Gepensioneerde echtgenoot zit altijd thuis
Mijn man is al een aantal jaren gepensioneerd. Hij had buiten zijn werk geen hobbies of vrienden en nu zit hij geheel tevreden alle dagen thuis te twitteren of oude series te kijken. Dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten maar ik raak ondanks dat ik veel vrienden, hobbies en clubjes heb gewoon gedeprimeerd van zijn levenswijze. Ik doe 3 dagen per week vrijwilligerswerk.
Ik ben ook nooit alleen thuis hoogstens als hij een rondje gaat fietsen, dat begint wel aan mij te vreten maar ik kan hem moeilijk ons huis uit sturen om wat buitenshuis te gaan doen.
Ik trek dit geen 20 jaar, hoe lossen anderen zoiets op?
MRI schreef op 13-02-2023 om 16:51:
[..]
Ik heb misschien iets gemist, maar dat haal ik er niet uit eigenlijk."
Bolmieke schrijft :"
Hij snapt helemaal niet dat ik het fijn vind af en toe alleen thuis te zijn want zelf heeft hij dat niet. Vind het ook moeilijk bespreekbaar want hij vat dingen snel als kritiek op en kan dan erg emotioneel reageren en dat kan ik niet zo goed handelen."
Dan trekt zij de kar toch niet? Zij wil dat hij het huis uitgaat.
Mevrouw75 schreef op 13-02-2023 om 18:05:
[..]
Dan trekt zij de kar toch niet? Zij wil dat hij het huis uitgaat.
het ja dat 'de kar trekken' was een reactie op dat ze maar dingen samen moesten gaan doen. Ik voorzie dat zij dat moet entameren want hij wil niks, alleen thuis zitten en doen wat hij daar doet. Geen vrienden, hobby's etc. Als je dan er op insteekt dat je dingen samen moet gaan doen, gaat dat niet van hem uit, toch?
To, ik ben een stuk jonger dan jij en mijn ex trouwens ook. Maar ik herken wel jouw frustraties. Ik vond het ook vreselijk toen mijn ex besloot op dezelfde dag vrij te nemen als ik. Ik vond het heerlijk om gewoon even een dag in huis te kunnen aanrommelen, lekker alles in mijn eigen tempo.
Mijn ex was ook niet ondernemend. En het was niet dat hij helemaal niets deed; hij werkte, ging sporten (en soms gingen we samen), ging ook wel alleen op vakantie (het soort dat ik echt niet leuk vond), speelde spelletjes en keek tv. Hij had vaak ook gewoon niet zoveel te vertellen en was ook niet perse heel geïnteresseerd in de wereld om hem heen.
Is mijn leven dan zo wild? Nee, ik had werk, sport (met sportmaatjes), afspreken met familie en vrienden, mijn 3000 hobby's en ik had altijd wel iets te vertellen over wat ik deed of wat mijn interesse trok. En het was ook niet zo dat hij het niet goed vond dat ik dingen ging doen zonder hem. Vond hij alleen maar leuk voor mij.
Maar ik was wel bijna altijd degene die met een nieuw plan of project kwam, of de beslissing daarvoor nam, want hij moest er altijd heel lang over nadenken en zag veel beren op de weg. Het ergste vond ik nog wel dat die passiviteit besmettelijk werd. Want het is niet leuk als het moeite kost om je partner tot iets leuks te bewegen. Laat dan maar. Maar dan was de lol er voor mij ook af en ging ik niet.
Nu is onze relatie uitgegaan omdat we beiden wisten dat het op lang termijn gewoon zou schuren, we waren te verschillend.
En nee, soms vind ik het niet leuk, want hij is echt een schatje, maar ik heb nu meer de vrijheid om te doen en laten wat ik wil. En ik doe meer, want ik voel mij niet meer begrenst.
Angela1967 schreef op 13-02-2023 om 16:07:
Ik zou het bij het probleem houden dat zij niet goed weet (en durft) hoe dit soort dingen aan te kaarten. Als ze daar een manier in vindt om het te gaan proberen dan is iets samen ondernemen natuurlijk ook een leuke gelegenheid om te praten, maak een wandeling samen etc. Want geforceerd iets samen gaan doen met het idee dat je daarmee problemen oplost lijkt me niet handig.
gr Angela
Ja maar ze zijn toch niet sinds gisteren samen hè. Hoe lang heb je dan als niets meer met elkaar gemeen als dit nu zo'n situatie oplevert. Dat kun je dan toch zien aankomen?
