaaaren later kwamen we elkaar tegen en kwamen we er achter dat we beide gevoelens hadden. Maar zaten beide in een goede relatie of huwelijk, tot de dag van vandaag. Mijn vriend weet hiervan en kent deze man ook.
Altijd als we elkaar tegenkomen is het BAM. Maar mijn keus voor mijn relatie en gezin blijft staan. Het gevoel voor die ander ook, ik hou vast aan de hoop dat we ooit bij elkaar zouden kunnen komen.
Dus ja, het verdwijnt naar de achtergrond bij geen contact, maar het gevoel blijft en daar leggen we ons bij neer.
Poison schreef op 11-02-2024 om 09:19:Ik ben benieuwd wat maakt wat je voelt. Wat was van invloed op je gevoel voor je eerste partner en op je verliefdheid voor die ander?
Deze crush (liefde is beter woord) heeft altijd los gestaan van mijn relatie met mijn man. Er is en was geen samenhang mee. Mijn huwelijk is goed namelijk. En toch sloeg die bom ineens keihard in en heeft alles versplinterd. Maar mijn huwelijk is nog steeds goed. Mijn man weet er dan ook vanaf.
Heeft jouw partner het daar moeilijk mee gehad? Of nog steeds? Dat je eigenlijk bent blijven verlangen naar die ander en dat slechts de praktische weerbarstig heid maakt dat je niet voor die liefde gekozen hebt?
Diyer schreef op 11-02-2024 om 12:01:
[..]
Heeft jouw partner het daar moeilijk mee gehad? Of nog steeds? Dat je eigenlijk bent blijven verlangen naar die ander en dat slechts de praktische weerbarstig heid maakt dat je niet voor die liefde gekozen hebt?
Daar heeft hij het moeilijk mee gehad ja. Logisch. Maar hij en ik hebben het geaccepteerd en hij is er akkoord mee. Ik houd van mijn man en hij van mij. En dat blijft. Mochten die ander en ik ooit wel samen verder willen dan hebben we dan weer het gesprek erover
Poison schreef op 12-02-2024 om 13:36:
[..]
Daar heeft hij het moeilijk mee gehad ja. Logisch. Maar hij en ik hebben het geaccepteerd en hij is er akkoord mee. Ik houd van mijn man en hij van mij. En dat blijft. Mochten die ander en ik ooit wel samen verder willen dan hebben we dan weer het gesprek erover
Ik doe heel erg mijn best om te begrijpen hoe je man hiermee om gaat, zo’n voorwaardelijke relatie. Dus nu komt een relatie met jouw crush niet uit, maar op een later moment misschien wel…
Dat is toch de gifbeker in elke relatie? Hoe houden jullie dat vol? Nee, hoe houdt hij dat vol?
JohnnyC. schreef op 12-02-2024 om 16:22:
[..]
Ik doe heel erg mijn best om te begrijpen hoe je man hiermee om gaat, zo’n voorwaardelijke relatie. Dus nu komt een relatie met jouw crush niet uit, maar op een later moment misschien wel…
Dat is toch de gifbeker in elke relatie? Hoe houden jullie dat vol? Nee, hoe houdt hij dat vol?
Daar ben ik ook erg benieuwd naar. Zoals je het beschrijft klinkt je man als een enorm veilige optie. Je schrijft absoluut niet lelijk over je man, maar met respect. Maar je schrijft ook zo 'hoteldebotel' over die ander (ik weet niet hoe lang geleden de keuze is gemaakt dat je nog zo vol met gevoelens zit), dat het bijna lijkt alsof je je man ter plekke laat staan als de omstandigheden anders zouden zijn.
Dit is geen veroordeling, want je voelt wat je voelt en je hebt pijn ervan en dat is altijd verdrietig. Maar als ik je man was zou ik het daar (erg) moeilijk mee hebben en waarschijnlijk de keuze maken daar niet mee te willen leven. Niemand wil toch het gevoel hebben dat ze de veilige optie zijn, maar niet de overdonderende liefde.
Ik probeer daarom te begrijpen hoe dat voor jou werkt en hoe dat zou voelen als het om jou zou gaan en je man zou degene zijn met een vrouw op wie hij stapelgek is, alleen (nu) niet mee samen kan zijn omdat de omstandigheden dat bepalen. Je man zou eigenlijk hopen en dromen dat die kans zich toch voor zou doen.
Zou jij je dan niet een soort second best voelen? Een veilige keuze, maar niet de nr. 1?
maar mijn man is niet de veilige keuze. Ik houd zielsveel van mijn man en hij van mij. Veilig is de keuze allerminst, gezien mijn mans gezondheid. We hebben enorm veel overwonnen samen en houden onvoorwaardelijk van elkaar. Hij gunt me deze liefde van die andere man. En andersom zou ik hem die liefde van een ander ook gunnen. Het is niet gezegd dat wij uit elkaar gaan, mocht het ooit zover komen dat die andere man ruimte heeft voor onze liefde. We hebben nu zoiets dat we dat dan wel zien. Want voor nu willen we elkaar zeker niet kwijt. We hebben het enorm fijn samen. Maar ik hou wel ook van een ander. En hoe lang ik nu de beslissing heb genomen met die ander dat het nu niet kan. Ruim een jaar geleden. En ja dat doet nog steeds pijn en doet nog steeds verdriet. Maar dat staat dus echt los van de liefde voor mijn man.
En ik snap echt dat het vreemd klinkt, maar voor ons is het prima zoals het nu is. ik had hetzelfde gereageerd voor ik dit meemaakte. Maar blijkbaar kan ik van twee personen zielsveel houden. En heb ik het geluk dat mijn man hier ok mee is.
Gelukkig dat het voor jullie werkt. Het zou voor mij niet werken en veel teveel onrust veroorzaken. Maar ik zit niet in jullie relatie.
Ik geloof op zich dat er meerdere mensen zijn met wie je een relatie kunt hebben en dus ook verliefd op kunt worden, maar het lijkt me veel te lastig opdelen over verschillende mensen en ik zou niet het beste van mezelf kunnen geven in een relatie als ik liefde (of beter gezegd, mijn hoofdruimte) moet verdelen over meerdere mensen.