Ik weet nog dat mijn vader met ‘pensioen’ ging (stopte met koeien melken, in de zomer waren er nog wel koeien in het land, maar stukken minder bewerkelijk). Mijn broer en ik woonden nog thuis (oude ouders) en vroegen aan mijn moeder: komt hij dan de hele dag in huis zitten? Hij had namelijk geen hobbies. In de zomer zorgde ze dat hij veel in de tuin deed, in de winter ging hij op den duur naar jeu de boules. En ging vrijwilligerswerk doen. Maar zat vooral heel veel thuis.
Herfstappeltaart schreef op 13-02-2023 om 19:19:
[..]
Ja maar ze zijn toch niet sinds gisteren samen hè. Hoe lang heb je dan als niets meer met elkaar gemeen als dit nu zo'n situatie oplevert. Dat kun je dan toch zien aankomen?
Ze geeft aan dat ze zich nooit ertoe durfde te zetten en dan komt ze nu op het punt dat het echt besproken moet worden. Het is niet zijn fout, als zij jarenlang geaccepteerd heeft en erom heen geleefd heeft. Dat is ook niet haar fout. Het was toen een manier om met elkaar te leven. Als je iets anders wilt moet je die anders wel vertellen hoe of wat en er echt over proberen te praten. En het is voor TO denk ik ook fijn om van die onzekerheid en ietwat angstige houding g af te komen wat er ook uit de gesprekken gaat komen
Als hij ook een communicatie probleem heeft net als zij dan lijkt het me de investering waard.
Gr Angela
MRI schreef op 13-02-2023 om 18:54:
[..]
het ja dat 'de kar trekken' was een reactie op dat ze maar dingen samen moesten gaan doen. Ik voorzie dat zij dat moet entameren want hij wil niks, alleen thuis zitten en doen wat hij daar doet. Geen vrienden, hobby's etc. Als je dan er op insteekt dat je dingen samen moet gaan doen, gaat dat niet van hem uit, toch?
Oh, dat is alleen een probleem als je dat een probleem vindt natuurlijk. Nu heeft ze volgens mij vooral een probleem met zelf nooit alleen thuis zijn en ze wil niet met hem op stap, want dan gaat het niet ‘lekker rustig genoeg’.
Angela1967 schreef op 13-02-2023 om 19:58:
[..]
Ze geeft aan dat ze zich nooit ertoe durfde te zetten en dan komt ze nu op het punt dat het echt besproken moet worden. Het is niet zijn fout, als zij jarenlang geaccepteerd heeft en erom heen geleefd heeft. Dat is ook niet haar fout. Het was toen een manier om met elkaar te leven. Als je iets anders wilt moet je die anders wel vertellen hoe of wat en er echt over proberen te praten. En het is voor TO denk ik ook fijn om van die onzekerheid en ietwat angstige houding g af te komen wat er ook uit de gesprekken gaat komen
Als hij ook een communicatie probleem heeft net als zij dan lijkt het me de investering waard.
Gr Angela
Precies.
Begrijp ik nou goed dat je je in het verleden niet geremd voelde om je eigen malle gangetje te gaan als je man thuis was, maar nu wel?
Misschien moet je eens bedenken of het dan echt aan hem ligt. Hoe reageert hij als je vanaf nu wèl je gang zou gaan en weer lekker dat masker op gaat smeren en je eigen muziek af en toe eens op zet? Als hij daar best weer aan kan wennen, zou ik de oplossing bij mezelf zoeken:
Hoe komt het dat jij jezelf fysiek en psychisch beperkt in de ruimte die je inneemt?
Bolmieke: kan je iets met wat hier allemaal gezegd wordt? Ik hoop voor je dat je een doorbraak/ oplossing kunt vinden
Waarom is jouw manier van pensioneren zo veel meer superieur dan het zijne dat hij, moet veranderen om jou te plezieren?
Hoe zou je de vraag beantwoorden. Mijn vrouw is altijd bezig. Hoe zorg ik ervoor dat ze meer thuis blijft?
Bij de vrouwen in mijn omgeving, is het leven na pensioen vaak niet veel anders dan voor pensioen. Want zij doen tijdens hun werkende leven meer verschillende dingen en hebben meer sociale contacten. Want vaak werkten ze (meestal niet fulltime), waren druk met de (klein)kinderen (de kinderen zrlf, school, clubs, verenigingen ed), het dagelijkse huishouden, mantelzorg, hobby's als sport of creatief, vriendinnen enz. Ze hebben al een heel leven en werk is daar vaak maar een onderdeel van.
De mannen die met pensioen gaan, vallen vaak in een gat. Normaal waren ze 40 uur aan het werk (plus reistijd plus pauzes dus 50 uur weg van huis kan prima). De activiteiten thuis zijn dan vaak sporten, beetje tv kijken en misschien wat klusjes of hobby. Normaal genoeg voor de tijd die ze over hebben, en ideaal om bij te komen van het werk. Maar niet genoeg om 50 uur meer mee op te vullen. En met die rustige activiteiten ligt passiviteit op de loer.
Ook genoeg relaties die prima werken omdat je allebei druk bent met het eigen leven en een stukje samen. Maar die niet meer werken als men 24/7 op elkaars lip zit. Genoeg relaties die het niet redden in de lockdowns doordat men er toen achter kwam dat er gewoon te weinig gemeenschappelijk was. Alleen normaal merkten ze dat niet.
Dus ik vind het niet raar dat TO er nu pas echt last van heeft.
Zelf denk ik: kies voor jezelf.
Iedereen bedankt voor het reageren, het heeft veel stof tot nadenken gegeven. Het probleem heeft zich gisteren op een heel leuke manier opgelost.
Mijn nicht heeft achter in de tuin een klein huisje dat ze voor dat ze weduwe werd verhuurde aan doortrekkende wandelaars. Ze heeft kinderen in het buitenland en gaat daar vaak naar toe daarom vroeg ze of ik niet iemand wist die daar af en toe wou verblijven bv iemand die een ruimte nodig had om te schilderen of zo en dan ook een oogje in het zeil kon houden voor haar huis. Nou ik wist meteen iemand ha ha, ze vond het heel leuk en ze wist ook niet dat ik behoefte had aan af en toe alleen zijn. Het is 30 minuutjes fietsen, een huiskamer met een bed, een klein keukentje en een wc. Er is uitzicht op een weilandje. Ik ga denk ik iets creatiefs doen, paar keer per week voor mezelf koken, stapel boeken mee. Ik ben er zo blij mee!
Bolmieke schreef op 15-02-2023 om 09:03:
Iedereen bedankt voor het reageren, het heeft veel stof tot nadenken gegeven. Het probleem heeft zich gisteren op een heel leuke manier opgelost.
Mijn nicht heeft achter in de tuin een klein huisje dat ze voor dat ze weduwe werd verhuurde aan doortrekkende wandelaars. Ze heeft kinderen in het buitenland en gaat daar vaak naar toe daarom vroeg ze of ik niet iemand wist die daar af en toe wou verblijven bv iemand die een ruimte nodig had om te schilderen of zo en dan ook een oogje in het zeil kon houden voor haar huis. Nou ik wist meteen iemand ha ha, ze vond het heel leuk en ze wist ook niet dat ik behoefte had aan af en toe alleen zijn. Het is 30 minuutjes fietsen, een huiskamer met een bed, een klein keukentje en een wc. Er is uitzicht op een weilandje. Ik ga denk ik iets creatiefs doen, paar keer per week voor mezelf koken, stapel boeken mee. Ik ben er zo blij mee!
Fijn voor jou maar ik vind het wel een trieste manier om samen je oude dag tegemoet te gaan.
Bolmieke schreef op 15-02-2023 om 09:03:
Iedereen bedankt voor het reageren, het heeft veel stof tot nadenken gegeven. Het probleem heeft zich gisteren op een heel leuke manier opgelost.
Mijn nicht heeft achter in de tuin een klein huisje dat ze voor dat ze weduwe werd verhuurde aan doortrekkende wandelaars. Ze heeft kinderen in het buitenland en gaat daar vaak naar toe daarom vroeg ze of ik niet iemand wist die daar af en toe wou verblijven bv iemand die een ruimte nodig had om te schilderen of zo en dan ook een oogje in het zeil kon houden voor haar huis. Nou ik wist meteen iemand ha ha, ze vond het heel leuk en ze wist ook niet dat ik behoefte had aan af en toe alleen zijn. Het is 30 minuutjes fietsen, een huiskamer met een bed, een klein keukentje en een wc. Er is uitzicht op een weilandje. Ik ga denk ik iets creatiefs doen, paar keer per week voor mezelf koken, stapel boeken mee. Ik ben er zo blij mee!
Fijn dat het zo is opgelost voor nu 
Maar wil je echt met iemand oud worden waar je niet bij wil zijn? Nog 20 jaar langs elkaar heen leven, zonder echt te praten, zonder nog echt iets met elkaar te hebben?
Als jij blij word van dat idee vooral doen, maar ik zou zo mijn leven niet willen leven.